ทุกวันที่กินกาแฟเช้า ก็จะมีแขกไม่ได้รับเชิญมานั่งจ้องมองปากทุกวัน ไม่รู้มันจะมองเอาอะไร พูดถึงแล้วก็อายสายตามันอ่ะ มันคงจะนึกว่ากินหรือ "แ ด ก" วะเนี่ย แต่ของมันก็มีกินดีกว่านี้อีก

ไม่ใช่มีแค่มันตัวเดียวนะ ยังมีอีกตัวมานั่งแลบลิ้นแผล็บๆ อยู่ข้าง แต่เปล๊า..มันไม่กิน โปรดอย่าเข้าใจผิดคิดว่าเราใจจืดใจดำ รักแมวไม่เท่ากัน

นั่งมารันดูแก มาแลดูกัน เจ้าตัวดำนั้นมันกินเนื้อหมูสด(สงสัยจะแมวปอบ อิอิอิ)

วันนี้มีแผนจะทำหลายเรื่อง ความจริงไม่ใช่แค่วันนี้หรอกแต่วางแผนทู๊กกกวัน..เช้ามาก็เอาแล้ว วางโครงการณ์จะแยกต้นกล้าไม้ที่เพาะไว้แล้วปลูกเป็นกระถางๆๆๆๆๆ อีกโครงการณ์นึงก็ว่าจะออกเดินเล่น ดูนั่นนี่ไปเรื่อยๆ เก็บบลูเบอรี่ และก็คิดไปว่า อยากจะทำพรีออเดอร์เสื้อผ้าของ H&M ซึ่งเป็นแบรนด์สวีเดน ที่เราอยู่นี่เอง ก็คิดเรื่อยเปื่อย แต่เห็นเขาว่ามันมีไปเปิดในไทยแล้ว เราเองก็ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยไปดูที่ไทยว่าราคามันยังไง ว่าพรีออเดอร์แล้วมันจะถูกกว่าหรือแพงกว่า แต่ก็แค่คิดว่ามันน่าจะเป็นประโยชน์กับพวกที่อยากช๊อปแต่ไม่มีเวลาไปเดินดู ปกติเราก็ขายของทางเวบอยู่แล้วอ่ะ แต่ไม่ได้พรีออเดอร์ข้ามประเทศแบบนี้ แล้วก็ความคิดมาหยุดลงปั๊บ อะหมุบหมับๆ เขาจับเขาจี๋ ต๊กใจตื่นมาซะนี่ อ๊ะไม่ใช่....แหมล่อร้องซะยาวเลย แล้วคนอ่านก็อ่านเพลินเลยนะ ไม่รู้จักสะกิดให้กลับคืนร่างกันมั่งเลย..

มาหยุดความคิดตรงที่ถ้าเราทำพรีออเดอร์ละก็ยุ่งแน่ คงไม่ต้องบริการลูกค้าไหนแล้วละ ลำพังเพื่อนก็คงปวดหัวตาย คนโน้นจะเอานั่นคนนั้นจะเอานี่ แล้วนี่ถ้าจัดพรีออเดอร์สงสัย เราคงขายแต่เพื่อน แต่ความจริงเราอยากขายลูกค้าอื่นทั่วๆไป เพราะความรู้สึกมันต่างกันอ่ะ มันเหมือนภูมิใจมากกว่าเพราะมันตรงจุดประสงค์ขายทางเวบ แต่ก็ขัดเพื่อนไม่ได้อีก บางครั้งคนเราอย่าไปคิดว่า "ไม่ต้องไปแคร์ใคร ไม่ได้ขอใครกิน" ก็นั่นมันคนอื่น แต่ไม่ใช่เรา เราว่าการที่ไม่รู้จักแคร์ใคร เสียชาติเกิด เพราะเกิดมาแล้วใช้ไม่ครบทุกอารมณ์ ในชีวิตมีทุกอารมณ์แต่ขาดไปอารมณ์เดียวคืออารมณ์แคร์ความรู้สึกคนอื่่น เพราะถ้าตายไป ยมบาลจะถามเอานะ..อิอิอิ ไม่ได้ขู่ พูดเรื่องจริง (แหม พูดยังกะเคยตายมางั้นแหละ)

