ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.67::อัศวิน::ริมฟุตปาธ:: お前はもぉ (^ -) 死んでいる(_ _)ヾ(‘ロ‘)　ペチペチ 起きろ ฉันเดินอมยิ้มในใจไปตามทางลัดกลับบ้านบนถนนสายเปลี่ยวที่มีผู้คนเดินผ่านบางเบาสายลมเย็นยามดึกพัดระเรื่อกระทบผิวในแสงสว่างของดวงจันทร์ที่สาดส่องท้องฟ้าสีเรืองรองความหวังพาฉันเดินเอื่อยผ่านโรงงานอุตสาหกรรมที่ถูกล้อมด้วยอาณาเขตทุ่งนาอีกไม่ถึงสามร้อยเมตรจะถึงทางเข้าหมู่บ้านภาพความคิดดีล้นในวิญาณบนใบหน้ามุ่งมั่นสีเข้มที่เติมเต็มสีให้ชีวิตวิ่งผ่านความคิดที่เต็มไปด้วยความฝันของฉัน..อืมอื้มมๆๆ เมฆสีดำลอยเอื่อยบนฟากฟ้าพระจันทร์เคลื่อนตัวปกคลุมท้องฟ้ามืดลงจู่ๆก็มีสายฝนเม็ดเล็กโปรยลงมา.. พลันสองหูของฉันก็ได้ยินเสียงผู้ชายสดับที่บริเวณกำแพงโรงงานอุตสากรรมด้วยความเร็วฉันรีบหาที่ซ่อนตัวที่พุ่มต้นไม้ข้างทางใช้สายตาจ้องมองชายฉกรรจ์สามคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีดำและกำลังค่อยๆกระโดดลงมาจากกำแพงโรงงานทีละคน"ขโมยนินา"ฉันคิด..ขณะสายตายังจับจ้องมองพฤติกรรมของชายทั้งสามคนที่กำลังเอาอุปกรณ์ของตรงหน้ายัดใส่ถุง..ขณะที่หัวใจฉันสับสนในเสียงเล็กที่รุมเข้ามาในสมองอันบางเบาเต็มไปด้วยสีความฝันมันกำลังเปลี่ยนเป็นเฉดทึมเทาในเงามืดสีดำเบื้องหน้า"นั่นมันโจรขโมยของเป็นภัยร้ายในสังคม"ข้าพเจ้าจะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไรกัน..เฮ้ทำไงดีๆๆ จิตวิญญาณแฝงเร้นปะปนพลังงานลึกสุดใจของฉันกำลังเต้นราวกลองรัวที่ดังกึกก้องเป็นดนตรีจังหวะร๊อคอยู่ในหัวใจเหมือนกับพายุที่พัดสะบัดสายลมแรงม้วนตัวเป็นวงกลมหมุนรอบร่างกายแสงสีส้มส่องสว่างของพลังที่ฟุ้งบนอากาศปลิวไหวเข้ามาปกคลุมพื้นที่ในสมองและเริ่มล่วงลึกสุดขั้วอัดแน่นเต็มไปด้วยละอองอณูแห่งความคิดในเสียงเล็กๆที่อยู่ภายในสมองของฉัน..เสียงเล็กๆนั้นกำลังส่งเสียงก้องกังวานดังขึ้นๆๆใช้ใช่สิ!!ฉันเป็นอัศวินผู้มีพลังสับสนผู้คนเบื้องหน้านั่น!มันไม่ใช่เพียงความฝัน.."ฉันจะต้องจัดการพวกมัน..ให้สลายหายไปในพริบตา" ความไวเท่ารอยแยกของความคิดเล็กที่ใหญ่มากฉันกระโดดออกจากพุ่มไม้ริมฟุตปาธส่งเสียงตะโกนดังลั่นฝ่าความมืดไปพร้อมกับสองเท้าที่วิ่งตามชายฉกรรจ์ทั้งสามคนไปติดๆ"เฮ้ย!!พวกแกหยุดนะ""เอาของทั้งหมดวางลงเดี๋ยวนี้"ชายฉกรรจ์ทั้งสามคนบนหลังแบกถุงสีดำใส่ของที่ขโมยมาหยุดวิ่ง..ทั้งหมดหันขวับพร้อมกันมาตามเสียงของฉันมันจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาอันดุร้ายราวกับฉันเป็นศัตรูเบอร์หนึ่ง..ฉันยืนตัวเกร็งตั้งท่ารับในความรู้สึก'อัศวินนักสู้ผู้มีพลังสับสน'ในเสียงเต้นระทึกของหัวใจ ..ชายฉกรรจ์ในคราบโจรร้ายยามดึกลึก..หันใบหน้าที่ปกคลุมด้วยผ้าสีหม่นไปมองหน้ากันเหมือนส่งสัญญาณให้กันโดยอัตโนมัติ..และเริ่มเปิดศึก.38ระดมยิงใส่ฉันอย่างรวดเร็ว.. ปัง!