Group Blog All Blog
|
ก่อนกลับบ้าน..สำราญใจ สวัสดีน่ะเด้ออ ช่วงนี้ ไม่ได้แวะไปให้สุ้มเสียงบ้านสหายท่านไหนเท่าไหร่ เนื่องด้วยงานที่สุม และวิชาที่กำลังศึกษา ก็ุรุมเร้ากันจัง การจัดสรรเวลาทำได้ไม่ดีนัก ไหนจะคอมพิวเตอร์หลัก ก็มางอแงซะอีก ทำให้หลากหลายกิจกรรม ต้องมีอันงด ลด และเว้นไป ก็ยังคงเกรงใจ และขอบคุณในทุกความระลึกถึง ที่มอบและส่งถึงกันนะคะ (หวานไปป่าว ปกติไม่ค่อย คะ ขา แบบนี้อะ ไม่ค่อยคุ้นเลยง่ะ) ขอโทษหลายสหายด้วย เพราะไม่ได้ไปทักทายกันเลย .. ขอโทษนะฮร้าบ (คงแวะไปทักทายได้บางบ้านก่อนทิ้งท้าย ซักระยะ แหะๆ) ไว้หากจัดสรรอะไรลงตัว และได้โอกาส จังหวะดีๆ อาจจะได้โผล่หางบ่อยขึ้น .  .  . .ตอนนี้กำลังจะได้ฤกษ์ทิ้งท้ายหน้านี้ไว้นานอีกพอตัว จะเปลี่ยนสถานที่ใช้หายใจไปซักระยะ กะว่าจะไปสูดหายใจ ในสิ่งที่อยาก.. อยากทำ อยากพบ อยากเจอ อยากเห็น อยากได้ อยากมี อยากเป็น สนองความโลภ ความหลง ของใจตน ให้เต็มปอด ซะหน่อย .  .  .  .วันนี้ได้ไปแตะเรื่องราว ที่ทำให้แตะถึง กำลังใจ ล่ะ ไม่ได้แตะสาระที่กลั่นจากการอ่านธรรมะ หรือบทความอะไรเท่าไหร่ เพราะใจนิ่งไม่ได้แล้ว มันร้อนรนที่ใจ เป็นความเต้นเร่า ที่เข้ามาให้สัมผัสได้ แม้จะเกิดสมาธิเพียงชั่วคราว ยังเต้นไปในเรื่องราว และแผนการต่างๆ ตามความดีใจ ที่จะได้ใช้เวลาอันมีค่า ในดินแดนแสนรัก ระยะสั้นก็ตาม อย่างน้อยก็เป็นบุญ ที่ได้ใช้เวลาส่วนนึง ที่อาจารย์มอบให้ เป็นอิสระ เลยรุสึกว่า เอาล่ะ จะทิ้งท้ายอะไรไว้ก่อนไม่อยู่ยาวดีน้อออ ก็นึกอะไรไม่ค่อยได้ตามปกติ วิสัยใจติ่งต๊องอยู่แล้วกัน แต่ว่า ก็ตักตวงอยู่นะ กินนั่นโน่นนี่ เจออะไรอร่อยๆ ใจก็เคลิ้ม ก็เพลินไปด้วย ~.  .~นี่น่ะ วันนี้ก็นึกถึงเรื่องราวของใคร~ใคร ซึ่งย้อนมาในความคิดอีกระลอกแล้ว ด้วยเพราะแอบไปนั่งอ่านความหลังของสหายเวียนว่ายบางท่าน ด้วยเพราะแลพิธีการ ประกอบการฌาปนกิจผู้เหลือเพียงร่าง อย่างสังเขป ด้วยเพราะฟังเพลงของนักร้องที่เดินวิถีคล้ายกันกับต้นแบบชีวิต ด้วยเพราะเห็นเรื่องราว ที่กำลังรัน ในแนวทางคล้ายกัน อีกครั้งๆ และอีกครั้ง .  ..