พอสายหน่อยเริ่มเห็นคนขับเรือเที่ยวเล่นกันแล้ว แดดจ้ามากแต่เห็นเขาว่าบ่ายๆอีกหน่อยจะมีฝนนะ (กรมอุตุที่นี่เชื่อถือได้)

คนแถวนี้บ้านไหนไม่ได้อยู่ติดริมทะเลแต่มีเรือใช้ ก็จะจอดกันไว้แบบนี้ ตอนกลางวันจะมีเด็กมาโดดน้ำเล่นที่ปลายสะพานนั่น เห็นแล้วสยอง บรื๋อออ..หนาวจะชักตาย แต่สงกะสัยว่าพวกฝรั่งชั้นผิวหนังคงจะหนา (จะบอกว่าหนังหนาก็จะไม่สุภาพรึก็กระไรอยู่)

ครอบครัวนี้เพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่เป็นเพื่อนบ้านๆเยื้องๆกันนี่เอง สงสัยจะพักร้อนเพราะเห็นพาลูกๆทำกิจกรรมครอบครัวทุกวัน เมื่อวานก็เห็นขับเรือพากันออกเที่ยว ดูแล้วอบอุ่นดี มีลูกตั้ง 3 หน่อ แต่พูดถึงแล้วฝรั่งเขามีลูกหลายคนและวัยไล่เลี่ยกัน แต่ของเขามีเหตุมีผล เลี้ยงง่าย ไม่เหมือนเด็กไทยนะ จริงๆ เด็กไทยถ้าบ้านไหนลูกเยอะ จะจ้าละหวั่นปั่นป่วนมา จนพ่อ แม่ เบื่อ (พูดเรื่องจริง)

มองไปฝั่งโน้นจะเห็นเรือจอดกันขาวพรึบบบ ก็คงเหมือนตามเมืองไทยแหละ ที่บ้านใกล้คลองจะต้องมีเรือไว้ใช้ เลยสะพานที่เห็นไกลๆโน้นนน ก็ออกสู่ทะเลใหญ่แล้ว

น้ำใสนะที่นี่ ไม่ใช่บึง ไม่ใช่ห้วย หนอง คลอง แบบเมืองไทยนะ มันคือทะเลที่เวลาออกเรือเที่ยวเล่น มันจะออกไปสู่ทะเลใหญ่ซึ่งไม่ไกลจากนี้

บ้านคนที่นี่ขอย้อนบอกสักหน่อยว่าเป็นเมืองพื้นที่สูงๆต่ำ แบบภูเขา ซึ่งไม่เหมาะที่จะมานั่งใส่รองเท้าส้นสูงแหลมเปรี้ยว เพราะจะเดินเมื่อยซะเปล่าๆ และบ้านคนก็จะอยู่ตามที่สูงๆ เขาสร้างกันเก่งมาก และบ้านสวยๆทั้งนั้น อย่างบ้านเรามีสองด้าน ด้านที่ติดริมทะเลมีประตูเข้าจากชั้นล่างเลย แต่อีกด้านไม่รู้ว่าจะเรียกด้านไหนเป็นหน้า หรือหลังเพราะมันเป็นได้ทั้งสองด้าน อีกด้านประตูเข้าบ้านจะอยู่ที่ชั้นสองของบ้าน ถ้าใครมาบ้านแล้วไม่รู้ก็จะนึกว่าบ้านมีชั้นเดียว แต่ถ้าออกนอกบ้านแล้วเดินลงมา จะเป็นเหมือนลงจากเขาก็จะเห็นประตูอีกด้านของบ้านอยู่ด้านที่ลงจากเขา (งงกันมั้ยเนี่ย)

บ้านหลังนี้ก็ขึ้นไปสร้างไว้สูงๆ จะเห็นว่าบ้านนี้เมืองนี้ ต้นไม้เขียวชอุ่มมาก ก็เพราะมันไม่มีใบไม้แห้งๆร่วงลงมาบนพื้นดินแบบบ้านเราเมืองเราไง ต้นไม้ทุกต้นที่นี่จึงเขียวปี๋ สดใหม่ และมันจะร่วงก็ฤดูใบไม้ร่วงของมันนั่นแหละ

จบข่าวซะดีมั้ย งั้นพรุ่งนี้ค่อยมาคุยใหม่แล้วกัน... บายยยย