ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.24...รุ่งอรุณ...สีส้ม.. ۩´งานเขียนร่วมโครงการถนนสายนี้มีตะพาบกม.24´۩ ~~เนรมิตโจทย์โดยพี่ก๋า งานเขียนหั้ยสุดโค่ยได้ไม่จำกัดรูปแบบค่ะ~~ เสียงนกกาเหว่าร้องปะปนเสียงลมหายใจของใครคนหนึ่งที่ยังนอนหลับอยู่บนพื้นหญ้าแห้งๆสายลมอ่อนๆพัดผ่านใต้ท้องฟ้าสีส้มอำไพนกสีฟ้าแสดหลายตัวบินอยู่บนขอบฟ้า..ไกลไกล..มันกำลังเก็บเสรีภาพแห่งชีวิตของตัวเองบนทางแยกความฝัน... . . ในดินแดนหนึ่งที่มีหมอกสีขาวปลิวฟุ้งในอากาศ..ต้นหญ้าที่ขึ้นเรียงรายตามพื้นดินมีสีชมพูอ่อนเจ้าแมงปอสีเขียวผู้เป็นเสมือนส่วนหนึ่งของดินแดน..ออกบินตามหาดอกไม้เพื่อสูดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ที่เบ่งบานประทังชีวิต..เวลาผ่านไปเนินนาน..มันพบเพียงต้นหญ้าสีชมพูที่เปียกน้ำค้างตามพื้นดิน.. . . สายลมเอื่อยยามเช้าพัดกลิ่นหอมจางจางอ่อนๆของดอกไม้ลอยลมมาในอากาศมันบินตามกลิ่นกรุ่นนั้นไปช้าๆ แต่เมื่อไปถึงเจ้าแมงปอสีเขียวก็ไม่พบดอกไม้เลยสักดอกดวงตาโตของมันเห็นเพียงหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลคนหนึ่งที่กำลังนอนหลับอยู่บนผ้าพันคอบางๆสีฟ้ามีกลิ่นหอมอ่อนอ่อน ละมุนในอากาศราวดอกไม้ปลิวกระจายอยู่ตามร่างกาย..หญิงสาวลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่ามีแมงปอตัวหนึ่งเก่าที่ใบหน้าแต่ไม่สามารถจดจำเรื่องราวที่ผ่านในคืนก่อนว่าตนเองมาหลับได้อย่างไรสมองไร้สิ่งปรากฏในค่ำคืนที่เธอหลงใหลสรรพสิ่งตรงหน้า.. . . "อรุณสวัสดิ์ไม้ครี.."เสียงทักทายทุ้มต่ำที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้น..ไม้ครีตกใจความรู้สึกเหมือนน้ำเย็นๆของน้ำค้างที่ยอดหญ้าจับมาถึงหัวใจเสียงนั้นเรียกชื่อของเธอเมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้ชายแต่งตัวด้วยชุดอดีตกาลนานราณเลือนผ่านที่เคยเห็นในเอ็มวียืนอยู่ตรงหน้า.."นายเป็นใครกัน.."เธอพยายามเพ่งมองเขาความรู้สึกสั่นๆที่ตรงกันข้ามกับหัวใจบอกกับตนเองว่าเธอไม่ได้กลัวผู้ชายคนนี้..แต่เสียงหัวเราะดังๆของเขา..ทำให้เธอค่อยขยับร่างพยายามให้ห่างให้มากที่สุด... . . "ไม่ต้องกลัวหรอก เขาคือโรบิ้นผู้รักษาดินแดนแห่งนี้และเขาสามารถรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของสรรพสิ่งและสิ่งที่มีชีวิตที่นี่" เสียงแหลมเล็กของแมงปอสีเขียวดังขึ้น..ฉับพลันภาพบรรยากาศและสภาพรอบตัวก็เปลี่ยนเป็นค่ำคืนที่มืดเทาทึม..มีเพียงแสงจันทร์และดวงดาวบนท้องฟ้า..สะท้อนแสงกับแสงสีส้ม..ระยิบระยับ..กับสิ่งหนึ่งที่อยู่บนต้นไม้..ภาพหญิงสาวที่กำลังปีนป่ายเก็บผลไม้ปรากฏขึ้น.. "นั่น...มันฉันเองนี่นา..." เสียงนายโรบิ้นหัวเราะดังๆ ฮ่า..ฮ่า.. . . “และนี่คือผลส้มวิเศษ ที่เธออยากได้มัน..เธออยากได้มันอีกไหม"ไม้ครีจ้องมองผลไม้สีส้มที่มีรูปร่างราวกับผลส้ม..