ปังปัง!! เสียงปืนดังสนั่นที่ริมฟุตปาธดั่งพายุสายฝนพรำค่ำคืนที่ตกลงสู่พื้นถนน.. เม็ดฝนโปรยในกำมือของชายฉกรรจ์เป้าหมายที่ร่างของอัศวินผู้สับสนในวิญญาณด้วยพลังกายที่ไม่มีร่างเล็กๆ..ฤาจะทานกั้นขวางลูกตะกั่ว.38ไว้ได้มีเพียงอันซีนเสียงรอยหยักสมองคอยสั่งการให้อัศวินกัดฟันไว้อย่างแน่นสุดกำลังรวบรวมเป็นพลังงานน่อยกระโดดไปมาหลบกระสุน..ที่โปรยฝ่าเข้ามาพร้อมเสียงวืดดในสายลมที่ดังก้องพร้อมๆกับเสียงปืน.38เป็นระยะ ปัง!ปัง!ปัง!! "ฮืออออ"ฉึบๆฉึบบๆ "เฮ้ยยยย!!"แม้อัศวินจะมีพลังกระโดดหลบวัตถุผ่านอากาศที่ปลิวเฉียดศีรษะและร่างกายได้..แต่พลังงานสับสนที่ไม่มีจริง...ไม่สามารถป้องกันอาวุธใดๆพลัน!!!ความรู้สึกสะท้านลึกสุดใจก็เกิดขึ้นเมื่อวัตถุตะกั่วลูกหนึ่งพุ่งตรงด้วยความเร็วสูงกลางอากาศทะลุกลางลำตัวและตามมาๆอีกหลายลูกฉึกๆเสียงปืนปะปนเสียงร้องของอัศวินดังก้องไปตามถนนเปลี่ยวพร้อมกันในอากาศโอ้ยอึบบ!!มะมันยิงโดนร่างอัศวิน.."อ๋อยยย"อัศวินพลังสับสนร่างทรุดลงกับพื้นถนนพยายามกัดฟันไว้เอามือกุมแผลก้มหน้าลงมองที่ลำตัวของตัวเอง..ที่ขณะนี้เต็มไปด้วยบาดแผล..ความรู้สึกเจ็บปวดน่อยสุดฤทธิ์!!วิ่งผ่านหัวใจทันที"ฮืออเลือด - -""เจ็บเว้ย!!"เลือดสีแดงสดๆเต็มล้นบาดแผลไหลปรี่ออกมาตามรอยเนื้อฉีกวิ่นแหว่งเปียกเป็นทางที่ฟุตปาธถนน "โอ้ยย!!พะ..พะพลังของข้าพเจ้า..จะ..จง มา จงมาๆ ซีดดดดด.." (- -)"ข้าพเจ้าไม่..ไม่..มีพลัง!นิ(หว่า)" "อ๊ากกกกกกกกอ๊อกกกกกก..ไม่นะ(ม่องเหม่งเลยเรา)ฮือออ" ทุกๆครั้งที่ผู้คนทำผิดไปในความไร้"หัวใจชิ้นเนื้อดี"พวกเขาก็ย่อมรู้ดีแก่ใจว่าท้องฟ้ายังคงเป็นต้องเป็นสีฟ้ามันเป็นเส้นทางเดินทางที่ทอดยาวไปแสนไกลไม่รู้จุดจบ...คนเรามีแค่มือสองข้างที่สามารถค้นหาแสงไฟส่องสว่างให้ตัวเองเป็นเส้นทางเดิน"นำทางหัวใจ.."ให้เลือกเดิน"..เฉกเช่นในความมืดที่ไร้เสียงมันเงียบงันนักแม้แต่เสียงเต้นในหัวใจอัศวินที่นอนนิ่งบนฟุตปาธ..บนถนนเปลี่ยวยามดึกลึก!!ร้างผู้คน ~~~~~~~~~~~~~~~~~ ถนนสายนี้มีตะพาบหลักกิโลเมตร.67 โจทย์คุณต่อtoor36คับ"ให้เขียนเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวดจะเป็นเจ็บปวดทางกายหรือทางใจได้ทั้งนั้นไม่จำกัดรูปแบบการเขียนไฮ๊หลังจากหายหัวไปจากงานตะพาบตั้ง1กม.ด้วยความเร็วของความน่อยสมองอัด300MBวิ่งปริ๊ด!ตามมาร่วมขบวนอีกแระคับฮู้ๆและแล้วความเจ็บทั้งหมดในรอยลึกสีหม่นๆของแมวอัศวินเอ้ย!มนุษย์แบบว่าจบดื้อไปนิดนึงนะคะกลัวมันจะยาวเกิ้นนเหตุอันมาจากคนเราก็ทำอะไรไม่ได้ทุกอย่างในความคิดเจ็บกายไม่เท่าไหร่หร๊อกแต่ใจดิชาวโลกทุกคนคงเข้าใจอาการนั้นดีหละHai!!โอไฮ้โย้เย่ย~ ❤//PAmPAm"~Mastana//❤ 31 October 2012   Create Date : 31 ตุลาคม 2555 39 comments Last Update : 31 ตุลาคม 2555 12:58:48 น. Counter : 1877 Pageviews. Share Tweet

