19 ปีที่แล้ว นายหฤษฏ์ กับโศรยา รักกันสุดหวาน
จำเลยรัก ( 1989 ) ลิขิต เอกมงคล & สาวิตรี สามิภักดิ์เก่ามาก เชยมาก คลาสสิคมาก และ...หวานมาก ติดหนึบ นั่งดูจนจบ แบบทึ่งกับความหวานสวีท โรแมนติค คนละเรื่องกับ เวอร์ชั่นอั้มแอฟ ที่วี๊ดวิ้ว กรี๊ดสุด ๆ คือ เลิฟซีน 19 ปีที่แล้วนี่ มัน.........โอววววว ไม่เคยรู้ว่า 19 ปีที่แล้ว ละครไทยมีจูบปาก จูบจริงกันงี้เวอร์ชั่นนี้ ไม่มีตบ มีแต่จูบ เรียกอีกอย่างว่าเวอร์ชั่น "โศรยายอมทุกอย่าง" ก็คงได้นะเนี่ย ไม่เคยอ่านต้นฉบับจากนิยาย แต่มีคนบอกว่าละครเวอร์ชั่นนี้ ใกล้เคียงนิยายที่สุดทำให้ต้องไปเดินตามหาหนังสือที่งานมหกรรมหนังสือ เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา แต่ก็ไม่ยักเจอ สงสัยจะเก่าจัดดูซีนที่พระเอกบอกรักนางเอกซ้ำไปซ้ำมา"ผู้ชายทุกคน เชื่อผู้หญิงที่เขารักเสมอ"พอรักแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ไม่ว่าจะสายตาหรือคำพูดที่เคยเกลียดก็กลายเป็นอภัยให้ได้ทุกอย่างคนละอารมณ์กับเวอร์ชั่น 2008 เป็นคนละเรื่องดูจบแล้ว แต่ใจไม่จบเกิดอาการอิน หลงรักชายหนุ่มเมื่อ 20 ปีที่แล้วไปซะแล้วกระจกอยู่ไหน ขอกระจกหน่อย...เมณี๋จ๋า ยืมกระจกหน่อยได้ไหมจ๊ะเฮ้อ...แค่ซีนจูบแรก ก็ทำเอาละลายเพราะสายตานายหัวส่วนโศรยา เธอบอกว่าโดนเข้าไปแล้วไข้กลับ แต่...เอ่อ..นิ่งม๊ากมากอาการไม่เห็นเหมือนคนดูเลย ใจหวิว ไข้ขึ้นของจริงเลย ว่าแล้วก็เริ่มออกตามคอเลคชั่นละครของ ลิขิต เอกมงคล เรื่องต่อไป...