Group Blog |
เรื่อง.. เลื้อยๆ สวัสดีเน้อ
 อืม สวัสดีเหมือนกัน
 2545 - ปัจจุบัน ก็นับเอาเองละกัน
ตอนนั้น อยากหาข้อมูลเรียนต่อ อยากไปเรียนต่างแดน ไกลๆ โก้ๆ เปิดหู เปิดตา สานฝัน ม.ปลาย คือ ไปเรียนเมกา (หมาเห่าเครื่องบินสุดๆ เลย)
อื้ม แค่นั้นจริงๆ
เหอๆๆ ได้ซะที่ไหนเล่า ได้ต่อ.. แต่ต่อที่ไทยอะดิ ก็ไปตามที่มีโอกาสแหละ ก็เท่านั้น
หนีมา ..
ฮ่วย ก็ตอนนั้น มันมีให้เลือกที่เดวนี่หว่า
ไม่รุดิ คิดแต่ ตัดสินใจไปแล้ว ก็ต้องสู้ ก็ต้องอยู่ให้มีความสุข ทุกวันแหละอย่าถามต่อเรื่องเกาฯๆ นะ ไว้อยากเล่าจะบอก
คิดดิ คิดถึงอาหารไทยใจจะขาด คิดถึงคนที่บ้าน.. แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ยังไม่ถึงเวลาของเรา
เออดิ ไม่เป็นเวลาแน่นอน ก็ชีวิตทุกวี่วันนี้ อยู่หน้าจอเป็นหลักนี่หว่า จนอาการปวดหลัง มันจะกินไปถึงตับไตไส้พุงแล้วเนี่ย ปวดมือ ปวดประสาทอีกตะหาก ของแถมที่ไม่อยากได้ ไม่พอ จากสายตาปกติ จนสั้น มองไกลไม่เห็นแล้วเนี่ย ไม่ได้วัด ว่าสั้นไปเท่าไหร่ นึกถึงหนังสือ ชุดประดาน้ำกับผีเสื้อเลย สภาพที่เป็น.. ก็ทำตัวเองนิ
ต่างดิ ต่างมาก อยู่บ้าน ไม่ได้ติดที่หรอก ชอบเที่ยวจะตาย ป่านนี้ออกร่อนไหนต่อไหนแล้ว ตะลอนไปกะมอไซค์ยันรถกะบะ ตามแต่ใจล่ะ ถ้าทำงาน ก็คงวุ่นวาย รุงรัง ภาระรัดตัว.. อย่างที่เคยเป็น แต่ก็เลือกเอง ทำไงได้ฟระ..
บีเอ็ม.. เออ ไม่ผิดหรอก BMX น่ะ ยี่ห้อเกาฯ นี่แหละ สีแดงแสงดี เข้ากันกับเพลง จักรยานสีแดงไงล่ะ ปั่นมันไปตามหน้าที่ ก็ห้อง กับ ที่ทำงาน มันห่างกันไม่กี่นาทีปั่นนี่หว่า จะเสียแรงเดินทำไม
ก็หากระดาษ ย่อยมันไปเรื่อยๆ ก็หาตังกินข้าวด้วยการเป็นกรรมกรวิจัย รับจ้างทำมันเข้าไป ไอ้ที่เขาให้ทำน่ะ ก็ฟังเพลง อ่านบทความ การ์ตูน แล้วก็ดูอะไรเจริญหูเจริญตา ก็ขีด ก็เขียน ทั้งสาระ และจับสาระไม่ได้ (แต่หลักๆ มักไปตามอารมณ์) ก็ออกกำลัง วิ่งบ้าง ปั่นจักรยานบ้าง ออกเที่ยวบ้าง ตามแต่ชะตา โอกาสจะพาไป ก็มีพบปะ พูดคุย เพื่อนบ้าง แล้วแต่โอกาส ชะตา จะพามา ให้พบ ให้เจอ ก็วนๆ เวียนๆ อยู่อย่างนี้แหละ (วงจรชีวิตแมงวันยังดูมีค่า มีสาระกว่าอีกนะนี่) .. ก็ทำไงได้เล่า บ่ใช่บ้านเรานิ
โห สำเนียงส่อภาษาซะแหล่มๆ คนเหนือชัดๆ เหนือนราธิวาสดิ
