ใครที่เคยอ่านบันทึกเกี่ยวกับต้นไม้ดอกไม้ของบ้านนี้   คงจะพอจำได้ว่า  เจ้าของบ้าน  รักดอกกล้วยไม้ดิน -  หรือ เอื้องดินใบหมาก เป็นหนักหนา  ในอดีตเคยซื้อมามากมายหลายสี  ออกดอกสะพรั่งสวยงาม  สีไหนที่หายากในปฐพีถ้าพบเจอจะต้องจัดมา   เอาอกเอาใจสารพัด แต่ก็ไม่เคยมีต้นไหนอยู่ยั่งยืน    หลายปีผ่านไปได้แต่เดินมอง   หมดแรงเชียร์จากคนรอบข้าง  ถอดใจจากเธอ

            แล้วจู่ๆสองเดือนก่อน   ดอกสีสายรุ้งต้นนี้ที่ไม่เคยสนใจจะมองสักวัน  ไม่ทราบโผล่มาจากไหน  และค่อยๆให้ช่อดอก  หนึ่งช่อสวยงาม และตามมาอีก สอง สาม แต่ละช่อบานทนเกือบสองเดือน   มีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นเธอ   แรงฮึดกลับมาอีกครั้ง   จะลองเริ่มต้นใหม่กับเธออีกสักครั้ง  พยายามให้มากกว่าเดิม  

เดี๋ยวนี้ราคาเธอสูงขึ้นมากมาย  ไม่มี สามกระถางร้อยอีกแล้ว แต่เธอก็มีสีสันใหม่ๆออกมามากขึ้น

กระหร๋อมกระแหร๋มแค่นี้ก็หมดไปหลายตังค์ 

แต่ก็ยังเป็นเพียงเริ่มต้นโครงการ  อีกสองสามวันถ้าได้ของสวยงามจริงดังคนขายบอก

จะเก็บความงามของเธอมาฝากค่ะ

               เพลงประกอบ จากร้านขายจักรยานยนต์ดีไซน์ใหม่ย้อนยุค  เพลงในยุคสมัย แต่ก่อนไม่เคยสนใจฟังเนื้อหาซึ่งไม่เข้ากับเราสักหน่อย    กลับมาฟังอีกครั้งโบราณดีจริง  แต่อาการอยู่นิ่งไม่ได้ที่ได้ยินเพลงนี้ก็ยังอยู่   ต้องขยับอวัยวะของตัวเองไม่ส่วนใดก็ส่วนหนึ่งประกอบจังหวะ   เมื่อเรียนปีหนึ่งอยู่หอพักในมหาวิทยาลัยกลางคืนมักมีการจัดแสดงดนตรีและดิ้นกันอยู่เสมอ     เพื่อนๆอยู่หอกันทั้งนั้นดิ้นกันไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย   เป็นการกระชับมิตรคุยกันไปทั่วทั้งมหาลัยทุกคณะ  เป็นการออกกำลังกายที่ดีไม่น้อย  และก็คงเป็นสาเหตุให้พวกเรารักกันเพราะดิ้นด้วยกันประจำ