11มีค 62 My first trip to Lord Buddha's Place Day1; 28 Jan 2019                                       ตั้งใจจะอัพบลอก สังเวชนียสถาน ให้จบในเร็ววัน  เรื่องราวเดินทางแต่ละวัน เริ่มเลือนลาง  ยังดีที่เก็บภาพไว้รวมในโฟลเดอร์เดียวกัน   แต่คอมพิวเตอร์ก็ยังความสามารถจำกัดที่จะมองภาพแต่ละภาพ  ทำให้ล่าช้ายิ่งขึ้นไปอีก                    ทริปนี้ เราไปกัน 4 คนเหมือนที่เคย  โปรแกรม ไฟลท์ไทยสมายล์  ดอนเมือง- คยา ออกจากไทย 9.55 น. พวกเราก็แหกขี้ตาตื่นแต่ตี 3 เพราะเดาการจราจรของวันทำงาน และแถวดอนเมืองรถคงจะติดมาก  ไปถึงสนามบินราว  6 น. แล้วเราก็พบว่า ไฟล์ทเราไม่ออก  เลื่อนไป 12 น. แล้วก็เลื่อนไปเรื่อยๆ ไปรวมกับไฟล์ 12.55 น.( ได้คูปองอาหาร 250 บาท มาแทนการรอคอย  ซึ่งผลที่สุดเราก็ไม่ได้ใช้อะไร ) ไปนั่งนอนเแทบจะเลื้อยอยู่ตามพื้นเกือบครึ่งวัน    น่าจะเป็นทริปแสวงบุญโดยแท้   ได้ความอดทน มาเต็มๆ    อดทน อดทน และ อดทน ได้อย่างเดียว                                                    คยา Gaya  เมืองสำคัญของพุทธศาสนา จุดขายสำคัญของเมืองที่ใครๆต่างมุ่งมา      เจดีย์พุทธคยาตำแหน่งสำคัญ     ระลึกถึงสถานที่ตรัสรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  นักบวชและพุทธศาสนิกชนหลายนิกาย  ทั้งชายหญิงจากทั่วโลก  มากมายเต็มเมือง  คณะของไทยมีทั้งพระทั้งฆราวาส  นั่งหนีบขาหมอบกราบกันไปทั้งลำ                   สนามบิน  Gaya เป็นตึกสองชั้นเล็กๆ    มีเครื่องบินจากประเทศพุทธมาลงจอดอยู่บ้าง   ผ่านตรวจคนเข้าเมือง  รออีกนานมวากๆๆๆ     เคล็ดลับของการรับบริการที่ใช้เป็นประจำไม่ว่าที่ใดในโลก   ความสุภาพและรอยยิ้มจะช่วยให้บริการต่างๆราบรื่น   พระพุทธรูป มีให้เห็นทุกหนทุกแห่ง  ไม่เสียแรงที่ตั้งใจมา รถยนต์รับจ้าง จอดรอเต็ม                                 ทริปเรา 4 คน คือจำนวนคนที่น้อยที่สุด ที่ท่องเที่ยวโดยมินิบัส 9-10 ที่นั่ง ทำให้ทริปนี้ โปร่งโล่งสบาย  เพราะมินิก็คือ มินิ คือ เก้าอี้เล็กๆ ไม่ได้ใหญ่มาก บางคณะของบางประเทศที่เรามองไปเช่น 8-9 คน นั่งรถขนาดเดียวกัน  ก็จะอัดปลากระป๋องหน่อย เพราะเบาะเล็กสั้นแคบ   ในรถ มีคนขับลูกศรเหลือง  พนักงานยกของและดูท้าย ลูกศรเขียว และ ไกด์ ลูกศรส้ม  ชายล้วน ที่อินเดียไม่มีหญิงทำงาน  ตลอดทริปคนรถสองคนไม่ได้ปริปากพูดอะไรกับพวกเราสักคำ     ขอบคุณไกด์ผู้น่ารักและคนรถ ช่วยดูแลหิ้วปีกและเข็นรถคุณแม่ตลอดทริป                      ไกด์พาพวกเราเข้า เชคอินที่โรงแรม Sujata  Hotel  เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนออกเดินทางต่อไป   เมืองคยาเป็นเมืองเล็กๆแต่ละจุด เดินทางไม่นาน  บริษัททัวร์แจ้งว่า อย่าหวังโรงแรม 5 ดาว ในรัฐพิหาร โรงแรมนี้ดีที่สุดแล้ว  ตามสภาพที่เราเห็นก็น่าจะเป็นอย่างนั้น เป็นความเป็นอยู่แบบพอเพียง   พนักงานทุกคนในโรงแรม มีแต่ชายล้วน  ทุกที่ทุกแห่งอย่าหวังความเนี๊ยบเนียน  แค่พออยู่ค้างคืนได้แบบปลอดภัยและอาหารรับประทานได้ก็พอ             พวงมาลัยที่ โรงแรม และคณะทัวร์เตรียมไว้ต้อนรับ ร้อยไว้สวยงาม..