Group Blog All Blog
|
เพลงแห่งความทรงจำ (1) สวัสดี ไดอารี่เอ๋ย วันนี้นั่งฟังเพลงพาเพลิน วันหยุด ที่ตรงกันทั้งไทย และเกาหลี แทนที่จะรีบๆ ลงข้อมูลรายงาน (ตามความคาดหวังของตัวเอง) อย่ากระนั้นเลย... เริ่มฟังเพลงเก่าๆ ตอนกลางวันก็เรื่อยๆ สลับกับลงข้อมูล มาสะดุดก็เพลงนี้ เป็นแรงบันดาลใจอย่างแรงให้ต้องมาเปิด... บันทึกหน้าแรกของปีนี้ด้วยเพลงนี้ล่ะ คลื่นชีวิต ...พัณนิดา เศวตาสัย เพลงนี้เป็นหนึ่งในเพลงแห่งความทรงจำสมัยเด็กที่ไพเราะมากเลย ฟังแล้วให้ความรู้สึกเศร้ามาก ในท่วงทำนอง และน้ำเสียง ฉันนั่งฟังซ้ำไปซ้ำมา ดื่มด่ำอยู่ในอารมณ์เศร้าแห่งอดีต... ภาพวัยเด็ก ในรถยนต์คันเก่า เรา 3 คน พ่อแม่ลูก ย้อนกลับขึ้นมาอีกครั้ง ความสุขครั้งวันวาน ต้นเหตุที่ทำให้เพลงนี้เป็นเพลงหนึ่งในความทรงจำ เทปของศิลปินท่านนี้ เปิดหลายรอบมากในรถยนต์ เพลงนี้ เป็นเพลงที่ชอบมาก เสียงนุ่ม เศร้า ฟังแล้วชวนร้องไห้ ช่างเด่นชัดในน้ำเสียง ความเป็นมืออาชีพของศิลปินสมัยก่อนนี่ ยากจะหามือเทียบเลยเชียว เนื้อเพลง + ดนตรี ก็ลึกซึ้ง กระชับ กินใจ อีกด้วย ว่าแล้่วก็หาโค๊ดเพลงแปะไว้ให้สมบูรณ์แบบไปเลยดีกว่า ....... จูบฝากไว้แล้วไยกลับลืม ดื่มความรักแล้วไยกลับเลือน ตื่นตาฝันมองจันทร์ลอยเลื่อน ขาดแต่เธอเป็นเพื่อนชม ปล่อยให้ฉันละเมออยู่เดียว เปลี่ยวใจนักรักลอยล่องลม เฝ้ารัญจวนหลงครวญคร่ำตรม สิ้นอารมณ์ไร้คู่ใจ เสียงคลื่นทยอยซัดฝั่ง ฉันฟังแล้วชวนร้องไห้ เจ็บปวดอยู่ในฤทัย เขามาลืมเราได้ ปล่อยให้หมองมัว คลื่นชีวิตพัดพาพรากไป ให้เธอฉันไกลกันน่ากลัว ลมพาพัดล่องลอยไปทั่ว ปล่อยให้ตัวฉันเร่ไป เครดิต //www.oldsonghome.com/pannida/online_song/wave.html https://www.youtube.com/watch?v=oOWFDvJU5Ic&feature=related พิจารณาเนื้อเพลงแล้ว ย้อนนึกถึงวันที่เคยฟังเพลงนี้บ่อยๆ ในรถเก่าๆ คันนั้น ฉันรู้แค่ว่า เพลงนี้เพราะเหลือเกิน แต่ไม่รุซึ้งถึงความหมายมันหรอก จนวันนี้... วันที่ชีวิตได้ผ่านคลื่น ผ่านมรสุม มามากมายพอสมควรแล้วนั้น ฉันซึ้งในอารมณ์ของเพลงได้มากขึ้น เข้าใจในความหมาย และจมกับความรู้สึกจากเพลงได้ไม่ยากเลย แม้จะไม่ได้ตรงกับประสบการณ์ตรงทีเดียวนักก็ตามนะ แต่ก็มากพอจะทำให้ความทรงจำทั้งสุข และเศร้า เข้ามาผสมกันได้อย่างลงตัว ฉันมีความสุข แต่ก็รู้สึกเศร้าในขณะเดียวกัน และความอยากเพ้อพร่ำรำพันก็มากซะจนต้องลงเขียนไว้ ที่นี่แหละ...