❤ ⓛⓞⓥⓔ ☀(`•.¸ ¸.•´)<.•´¯`•. ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡ ✿mastana✿mastana✿mastana✿mastana✿~~ ✿✲-•(¯`°.•°•.★* *★ .•°•.°´¯)*¤°•★)))Pampam’MastanaYeah!chooo.!!!   โดย: mastana 31 ตุลาคม 2555 12:21:35 น.

เย้ๆ ตะพาบสาวแพมมาแล้วววววววว ลงชื่ออ่านกันก่อนน๊า คนสุดท้ายป่าวเนีย เจ็บๆ   โดย: Rinsa Yoyolive 31 ตุลาคม 2555 15:25:02 น.

มาจองคิวที่สามก่อนครับน้องแพมเดี๋ยวมาใหม่ครับ แหะๆ ^^   โดย: วนารักษ์ 31 ตุลาคม 2555 16:32:55 น.

มีฉากเลือดสาดกันด้วย ต้องเสียเลือดเีสียเนื้อกันซะเนี่ย อ๊ากกกกกส์ แบบนี้เจ็บแบบไม่ต้องใช้สตั้นแมนเลยนะ 555+ คิดว่าตัวเองมีพลังวิเศษหรือไงนะนั่น พอยิ่งเข้าโช๊ะให้ วิ่งไปสู่ห้วงหัวใจเลยทีเดีียว เจ็บผ่านหัวใจ ที่ผ่านแบบไม่ธรรมดา เจ็บในใจบางทีต้องใช้เวลาในการรักษาเนิ่นนาน แผลกายยังหาได้แต่แผลใจนี่สิ เวลาเท่าั้นั้นจะรักษามันได้ พรุ่งนี้มาโหวตงานเขียนพริ้วไหวให้น๊าสาวแพม สุขสันต์วันฮาโลวีนจ้า   โดย: Rinsa Yoyolive 31 ตุลาคม 2555 16:38:32 น.

