ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.52 ::บังเอิญว่า..ฉันคิดถึง..::
. . . หลังเวลาที่ฝนซาดวงอาทิตย์ฉายแสงสาดส่องบนท้องฟ้าเรามักจะมองเห็นสายรุ้งทอดกายเป็นสีรุ้งแสนงามเป็นสะพานเชื่อมขอบฟ้า..ลองจ้องมองให้นานบางทีเราอาจจะมองเห็นนางฟ้าตัวเล็กๆมาวิ่งอยู่บนปุยเมฆสีขาวบนสายรุ้งก็ได้นะในวันที่ห้วงความคิดว่างเปล่าแล้วมองออกไปไกลๆอย่างไร้จุดหมายสมองของเรามักจะชอบคิดไปไกลโพ้นถึงเรื่องราวที่ถูกผูกติดไว้ในหัวใจเราไม่เคยแกะเชือกความทรงจำที่ผูกติดไว้มาแสนนานนั้นออกไปได้สักที... . . เชืือกเส้นนั้นอาจจะมีความรักปะปนอยู่เป็นความรู้สึกที่คอยบอกกับเราว่านั่นล่ะ...เป็นสะพานความคิดถึงเชื่อมกับสะพานสายรุ้งของเรา..บังเอิญว่ามันคงเป็นความรู้สึกดี..ที่แสนสวยในใจ ที่เราก็อยากจะเก็บไว้ให้นานที่สุด... . ฤดูร้อนแบบนี้บางทีฉันก็อยากเดินเข้าไปในสวน ..ที่นานมาแล้วฉันเคยมองเห็นนกตัวเล็กๆคาบเศษใบหญ้าแห้ง สีเหมือนกับหญ้าคาขึ้นไปทำรังบนกิ่งไม้ นกตัวเล็กๆมันทำบ้านไว้ให้นกตัวเล็กๆกว่าที่จะเกิดมาอยู่อาศัยอย่างปลอดภัยทุกชีวิตที่เกิดมาบนโลกมันก็ต้องมีบ้านซิแต่ถ้าเกิดมาริมทาง..ริมถนนสักแห่งอย่างไม่ตั้งใจ..เราจะมีบ้านมั้ยนะ.. . . มีสิ..ก้อเราเป็นมนุษย์..ถึงจะเกิดมาแบบไม่ตั้งใจอย่างน้อยบ้านหลังแรกของเราก็คือโรงพยาบาล...ที่เราอาศัยนอน..ร้องไห้เสียงดังได้ตั้งหลายวันกว่าแม่จะพาเรากลับบ้านไปอยู่ด้วยกันอย่างรัก...แล้วถ้าเป็นแมวเหมียวหรือหมาน้อยๆล่ะ..ถ้าบังเอิญว่า..เกิดมาริมทางถนนทางเดิน..มันคงไม่ได้โชคดีอย่างมนุษย์อย่างเราหรอก..และมันก็คงอยากจะมีบ้านเหมือนกัน..คนมีน้ำใจก็เลยต้องประกาศตามคนหรือ(แม่)ที่มีน้ำใจสักคนจากใครก็ได้มารับมันกลับบ้านที อืมมนั่นละ่...ฉันบังเอิญว่า...กำลังคิดถึงมัน...
. . . เจ้าตัวนี้มันชื่อน้องยุ่นมันประกาศตามหาบ้านเมื่อเดือนมกราคม 2555 ▽ ▽
. . . . มันบังเอิญโชคดีได้เจอแม่มนุษย์สาวสวยใจดีที่มีน้ำใจงดงามมารับไปอยู่ด้วยแล้วแต่ก็ยังมีเพื่อนๆอีกตั้งหลายชีวิตรออยู่ที่เฟสบุคซิ...ถ้าอยากเจอความรักมีโอกาสสร้างน้ำใจกับพวกมันสนใจก้อโทรไปที่เบอร์086-351(อ้าวบังเอิญว่า..ไม่ใช่เบอร์จขบ.ไม่รู้ว่าเขาให้เอามาลงที่บล็อกได้มั้ยนะงั้นถ้าสนใจก็หลังไมค์ก็แล้วกัน... ▽
. . . นายตัวนี้ฉันคิดถึงมันอย่างที่สุดเลยเพราะมันแสนจะอดทนมากๆมีพี่น้อง4ตัวเกิดที่ริมทางเดินในกรุงเทพตอนหน้าฝนหลายคนก็เป็นห่วงพวกมันกลัวจะเล่นกันเพลิน ไม่มองรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปผ่านมา เลยช่วยกันหาบ้านให้นายตัวนี้กันใหญ่ ฉันบังเอิญ เกือบจะช่วยให้มันมีบ้านได้แล้ว เขาเป็นเพื่อนที่ฉันรู้สึกรักมากมายแต่สุดท้ายเพื่อนฉันก็ไม่สะดวกที่จะเลี้ยงมัน เพราะที่บ้านเขาก็มีเด็กชายซุกซนตัวเล็กๆที่บ้านเหมือนกัน ฉันก็เลยทำให้มันผิดหวังอีก...แต่มันคงไม่รู้หรอก...แต่ฉันรู้...และรู้สึกไม่ดีที่ช่วยมันไม่ได้..แต่บังเอิญ(อีกระ)จู่ๆก็มีคนมีน้ำใจมารับพวกมันใส่รถยนต์ไป(ฉันดีใจที่สุดเลยเขาคงเอาพวกมันกลับไปบ้านไปอยู่ด้วยกัน..ไม่ได้พามันเที่ยววัด)มันคงจะโชคดีที่สุดหละ เรื่องผ่านมาเกือบสองปีแล้ว..แต่ฉันก็บังเอิญ...ไปคิดถึงมันอีก.. ▽ ▽ ▽
. . . .