นึกอะไรไม่ออกไง.. เหย้ยยย บ่ช่ายๆ เริ่มต้น ไม่เคยคิดหรอก บล็่อคเบลิ๊ค ไม่ถนัดเล้ยย ก็เริ่มจากเขียนระบายความรุสึกนั่นแหละ เขียนไปๆ อะไรแปลกๆ ใหม่ๆ ก็ผุด ก็พรั่งพรู ก็คิดของมันเอง ไม่รุเหมือนกัน อะไรที่ไม่คิดว่า ได้ทำ ก็ทำได้ จินตนาการก็ได้มีที่ลงของใจป่วงๆ เออ ก็ได้ค้นพบ ความสุข ของตัวเอง
เออดิ ก็กะกรอบตัวเอง แค่ว่า ตั้งใจเรียนๆๆๆ รีบๆ จบ จะได้เป็นอิสระซะที.. ก็เท่านั้น ก็มันเป็นครรลองที่นักเรียน เนียนรัก จำพวกกรรมกรวิจัย ควรดำเนินเดินรอยกันไปมิใช่รึ
เออดิ อยู่นิ่งๆ จะมีชีวิตครบรสหรอ
อะไร งานหรอ ? ไม่เคยชอบเลย ทำเพราะเป็นหน้าที่เท่านั้นแหละ เคยได้ยินเพลงนี้มะ (แปลงเอาเอง) ถ้าบินได้ บินไปนานแล้วววว
ชอบ สนุกมาก บางครั้งเพลิน ไม่รุตัวเลย.. มารุตัวอีกที ก็ตอนนอนหรือตื่น แล้วปวดหลังเพราะพิมพ์เยอะนั่นแหละ.. เวรกำ
ไม่รุดิ ไม่ชอบกะเกณฑ์อะไรกับชีวิต ไม่เคยอยากอยู่ในกรอบ.. อึดอัดอยากทำก็ทำ ไม่อยาก ก็ไม่ทำ ลมเพลมพัด มั้ง
2512 น่าเป็นอิสระนั่นล่ะ ถ้าโลกไม่แตกซะก่อนน่ะนะ
จะรุมะ ความฝันที่ชอบ ก็หลุดลอยไปแล้ว จะหวังอะไรกับชีวิตอีกเล่า
หน้าอย่างนี้น่ะนะ จะไปสอนใครได้..ถ้าคิดเป็นจารย์ คงสอบ กพ. หรือ ไปที่อื่น ที่มันแน่นปึ๊กกว่านี้แล้วล่ะ อีกอย่าง สังคมข้าราชการ หึหึ โนคอมเมนต์ล่ะนะ ไม่ถนัดทำงานกลุ่ม หรือ ทำงานร่วมกับคนหมู่มากด้วยสิ นิสัยก็จับจด ทำไรจริงจัง ไม่ได้นาน เบื่อง่าย ปากไม่ดี หู่ย สารพัดต่อมนิสัยเสียเลย ขุดไปก็อายมุดหน้าหนีไม่ทันเลย
กลับไปขายข้าวแกง ทำบ้านเช่า หรือกลับไปทำสวน ทำไร่มั้ง ยังไม่รุเลยชอบอะไรธรรมชาติ มีตังใช้ ได้เที่ยว ได้ปฏิบัติธรรม เท่านั้นคงพอ ไม่แน่ ใครจะรุ อาจกลับไปบวชก็ได้ บั้นปลายชีวิต (มีแต่คนด่า ว่าอย่าพูดงี้)
เหอๆๆ หน้าอย่างนี้ นิสัยอย่างนี้หรอ .. ใครจะเอาฟระก็ปลูกแต่ไร่แห้วมาตลอด ทำไงได้ล่ะ.. อืมมม ก็มีด้อมๆ มองๆ แหละ แต่ก็ไม่ใช่ง่ายๆ นี่หว่า เรื่องของคนค้นคน มันวกวน ซับซ้อนจะตาย น่ากลัวนิ.. ถ้าไปกันได้ จับได้ไล่ทันกัน ไม่รบกันตายไปข้างซะก่อน ก็ค่อยว่ากันอะนะ ค่อยๆ ดู ค่อยๆ มองกันไปดิ จะรีบกระโจนลงบ่วงทำไมล่ะ เออ อนาคต ช่างมันเถอะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดละกัน..
