.

คงเพราะประโยคสั้นๆ ของใครคนหนึ่ง..


.. ยูควรรักษาระยะห่างระหว่างนักเรียน

และตอนนี้ เป็นเปิดเทอมใหม่ หัวใจว้าวุ่น

คนก็ว้าวุ่น มากคน มากความ วุ่นวาย ขวักไขว่ไปหมด

.

ไม่ชอบ ชอบนั่งนิ่งๆ เงียบๆ คิดๆ

และ อยู่กับมุมมอง และสุนทรียภาพ ของตัวเอง

.

อันได้แก่ เสียงเพลง ธรรมชาติ

ความเป็นไป ความเปลี่ยนแปลง

.
.

จับความคิด ใส่ในการทำงาน

จับเสียงเพลง ใส่ในอารมณ์

จับมุมมอง ใส่ในบทความ คำกลอน

จับความรุสึก ใส่ในการเขียน ถ่ายทอด

.

ชอบความคิดต่อยอด.. ชอบปลดปล่อยอารมณ์ กับเสียงเพลง

แต่ก็ไม่พ้น ความรุสึกต่างๆ มักมาควบคู่ด้วยเสมอ ไม่เคยพ้น

.

นานแค่ไหนแล้วนะ กับการอยู่ตัวคนเดว ใช้ชีวิตคนเดว จนชินเช่นนี้
.

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่พูดกับตัวเองเป็นกิจวัตร
.

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เปลี่ยนไปจากคนลวกๆ
.

กลายเป็นละเมียดละไม กับสิ่งต่างๆ และความเป็นไปรอบตัว
.

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ใส่ใจ และรักตัวเองมากที่สุด เกินกว่ารักคนหนึ่ง
.

นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ใส่ใจ แคร์ อย่างจริงจัง กับความรุสึกต่างๆ ที่ได้รับมา
.

อืมมม ก็นานแล้วนะ ที่ตัวเองเปลี่ยนไปพอสมควร

.
.!.

แต่ก็นะ สิ่งที่ดี ก็มาควบคู่กับสิ่งไม่ค่อยดีเสมอ

.

นานแค่ไหนแล้ว ที่เป็นกล้ามเนื้ออักเสบเรื้อรัง
.

นานแค่ไหนแล้ว ที่จ้องหน้าจอ จนสายตาสั้น พร่ามัว
.

จนมองอะไรนานๆ ไม่ได้ มองไม่ชัดอย่างเคย
.

นานแค่ไหนแล้ว ที่นอนแล้วต้องปวดหลังทักทายหลายๆ คืน
.

นานแค่ไหนแล้ว ที่ห่างหาย รอยยิ้มสังสรรค์เพื่อนฝูง
.

อืมมม นานแล้วนะ ชีวิตที่เป็นแบบนี้ สงบดี


แต่บางทีก็เศร้าจับใจ สั่นไหว กับอะไรเล็กๆ น้อยๆ

.

ดีหรือไม่ดีกันแน่นะ...

.

แต่ก็รุสึกดีนะ ฉันไวต่อความรุสึก ขึ้นเป็นไหนๆ

และคาดเดา มองอะไร ได้อย่างเป็นจริงมากขึ้น

.

แต่ก็ผิดหวังเหมือนกัน

บ่อยๆ ที่รุและยังทำในสิ่งที่รุว่า ไม่ควร ไม่ดี

ไม่น่าคิด ก็ยังคิด ก็ยังจม ก็ยังเศร้า ก็ยังมีน้ำตา ก็ยังเลือกแบกทุกข์

ก็ยังเอาความรุสึกตามจับใจไม่ทันนั่นเองล่ะ

.

ใจหนอ จับได้ ไล่ทัน กันซักทีสิ..

ทำไม ไม่อยู่ให้นิ่งบ้างนะ

.

ฉันจะได้เหนื่อยน้อยกว่านี้หน่อย

.

.

.

เอาล่ะ เหตุผลกลไก ที่มาที่ไป

ก็เป็นตามนี้ล่ะนะ สำหรับบันทึกนี้..


...


Thanksgiving _ George Winston