สิ่งต่างๆ ที่กระทบเข้ามาในคราวสั้นๆ จับใจ ทำให้เกิดความรุสึกว่า อยากเขียน อยากบันทึกอะไรที่ใจกลั่น ตกผลึกออกมา ฉัน ยังคงเห็นว่า กำลังใจ ในการใช้ชีวิต เป็นสิ่งสำคัญมาก ชีวิตทุกวันนี้ มีเหตุการณ์ เหตุผล เหตุปัจจัย ต่างๆ นานา ที่จะกระทบให้คนเรานั้น จมกับอารมณ์หมองเศร้า ขุ่นมัว หลงทุกข์ ลงเหวแห่งใจได้ทุกขณะ เป็นธรรมดา ของทุกชีวิต ที่ปฏิสนธิ ในวิีถีมาใช้ร่างกายประกอบกันถ้วนหน้า ฉันว่า เวลาคนเรามีความสุข มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่คนเรา มักจะมีความประมาทเป็นที่ตั้ง เพราะหลงในสุขที่พบพาน ขณะเวลานั้น ความทุกข์ยังไม่เ่ยี่ยมเยียน ใจจึงระเริง ท่องไปในความสุข แต่บางครั้งเมื่อได้นั่งนิ่งๆ ดิ่งลงในใจ คิดทบทวน เหตุการณ์ที่เคยผ่านผันผ่านวันคืนที่หมุนไปนั้น จะได้รุสึก รุซึ้ง ถึงความทุกข์อันมากมายมหาศาล ที่ผ่านมาเป็นเพื่อนใจนักต่อนัก ตัวดีๆ ทั้งนั้น อารมณ์ด้านดิ่งของใจ ไม่ง่ายด้วย กว่าจะผ่านได้แต่ละคราว ชีวิตที่ต้องเวียนว่าย ในสังสารวัฏ จะต้องพบเจอ ทะเลแห่งใจ ที่กิเลสพาไปทั้งนั้น จะเจอกันไปอีกนานแค่ไหนกัน ฉันบ่นไป ก็ไม่รุคำตอบที่แท้จริงหรอก ว่า ชีวิตมันจะสิ้นสุด หยุดลงได้เมื่อใด ฉันก็รุเพียงว่า การคิดในเหตุผลที่มาที่ไป ของ กรรม และ การส่งผลของกรรม นั้น ไม่เกิดประโยชน์ เพราะไม่มีผู้รุจริงที่จะเช็คคำตอบให้เราได้อย่างแท้จริง บางคนพึ่งหมอดู บางคนพึ่งตัวเอง บางคนพึ่งโชคชะตา แต่ทว่า ฉันว่า สุดท้าย อัตตาหิ อัตโนนาโถ กับทุกสิ่ง ที่เกิดขึ้น เพราะกรรม ใดๆ ก็ตาม ล้วนเป็นเหตุปัจจัย ให้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของทุกๆ สิ่งบนโลกใบนี้ทั้งสิ้น ไม่มีคำว่า บังเิอิญ ในเหตุใดๆ ก็ตาม . . ถูกไหม วันนี้ได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับความรัก ก็นำความรุสึกอัศจรรย์แก่ใจในความรุสึกนี้ ด้วยเหตุแห่งรัก ก็ชักนำให้ต้องพบเจอกับทุกข์ สุข สารพัน ทับถม ถาโถม เข้ามาเนืองๆ แต่ฉันก็ยอมรับอย่างตรงมาตรงไปว่า ฉันพ่ายต่อกิเลสแห่งใจนี้ ไม่อาจต้านทาน ต่อต้าน ก็ยังอยู่บนพื้นฐานแห่งโลภะ ส่งผลให้แสวงหา ไขว่คว้า และต้องการอยู่อย่างไม่สิ้นสุด ก็เมื่อยังพ่าย ก็ต้องยอมรับในผลของทุกข์ทุกทาง ที่ถูกถางและสร้างโดยกิเลสแห่งใจ ลากถูกันไปไม่จบสิ้น คิดว่า มนุษย์ทั่วไป คงพบเจอ กันตลอดชีวิต ในรูปแบบและการแสดงออกต่างๆ กันไป ...  