ชอบ ภายในโรงแรม ยังมีพระพุทธรูป ทุกหนแห่งในคยา มีแต่พระพุทธรูป                     ภายในโรงแรม มีร้านขายของที่ระลึก เกี่ยวกับพุทธศาสนา พระพุทธรูปสวยงาม ลูกประคำจากไม้จันทน์หอม  มีขายทั้งเมือง                     ไม่พบเจอคนไทยในโรงแรม  พบแต่ชาวญี่ปุ่น  ที่พุทธคยานี้ พุทธศาสนิกชนจากทั่วมุมโลกมาปฏิบัติธรรม  เป็นเมืองแห่งนานาชาติ                      ทั้งที่มีชาวต่างประเทศมามากมาย  แต่ชาวเมืองกลับยังมองยากจน    คนไทยไปกันมากมายต่อเนื่องหลายปี     เราเหลียวมองชาวบ้าน  เศรษฐกิจชาวบ้านดูไม่ได้กินดีอยู่ดีเอาเสียเลย   เราอาจจะคิดลบรึเปล่า   เราไม่อยากมองเหมือนที่ไทยถูกใครทำ  เหมือนทัวร์ศูนย์เหรียญ  ต่างชาติไปอินเดียเหมือนทัวร์ศูนย์เหรียญ  ที่คนไทยรังเกียจ  เบ็ดเสร็จครบวงจรอยู่ในหมู่คนไทย   เราเอาอย่างเดียวรึเปล่า   ใช้สถานที่ทรัพยากรของเขา  ได้ให้อะไรแก่สังคมสถานที่ที่เราผ่านไปบ้าง   เพื่อนๆหลายคนบอกพักวัดไทยดีกว่าโรงแรม    แต่ถ้าเป็นได้ช่วยกันพักโรงแรมของคนอินเดียกันบ้างได้มั้ย   เราซื้ออาหารเขาบ้างได้มั้ย   เขาจะได้มีเงินไหลเข้าออกบ้าง   คยาเจริญเราก็พลอยยินดีไปกับเขาด้วยมั้ย     หรือเราจะแค่ไปกราบไหว้พระพุทธองค์   ทำบุญบ้างกับวัดไทยเอาของไปจากไทย  ทำกับข้าวในวัดไทย  อาหารจากไทย  และบินกลับไทย      ดูสิ สภาพบ้านเรือน ความเป็นอยู่ พวกเขาน่าสงสาร บ้านเมืองเขา ก็เหมือนเมืองไทยหลายๆเมืองที่ห่างไกลความเจริญ  เราไปชม ซากบ้าน นางสุชาดา ผู้ถวายข้าวมธุปายาสแก่พระพุทธองค์                                                        ขอทานมีให้เห็นทุกที่     คนมักพูดถึงกันแต่การไม่ให้หรือการหนี     หลวงตามหาบัวมักสอนเสมอ   ถ้าใครขอจะมากหรือน้อยให้แบ่งปันกัน     เราไม่เคยเห็นสายตาไม่เป็นมิตรที่เกิดจากการให้  หลังการให้เราเห็นแววตาแห่งมิตรและความยินดี   เป็นความรู้สึกที่ดีนะ   ( ยกเว้นเด็กๆ ที่ไกด์ขอไม่ให้ให้  เพราะจะทำให้เด็กพวกนี้ไม่เรียนหนังสือ   มาวิ่งขอเงินอยู่ทุกวัน  )            Create Date : 11 มีนาคม 2562 13 comments Last Update : 11 มีนาคม 2562 22:01:51 น. Counter : 1251 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtuk-tuk@korat, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณวลีลักษณา, คุณชีริว, คุณสองแผ่นดิน, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเนินน้ำ, คุณhaiku, คุณKavanich96