เออ ก็มันเป็นสัจธรรมง่ายๆ ความเป็นจริง มุมมองที่ควรคิดมิใช่เร้อ
อืมม อันนี้ยอมรับ นิสัยเสียนิ คงเพราะพูดก่อนคิดไง ตามใจไม่ทัน ไม่ทันสำรวม
เคยมี แต่ตอนนี้ไม่มี มองว่า ยึดอะไรไว้มันหนัก จะดี ไม่ดีก็ตาม แต่ทำให้นึกถึงนะ เมื่อก่อน เขียน เฟรนด์ชิพ ต้องมีหัวข้อนี้ คติประจำตัว: ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึง (เชยและเบสิคมากเลยเหอะ) เด่วนี้ นึกถึงแค่คำพูดพ่อมั้ง.. ไหว้พ่อ พ่อจะบอกว่า คิดดี พูดดี ทำดี นะลูก ก็พยายามทำให้ได้บ่อยๆ ให้รั่วลดลงอยู่..ยากนะ ว่ามะ แต่บางทีตะข่ายใจก็ดักไม่ทัน เลื้อยหลบหลีกไวจะตาย
อะไร ใจหรอ ? ชื่อหรอ ?สั้นๆ หลากหลายความหมายนะ อ่านปั๊บ นึกถึงงู.. น่ากลัวมะ นึกอีกที นึกถึงที่นอน.. ชวนง่วงมะ ธรรมชาติหน่อย นึกถึงต้นไม้.. ใกล้เคียงๆ แหวกหน่อย นึกถึง ผู้ชายสายพันธุ์หนึ่ง.. อาจจะคล้ายๆ งู เหอๆๆ ก็เลื้อยไปได้เรื่อยๆ นั่นล่ะ เอาเข้าจริงๆ นึกถึง ลมเพลมพัด.. ซัดเซไปมา ใกล้สุดมั้ง ใจก็ด้วย เลื้อยไปเลื้อยมาอยู่อย่างนี้นี่แล.. ก็ตรงตัวอยู่
แรกเริ่ม ปี 2545 อาบน้ำอยู่ หาชื่อล็อคอินเหมาะๆ อยู่ดีๆ ก็นึกคำนี้.. เลื้อย ละกัน แปลกดี คนคงไม่รุว่า เป็นหญิง หรือ ชาย เวลาจะเขียนหรือถามอะไร (ไอ้บ้า คิดอะไรปัญญาอ่อนได้อีก) พอเอาเข้าจริงๆ ที่ไหนได้ ก็ต้องเขียน ค่ะ ระบุเพศได้อยู่ดี หลังๆ เลยเลยตามเลย เลื้อยก็เลื้อย ฟระ.. อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว หลังๆ ก็คิดเพิ่ม เป็น TT ไง ดูอินเตอร์หน่อย ไม่เชยดี น้องที่นี่เรียกน่ะ
ได้เปิดมุมมอง ได้คิดอะไรใหม่ๆ ได้เพื่อน ได้ลองทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนได้สาระบ้าง ไม่ได้สาระบ้าง ไปเรื่อยแหละ
หาคู่ เหย้ยยย จะบ้าหรอ หาทำไมฟระ.. กะฮาเฉยๆ ดูอารมณ์ตัวเอง อยากพัฒนาตัวเอง อยากเป็นกำลังใจ ให้ตัวเอง หรือเผื่อใครที่อาจแวะผ่านมาอ่าน ชอบทำให้คนยิ้ม เห็นแล้วสุขด้วย แต่ก็ไม่แน่ บางที ก็เจออารมณ์ทะเลใจแปรปรวน ก็ปล่อยตดตุๆ อยู่เหมือนกัน
หืมมม คิดงั้นหรอ คิดแล้วมีความสุขก็คิดไปดิ ไม่เดือดร้อนไรไม่รุดิ ภาพแบบที่เป็นอยู่นี่หรอ ไม่รุจะสร้างทำไม ไม่ได้ไขว่คว้าการยอมรับหรืออื่นใดด้วยวิธีนี้ฟร่ะ ชีวิตมีสุขทุกข์ครบ ดีอยู่แล้วตามอัตภาพ