มันเปล่งประกายวับวาวระยิบระยับเรืองมีแสงสีส้มและสีขาวสลับกันแสงสีส้มทำให้บริเวณนี้สว่างและวับวาว..อย่างสวยงาม “อ่อ...ฉันอยากได้มันหรือ....งืมก็อยากได้ซิ” “เธอ.....จะได้มันไป....” . . น้ำเสียงของโรบิ้นชายหนุ่มที่มีผมยาวระกับพื้นทุ้มมีพลังอยู่ในรอยยิ้มน้อยๆ..เขากล่าวต่อ..หญิงสาวหลายคนก็อยากได้มันเช่นเธอ เพราะนอกจากความงดงามของมันแล้ว ใครที่ได้ครอบครองมันจะกลายเป็นเจ้าหญิงมีชีวิตอยู่ที่ปราสาทสูงบนยอดเขาที่สวยที่สุดของป่าแห่งนี้..ที่ปราสาทนั้นมีเจ้าชายรูปงาม..รอเธออยู่... "แต่.." เธอจะมีชีวิตอยู่ที่นั่น..เพียงผลส้มผลิดอกออกเป็นผลส้มจนแห้งและร่วงหล่นไปเท่านั้นแล้ว...หลังจากนั้น..... "เธอจะต้องแลกสิ่งที่เธอมีอยู่...........กับเธอคนนั้น" เขาชี้มือไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่เดินออกมาจากข้างต้นไม้ใหญ่.. "ฉันไม่มีอะไรแลกกับเธอหรอก" "มีซิ" โรบิ้นหัวเราะดัง กล่าวเสียงเรียบเฉย... ใบหน้าและเส้นผมที่ยาวของเธอ.....................กับ ใบหน้าเส้นผมหยาบๆรุงรัง...........ของเธอคนนั้น กลิ่นหอมในร่างกายของเธอ..........................กับ กลิ่นอับที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคล.....ของเธอคนนั้น สมองที่เก็บความคิดความฝันใสใสของเธอ........กับ สมองเลือนล่องลอยไร้ความฝัน....ของเธอคนนั้น ความสุข ความดี ความร่าเริงของเธอ................กับ ความเศร้าหมองไร้รับรู้ต่อความรู้สึกต่อสิ่งใด......ของเธอคนนั้น คนที่เธอรักและคนรักของเธอ.........................กับ ความไร้ซึ่งความรักใดใด.............ของเธอคนนั้น ไม้ครีมองไปที่หญิงสาวคนนั้นเธอมีรูปร่างผอมเส้นผมกระเซิงพันกัน ดวงตาและผิวแห้งผากดูเหมือนไม่มีความสุขใบหน้าเศร้า เหงา ซึมเหมือนมนุษย์ที่ไร้รอยความฝันเธอกำลังจ้องมองมาแต่ไร้จุดหมายไม้ครีก้มดูร่างกายตัวเองแล้วมองหญิงสาวคนนั้นพร้อมๆกับมองไปที่ผลส้มวิเศษที่เปล่งประกายสวยงามนั้นอีกครั้ง... ภาพเจ้าชายที่ก้าวลงมาจากหอคอยประดับมุกเป็นประกายวับวาวถือมงกุฏเพ็ชร์สีเงินกำลังค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เธอผุดขึ้นมาในห้วงมหรรณพในแสงสว่างเรืองรองของปฏิมากรรมสถิตย์ในดวงใจ...โอ้!เจ้าหญิง.... ทันใด...ภาพหญิงสาวคนนั้น..ก็สลับเข้ามาแทนที่..ไม้ครีสั่นศรีษะแรงๆ "ไม่!...ไม่เอาๆแล้วฉันจะกลับบ้านฮือๆ" "ไม่ได้นะ..ฉันรอเธอมานานแล้วเธอต้องอยู่ที่นี่แทนฉัน"เสียงแหลมๆของหญิงสาวคนนั้นดังขึ้น..ร่างที่เหมือนไร้ความรู้สึกเมื่อสักครู่ก้าวเข้ามาใกล้และบอกให้เธอรับผลส้มจากไป..ไม้ครีจับมือเธอคนนั้นออกและออกวิ่งอย่างเร็วแต่แล้วพลาดสดุดล้มลงและกลิ้งตกจากชายเขาหลายตลบ.. . . รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อเห็นโรบิ้นนั่งอยู่ข้างๆใต้ต้นไม้ใหญ่..ได้ยินเสียงเขาพูดเบาในความรู้สึกของเธอว่า ความคิดที่อยู่ในฝันความดีที่อยู่ความรักมาพร้อมกันได้และอาจหายไปพร้อมๆกันได้..