.
.
แต่หากอีกฝ่ายไม่ทันสังเกตุนั่นก็อาจจะทำให้เขามองไม่เห็นในความจริงที่ปรากฏชั่วเพียงเสี้ยววินาทีที่สายลมพัดผ่านไปเท่านั้น"ว่าอะไรนะครับ" "เปล่าๆไม่มีอะไร"เธอหันไปทางอื่นทำให้อีกฝ่ายมองตามเธออย่างไม่เข้าใจ
เธอก้าวเท้าห่างเขาออกไปสามก้าวแหงนหน้ายืนขึ้นมองท้องฟ้ายื่นแขนตั้งท่าแล้วยื่นออกวาดมือเป็นวงกลมท่าทางประหนึ่งเป็นผู้มีวิชาเวทย์มนตร์ทว่าเพียงฝ่ายตรงข้ามกระพริบตา พึ่บ...
ท่ามกลางบรรยากาศฤดูหนาวรอบบริเวณชายหนุ่มกลับรู้สึกร้อนวูบเมื่อมองเห็นวิหคสีขาวปานหิมะปรากฏขึ้นตรงหน้ากางปีกบินไปในสายลมที่กลางท้องฟ้าแล้วบินมาเกาะกิ่งต้นเมเปิ้ลเบื้องหน้าต่อหน้าต่อตาเขา"เฮ้ย"
.
.
.
.
.
.
ก้อนเมฆลอยผ่านท้องฟ้านกสีขาวกระพือปีกก้มมองลงมามองชายหนุ่มมันส่งเสียงใสหัวเราะเบาๆเป็นเสียงหญิงสาวและกล่าวว่า"นี่ฉันเองๆ นายจำฉันไว้ให้ได้นะ หึหึ"
"นี่เธอไม่ใช่มนุษย์หรือ"ชายหนุ่มเสียงตะกุกตะกักทำทางตื่นเต้นหนัก เมื่อได้ยินเสียงนกเลียนเสียงเพื่อนสาวได้ชัดเจนยิ่ง "โอ้ นายฉลาดด้วยนะ"นกสีขาวตอบรับปนเสียงหัวเราะ"
ในความจริงแล้วมันคงเป็นเรื่องไม่น่าเชื่อเพราะเราไม่ควรจะกล่าวถ้อยคำสนทนากับมนุษย์ได้สินะหากไม่ใช่ดวงจิตผูกพันเชื่อมผ่านกันหรือเรื่องราวก่อตัวในความฝัน"ในเวลาผันผ่านข้ามปีฉันคงได้โบยบินกลับมาร่ายรำบทเพลงนาฏกรรมทางความคิดให้นายมากกว่านี้
ⓛⓞⓥⓔ
☀(`.¸ ¸.´)<.´¯`.
✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。.:*
*.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。
✿Mastana✿Mastana✿Mastana✿Mastana✿~~
✿✲-(¯`°.°.★* *★ .°.°´¯)*¤°★)))PampamMastana um! umm!!!
เอนทรี่สุดท้ายของปีสำหรับบล็อกมัททะนะ คืนนี้ขึ้นเครื่องเดินทางบินไปแล้วฮับบบบตอนนี้จะม้วนตัวไปเยือนบล็อกเพื่อนๆเท่าที่ไปได้ในปีนี้ฮับเย้ๆๆ เจอกันปีหน้านะคะพี่ๆเพื่อนๆท่านผู้ชมที่น่ารักทุกคน สวัสดีค่าาา