ตามอารมณ์ แม้ตอนนี้แผลที่อยู่ในใจนั้น ยังไม่หายสนิทเท่าที่ควร บางเวลาที่นะ ฉันยังระลึกถึงเขาอยู่ และแอบไปดูประวัติความเป็นไปของเขาอยู่บ้าง แต่ก็ค่อยๆ จางลงๆ นะ คล้ายรอยเลอะจางๆ บนฝาบ้านมั้ง มันไม่หายไปซะทีเดียวหรอก แต่ก็ไม่ชัดเท่ากับช่วงใหม่ๆ ที่ไขว่คว้าสิ่งที่ไม่มีตัวตนหรอก แต่ก็ ใจฉันเองก็ยอมรับได้มากขึ้นแล้วล่ะ ว่า เราและเขาไม่มีคุณค่าในเส้นทางชีวิตของกันและกัน จึงไม่มีเหตุที่สมควรให้เศร้ากับความหลังอีกล่ะนะ จะมีก็แต่เดินหน้าต่อไป ทำวันนี้ให้ดีที่สุด มีความสุขและทำงานให้ตัวเองมีค่า คุณค่าที่มีอยู่ ฉันยังคงมีเท่าเดิม เพียงแต่มันโดนฝุ่นเกาะเท่านั้นเอง เหตุที่ไม่เปิดบันทึกก็เพราะกลัวตัวเองต้องเศร้ากับความเจ็บปวดในอดีต แต่ก็ในเมื่อเกิดสะดุดกับเพลงเก่าๆแล้ว มันก็อดไม่ได้ล่ะนะ ที่จะนึกถึง... จะอย่างไรก็นะ มันก็เป็นบทเรียนให้ต้องก้าวผ่านไปให้ได้ล่ะ ฉันขอเรียนรู้ รักตัวเองให้เป็น และคอยช่วยเหลือคนอื่นได้เท่าที่ทำได้ เท่านี้...มีความสุขและ เผื่อวันนึง คงพร้อมที่จะแบ่งปันให้ใคร...ซักวัน จริงๆ ตอนนี้ก็อยากแง้มกะลาดูข้างนอกแบบแอบๆ อยู่นะ แต่แล้วก็หดกลับเข้ากระดองอีก ก็กลัวนี่หว่า .......................................... แฮ่ และแล้วก็สบายใจ ได้ปลดปล่อยอารมณ์ เศร้าไปนานก็ไม่ดี ปรับกลับมาชื่นบานใจก่อนจากกันดีกว่า โดเรมี มีฟาซอล ...ฉันจะรอวันที่เธอ หวนกลับมา ;) https://www.youtube.com/watch?v=X9TtIJiZ5TM&feature=related
|
เลื้อย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี ชาวโลก...ออนไลน์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาแล้วเยี่ยมชมค่ะ นานๆ จึงจะได้มาอัพซักกะครั้งแหละ... ตามแต่ใจจะพาไป หากเข้ามาอัพบ่อย ตายแน่เลย งานท่วมหัว เอาตัวไม่รอด.. จะทักทาย ติชม ประการใด ตามสบายละกัน ^^' ไว้คุยกันค่ะ ;) ปล. ชักงงๆนิดหน่อย ตรูแปะไว้คราวก่อน แล้วไฉนจึงหายไปได้ละเนี่ย...งึ่มๆ Friends Blog Link |
||||||||||||