น่าไปค่ะ ตามมาดูลาดเลาก่อน   โดย: tuk-tuk@korat 11 มีนาคม 2562 20:48:49 น.

คนอินเดียที่ยากจนก็จนจริงๆนะคะ คนรวยก็รวยมาก   โดย: วลีลักษณา 11 มีนาคม 2562 21:00:50 น.

อ่านคำบรรยายสภาพผู้คนและบ้านเมือง โดยเฉพาะภาพสุดท้าย ทำให้อดย้อนคิดไปถึงพุทธประวัติไม่ได้ นึกถึงตอนที่เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกผนวช เพราะทรงเห็นภาพแบบนี้แหละเนอะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 11 มีนาคม 2562 21:06:56 น.

ว้าวววว คิดว่าชีวิตจะต้องไปให้ได้สักครั้งครับ ในอินเดียมีพระพุทธรูปอยู่ไม่กี่เมืองเองนะครับ ส่วนใหญ่เป็นฮินดู ไม่รู้อินเดียเจอปัญหาทัวร์ศูนย์เหรียญเหมือนกันหรือเปล่านะครับ ไปเที่ยวไหนเราก็อยากอุดหนุนท้องถิ่นของเขาด้วย จะได้มีทุนไว้ดูแลรักษาสถานที่ท่องเที่ยวไว้ให้เราชื่นชมต่อไป เห็นฐานทีแรกคิดว่าเจดีย์บ้านนางสุชาดาเหรอครับ โบราณสถานสมัยพุทธกาลนี่ก็ 2500 ปีกว่าแล้ว เทียบแล้วก็สมัยกรีกโบราณกำลังรุ่งเรืองเลย   โดย: ชีริว 11 มีนาคม 2562 21:28:39 น.

มาชมเมืองคยาด้วยครับ ฐานซากบ้าน นางสุชาดาใหญ่โตมั่นคงมากครับ น่าจะมีภาพสันนิษฐานให้ชมบ้างครับ จากบล็อก ภาพอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ดองภาพไว้ตั้งแต่ ก.ค. 2558 ครับ ไปสองครั้ง ก็ยังไปไม่หมดครับ ถ้าที่เปลี่ยวๆ ก็ไม่กล้าเข้าไปครับ (นึกถึงนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นถูกฆ่าที่วัดสะพานหิน ผ่านมา 10 ปี ยังจับคนร้ายไม่ได้)   โดย: สองแผ่นดิน 11 มีนาคม 2562 21:46:51 น.

สภาพความเป็นอยู่น่าสงสาร มันก็พูดยากเหมือนกันเรื่องพักวัดไทย แล้วทำบุญให้ที่นั่น ผมมองในเชิงความสะดวกมากกว่า สะดวกอันไหนก็ใช้อันนั้น แต่ยังไงอาหารผมก็ยังคิดว่าควรอุดหนุนคนท้องถิ่น เพราะมันได้อาหารที่เป็นต้นตำหรับจริงๆ ขอทานบ้านเขามีเยอะจริงๆ ครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 11 มีนาคม 2562 23:12:30 น.

มาชมเมืองคยาด้วยค่ะคุณเย็น แม้จะเป็นเมืองเล็กแต่มีสถานที่สำคัญอย่างบ้านนางสุชาดานะคะ เราใช้สถานที่ทรัพยากรของเขา ได้ให้อะไรแก่สังคมสถานที่ที่เราผ่านไปบ้าง ให้ข้อฉุกคิดที่ดีจังค่ะ หากนักท่องเที่ยวต่างชาติคิดและทำในทิศทางของการให้นี้ ภาพอย่างภาพสุดท้ายที่เห็นอาจลดน้อยลงบ้างก็ได้นะคะ ขอบคุณคุณเย็นสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ   โดย: Sweet_pills 12 มีนาคม 2562 0:07:43 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ เป็นประเทศที่อยากไปสักครั้ง แต่คนใกล้ตัวไม่ค่อยเออออห่อหมกสักเท่าไหร่ค่ะ คงต้องหาเพื่อนไปเอง เจอคนที่เขาลำบากกว่าเรา ก็จะรักตัวเอง รักบ้านเมืองมากขึ้นไปอีก บ้านเราแม้อดอยากปากแห้งก็ยังได้กิน ไม่มีคนอดตาย เพราะไม่เคยได้ข่าวนะคะ อนุโมทนาค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 12 มีนาคม 2562 12:50:31 น.

ตั้งใจไว้เหมือนกันค่ะว่าจะไปให้ได้สักครั้ง อาจจะใช้บริการทัวร์นี่ล่ะค่ะ ชอบภาพสุดท้ายค่ะคุณเย็น ไม่ต้องมีคำบรรยายใด ๆ เลย   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 12 มีนาคม 2562 15:34:20 น.

อ่านแล้วหลายอย่างสะเทือนใจ และได้คิดอีกหลายเรื่อง ขอบคุณนะคะ พี่ไม่เคยอยากไปอินเดีย แม้จะเคยนึกอยากไปที่นี่ มีความหลังฝังใจให้กลัวแขก ตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ ทำใจไม่ได้   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 12 มีนาคม 2562 16:13:45 น.

พุทธศาสนิกชนไม่ว่าจะชาติไหนต่างมุ่งหน้าไปแสวงบุญกันที่นี่นะคะ อนุโมทนามาด้วยค่ะ   โดย: เนินน้ำ 12 มีนาคม 2562 17:07:58 น.

ขอบคุณค่ะ คุณเย็น ทำเต็มสูตรก็ไม่มากนะคะ ไข่เป็ดสัก 10 ฟอง ดองแล้วเก็บใส่ตู้เย็นไว้ได้นาน จะทานค่อยเอามาต้มก็ได้ค่ะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 12 มีนาคม 2562 19:25:35 น.

ขอบคุณที่แบ่งปัน   โดย: Kavanich96 13 มีนาคม 2562 3:26:54 น.