วันนี้ยังคงได้รับรุเรื่องราวของคนอยากลาโลก หนังเก่าที่เคยฉาย ฉายซ้ำอีกครั้ง ต่างวาระ ต่างบุคคล แต่เรื่องราวยังวนเวียนคงเดิม คนนึง ที่ฉันเคยยอมรับให้คำว่า "เพื่อน" แม้จะต่างกันด้วยเชื้อชาติ ภาษา แต่วันนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป มิตรภาพห่างเหินลง ฉันจึงได้เพียงรับรุเท่านั้น ฉันมองว่า คุณค่าของการได้เกิดมาเป็นคนนั้นสำคัญเสมอ ฉันไม่เคยคิดว่า ชีวิตไร้สาระ หรือหนักหน่วงเกินกว่าจะรับมือ ฉันไม่มองว่า คนคิดสั้น จะเป็นคนอ่อนแอ เพียงแต่เขายังมองไม่เห็นแสงสว่าง ด้วยใจของตัวเอง ฉันจึงคิดว่า การที่เราจะจุดประกาย ความหวัง สร้างพลัง ให้เกิดขึ้นที่ใจตัวเองนั้น สำคัญยิ่ง มุมมองและทัศนคติในแง่บวก ทำให้แยกคนแกร่ง กับคนกร่อน ออกจากกันได้ดีทีเดว คนแกร่ง มีมุมมองและจิตใจที่แข็งแกร่ง ก็พัฒนา ก็แข็งแกร่ง อดทน ต่อสู้ กับอุปสรรค ในรูปแบบต่างๆ ด้วยใจที่มั่นคง และแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ด้วยกำลังใจที่มั่นคง และแน่นหนาขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ คนกร่อน ก็ยังคงถูกกัดกร่อน และถูกร่อนให้บางลงๆ อ่อนแอลง นุ่มนิ่มลง กระทบง่ายขึ้นๆ พร้อมจะปลิดปลิวลงหากโดนอะไรแรงๆ  .  .  .  ฉันมีต้นแบบในใจ เป็นคนแกร่ง ที่ฉันศรัทธา นับถือ รักและเคารพ ไหว้ได้จากข้างใน จึงรุสึกได้ว่า คนแกร่งนั้น ต้องแกร่งมาจากจิตใจ ต้องผันมาจากความอ่อน ก่อนทั้งนั้น ไม่มีใครแกร่งโดยกำเนิดหรอก กัดฟัน ฝ่าฝืน ต่อสู้ กับสิ่งที่เรียกว่า "โชคชะตา" อันเลวร้าย ผ่านมาได้จึงจะแกร่งและคงทน แม้ไม่ถาวร แต่ฟ้าหลังฝน ก็สดใสเสมอล่ะ คนแกร่ง บางทีก็อาจจะกร่อนได้ ในบางครั้ง บางคราว ที่อะไรมากระทบ แต่คนกร่อน ถ้ายังกร่อน ก็จะอ่อน จะแกร่งได้ ก็ต้องพลิกมุมมองกันยกใหญ่ ฉันเชืิ่่อว่า มนุษย์ทุกคน born to be ทุกคนมีศักยภาพอย่างเต็มเปี่ยม อย่างคำว่า Latent talent มีกันทั้งนั้น มองเห็น ดึงมาใช้กันแค่ไหนก็อีกเรื่อง เพราะฉะนั้น สิ่งสำคัญ คือ "ทุกอย่างอยู่ที่ใจ" นั่นเอง ~ ~  ฉันไม่ใช่คนแกร่งอะไร ชีวิตก็ไม่ได้มีขวากหนาม อุปสรรค หนักนัก หากแต่ก็ใช่ว่า ทางราบเรียบ ราบรื่น ขรุขระ เจอะเจอมาก็พอสมควร ในปัจจุบัน บางขณะ ก็ได้ข้อสรุปให้ใจเองว่า สิ่งที่ยิ่งใหญ่มากๆๆ อย่างนึง ซึ่งหมายตรงถึง กิเลสแห่งใจ ที่แสดงออกในรูปทรงต่างๆ ตามแต่เจ้าของใจจะปั้น จะปรุง จึงแปรไป ทับถมใจอย่างนั้น (แทบจะเรียกมันว่า ยิ่งใหญ่ในสามโลก เลยก็ว่าได้ หากก็ไม่ใหญ่เกินกว่าใจ.. ใจของพระพุทธเจ้า ใจของพระอริยสงฆ์ และ ใจความสำคัญ อันท่านเหล่านั้นสรุปรวมไว้ ให้คนรุ่นถัดๆ ไปได้ลิ้มรส) .  .อย่างเพียงเวลาท้อแท้ ก็เจ้ากิเลสตัวนึงที่นั่งสะกิดใจนั่นไง พอมันผ่านไป ก็ลุกขึ้นสู้กันใหม่ เจ้ากิเลสตัวใหม่ ก็ผลัดมาหย่อนก้นอีก สุขใจ ดีใจ ทุกข์ใจ ผิดหวัง สมหวัง รัก โลภ โกรธ หลง ฯลฯ ยังคงทำหน้าที่ของตัวมันเอง โดยจิตที่ตกเป็นเหยื่อกิเลสทั้งมวล เพราะจิตต้องมีอารมณ์เป็นที่ยึด จะว่างเปล่านั้น ไม่มี ฉะนั้น เมื่อทันรุ ทันเห็น ว่า เจ้าตัวไหน โผล่เข้ามา ก็ทักทายตามเหมาะสม บางตัวก็อยากให้อยู่นาน ก็ไม่ได้อย่างใจอยากแฮะ แป๊บๆ ผ่านหายจางไป บางตัว ไล่เท่าไหร่ก็ไม่พ้น ไม่ยอมไปซะที จะติดหนึบ หน่วงใจ อะไรนักหนา ดูเป็นหลักการง่ายๆ แต่เจ้าอารมณ์ตัวดี มาแต่ละที บางทีก็เกินจะรับทัน พาใจแล่นไปไกลปู้นแล้ว จึงจะลากกลับมาได้ เหนื่อยเลยใจ .   เอ่า ตายเลย นึกถึง กำลังใจ ไหงมาโผล่ตรอกไหนกันฟระเนี่ย -_ -' ไหลไปด้ายยย ใจเจ้าจำปี เอร้ย ใจเจ้ากรรม จริงๆ ก็อย่างว่าอะนะ อัดอั้น กลั้นใจไม่เขียนมานาน ก็ออกอาการเยี่ยงนี้ล่ะ :P จับนั่นผสมนี่ มั่วตั้วกันไปหมด จับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกเลย แต่ก็เพราะงานเพิ่งเสด หมาดแบบผ้าเพิ่งบิด สะบัดๆ เตรียมตากอย่างนั้น (มันเหมือนกันตรงไหนฟระ แต่ก็นั่นล่ะ ตั้งโปรแกรมปั่นหมาดไว้เพิ่งเสดง่ะ) เอนทรี่นี้ ก็ไม่ได้มีรูปปลากรุบกริบ กุริบๆ อีกแล้วนะ เพราะเอาไม่ทัน กล้องขึ้นเกลือแล้วล่ะ ถ่ายแต่รูปสารเคมี กับตัวอย่างทางการทดลอง งั้นขอเรียงตัวอักษร ร่อนบันทึกไปก่อนละกันนะ ลั้ลลา กลับมาค่อยว่ากัน .  . . ไหนๆ ก็จะห่างสถานที่เคยคุ้นไปซักพัก ก็เลยแปะอะไรไว้รวมมิตรยาวหน่อย แตะอะไรได้ ก็จับมาผสมรวมกันอย่างนั้น อย่างคลิปนี้ ก็เศร้านะ อาจจะทำให้นิ่งไปช่วงสั้นๆ แต่พอให้เกิดก่อความคิดล่ะ Rain tragedy in Indore (3.37 mins) Credit: K. ดาบกายสิทธิ์ _ //www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H10829041/H10829041.html . . . . . . ก็กลายเป็นอารมณ์ต่อเนื่องกับเพลงนึง พอปะติดปะต่อกันไหมน้ออ เก็บตะวัน _ อิทธิ พลางกูร .  ..  