...เรื่องของผู้ชายปากแข็งกับผู้หญิงที่เฝ้ารอ...
"เขา" เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยังคงวิ่งไล่ตามความฝัน...และยังคงค้นหาตัวเอง "เขา" เป็นเหมือนกับผู้ชายทั่ว ๆ ไป ไม่อ่อนหวานแต่อ่อนไหว...ไม่แข็งแรงแต่แข็งกระด้าง แสดงออกในสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการของจิตใจ ไม่พูดคำว่ารัก ไม่เคยแสดงออกว่า "เขา" รัก "เธอ" สิ่งเดียวที่เขามีให้อย่างเสมอต้นเสมอปลายก็คือสายตา...และความจริงใจ "เขา" คิดว่ามันน่าจะเพียงพอแล้ว.. และ "เธอ" ก็คงจะคิดเช่นเดียวกับ "เขา" ทุกครั้งที่ "เขา" คิดถึงก็มักจะพูดแต่เพียงว่า "ก็แค่อยากคุยด้วย" มันคงจะดีกว่านี้ถ้า "เขา" กล้าที่จะยอมรับกับความต้องการของหัวใจตนเอง
"เธอ" เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ต้องการใครสักคน...คนที่ "เธอ" รัก และเป็นคนที่รัก "เธอ" "เธอ" ยังคงเชื่อมั่นและศรัทธาในความรัก และหวังว่าสักวันจะต้องเจอคนที่เกิดมากันและกัน "เธอ" มักจะวางตัวนิ่ง ๆ เฉย ๆ เมื่ออยู่กับ "เขา" ไม่เคยบอกว่ารู้สึกเช่นไร.. สิ่งเดียวที่ "เธอ" ทำได้และทำเสมอมาคือการรอ รอให้ "เขา" เปิดโอกาสให้กับ "เธอ" และกับตัว "เขา" เอง รอสักวันที่ "คนทั้งคู่" เปิดหัวใจให้แก่กันและกัน "เธอ" หวังไว้เช่นนั้น.. หากแต่ "เธอ" เองก็ไม่เคยบอกเช่นกันว่าคิดถึง "เขา" มากมายเพียงไร สิ่งที่ "เธอ" มักจะย้ำตลอดเวลา "รักษาสุขภาพมาก ๆ " มันคงจะดีกว่านี้ถ้า "เธอ" จริงใจกับความรู้สึกของหัวใจเธอเอง
เรื่องของคนทั้งคู่นี้...ไม่มีตอนจบ...เพราะไม่มีตอนเริ่มต้น..
ทั้งคู่ยังคงดำเนินชีวิตต่อไปตามวิถีทางที่ควรจะเป็น พบเจอกันเพื่อความสุขใจ...และเก็บเกี่ยวความรู้สึกดี ๆ เอาไว้ แต่ทั้งคู่ไม่สามารถจะรับรู้ถึงความรักที่ต่างคนมีให้กันได้ เพราะต่างคนต่างแอบซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง ได้โปรดรับรู้ไว้เถิดว่า มนุษย์...มีตาไว้ดู...มีหูไว้ฟัง มีหัวใจ.....เอาไว้รู้จักความรัก ความรักที่ไม่สามารถแสดงให้หัวใจอีกดวงได้รับรู้ ก็เป็นแค่ความรู้สึกที่สูญเปล่า...เป็นความรักที่ไร้ค่า อย่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยไป..จนไม่มีโอกาสที่จะแสดงความรัก เพราะท้ายที่สุดแล้ว ความรักคือชีวิต และชีวิตก็สถิตอยู่ในหัวใจ
table width=280 border=0 cellspacing=1 cellpadding=0 bgcolor=#FFBB00 align=center> | |