2 เมย. 53 Khamen Saiyok ;Thai National Symphony Orchestra
Kmen Saiyok song again. This version by Thai National Symphony Orchestra June 2005 In my opinion ; this version quite flat and depressed not interested. Anyway let's get something from this song.
อีกครั้งกับเพลงโปรด เขมรไทรโยค ฟังอีกเวอร์ชั่น บรรเลงโดย วงดุริยางค์สากล กรมศิลปากรค่ะ
National Symphony Orchestra 24 June 2005 (หาฟังตามเนตไม่ค่อยมีค่ะ) ขอออกความเห็นส่วนตัวว่า เวอร์ชั่นนี้ ฟังราบเรียบมากเกินไป ไม่สื่ออารมณ์เพลงค่ะ ฟังแล้วให้อารมณ์เศร้า ทั้งที่เพลงน่าจะให้ความรื่นรมย์และเพลิดเพลินกับธรรมชาติ น่าจะยกเครื่องดนตรีบางชิ้นให้โดดเด่น แบบเพลงคลาสสิกของฝรั่ง จะไพเราะกว่านี้เป็นอย่างมาก แต่ถึงอย่างไร การฟังเพลงบรรเลงก็ยังให้เกิดสิ่งที่ดี แก่จิตวิญญาณของเราบ้างค่ะ พัฒนาการของวงเครื่องสายฝรั่ง ในสังคมไทย
เพลงเก่าแก่ดั้งเดิมของไทย คือเพลงพื้นบ้าน ประเภทปรบมือตีเกราะเคาะไม้
ประกอบการร้องเพลง หรือร้องเพลงเพียงอย่างเดียว
ต่อมามีเพิ่มเครื่องดนตรี ทำทำนอง ประกอบจังหวะ และดัดแปลงลีลาท่วงทำนองให้ละเอียดประณีตและซับซ้อนมากขึ้น ต่อมามีการรับวัฒนธรรมอื่น เข้ามาในสังคมไทย เริ่มจาก "แตร"
เริ่มจากแตรอินเดีย เชื่อว่ามาจากวัฒนธรรมพราหมณ์ พศ.1800
แตรฝรั่งน่าจะเข้ามาสมัยอยุธยาตอนต้น สมัยพระเอกาทศรถ พศ 2148-2153
หรืออาจเป็นสมัยพระเจ้าปราสาททอง พศ. 2172-2199
ดนตรีตะวันตก แต่เดิมเรียกว่า "มโหรีฝรั่ง" เริ่มมีบทบาทและรูปแบบชัดเจนขึ้นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์
ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระยาประภากรวงศ์ ได้ชวนกัปตัน Fusco มาเป็นครูแตรทหารเรือ
กัปตัน Fusco ทำให้การบรรเลงดนตรีแบบใหม่เจริญขึ้นมาก สอดคล้องกับนโยบายสร้างภาพลักษณ์
ประเทศแบบใหม่ มีเพลงตะวันตกและเพลงไทยบรรเลงด้วยเครื่องดนตรีตะวันตกเกิดขึ้น
ตลอดรัชกาลที่ 5 นับว่าดนตรีแบบตะวันตกได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมดนตรีไทย ในรูปของแตรวง
ซึ่งก็คือวงโยธวาฑิตในปัจจุบัน
พศ. 2454 สมัยรัชกาลที่ 6 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการจัดตั้ง" Orchestra" เป็นครั้งแรกใน
ประเทศไทย เรียกกันว่า "วงเครื่องสายฝรั่งหลวง" ขึ้นกับ กรมมหรสพค่ะ
Create Date : 02 เมษายน 2553 |
Last Update : 2 เมษายน 2553 22:33:10 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1699 Pageviews. |
|
|
รู้สึกดีขึ้น
บางอารมณ์ บางช่วงเวลาที่เราควบคุมไม่ได้ มีตั้งหลายวิธีที่จะแก้ไข แต่เรากลับลืม กลับไม่ได้นำมาใช้ ยอมให้โทสะมาอยู่เหนือปัญญา สุดท้ายสติก็เกือบไม่เหลือ
ขอบคุณค่ะ