คุณแพม สวัสดีค่ะ มาบอกคิดถึงมากมาย   โดย: maitip@kettip 31 ตุลาคม 2555 17:34:38 น.

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยแพมมี่ เจ๋งอ่ะ เขียนแบบตายโหดๆ เลือดไหล ฉลองวันฮาลาวีนเลยนะ อกอิแป้นแด๊ก ไปเดินถนนเปลี่ยวคนเดียวห๊ะ!!   โดย: angel blue kete 31 ตุลาคม 2555 18:38:28 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต mastana Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: angel blue kete 31 ตุลาคม 2555 18:42:56 น.

ู^ ^ ^ thk naka,(_ _)"   โดย: mastana 31 ตุลาคม 2555 21:08:45 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต jamaica Music Blog ดู Blog sirivinit Home & Gargen Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ---------------------------------------------- แวะมาส่งทายโหวตของเดือนนี้จ้ะน้องแพม   โดย: เกศสุริยง 31 ตุลาคม 2555 21:36:52 น.

มาอ่านจบแล้วครับ อ่านแล้วเหมือนจะสอนว่าทุกคนต้องรักษาความดี แม้ว่าจะต้องสู้ด้วยชีวิตก็ตามนะครับ ใช่ป่าวครับแหะๆ ^^ สังคมดีได้ถ้าคนดีไม่นิ่งเฉยครับ แต่ว่าอย่างนี้ อตร.มากๆครับ พลังสับสนเนี่ยมันไม่ช่วยเลย 555+++ มาโหวตงานเขียนให้ตะพาบแฟนตาซีเมี้ยวๆ นะครับ เขียนบ่อยๆนะครับอยากอ่านๆ อิอิ ราตรีสวัสด์นะครับน้องแพมๆ   โดย: วนารักษ์ 31 ตุลาคม 2555 21:59:34 น.

คืนนี้ผีสาวมาส่งเข้านอนค่ะน้องแพม   โดย: ดาวริมทะเล 31 ตุลาคม 2555 23:00:44 น.

แหล่มเลยจ๊ะน้องแพม   โดย: อุ้มสี 1 พฤศจิกายน 2555 0:22:34 น.

บางทีคุณธรรมหรือความดีก็ไม่สามารถเอาชนะความชั่วร้ายได้เหมือนกัน คิดๆ ไปแล้วก็น่าเจ็บใจเหมือนกันนะ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 1 พฤศจิกายน 2555 0:32:17 น.

มาอ่านตะพาบจ้า เขียนได้ระทึกใจดี มียิง มีเลือดด้วย โอ้ย เจ็บจริงๆ นะเนี่ย จุด 38 ด้วยสิ แรงนะนั่น นอนๆ พักผ่อนนะ ราตรีสวัสดิ์จ้า ^^   โดย: Sawnoy 1 พฤศจิกายน 2555 0:40:48 น.

เฮ้ ทำไงดีๆ แพมมี่นี่ล่ะน๊า ภาษาเป็นเอกลักษณ์จริงๆน่ะ ลูบเหม่งๆ   โดย: เป็ดสวรรค์ 1 พฤศจิกายน 2555 1:00:49 น.

อิ๊ มีคนอัพเลทกว่าผมอีก จับไปให้คุณเป็ดดำเนินคดีด้วยกันซะเลย หุหุ การดวลกันของสาว BRS นมเล็กแต่งโป๊กับโจรย่องเบา พลังงานสับสนนี่แหล่งพลังงานมันเป็นอะหยังครับ ไม่มีจริงสินะ สุดท้ายเสร็จโจร... กรี๊ดดดด ตะพาบอะไรจบเห่ขนาดเน้!!   โดย: ชีริว 1 พฤศจิกายน 2555 1:01:37 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต haiku Art Blog ดู Blog tui/Laksi Topical Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โอ้ววววววววววววววววววววว น่านสิคะ เจ็บกายไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจนี่สิ บุ๊งเป็นชาวโลก บุ๊งรู้ดี อิอิ   โดย: Close To Heaven 1 พฤศจิกายน 2555 1:19:17 น.