เพราะ เพลงนี้ ทำให้นึกถึง กำลังใจ จากจิตแข็งแกร่ง ที่มีช่วงชีวิตได้โคจรมาพบกันขณะนึง จึงรุสึกทั้งระลึกถึง ทั้งผูกพัน อีกทั้ง เพราะต้นฉบับ ศิลปินเสียงร้องเป็นเอกลักษณ์ ก็ลาโลกไป ด้วยวัยยังมีกำลัง มีบ่วง มีหวัง มีพลัง แต่ก็ต้องพ่าย พลาดพลั้ง จากเจ้าโรคร้าย "มะเร็ง" ก็มันมาเล็ง ไม่เ็ล็งเปล่า เล็งที่ใคร เสดเกือบทุกราย ด้วยเหตุนี้ ชีวิตที่ได้ใช้หายใจ จึงต้องใช้ให้คุ้มคุณค่าอย่างที่สุดนะ อาหาร ~ อากาศ ~ ออกกำลัง ~ อารมณ์ ~ อาการ บาลานซ์ให้สมดุล อย่างน้อยก็มีลุ้น ให้ชีวิตได้สัมผัสอะไรไปนานๆ (หากไม่ประมาท หรือโชคร้าย ตายด้วยเหตุอื่นซะก่อน)  . . . เอาล่ะ กับอีกเพลง แทนความรุสึกอีกเล็กน้อยนะ ไหนๆ ก็เก็บไว้หลายวันและ ปล่อยทีเดวรวบยอดเลย เพราะได้ฤกษ์ กำหนดกลับ จองตั๋วยามกระชั้นมาก แล้วทันใด ใจก็ไปฟุ้งกับเพลงนึง โดนจังเลยอะ >< ก็เลยคิดว่า วันได้กลับ จะต้อง replay ให้หนำใจที้ ฮัมไป ก็พร่องนะ ศีลที่กรอบใจไว้ แต่ก็ทำไงได้ล่ะ ใจมันบินไปโน้นนนน อยากกินอาหารอร่อยๆ จังเล้ย อาหารใด หรือจะสู้ อาหารไทย อร่อยเหลือ เหนือใดเทียม +55 อย่าว่านะ จะลงแดง กลับไปจะสอยให้หมด ตามใจปากเลยเหอะ เอ่อ จังหวะนี้ ช้างมาฉุด หมูก็หลุดไปแล้ววว อยากกินที่ซู้ดดด คิดถึงที่สุด ท้องนา แผ่นฟ้า บ้านเรา งุงิๆ  . . _ . _ . _ . _ . _ . มันไม่ใช่ _ ศุ บุญเลี้ยง (เป็นเพลงที่ทำให้ฮัมตามไปหลายวันเลยเชียว โด๊น โดน)  ~  . . . ไว้เจอกันวันฟ้าใหม่ ใ้ห้ห่างหน้าไปซักพาร์คใหญ่ๆ นะ   .  .  .  .  ^ ^ ...  :| บันทึกก่อนกลับบ้าน หัวใจเบิกบาน..ตะไทไสยาสน์เลย ฮิ้ววว ^^, |:  ได้ข่าวว่า เพิ่งกลับไป ไม่ถึงปี กลับอีกแล้วหรอฟระ เง้ออ (=^_^=) @190711 _ 8.08pm 
สวัสดีเจ้าเลื้อยคนเก่ง+เจ้าคารมคมหอก
วันนี้แวะเข้ามาฟังคนแถวนี้เพ้อพร่ำรำพันซะหน่อย เขียนได้ดีนะเลื้อย เป็นจริงดังว่าน่ะแหละ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมาจากใจเรากำหนดเนอะ ชอบเพลงเก็บตะวันเหมือนกันเลย ฟังทีไรรู้สึกดีตลอด   แล้วเรื่องลดพุงไปถึงไหนแล้วล่ะแม่คุณ งานเยอะขนาดนี้..สงสัยลืมเรื่องลดพุงซะละมัง พี่ก็อายุมากแล้ว ยิ่งลดก็ยิ่งกิน น้ำหนักก็ขึ้นๆลงๆ ส่วนมากหนักไปทางขึ้น  เห็นบอกว่าจะเดินทางกลับเมืองไทยนี่นา ยังไงก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะ งานการก็ขอให้ราบรื่นเรียบร้อยอย่าติดอย่าขัด แล้วพี่จะแวะมาหาอีกเน้อ คิดถึงเสมอมา  โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย
 วันที่: 28 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:31:43 น.มาฟังเพลงจ๊ะ...เพลงของพี่จุ๊ย น่ารักเน๊อะ อยากมีบ้านกลับเหมือนกัน อิอิ
และโสด ไม่ได้หมายถึง เหงา แต่บางที ความเหงา ก็แวะเข้ามาเยือนจ๊ะ *~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*  ..HappY BrightDaY..  โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
วันที่: 3 สิงหาคม 2554 เวลา:10:55:18 น.สวัสดีจ้าเลื้อย ดีใจด้วย
ที่งานสำเร็จ เสร็จสมแล้ว สบายใจเน้อ ทิ้งท้ายเรื่องราวให้อ่านและให้คิดตาม กิเลสแห่งใจ พี่ก็มีอยู่เยอะ อยากเป็นคนแกร่งให้ได้เหมือนเลื้อยนะ เดินทางปลอดภัย ฝากสวัสดีเมืองไทยด้วยจ้า  ๐๐ ตอนนี้พี่อยู่เปรู เดินทางอีกแล้ว มีเน็ตก็แวะมาส่งข่าว ถ้าไม่มีก็คงหายไปบ้างเหมือนกัน โดย: ostojska
วันที่: 13 สิงหาคม 2554 เวลา:2:20:27 น.แก...กลับมายังเนี่ยะ สู้ ๆ นะ รอคอยความสำเร็จแกอยุ่นะจ๊ะ
โดย: อุ๊ (oumon
) วันที่: 14 สิงหาคม 2554 เวลา:14:10:12 น.สวัสดีสหายเน้ออ
ฟู่ว์ๆ ปัดฝุ่นหน่อย.. กลับมาได้ 2-3 วันแหล่วเด้อ .. ฟังเพลงบ้านๆ แล้วตะหงิดใจ แหง่ะ ไม่อยากจากแผ่นดินถิ่นรักซักเท่าไหร่ เ แต่อีกใจก็อยากกลับมาอยู่ในพื้นที่ที่คุ้นชินแบบเดิมๆ ขอบคุณคำทักทายจากสหาย และการแวะเวียนมาเยือนทุกท่านฮะ :) กลับไปสูบพลังมาเต็มที่เลย แปรรูปออกมาเป็นมวลนน.ที่เพิ่มขึ้น --' เด่วซักพักจะเปลี่ยนหน้าใหม่ละ เพลงนี้มันจึ๊กๆ เกินไป ตอบทักทายสหายไว้หน้านี้ก่อนละกันนะฮร้าบบ . . ไว้จะแวะไปทักทายตามบ้านท่านๆ อีกทีเน้อ ตอนนี้ยังยุ่งๆ แคร้บบ :) ... ..พี่พันวัตต์.. หนูบ่ใช่เก่ง แกร่งอะไรค่าาา ยังบ้าๆ บอๆ บวมๆ เรื่อยๆ งี้แหละค่ะ กร่อนๆ ร่อนไปร่อนมา ออกบ่อย ร่อนมากไม่ได้ หนักเกิน ร่วงพ้น :P ขอบคุณที่นึกถึงค่ะ :) ... .. พี่ตา.. น่านน คำแรก ก็ชมซะแล้ว เด่วก็เห็นฮิปโปติดลูกโป่งซะนี่ค่ะ ยิ่งบ้ายอๆ อยู่กัน .. ขอบคุณค่ะพี่ จะพัฒนาสติกะคติทัศน์ให้ดีขึ้นล่ะค่ะ โปรเจ็คลดพุงเป็นอันล้มพับค่ะพี่ พ่ายแพ้ต่อรสชาติอาหารไทย :s อร่อยทุกอย่าง ฟาดเรียบ มีหรือจะเหลือ แหง่มๆ ค่อยเริ่มกลับมาอดอยากใหม่ที่นี่ค่ะ ถือว่า อะไรไม่เที่ยง เป็นบ่าย ค่ำ ดึก ได้เสมอ ร่างกายก็ต้องเหมือนกัน ขึ้นได้ก็ต้องลดได้ แต่ตอนนี้ยังไม่ค่อยฮึดค่ะ ลูกอึดหายไปเยอะเลย..