คืนนี้เราเดินชมตลาดอัมพวา   เพิ่งเคยมาครั้งแรก   และล่องเรือชมหิ่งห้อย

                กว่าจะเดินชมตลาดและนัดหมายกับเรือของคุณลุงคนเดิม  เวลาก็ราวสองทุ่มเศษ  อยากไปให้เห็นกับตาว่าจะสวยงามขนาดไหน  

"นั่งเรือชมหิ่งห้อย"  

                เรื่องหิ่งห้อยกับเรา  ไม่ใช่จะตื่นเต้นเพราะเห็นมาแต่เด็ก  ฤดูกาลนี้เมื่อหลายปีริมลำธารวัดหลวงพ่อ มีหิ่งห้อยตลอดแนวลำธาร   วันนี้แค่อยากไปเห็นกับตาตัวเอง  ว่า บรรยากาศล่องเรือชมหิ่งห้อยจะเป็นยังไง   เรือชมหิ่งห้อยที่นี่มีมาตรฐานเหมือนกัน  มีเสื้อชูชีพให้ทุกคน  มีไฟหน้าแดงเขียว  และไม่เที่ยวดึกมากนักทุกลำจะต้องกลับมาถึงท่าน้ำในตลาดอัมพวา ไม่เกิน 22.00 น. ระยะเวลานั่งเรือประมาณหนึ่งชั่วโมง   เหมาลำ 600 บาท ขึ้นเรือโดยสาร คนละ 60 บาท

                การนั่งเรือชมหิ่งห้อย  สวยงามแปลกตาดี   เราว่ายน้ำแม่น้ำไม่เก่งนักและก็คิดว่าคงไม่ลงเรือมาชมหิ่งห้อยกลางคืนอีกแล้ว   เพราะมีความเสี่ยงอยู่ไม่น้อย  ถ้าเกิดอะไรขึ้นระหว่างอยู่กลางแม่น้ำก็คงลำบาก  แม่น้ำแม่กลองทั้งกว้างและมืด  ยังดีที่ตำแหน่งชมหิ่งห้อยอยู่ในคลองซอยไม่กว้างนัก ( ภาพแผนที่ประกอบจุดชมหิ่งห้อยในคลองซอย  )  และมีช่วงระยะแล่นกลางแม่น้ำแม่กลองไม่นานมากราว 10 นาที     

                สถานการณ์เรือบริเวณตลาดดูสนุกสนาน  เพราะเป็นคลองอัมพวาแคบๆ   ถึงแม้จะมีเรือสัญจรไปมา และเรือขายของหลายลำ  ก็ดูไม่น่ากังวล 

               แต่เมื่อเรือลำเล็กค่อยๆ ออกสู่แม่น้ำแม่กลองที่กว้างขวาง  ยามค่ำคืนมืดเกือบสนิท  ความวังเวงเริ่มมา   ยิ่งเมื่อมีเรือลำใหญ่กว่าเร่งเครื่องยนต์แล่นสวนมาทำให้มีคลื่นสูงพอควร ( เราก็ไม่รู้ว่าเรือพานักท่องเที่ยวพวกนี้จะเร่งเครื่องกลางแม่น้ำอะไรนักหนา  เรือลำเล็กสวนมาก็เดือดร้อน  บ้านชาวบ้านริมน้ำก็หนวกหูและน้ำกระเพื่อม )  เรานึกถึงสิ่งยึดเหนี่ยวใจ  ครั้งก่อนลุงคนขับเรือให้สวดคาถาหลวงพ่อคง  บอกว่าท่านศักดิ์สิทธิ์นักหลวงพ่อต้องช่วยคุ้มครองเราคงไม่มาลงน้ำเสียวันนี้แน่     

              เรื่องเที่ยวทางน้ำหลังจากวันนี้ก็คงต้องบอกลา  เราคงไม่ค่อยมีโชคทางเรือ     ครั้งไปเกาะปันหยีก็ลงเรือหางยาว  พอไปกลางทะเลฝนตกหนักพายุเรามองลงในทะเลเขียวปี๋  คิดว่าเราจะมาตายอยู่ในทะเลเสียวันนี้เสียแล้วหรือ   อีกครั้งไปเกาะสีชังนั่งเรือสปีดโบทเพราะไม่อยากรอเรือใหญ่   ชายฝั่งก็ดูไม่ไกลทะเลก็ดูเงียบสงบดี   พอนั่งมากลางทางพายุใหญ่มาเสื้อชูชีพก็ไม่มี  เด็กท้ายเรือต้องคอยมาโหนท้ายเพื่อให้เรือสมดุล  มองในทะเลคราบน้ำมันดำเชียวอีกครั้งที่รู้สึกว่าความตายอยู่ใกล้เหลือเกิน   

          ตลาดน้ำอัมพวา มีของขายสารพัดทั้งของกินของใช้   จะมีเพียงทางเดินบางช่วงที่ไม่มีอะไรกั้นเดินเพลินไปอาจพลัดตกน้ำได้  