แวะมาดึกๆ ผะผีกะลังจามา ฝันดีครับ เดี๋ยวมาอ่านใหม่ครับ น้องแพม   โดย: เศษเสี้ยว 1 พฤศจิกายน 2555 2:12:41 น.

สไตล์การเขียนของน้องแพมเท่าที่พี่อ่านมา ณ. บล็อกแก็งค์แห่งนี้ หาใครเขียนแนวนี้ได้ยากจริงๆนา รู้ตัวหรือป่าวน้องแพมว่ามันสนุกดีออก   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 1 พฤศจิกายน 2555 9:00:35 น.

ง่า จบไม่แฮปปี้เลยอ่ะ อุตส่าห์ลุ้นมาตั้งนาน 555 สนุกดีค่า ลุ้นไปลุ้นมาจบซะอย่างงั้น อิๆ ตามงานตะพาบมาจากบ้านคุณเป็ดค่า   โดย: ประกายพรึก 1 พฤศจิกายน 2555 9:04:39 น.

ฮูเร่ๆ มาโหวตงานเขียนให้สาวอารมณ์พริ้วไหว ในตัวอักษรจ้า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต mastana Literature Blog ดู Blog รินก็ว่าจะเปลี่ยนบล็อก หาเวลาทำบล็อกใหม่ไม่ได้เลย เศร้าเจงๆ ช่วงนี้ เทคแคร์เน้อสาวแพม   โดย: Rinsa Yoyolive 1 พฤศจิกายน 2555 10:03:46 น.

จิรงกับเม้นท์ของคุณริน สาวน้อย อารมณ์พริ้วไหว ในตัวอักษร ชอบ หัวใจชิ้นเนื้อดีค่ะ แต่ของพี่ มีแต่ ชิ้น เปื่อยสด ไม่งอกค่ะ.....^^   โดย: ตาลเหลือง 1 พฤศจิกายน 2555 12:38:13 น.

เขียนบรรยายได้ดีไม่มีติดขัดอ่านเพลินจนจบครับ ตกลงไม่มีพลังพิเศษ เลยเจ็บจริงๆ ถึง...   โดย: เศษเสี้ยว 1 พฤศจิกายน 2555 12:59:07 น.

หวัดดีครับ แวะมาอ่านช้าไปหน่อย ภาพประกอบ สวยเข้ากับเรื่องดีครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 1 พฤศจิกายน 2555 13:36:56 น.

แวะมาหาคุณแพมจ้า รอบนี้มาแนวแอคชั่น น่ารักแบบเท่ๆเชียวค่าา^^   โดย: kikujungna_Minkky9 1 พฤศจิกายน 2555 15:11:36 น.

พี่ว่าตะพาบหน้า ต้องมีคนถอดวิญญาณสะกดจิตพี่ไปเขียนบ้างแน่ๆ แต่พี่หันรีหันขวางมาวันหนึ่งแล้ว ไม่รู้จะไปสิงร่างใครเอามาเขียนดี 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 1 พฤศจิกายน 2555 20:59:22 น.

พลังสับสนเป็นยังไงคะน้องแพม แล้วหัวใจยังเต้นได้ในจังหวะร็อคซะอีก โอแม่เจ้า ช่างบรรหยัดคำได้ล้ำสมัยจริงๆ อิ อิ แนวบู๊แอ็คชั่น สนุกดีค่ะ แอมอร   โดย: peeamp 1 พฤศจิกายน 2555 21:03:10 น.

More Beautiful Comments ----------------------------------- แม้ยามหลับขอให้ฝันแต่สิ่งสวยงามนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะน้องแพม   โดย: เกศสุริยง 1 พฤศจิกายน 2555 21:15:14 น.

ตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่าจะเลียนแบบใครดี เพราะใจอยากให้มีเน็นดรอยในงานเขียนด้วย คิดว่าใกล้ๆ ก็คงนึกออกเองว่าจะเขียนยังไง   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 2 พฤศจิกายน 2555 0:23:46 น.