แต่เราเชื่อว่าเธอจะมีทั้งสองอย่างความดีกอปที่หัวใจรักสะท้อนในดวงตา..ราวกระจกใสส่องสว่างให้ชีวิตต่อไป...ขอให้เธอโชคดีนะ.. ไม้ครีมองป้ายที่ปักอยู่ริมทางเดินอีกครั้ง "keep on the way"เรื่องราวเมื่อเย็นวานผ่านเข้ามาในห้วงความคิดตัวเอง..เธอปล่อยให้ดวงตาและหัวใจทำงาน..โดยไม่ผ่านการควบคุมของสมองได้อย่างไร ใบหน้าที่เหมือนกับกลั้นน้ำตาไว้เศร้าลงเมื่อใกล้เวลาดวงอาทิตย์อำลาขอบฟ้า...เสียงของไม้ครีดังขึ้นในความคิด เธอเอามือปัดผมที่หน้าขึ้นแล้วดึงเชือกที่มัดผมไว้ออกอย่างรีบๆ... "งืมบร้า...ชมัดเลยยยอ่ะ" "ซิกซิกฉันขอโทษนะเพื่อนๆ..ขอโทษคนเขียนป้ายด้วยนะ..ฉันจะจำไว้เลย" พลันสองหูก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยของมนุษย์หลายคนดังขึ้น..ไม้ครีมีรอยยิ้มและหัวเราะเบาๆ..เมื่อเสียงนั้นเรียกชื่อของเธอ..ความรู้สึกอุ่นอุ่นปลิวเข้าสู่หัวใจเล็กๆไม้ครีรีบก้าวเท้าเร็วๆเหมือนวิ่งไปหา ที่มาของเสียงเหล่านั้นทันที...พร้อมกับเปล่งเสียงให้ดังที่สุดเท่าๆที่พลังในร่างกายมีตอนนี้... "เฮ้!เฮ้!..เพื่อนจ๋า..เพื่อนๆ..ฉันอยู่นี่.. แฮ่ก..แฮ่ก" นักปรัชญายังรู้จักพลั้งเผลอ...ชีวิตขอทานริมถนนยังพลาดไป...อย่างไรเราก็เป็นเพียงมนุษย์เล็กๆคนหนึ่งบนโลกใบนี้บางครั้งครา การคอนโทรลความคิดอารมณ์หวืดในตัวเอง ก็ไม่อาจถูกต้องได้สม่ำเสมอ..วิญญาณอาจเดินเล่น..หลงทางอยู่ที่ไหนสักแห่งบ่อยๆ..ความไม่รู้เป็นรอยความทรงจำและบทเรียนเยาว์วัยของเราในความเขลา..น้ำตาของความเขลารดริน..ใส่ประสบการณ์เราให้เติบโตเหมือนต้นไม้..ตอนนี้ฉันมีความสุขที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนๆที่รัก..ก็ดีใจมากแล้วววหรา ลา ลา.. ۩´เขียนฝันในวิญญาณ:::เรื่องโดย:::°۩ มัททะนะ°º۩ ´۩¨‘°เก็บฝันในดินแดน เอนทรี่ 24°‘¨´۩¨‘° โจทย์24;;;เอนทรี่ครบหนึ่งปีของถนนสายนี้มีตะพาบโจทย์เปิดจินตนาการไปตามอิมเมจคอนเซปของพี่ก๋าเจ้าของบล็อกที่ดีที่สุดในใจผู้เขียนเป็นผู้ตั้งโจทย์หราคับ..ส่วนโจทย์25เป็นของพี่เป็ดบล็อกในใจอีกหนึ่งมีความฮาได้น่ารัก..จิงๆ..ด้วยการันตีจากสายสะพายประจำตำแหน่งท่านพี่เรยชิ Funniest Blog popular (1) haha..ว่าแระก็เชิญพี่ๆเพื่อนๆไปติดตามอ่านผลงานตะพาบกันนะคลิกตรงนี้ผลงานบล็อกเกอร์ตะพาบโจทย์24คะ>>>บ้านท่านประธานพี่เป็ดสวรรค์ค่ะ ขอบคุณ: Pic,&Song support From:https://www.youtube.com ขอบคุณ: พี่ๆเพื่อนและทุกคนที่มาร่วมอ่านงานเขียนในโครงการด้วยกันค่ะ ´۩"PamPam~Mastana~"´۩ 19 January 2011   Create Date : 20 มกราคม 2554 27 comments Last Update : 20 มกราคม 2554 2:37:34 น. Counter : 1315 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ.. แวะมาอ่านด้วยคนค่ะ และพาเพื่อนสมัยเป็นนักเรียนมาอวดด้วยค่ะ ได้เจอเพื่อนบ้างไหมค่ะ..?   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 20 มกราคม 2554 0:54:38 น.