          แต่ที่โดนมากคือ มีร้านขนมหวานร้านนึง   ด้วยความที่เดินแต่ห้างในกทม.ซะส่วนใหญ่  ไม่เคยไปไม่เคยทราบ  รอบแรกเดินผ่านไปเห็นคนเต็มหน้าร้านก็ไม่ทราบเขามุงซื้อขนมอะไรกัน   พอเดินกลับมาคนไม่มีแล้ว เราถามที่จะซื้อขนมว่า ที่ร้านมีขนมอะไรแนะนำ  เขามองด้วยสายตาอ่านว่ามนุษย์ป้ามาจากไหน  ก่อนจะพูดว่า ไม่เคยได้ยินเลยเหรอ ขนมที่ร้านนี้ต้องสั่งไว้ล่วงหน้า  ไม่สั่งไว้ไม่มีหรอก..ตรูงงอีก ขนาดน้านเชียว   

               ด้วยความที่ไม่เคยไป  เห็นว่าลุงคนขับเรือตอนกลางวันวันก่อน  ดูมีอายุน่าจะมีประสบการณ์และบริการดี  อธิบายเรื่องราวต่างๆ  มีเบอร์โทรติดไว้หน้าเรือ  ก็โทรนัดหมายลุงให้มารับที่สะดวกใกล้ๆไม่ต้องเข็นรถเข็นคุณแม่ไปไกล ท่าเรือเทศบาล 2 เพราะรถเข็นคุณแม่มาไม่ไกลมาก   สักครู่เรือลุงมา  ก็ต้องพบกับทีท่าไม่พอใจของคนคุมท่า  เราก็ยังไม่ทราบว่ามาขุ่นเคืองเรื่องอะไรกระฟัดกระเฟียดใส่  เราไม่ได้รู้เรื่องต้นสายปลายเหตุอะไร    มีปัญหาอะไรจะเอาอะไรก็พูดกันมาง่ายกว่า  พอเราจะลงเรือเขาก็ไม่พอใจพูดขึ้นว่า   ไม่ใช่ใครจะมาใช้ท่าเรือได้นะ  เพราะเรือต้องเสียค่าท่าเรือเหมากันไว้ประจำ เรืออื่นมาขึ้นไม่ได้ ..จะต้องเสียเงินเท่าไหร่ล่ะ . ขึ้นได้เฉพาะเรือประจำของท่านี้ ( จะเอายังไงกับตรูฟะ) หมายความว่าไม่ให้ขึ้นที่ท่านี้จะให้ไปขึ้นท่าอื่นใช่มั้ย ท่าลุงอยู่ฝั่งตรงข้ามจะให้เข็นรถเข็นข้ามสะพานจะไปได้มั้ยล่ะ..จ่ายเงินให้ได้มั้ย..ไม่ได้เพราะไม่ใช่เรือประจำท่านี้  เขาก็น่าจะพูดกับคนขับเรือเพราะเป็นคนพื้นที่เดียวกัน   มาขุ่นเคืองใส่เรานักท่องเที่ยวเราไม่ได้รู้ระบบอะไรของเขาด้วย  ก็นัดหมายลุงมาขึ้นท่านี้ก็ไม่เห็นแกว่าอะไรเลยแกว่าขึ้นท่าไหนก็ได้ที่ใกล้และสะดวกเรา  มันทำให้รู้สึกแย่ทีเดียว   นอกจากไม่เห็นมีอะไรแล้ว  ก็ไม่เห็นอยากจะมาอีกเลย  หิ่งห้อยเราเอาไฟคริสต์มาสติดไว้ก็สวยกว่าด้วยซ้ำ    

อาหารทะเลแม่กลอง  สดอร่อย ราคาไม่แพง ปลาทูยังอยู่ในตู้เย็นหลายเข่ง

               ถามว่าเราประทับใจมั้ยกับ  ตลาดน้ำอัมพวา  ถ้าไม่เคยเห็น ก็ไปดูบรรยากาศสักครั้ง  แต่สำหรับเราไม่ติดใจอะไร  ตลาดน้ำสร้างขึ้นมา  ไม่ใช่ตลาดจริงที่เคยเห็น  คนละบรรยากาศ  ข้าวของมีเยอะ  แต่ก็ไม่ได้มีเอกลักษณ์ เอร็ดอร่อยหรืออะไรที่พิเศษแตกต่างจากที่อื่น   กลับจากอัมพวาครั้งนี้ เรายังดีใจกว่า  ที่ได้ทุเรียนกวนโอทอปของฝากจากเพื่อนคนเพชรบุรี  เพราะมันอร่อยมากจริงๆ  ถ้าจะทำอะไรให้ดีติดใจ  ก็ต้องดีจริงๆและ  unique ที่หาดูที่อื่นไม่มี  แต่ถ้าไม่ใช่คนก็จะค่อยๆวายไป สุดท้ายนี้ต้องขออภัยที่เขียนบรรยากาศและเรื่องจริงในความเห็นของเราอย่างละเอียด อดคิดว่าสอดคล้องกับความเห็นของพี่ชาย ที่เราชวนไปด้วยกันมั้ย พี่ว่าไปครั้งเดียวเข็ดเลย ไม่เห็นมีอะไรคนเดินเบียดกันจนไม่มีทางเดิน