แพมมี่ ออกพรรษาละ ทำไรกันดีอ่ะเราน่ะ   โดย: เป็ดสวรรค์ 2 พฤศจิกายน 2555 0:28:27 น.

แพมแพมยุคใหม่หรือเปล้าเนี่ย พิมพ์ตัวโตขึ้นชิมิ คนตาพิการอย่างพี่ก็อ่านสบายขึ้นเยอะเลย มีเวลาให้บล็อกน้อยกว่าเฟซนิ เข้าใจๆๆๆๆๆ 55++ รักษาสุขภาพด้วยแล้วกันครับ ***   โดย: คนบ้า(น)ป่า (nulaw.m ) 2 พฤศจิกายน 2555 6:56:04 น.

โดย: Nat-cherry 2 พฤศจิกายน 2555 12:39:49 น.

ส่งกำลังใจให้น้องแพมจ่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต mastana Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Nat-cherry 2 พฤศจิกายน 2555 12:41:07 น.

พรุ่งนี้วันหยุดแล้ว อากาศเริ่มเย็นๆบ้างแล้ว แวะมาให้แม่มดน้อยแพมแพม กอดจ้า อุ่นในหัวจายกันไปตามประสาเนาะ จุ๊ฟมาก็จุ๊ฟไปนะ...แอบเขิลเล็กน้อย 555   โดย: ดาวริมทะเล 2 พฤศจิกายน 2555 15:07:41 น.

พี่จะรออ่านโจทย์หน้า เพราะรู้ว่าบล็อกเกอร์แต่ละคน ขั้นเทพอยู่แล้ว ตื่นเต้นกับการรอคอยราวกับรอดูซีรีย์เกาหลีตอนจบ ประมาณนั้นค่ะ 555 น้องแพมชักชวน ในวันที่แค่ชื่อโจทย์ก็แสนยาก อืมม....แต่ลองดู ก็น่าสนุกเนอะ เอของสลับร่างเป็นน้องแพมก่อน ดีมั๊ยหว่า มีความสุขวันพักผ่อนค่ะ   โดย: ตาลเหลือง 2 พฤศจิกายน 2555 15:21:26 น.

อ๊ายยยยคุ๊แพม ก็รู้ว่ามันเปลี่ยนอ่ะ ถนนสายนี่ ยังไปเดินคนเดียวได้อีก อิอิ อ้าวววว อัศวินนี่หว่า งั้นก็ลุยเลย ไม่ต้องกลัวว่ามันจะเปลี่ยวหรือมันจะมีใคร อิอิ แม้ชายทั้งสามก็ไม่ต้องกลัวลุยโลด จัดการมันเลย โอ้ววววว ขโมยนี่หว่า 555 อ้าวววแต่ไหงแพ้ลูกปืนล่ะนี่ เจ้าไม่ได้มีพลังวิเศษหรอกหรือ ฮือออ ตายซะแระ จบเลย 5555 คุณแพมที่รัก คิดถงเช่นกันนะ วันนี้ตามมาอ่านตะพาบของคุณแพมแล้ว หนุกดีอ่ะ อิอิ อัศวินตกตายตรงฟุตบาท อ๊ากกกก ศพสวยป่าวหว่า 555 คุณที่รัก สบายดีไหม ส่งเสียงหน่อยยยยย คิดถึงงงงงง ไปแล้ว อากาศเย็นรักษาสุขภาพนะคะ   โดย: maitip@kettip 2 พฤศจิกายน 2555 16:08:41 น.

จบคาใจอย่างงี้ต้องรีบเอาดราก้อนบอลมาชุบชีวิตโดยด่วน   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 2 พฤศจิกายน 2555 19:47:34 น.

ตะพาบเอ็นทรี่หน้ายากจริง แต่ตอนนี้พี่นึกแล้วว่าจะเข้าสิงร่างใคร คนแถวๆนี้ดีไหม 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 2 พฤศจิกายน 2555 20:29:53 น.

พูดถูกแพมมี่555หวัดกินเอิ้กกกกๆ   โดย: angel blue kete 3 พฤศจิกายน 2555 10:04:10 น.