มาจดที่อยู่แพมๆไปก่อนนะ ฮี่ๆ พี่ยังอยู่เชียงใหม่อยู่เลยอ่ะ   โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 20 มกราคม 2554 1:15:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ พี่ก๋าตามมาอ่านตะพาบของน้องแพมครับ โจทย์หน้าก็น่าสนใจนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 มกราคม 2554 6:50:52 น.

อ่านแล้วคิดถึงโลกในจินตนาการ แบบแนวๆ เลยค่ะ แบบว่าอ่านไปก็คิดว่า เหมือนจะเห็นหมอกควัน ... หนาวเย็นกาย แต่อุ่นใจนะค่ะนั่น   โดย: JewNid 20 มกราคม 2554 7:50:04 น.

ตามมาอ่านงานตะพาบจ้า   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 20 มกราคม 2554 8:04:06 น.

สวัสดีครับ แพม แพม ........................... โรบิน เพื่อนผมครับ ปกติเขาเป็นคนหล่อนะครับ อาจเดินออกนอกทางเลยทำให้เป็นเช่นนี้   โดย: panwat 20 มกราคม 2554 9:48:20 น.

เป็นตะพาบครบขวบปีที่นวลเนียนมากเลยค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 20 มกราคม 2554 10:32:42 น.

ตะกวดเข้ามาอ่านตะพาบ... อ่านแล้วเพ้อ คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงสิ สวัสดียามสายๆค่ะ   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 20 มกราคม 2554 10:49:00 น.

สวัสดียามเที่ยงครับน้องแพม บางครั้ง ผู้หญิงหลายคนอาจะเลือกฝันเพืยงชั่วครู่ ก็ได้ใช่ไหมครับน้องแพม มาอ่านงานตะพาบครับ ปอลอ พี่ผมสั้นแล้วนะ 555++ มีคนแซวเยอะ เลยตัดเสียหน่อยครับ   โดย: กลิ่นดอย 20 มกราคม 2554 12:12:44 น.

หวัดดีครับ น้องแพม ตามอ่านตะพาบครับ หลับแล้วฝันไป เงียบสงบดีครับ ยิ่งขึ้นเขาด้วยแล้ว   โดย: เศษเสี้ยว 20 มกราคม 2554 12:41:25 น.

พี่ก๋าเจอเป็ดหวันแล้วครับ มานั่งคุยกันที่ร้านครับ คำถามของน้องแพมยากที่จะตอบครับ บางครั้งเรารู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำ ก็จะว่าดื้อก็ได้นะครับ แต่บางครั้งพี่ก๋าว่าความดื้อ ก็เป็นตัวตนของเราเช่นกันครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 มกราคม 2554 12:54:16 น.

สวัสดีค่ะคุณแพมคนน่ารัก มาอ่านนิทานในจินตนาการของตะพาบ ครี่ๆ นาน ๆ เจอกานที คิดถุงค่า   โดย: อิ่ม_Aim 20 มกราคม 2554 15:33:30 น.

สวัสดีตอนเย็นค่ะ...น้องแพม ไม่ชอบดื่มของมีนเมาเช่นกันจ๊ะ...คิดถึงน้องสาวนะจ๊ะ   โดย: nootikky 20 มกราคม 2554 17:29:07 น.

