|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
ชวนดูรายการสารคดีของเกาหลี
หายหน้าหายตาไปนาน กลับมาอัพบล็อคแล้วค่ะ วันนี้มีรายการของเกาหลีมาแนะนำให้ดูกัน เจ้าของบล็อคได้ดูเมื่อเดือนที่แล้ว ชอบมากค่ะ
รายการที่ว่าเป็นรายการสารคดีที่ถ่ายทำโดยสถานีโทรทัศน์ MBC ของเกาหลี เป็นรายการพิเศษที่ทำขึ้นปีละครั้งเท่านั้น โดยปีนี้เป็นปีที่ 4 แล้ว ซึ่งรายการในแต่ละปีก็จะเดินทางไปถ่ายทำตามสถานที่ต่างๆในต่างประเทศ (ที่เคยถ่ายทำมาก็มี ขั้วโลกเหนือ อเมซอน แอฟริกา และขั้วโลกใต้)
รายการในแต่ละปีจะใช้ชื่อเดียวกันหมด คือลงท้ายด้วยคำว่า ...의 눈물 แปลว่าน้ำตาของ... (ภาษาเกาหลีคำแสดงความเป็นเจ้าของจะวางอยู่หน้าประโยคค่ะ) เช่น รายการในปีนี้ไปถ่ายทำกันที่ขั้วโลกใต้ ก็ใช้ชื่อรายการว่า 남극의 눈물 แปลว่าน้ำตาของขั้วโลกใต้
นี่ค่ะ แปะรายการของปีนี้ตอนที่ 1 ให้ดูกัน (มีทั้งหมด 5 ตอนค่ะ) ปล. เสียงพากษ์ภาษาเกาหลีนี่เป็นเสียงของซงจุงกิ ที่แสดงเป็นพระเอกในเรื่อง 뿌리깊은나무 หรือ Deep rooted tree ที่เคยเขียนถึงในบล็อคก่อนค่ะ
เสียงพากษ์มาจากหนุ่มหล่อคนนี้ค่ะ
บอกตรงๆว่าตอนได้ดูรายการนี้ครั้งแรกรู้สึกทึ่งค่ะที่คนเกาหลีก็ทำรายการแบบนี้ออกมาได้ แน่นอนว่าทีมที่ถ่ายทำมีฝรั่งผมทองร่วมอยู่ด้วย แต่ทีมงานส่วนใหญ่เป็นคนเกาหลี ถือเป็นการเปลี่ยนความคิดของฉันที่เคยคิดว่ารายการประเภทสารคดีแบบนี้มีเฉพาะพวกฝรั่งไม่ก็ญี่ปุ่นเค้าทำกัน
รายการทำได้ดีมาก ส่วนตัวฉันมีข้อตินิดเดียวคือในตอนที่ 1 เป็นเรื่องราวโดยรวมทั้งหมด แล้วในตอนที่ 2, 3 และ 4 ค่อยมาแยกหัวข้อชัดเจนอีกที ทำให้ฉันรู้สึกว่าพอดูตอนที่ 1 จบแล้วมาดูเรื่องราวแบบเจาะลึกในตอนที่ 2, 3 และ 4 อีกที มันมีความรู้สึกเหมือนนั่งดูซ้ำนิดหน่อย แต่โดยรวมแล้วชอบค่ะ
หลังจากดูรายการนี้เพิ่งรู้ว่าที่ขั้วโลกใต้เค้ามีศูนย์วิจัยของแต่ละประเทศตั้งอยู่ด้วย ส่วนใหญ่ก็เป็นศูนย์วิจัยของประเทศฝั่งอเมริกาและยุโรปเป็นหลัก ประเทศในเอเชียที่พิชิตขั้วโลกใต้สำเร็จและตั้งศูนย์วิจัยในขั้วโลกใต้เป็นประเทศแรกก็คือญี่ปุ่น (แต่ตั้งเมื่อไหร่จำไม่ได้ค่ะ แหะๆ) ส่วนศูนย์วิจัยขั้วโลกใต้ของเกาหลีเห็นว่าตั้งมา 20 กว่าปีแล้ว และตอนนี้ก็กำลังจะเปิดศูนย์ฯเพิ่มอีกเป็น 2 ศูนย์ฯ
เนื้อหารายการรวมๆก็เป็นการถ่ายทำชีวิตสัตว์ต่างๆในขั้วโลกใต้ มีทั้งปลาวาฬ ช้างน้ำ แมวน้ำ และตัวเอกที่ขาดไม่ได้ก็คือเพนกวิน ตอนที่ดูเรื่องราวของนกเพนกวินฉันแอบน้ำตาตกด้วยล่ะ เห็นลูกนกเพนกวินโดนนกอะไรอีกชนิดนึงไล่จิกกินทั้งที่ยังเป็นๆแล้วสงสารมาก น้ำตาตกอีกตอนก็ตอนที่นกเพนกวินมันกกไข่ แล้วไข่หลุดออกจากหว่างขา แป๊บเดียวไข่ก็แข็งเป็นน้ำแข็ง เอากลับมากกก็ไม่มีประโยชน์แล้ว แต่มันก็ยังกระดึ๊บกระดึ๊บเอามากกใหม่ เข้าใจหัวอกพ่อแม่เลยจริงๆ กว่าลูกจะออกมาได้กว่าจะโตนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวของนักวิจัยประเทศต่างๆที่ต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวในศูนย์วิจัยของประเทศตัวเอง ก็เป็นชีวิตอีกแบบนึงที่เราไม่ค่อยเคยได้เห็นกัน ได้ดูแล้วรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยค่ะว่า อย่างน้อยชีวิตเราในตอนนี้ก็เหงาน้อยกว่านักวิจัยพวกนั้น (รึเปล่าวหว่า? 555)
Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
7 comments |
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2555 9:50:55 น. |
Counter : 2586 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Mazubato 21 กุมภาพันธ์ 2555 10:46:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: nuchsaeng (oranuch_sri ) 24 กุมภาพันธ์ 2555 6:24:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Anyang Korea
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 63 คน [?]
|
ชีวิตคนเรามันสั้นนัก ถ้านับกันเป็นจำนวนวันทั่วไปก็อยู่ที่หลักหมื่นเท่านั้น บางคนอาจจะมีชีวิตอยู่แค่หลักพันวัน หลักร้อยวัน หลักสิบวัน ไม่ถึงสิบ แย่ไปกว่านั้น บางชีวิตไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลกด้วยซ้ำ แม้ชีวิตคนเราจะสั้น แต่กลับสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ขึ้นบนโลกใบนี้มากมาย ฉันอยากจะใช้พื้นที่บล็อคนี้แบ่งปันประสบการณ์ของฉันกับทุกคน สร้างสรรค์พื้นที่บันทึกเรื่องราวของฉัน ให้โลกใบนี้พอจะมีสิ่งที่เรียกได้ว่าเกิดจากการสร้างสรรค์ของฉันอยู่บ้าง
|
|
|
|
|
|
|
|