อืมม ก็ผ่านมรสุมมาพอควรมั้ง ชีวิตก็อยู่คนเดวเป็นหลักนี่ เลยมองว่า กำลังใจของตัวเอง และการคิดบวก มองโลกแง่ดีสำคัญมากอยู่ คนเราต้องแกร่งด้วยใจตัวเองดิ ถึงจะเผื่อแผ่ แบ่งปัน ความรุสึกดีให้คนอื่นได้
เออว่ากัน เอาน่า เด่วส่งท้ายให้ คิดก่อน ชอบนิ ให้ได้คิด สร้างสรรค์อ้อ มีอีกอย่างนะ สำคัญๆ อยากลงเพลงตามอารมณ์ และความรุสึก ณ เวลานั้น เพลงเพราะๆ เป็นแรงบันดาลใจได้มากนะ และแทนความรุสึกได้ลึกซึ้งด้วย (ทั้งที่โง่คอมมาก แต่งบล็อคก็ไม่เป็น โง่สุดอะ เค้าเรียก หน้าไม่ให้ แต่ใจรักอะ)
อืมม ตอบสวยหน่อย.. ก็สุนทรียภาพของดนตรีเนี่ย อยู่ที่ ท่วงทำนอง คำร้อง เนื้อหา จังหวะ อารมณ์ ความรุสึก ของแต่ละเพลงในตัวเอง ดึงดูดอยู่แล้วนี่ เลยปล่อยความรุสึก ฝังลึกความทรงจำ กับเพลงได้เรื่อยๆ นั่นแหละ เพลงไหนโดนใจ ก็จับมาลง มาแปะไว้ กับความรุสึกตอนนั้นไง
เออ ขอบคุณ อย่าชมมาก เด่วเป็นหมูลอยได้ ไม่เคยคิดหรอก อยู่ๆ คิดไรก็เขียน ก็ออกมาเรื่อยๆ ตามมุมมองของใจ บางคืน คิดก่อนนอน ก็จับและ ดินสอ เขียนเข้า จับเสริมเติมแต่ง ถึงรุไง ใครๆ ก็ทำได้ ถ้าไม่ปิดกั้นความคิดตัวเอง ไม่เชื่อลองดิ ถ้าเป็นผู้ชายคงได้เขียนไว้จีบหญิงล่ะวุ้ย หึหึ ก็คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นเกย์ แต่นี่ ไม่ใช่ไง
เหมือนใช่ แต่ไม่อะ กลัวมากกว่า ปากกล้า ขาสั่น งั้นมั้งต่อไปก็อาจจะไปลองทำไรอื่นอีกรึเปล่าก็ไม่รุ ตามแต่ใจอยากอะ ขี้เบื่อด้วย
มันคือไรฟระ คนมีโลกส่วนตัวเนี่ย จริงๆ ก็เหมือนใช่ แต่บางทีก็ไม่ใช่ บอกไม่ถูก สถานการณ์พาไปมั้ง
รุดิ ก็คือ การที่รุทั้งรุ หลายสิ่ง หลายอย่าง แต่ยังปล่อยให้มันเป็นไปทั้งที่รุไง สุดท้ายที่ยากที่สุด ก็คือ การตามใจตัวเองให้ทันนี่แล เด่วก็ปรู๊ดไปโน่น เด่วก็ปร๊าดมานี่ จับยากสุดๆ ใจลื่นอย่างกะปลาไหลเคลือบสบู่
ความคิด ทัศนคติ มั้งนะ แต่บ่อยๆ ก็เป็นจุดบอดที่ร้ายที่สุดด้วยบางทีก็ทำร้ายตัวเอง ฟาดงวงฟาดงา ไปทำร้ายคนอื่นก็มี
ชอบอะไรที่เป็นเอกลักษณ์ ชอบไม่เหมือนใคร ชอบความคิด มุมมองสร้างสรรค์ มั้ง
ก็คิดอีกแหละ คิดมาก ความคาดหวัง ความขัดแย้ง จับจด จิปาถะ หลากหลาย เยอะแยะเลย... .