ตามมาอ่านงานตะพาบครับ ครั้งนี้คนร่วมเขียนงานตะพาบเยอะนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 20 มกราคม 2554 18:05:06 น.

แวะมาอ่านพร้อมทักทาย คุณมัทฯครับ   โดย: กิ่งโศก (Taboonkam ) 20 มกราคม 2554 20:37:42 น.

ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปเยี่ยม.. เพลง.น่ารักจัง..   โดย: poongie 20 มกราคม 2554 21:15:48 น.

ตามกลับมาอ่านงานตะพาบด้วยคนจ้า ^^ งานตะพาบบล๊อกนี้ใส่จินตนาการ ทำให้อ่านแล้วอดนึกภาพจินตนาการตามไม่ได้นะคะ ชอบประโยคทิ้งท้ายด้วยค่ะ "ความไม่รู้เป็นรอยความทรงจำและบทเรียนเยาว์วัยของเราในความเขลา" เหล่านั้นคือประสบการณ์...   โดย: sierra whiskey charlie 20 มกราคม 2554 21:35:01 น.

หวัดดีครับ...ตามมาอ่านครับ ต้องชมว่ามีฝีมือครับ ^ ^   โดย: Dingtech 20 มกราคม 2554 22:17:17 น.

สวัสดีค่ะคุณแพม มาอ่านงานตะพาบด้วยคน เราเป็นเพียงมนุษย์คนนึง ทำผิดพลาดได้จริงๆ ค่ะ คุณแพมไม่สบายหายดีรึยังเอ่ย คิดถึงเช่นกันนะค้า อิอิ   โดย: diamondsky 20 มกราคม 2554 23:25:19 น.

อ้อมแอ้มขอฝากบล็อค ให้เพื่อนๆดูแลหน่อยนะค่ะ วันเสาร์นี้อ้อมแอ้มจะขึ้นเชียงใหม่ค่ะ ไปเป็นตากล้องถ่ายภาพรับปริญญาเอก ให้กับน้องๆที่มช.ค่ะรับ 24 ม.ค.นี้ และจะเอาหนังสือธรรมะไปบริจาค ตามโครงการณ์ของคุณกะว่าก๋า ก่อนไป..อ้อมแอ้มเลี้ยงOishi Dilivery แก่แม่เจ้าโว๊ยและน้องๆค่ะ แม่ชอบทานอาหารญี่ปุ่น/ปลาแซลมอนมาก หนังสือธรรมะพี่ปูบริจาคเป็นส่วนใหญ่ค่ะ อนุโมทนาบุญไปกับอ้อมแอ้มด้วยนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 20 มกราคม 2554 23:30:39 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องแพม   โดย: กะว่าก๋า 21 มกราคม 2554 6:20:42 น.

ชีวิตคนพลาดบ้าง พลั้งบ้าง กำไรดีเหมือนกันนะครับ ^^ อรุณสวัสดิ์นะครับคุณแพม ^^   โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 21 มกราคม 2554 8:38:07 น.

มาอ่านงานตะพาบค่ะ   โดย: พธู 21 มกราคม 2554 9:34:03 น.

แวะพาหลานๆ มาเยี่ยมจร้า   โดย: สาวสะตอใต้ 21 มกราคม 2554 21:30:17 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องแพม พี่ก๋าไมไ่ด้ดูข่าวมานานมากโขครับ 555 เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย อ่านจากเม้นท์ ดูเหมือนแม่จะฆ่าตัวตายโดยอุ้มลูกลงมาด้วยใช่มั้ยครับ เฮ้อ   โดย: กะว่าก๋า 22 มกราคม 2554 5:18:08 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องแพม ไปรู้อีกว่าใครมาแซวพี่ 555++ นั่นสิ เอ็มพี่ก็โดนบังคับให้อัพเดทนิวเวอร์ชั่นครับ   โดย: กลิ่นดอย 22 มกราคม 2554 10:13:43 น.

พี่ก๋าไปเที่ยววันเดียว ซัดมาซะพันกว่ารูปครับน้องแพม นานๆได้หนีเมียและลูกไปเที่ยวบนดอย ต้องเอาให้คุ้มครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 22 มกราคม 2554 12:37:05 น.