จากนั้นจึงได้รู้ว่า ไอ้หวอที่ดังหน่ะ คือสัญญาณเตือนภัย ว่าจะมี สึนามิเข้า เลยเปิดโทรทัศน์ดู ที่นี่ตื่นเต้นกันหมด ทั้งบ้าน รวมทั้งหนูด้วย ที่ตื่นมาทำตาแป๋วๆ
ที่นี่เค้าดีนะลูก เพราะที่หวดมันดังเนี้ย คือการประกาศเตือนล่วงหน้าถึง 5 ชั่วโมงเชียว ให้คนที่อยู่ในเขตอันตราย เคลื่อนย้าย (อี๊แนน เป็นหนึ่งในนั้น เพราะบ้านอยู่คอนโดสูง ริมชาดหาด) ส่วนคนที่อยู่นอกเขต (บ้านเราเอง) ก็ให้เตรียมกักตุน อาหารและนำ้
ตั้งแต่อยู่ที่ ฮาวายมาจะ สามปี แล้ว ก็เพิ่งมีครั้งนี้แหละ ที่ประกาศกันจริงจังมาก ห้าง ร้านค้าต่างๆ รวมถึงสนามบินบางแห่ง ก็ปิดด้วย อู้ย!!! ตื่นเต้นจริงๆๆๆ
แต่พอถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรร้ายแรงนะลูก เพราะคลื่นที่เกิดใต้นำ้มีขนาดเล็ก ไม่มีผลกับชายฝั่ง ก็โล่งอกไปตามๆกัน ก่อนจะประกาศเข้าสู่สภาวะปกติ
แต่ที่แปลกอย่างหนึ่งคือ หลังจากวันนั้นมา ที่ฮาวาย อากาศก็ปรวนแปรมาก จากที่ร้อนอยู่ดีๆ ก็หนาวซะงั้น กลางคืนก็ลมแรงมาก กลางวันบางทีฝนตกซะงั้น เฮ้อ น่ากลัวจริงๆ โลกเราตอนนี้..
เรื่องสำคัญที่สองคือ ในวันที่ 1 มีนาคม ที่ผ่านมาเป็นวันครบรอบแต่งงานของหม๊ากับป๊า ก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นลูก อ้าว!! ก็ตามเคยไง หม๊า ต้องคอยทวงถาม อยู่หลายรอบ เตือนสติมาก็หลายหน ป๊าก็ยังทำ อือๆ อ้าๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว จนหม๊าต้องเอ่ยปาก ว่าไปหาอะไรกินข้างนอกกันเถอะ ให้มันพิเศษ นิ๊ดหนึ่งก็ยังดี เฮ้อ!!! รักเราไม่เก่าเลย จริงปล่าวเนี้ยยยย....จบข่าว
มาถึงเรื่องหนูบ้าง วันนี้ หนูมีอายุได้ 5 เดือนกับอีก 2 สัปดาห์แล้ว มีพัฒนาการใหม่ๆมากมาย สุดจะบรรยาย เขียนไม่หวาดไม่ไหว ดังนั้น หม๊าก็เลยตัดสินใจ ไม่เขียนซะเลย ฮ่า ฮ่า แต่จะขอ บรรยายด้วยภาพแทนไง หนูจะได้ไม่ขี้เกียจอ่าน
เริ่มจากรูป อี๊แนน (เพื่อนคนเดียวที่หม๊ามีอยู่ ที่นี่) เป็นไง ยังปิ๊ง อยู่ใช่มั้ยหล่ะ แต่หนูจีบไม่ได้นะ เพราะนี่หนะรุ่นเดียวกับหม๊า!!
กลายเป็นเด็กหัวเหม่งไปแล้ว
ตอนแรกก็ว่าจะไปโกน ที่เมืองไทย โดยป๊าตั้งใจจะเล็มเฉยๆ ปรากฏว่าแหว่ง แต่งไปแต่งมา ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น....ขอโทษนะลูก
ชอบดูด ชอบกัด ทุกอย่างที่ขวางหน้า
นำ้ลาย ยืดสุดๆ
รู้จักการรอคอย หม๊าบอกให้รอก่อน -ก็นอนรอได้จริงๆ..แต่แอบทำท่าประท้วง
มีวิชาดนตรี กับป๊าทุกวัน
ปลูกฝัง กันสุดๆ กับเจ้า Ukulele
รู้จักกลัวก็เป็น..โถ!! หม๊ากับป๊า อุตส่าห์ซื้อมาเพราะมันมีเสียง สัตว์ด้วย แต่หนูดันกลัวซะนี่ ตอนแรกนอนลงไปเฉยๆ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอกดเสียงสัตว์ร้องเท่านั้นแหละ โดยเฉพาะเสียงพี่วัว..ร้องจ้ากเลย..หนูเกิดปีวัวนะลูก กลัววัวได้ไง
ทำหน้าน่ารักได้ตลอดสิน่า...น่ารักไว้ก่อน แม่บอกว่าไม่อดตาย
มีพฤติกรรมเลียนแบบ...อยากหูกางเหมือนหม๊า แต่อยากฉลาดเหมือนป๊า (นี่ไม่มีรูปอื่นแล้วเหรอหม๊า มีกบ บนหัวเนี้ยนะ ฉลาดตรงไหน)
แสดงความรักก็เป็น...สังเกตุจากแว่นหนูสิ จะเห็นว่าหนูมีหม๊าอยู่ในสายตาตลอดเวลา อิ อิ และหนูก็แสดงให้เห็นว่า จะอยู่เคียงข้าง ดูแลป๊า ไม่เว้นแม้ยามหลับ (กางแขนกางขา ปกป้องป๊าเต็มที่)
อ้อ อาทิตย์หน้า หม๊ากับป๊า จะพาหนูกลับไปเที่ยวเมืองไทยแล้วนะลูก Blog หน้าคงมีเรื่องราวหนุกๆ มาเล่าให้หนูฟังเพียบแน่ๆ แต่ Blog นี้แค่นี้ก่อนนะลูกรัก
ปล.อีกนิด จะกลับเมืองไทยอยู่แล้ว แต่ป๊ากับหม๊า ยังเรียกหนูว่า บี้ อยู่เลย ทั้งๆที่บอกคนที่เมืองไทยไปหมดแล้วว่าหนูชื่อ โคอา ทำยังไงดีหล่ะทีนี้ เฮ้อ คิดไม่ออก แต่ป๊าเค้าก็ยืนยันให้หนูชื่อ โคอา อยู่นะลูก ไม่ต้องกลัว แค่หม๊าเรีียกหนูติดปากว่า บี้ เท่านั้นเอง หุ หุ ขอจบ Blog ด้วยรูป น่ารักๆ อีกสักใบหล่ะกันนะ
(ก่อนโกนดูหนุ่ม) 5 เดือนครึ่ง อีกแป๊บเดียว
ก็วิ่งได้แล้ว เร็วจังนะคะ เด็กๆ โตไว
ชอบรูปสุดท้ายที่ถ่ายกะคุณแม่ น่ารักดีค่ะ