เวลาผ่านไปเร็ว เจ็ดวันแล้ว  เมื่อวานฟังเทศน์ พระอาจารย์ปราโมทย์ ท่านบอกว่า คนแก่จะรู้สึกแต่ละปีผ่านไปเร็ว คนอายุน้อยจะรู้สึกว่าแต่ละปีผ่านไปช้า สำหรับเราก็ไม่ทราบเร็วหรือช้า อยู่ไปเรื่อยกับปัจจุบัน ถ้าอยากให้เร็วก็จะรู้สึกช้า ถ้าอยากให้ช้าก็จะรู้สึกเร็ว ถ้าเฉยๆก็สบายๆอยู่ไปเรื่อยๆ

                  แต่ละปีต้นไม้เติบโต  จิตใจเติบโต   พระพุทธศาสนาช่วยหล่อหลอมกล่อมเกลาจิตใจ  เมื่อทำเหมาะสมถูกต้องสุดความสามารถแล้วขั้นต่อไปคือ ปล่อยวาง ไม่ต้องลุ้นไม่ต้องอะไรมากมายอีกต่อไป กินได้นอนหลับสบาย ได้แค่ไหนก็แค่นั้น ผลยังไงก็ยังงั้น จะไปไหนไม่ต้องรีบเร่งเคร่งเครียดกับเวลา  มีหน้าที่อะไรก็ทำไปเรื่อยๆ    แต่ละที่แต่ละแห่งมีข้อดีข้อเสีย ก็เหมือนทุกสังคมมีดีมีเสีย มีชั่วมีดี มีถูกใจไม่ถูกใจ ชอบไม่ชอบปะปนกันไป

                  วันหยุดปีใหม่นอนม่วนเย็นสบาย หลับให้มากเท่าที่ต้องการให้หายเหนื่อย ตั้งใจไปพระราชวังภูพิงค์เดินชมดอกไม้สวยงามท่่ามกลางอากาศเย็น แต่กว่าจะพร้อมเดินทางไปถึง พระตำหนักปิดซะแล้ว 15.30 เลยต่อไปขุนช่างเคี่ยนดีกว่ายังไม่เคยไป เผื่อจะเห็นดอกนางพญาเสือโคร่งกันบ้าง หนทางแคบคดเคี้ยวบนเขา รถจอดหลบกันเป็นระยะ คนกลุ่มที่กลับออกมาบอกว่า ยังไม่มีดอกไม้บาน และอีกกว่าครึ่งชั่วโมงจากจุดนี้ เราไปถึงคงมืดเล็งถนนแล้วเสี่ยงอันตรายพอควร กลับดีกว่า ถนนแคบสุดๆเหวลึกตกลงไปคงไม่รอด

                ทางไปขุนช่างเคี่ยน ช่วงเลยทางแยกหมู่บ้านม้งไปแล้วถนนแคบลงอีก ซ้ายมือเป็นหน้าผา ถนนแคบมากเท่ารถคันเดียว ป่ารกครึ้ม ข้างทางเป็นเหวซอกเขา

พบจุดกลับรถ บังเอิญ พบป้ายทางเข้าวัดเข้าพอดี ทำไมตอนเด็กๆมาไม่เคยเห็นวัดนี้

ใช่วัดที่คนรู้จัก เล่าว่าเคยมาอยู่เข้าพรรษารึเปล่า จะพบกันมั้ยนะ

ทางคดเคี้ยวลงไปในหุบเขา มีพระสงฆ์อยู่บนเขากำลังกวาดใบไม้บนถนน

ถ้าเราเป็นพระวัดนี้ เดินขึ้นเขาคง ซำแฮ่ก

พระขยันจริง ดูแลไว้สะอาดเรียบร้อย เนียนกริ๊บ

เสียงระดมกวาดดังไปทั่ว ฆราวาสชายตัดหญ้า

จุดเด่น บ้านสวยงามตรงหน้า บรรยากาศเงียบสงบ อากาศเย็นสบาย

                      "ตำหนักสมเด็จพระสังฆราช"   เป็นวาสนาได้มาเห็น ทำไมตกข่าว ไม่เคยได้ดูข่าวเกี่ยวกับวัดนี้ ก็ตอนงานของพระองค์มีถ่ายทอดวัดหลายแห่ง ที่ราชบุรี ที่ชลบุรี แต่ไม่เห็นเรื่องราวของวัดนี้ ท่านเคยมาประทับที่นี่จริงๆด้วย มีภาพเป็นหลักฐานอยู่ภายใน

"ตำหนักสมเด็จพระสังฆราช"

ตัวหนังสือสีเหลืองบนกระจกโดดเด่น สะท้อนแสงไปทั่วทุกมุม ไม่ว่าจะเดินห่างไปไกลเท่าไหร่

ดึงดูดให้เท้าเดินไปใกล้ๆ สอดส่ายสายตามองภายใน

ตำหนักหลังนี้ คงอยากให้เราเก็บภาพมาลงในบลอกละมั้ง ให้บังเอิญผ่านให้บังเอิญเห็น

ตัวหนังสือสีเหลือง ตัวก็ไม่ใหญ่ แต่ทำไมโดดเด่นสะดุดตาซะเหลือเกิน

เหมือนเสียงเรียกให้หันมองไม่ว่าเดินอยู่มุมไหนในวัด

เอาล่ะ จะพยายามเล่าเรื่องและเก็บภาพตามกำลังความสามารถ

นำมาบอกเล่าแทนตาแทนใจคนไม่เคยเห็น

ภายในพระตำหนัก

มีเพียงภาพถ่ายพระกรณียกิจ ยังคงเป็นหลักฐานและที่ระลึก

ว่าท่านได้เคยมาประทับ ณ.ที่แห่งนี้จริงๆ

เพื่อสนทนาธรรม กับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

ช่วงเวลาที่พระองค์ท่านเสด็จแปรพระราชฐาน มาที่พระราชวังภูพิงค์

หลายเรื่องราว เมื่อเวลาผ่านไป มีเพียงความทรงจำหลงเหลืออยู่

ได้ระลึกถึงท่านก็เป็น สังฆานุสสติ ได้ระลึกถึงจริยาวัตรขององค์ท่าน ที่เรียบร้อยงดงาม

Create Date : 07 มกราคม 2559
Last Update : 8 มกราคม 2559 22:42:25 น.		4 comments
Counter : 2036 Pageviews.
Share Tweet