อะไร งานหรอ ? ไม่เหนื่อยหรอก แต่เครียด กดดันตัวเอง กับวินัยในกรอบเหนื่อยที่สุด ก็ไล่ดักใจ ตามอารมณ์ ความรุสึกตัวเองให้ทันนี่แล วิ่งตามประสาทรับรุสิ่งเร้าทั้ง 5 ไวมาก ตามอารมณ์ยากจริงๆ
เฉยๆ แก่ก็ได้ ไม่แก่ก็ได้ แต่หัวใจรักษาพื้นที่ของความเป็นเด็กอยู่เสมอ เลยบ้าบอไปตามเรื่อง และคาดว่า คงยังเป็นอย่างนี้ต่อไป ถ้าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนน่ะนะ.. (ถึงว่า จะไปสอนใครได้ฟระ เพราะงี้นี่เอง) ก็อยู่ดีมีสุข ตามอัตภาพแล้วนี่นา
กินอิ่มนอนหลับละกัน ;). . . โหย ลองอ่านมาถึงตรงนี้ได้ เก่งนะ ก็ขอบคุณที่อ่านนะ อ่านเอง พิมพ์เอง ยังงงเลย คุยกับตัวเองได้ตั้งนาน วันใด แก่ไป เปลี่ยนแปลง เกิดได้เวียนมาอ่าน คงขำอยู่ พอเคลง เพลงคลอ เหมาะเหม็งก็ต้องเพลงนี้ล่ะนะ "อยากถาม ก็ตอบ" ป๋าเบิร์ด
อย่างไหนล่ะ เป็นเกย์หรอ ? ถ้าเป็นผู้ชาย สลับร่างกับป๋าได้ คงดีเหมือนกัน จะได้จีบสาวทีละหลายๆ คน แต่ทำไม่ได้ ไม่นิยมเล่นดนตรีไทยล่ะนะ
เออ ก็ไม่ชอบอยู่นิ่งๆ ใจก็วิ่งไปเรื่อยนิ
เมื่อก่อน ท่อนนี้เคยโดนจึ๊กๆ เลย แต่ตอนนี้ เวลาผ่านไป ใจก็เปลี่ยนแล้ว ตรงก็แค่ อยากถามก็ตอบ เท่านั้นเอง ต่อไปก็ไม่แน่ ใครจะรุอนาคตล่ะ เดาไม่ได้ด้วย ก็นึกถึงเพลง คำถาม คำตอบ แล้วเพลงนี้มันก็ลอยมาเอง ก็เท่านั้นแหละ
. special species
~ เด็กหลังบ้าน ~
|
เลื้อย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี ชาวโลก...ออนไลน์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาแล้วเยี่ยมชมค่ะ นานๆ จึงจะได้มาอัพซักกะครั้งแหละ... ตามแต่ใจจะพาไป หากเข้ามาอัพบ่อย ตายแน่เลย งานท่วมหัว เอาตัวไม่รอด.. จะทักทาย ติชม ประการใด ตามสบายละกัน ^^' ไว้คุยกันค่ะ ;) ปล. ชักงงๆนิดหน่อย ตรูแปะไว้คราวก่อน แล้วไฉนจึงหายไปได้ละเนี่ย...งึ่มๆ Friends Blog Link |
||||||||||||
รุจักพันทิปนานยัง ? 
เดี๋ยวให้อีกเบอร์ไว้นะจ๊ะ