สะสมใหม่ ไอ้ที่เยอะนี่ ไม่ใช่งานนะคะ กินค่ะ กินเยอะมากตอนกลับไป ขอบคุณสำหรับคำอวยพร และความคิดถึงด้วยค่ะ หนูก็คิดถึงเหมือนกันเด้อ ;) ... ..พี่ต้นกล้าฯ.. เก็บเพลงพี่จุ้ย ศุ บุญเลี้ยงไว้กินเล่นหลายเพลงกันค่ะ ทำนองน่ารัก เนื้อหาน่าฟัง หลายอยู่จริงๆ บ้านนั้น อยู่ที่ใจหนา หนูว่า ที่ไหน รุสึกดี มีครบ ก็บ้านอยู่นั้นแหละ เหงาก็แวะมาทักทายประจำเลยค่ะ หนูชินซะแล้ว เด่วมาเด่วไป เด่วก็แวะไปทักทายพี่บ้างล่ะค่ะ อิอิ ;) ... ...พี่เอ้.. ขอบคุณด้วยค่ะ หนูก็กินอิ่มหนำเปรมปรีดิ์ ตามประสานักกินค่ะ เรื่องกินอยู่หน้าอยู่แล้ว ไม่ยอมแพ้เท่าไหร่ .. อายมั้ยนั่นตรู --' เด่วแวะเวียนไปทักทายพี่กันค่ะ ช่วงนี้ยังเคลียร์หลายอย่างเลยค่ะ :) Take care ka P' :) ... ...อุ๊.. แหง่มๆ ชั้นอดเจอแกง่าาา เจอแต่เพื่อนหัวทองแก ฝากฟามคิดถึงไปหาแกกัน ไม่รุถึงบ่ ขอบคุณด้วยนะแก ไม่รุจะได้เห็นฝั่งวันไหนว่ะ คิดแล้วก็ไม่รุจะไปต่อไหนกัน เซ็งเลย ชีวิตเลื้อยๆ อย่างนี้ ไว้ว่างจะไปทักทายนา ดำงานก่อน ;) ... ไว้ค่อยขึ้นหน้าใหม่อีกซักพักเน้อออ เพลงฟังจ่อคิวมาและ งุงิๆ ซียูๆ  โดย: เลื้อย
วันที่: 20 สิงหาคม 2554 เวลา:17:59:04 น.จะบอกว่าฝากกินด้วย
พี่คงอีกนานกว่าจะได้กลับไปซบอกอุ่นของแม่บ้าง เฮ้อ ฟังเพลงนี้แล้วยิ่งคิดถึงบ้าน อยู่แต่เย็น ๆ ไปเจออากาศร้อน ๆ บ้านเรา เป็นอย่างไรบ้าง ดูแลตัวเองนะ โดย: ostojska
วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:9:33:31 น.Friendship Scraps  Best Orkut Scraps at GoodLightscraps โดย: kapeak
วันที่: 2 กันยายน 2554 เวลา:11:19:47 น. ไม่ไได้มาแจมหลายวัน น้องเลื้อย เป็นไงบ้างละครับ ฝันดีนะครับ โดย: panwat
วันที่: 8 กันยายน 2554 เวลา:23:55:07 น. |
เลื้อย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดี ชาวโลก...ออนไลน์ ขอบคุณที่แวะเข้ามาแล้วเยี่ยมชมค่ะ นานๆ จึงจะได้มาอัพซักกะครั้งแหละ... ตามแต่ใจจะพาไป หากเข้ามาอัพบ่อย ตายแน่เลย งานท่วมหัว เอาตัวไม่รอด.. จะทักทาย ติชม ประการใด ตามสบายละกัน ^^' ไว้คุยกันค่ะ ;) ปล. ชักงงๆนิดหน่อย ตรูแปะไว้คราวก่อน แล้วไฉนจึงหายไปได้ละเนี่ย...งึ่มๆ Friends Blog Link |
||||||||||||
อย่าได้เป็นคนกร่อนนะครับ