ลองสั้นๆวันละภาพสองภาพ   เปลี่ยนเรื่องส่วนตัวของคนอื่นดีกว่า   ดอกไม้เมื่อวานร่วงโรย  ปีละครั้งบานแค่วันเดียว   ดอกไม้ที่ชอบมักจะอาการนี้ปีนึงมีช่วงเวลาสวยงามไม่นาน  ถ้าบานทั้งปีทั้งชาติโอกาสได้ไปนั่งในใจมันจะยากหน่อย  

                  ดอกไม้มีให้เก็บทุกวัน  บางคนชอบดู บางคนชอบจัดดอกไม้มีความสุข  ก็ไม่ได้สงบเย็นขนาดน้าน  สำหรับเราชอบตอนเด็ด     ภาพถ่ายวันนี้ไม่ค่อยสวย    ไอโฟนยังสู้หัวเว่ยไม่ได้  ภาพออกดำๆ  แต่ ไอโฟนเป็นเลิศเรื่องความทนถึก ปกติปีเดียวหรือไม่เกินก็จากกันแล้ว   แต่ไอโฟนทนมาก

                 เรื่องโทรศัพท์ตกห้องน้ำห้องส้วมนี่ประจำ   หลุดลื่นจากกระเป๋ากระโปรง  ครั้งก่อนหล่นไปใต้อ่างน้ำของห้องน้ำปั๊มกว่าจะเขี่ยออกมาได้ดูไม่จืด    กำลังนั่งคิดถึงเรื่องอดีตรองเท้าราคาแพงเจ้ากรรม พาเท้าลื่นไถลลงไปนั่งพับเพียบในหลุมคอห่านห้องน้ำปั๊มน้ำมัน    ถ้าหลุมใหญ่กว่านี้คงลงไปทั้งตัว  แงๆ  เลอะและเจ็บกล้ามเนื้อแถบขวาที่ฟาดกับถังน้ำและขอบหลุมไปหมด เกิดมาก็ไม่เคยตกรูส้วมปั๊มน้ำมัน น่าจะเป็นข่าวใหญ่ในรอบหลายปี    แต่ก็มีข่าวดีตั้งรัฐมนตรีแล้วหุ้นขึ้นซะ   

                 พูดถึงเรื่องเศรษฐกิจไปไหนคนก็บ่นเงียบ    ตึกรามบ้านช่องมันก็จริงอยู่   แต่ลองไปดูในออนไลน์  แต่ละวันไลฟ์ตะลิดติดชึ่งกระหึ่มกดกันไม่ทัน    ได้ทั้งของถูก  ของก๊อป  ความสนุก  ความได้ของไวไม่ต้องรอ   สั่งปุ๊บพรุ่งนี้มาแล้ว   ถ้าไม่คิดว่าบาปขโมยเขาของก๊อปเหมือนจริงมาก  ลำโพง JBL  6 ,7 พันบาท ขายแค่ สองสามร้อย  เหมือนเดี๊ยะ  เสียงดี  ส่งไว  เยอะ แล้วร้านค้า ห้างสรรพสินค้าจะไม่เจ๊งยังไง   ต้นทุนตึกต้นทุนคนงาน  ต่างกัน  จะมาขายถูกอย่างเขายังไงได้    ดูแล้วถ้าจะอยู่ได้ก็ต้องเป็น  สาขาเชี่ยวชาญในของที่ขาย  ลงรายละเอียดเฉพาะทางเจาะกลุ่ม กันลงไปเลย  เฉพาะในเฉพาะๆ หาที่ไหนไม่มี    บางอย่างก็ยังมีช่องทางอีกมาก   ยกตัวอย่าง กระเป๋าแบรนด์เนมแย่งกันซื้อ บางยี่ห้อไม่รับซ่อม อยากขายอย่างเดียว. ร้านซ่อมร้านดูแลก็หาไม่ง่ายราคาไม่ใช่ถูก    ถ้ามีร้านดีมีฝีมือซ๋อมไว้ใจได้  แย่งกันซ่อมไม่ไหว   ฯ 

                   พอมาถึงร้านอาหาร แต่มันก็แปลกเรื่องอาหารการกิน   ร้านก๋วยเตี๋ยว  ร้านขนมที่คุ้นเคยกัน บ่นเงียบยอดตก ห้าสิบเปอร์เซนต์  เฮ้ยพูดเล่นน่ะ ไม่กินข้าว ไม่กินก๋วยเตี๋ยวสามสี่สิบ ขนม15บาทไม่กินแล้ว แล้วคนกินอะไรกั้น  งงๆ   คนขายบอกเขาทำกินเอง มั้ง ตลกแล้ว คนทำงานเขาไม่ทำหรอก. ตลาดคนขายก็บ่นเงียบ อ้าวแล้วคนกินไรกัน เป็นเล่นน่ะ จะบอกให้เขาเข้าร้าน 24 ชม มันขายทุกอย่างล่ะ. ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ เข้าทีเดียวจบ ข้าวปลาอาหาร ของใช้ฯ สารพัด สาธยายไม่หมด ลดแลกแจกแถม

คนไม่ได้หายไปไหน. ไม่ได้กินใช้น้อยลง. แต่คนพันธุ์ใหม่ เปลี่ยนความคิด. เปลี่ยนวิธีใช้ชีวิต เปลี่ยนวิถีชีวิต ไม่สนใจภาพรวมของสังคม. ถูกผิดใครอยู่ใครเป็นยังไงไม่สน. ขอตรูสะดวกสบาย ได้ประโยชน์. นายมีนางมาขายของไม่ได้ไม่ใช่เรื่องของฉัน. เลิกงานแล้วฉันอยากรีบเข้าคอนโดไปเล่นเกมส์ แวะร้านโคตรสะดวกซื้อมันขายทุกอย่าง. อะไรขาดก็ซื้อออนไลน์. โทรนัดเวลาส่งไม่ต้องไปหิ้วขึ้นรถให้ร้อนเหนื่อย เหลือแต่คุณสมศรีกับลุงสมชายยังเป็นลูกค้าและเพื่อนรับฟังปรับทุกข์ของนายมีกับนางมา. ถกปัญหาปรับแผนธุรกิจที่จะปรับตัวสู้กับการค้ารูปแบบใหม่ให้ได้ ใครท้อไม่สู้ก็ปิดกิจการเก็บส่วนที่เหลือไว้ใช้อย่างพอเพียง ใครสู้ก็ต้องวิเคราะห์ตนเองให้ชัดเสริมจุดแข็งลดจุดอ่อนของตัวเอง มีแผนประเมินเป็นระยะ ปรับแผน ถ้าปล่อยเฉื่อยสู้แต่ใจไม่ลงมือทำกระบวนการแก้ไข จะยิ่งท้อและหมดกำลังใจ ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยากำลัง ชีวิตไม่มีทางเลือก สู้ไม่ถอยได้สถานเดียว