ต้นฤดูร้อนหลายวันที่ฝนไม่ได้ตกจากฟากฟ้าต้นหญ้าในสวนข้างบ้านฉันใบแห้งเฉา ซึม ซบกับผืนดิน ฉันนั่งบนกองหญ้าแห้งมองสัตว์ปีกตัวเล็กๆที่กำลังบินไปมา มันคงรอสายฝนและสับสนกับอากาศรอบๆตัว.. . . เวลาผ่านไปจนที่ขอบฟ้ามีแสงจันทร์สีเหลืองอ่อนส่องแสงลงมาที่ใบไผ่ในสวน เหมือนความคิดถึงบินเข้ามาปะปนในความรู้สึก ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าถ้าเอาใบไม้มาเป่าเป็นเสียงดนตรีเบาๆคลอเคล้ากับเสียงแมลงตัวเล็กๆที่บินไปมารอบๆตัวฉัน...มันคงบิน....มาบอกกับฉันว่า..มันก็กำลังรู้สึกคิดถึงใครสักคน..เหมือนกัน.. . . ฉันเคยมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่าสรรพสิ่งที่มีชีวิตเกิดมาบนโลกใบนี้ไม่ว่าสัตว์หรือมนุษย์..ทุกชิีวิตต่างก็มีน้ำใจติดตัวมาตั้งแต่เกิดด้วยทุกคนหละ..และมันคงต้องกลั่นกรองเป็นน้ำใสใส...ทีไหลรินอยู่ในหัวใจของทุกคน...หยดน้ำในใจที่ถูกเก็บอยู่ในหัวใจของทุกคนเตรียมพร้อมจะช่วยเหลือผู้อื่นได้เสมอ.. . . ในวันหนึ่ง..บางทีเราก็ไม่อาจแสดงความมีน้ำใจ...หรือส่งความช่วยเหลือไปให้สำเร็จได้ทุกครั้งหรอก..บางทีมันก็ขึ้นอยู่ที่โอกาสที่อาจจะยังเดินทางมาไม่ถึง..แต่เราทุกคนคงมีน้ำใจช่วยเหลือผู้อื่นตลอดเวลาเมื่อเราอยู่ในสถานะที่จะช่วยเหลือในขณะนั้น..ความคิดฉันโบยบินไปแสนไกลอีกแล้ว..ฉันคิดถึงสัตว์ตัวเล็กๆอื่นๆที่บังเอิญเกิดมาตัวเล็กและมันยังต้องเป็นอาหารให้มนุษย์และสัตว์ที่ตัวโตกว่าอีก หากสักวันเราบังเอิญเดินผ่านไปเจอมันกำลังตกเป็นอาหารมื้อสำคัญของสัตว์ที่ตัวโตกว่า..เราควรจะช่วยเหลือใครดีนะ... . . พ่อเคยบอกฉันว่าให้เราคิดเพียงว่า บางทีมันก็เป็นกฏของธรรมชาติ บางเรื่องราวที่มันคงจะเป็นเรื่องอันนานมาแล้ว สืบเนื่องมาตั้งแต่ตอนที่พระเจ้าสร้างโลก...ท่านทรงถามสัตว์ตัวเล็ก..ตัวน้อยว่า..
"พวกเจ้าอยากทำบุญด้วยการเป็นอาหารสัตว์ใหญ่หรือเปล่า...."
บังเอิญว่าสัตว์ตัวเล็กๆมันก็ตอบกันอย่างพร้อมเพรียงว่า "อยาก"มันอาจยังไม่เข้าใจคำตอบนักแต่พระเจ้าก็ประทานจัดให้...ตามที่พวกมัน"อยาก"...มันก็เลยได้เกิดมาเป็นอาหารสนองความอยากของตัวเอง...มันคงจะมีน้ำใจที่ได้สนองต้องการของมนุษย์ให้มีความสุขหละ.... . . ดวงดาวดวงน้อยยิ้มรำพันกำลังสานใยความคิดถึงบนขอบฟ้าให้ดวงตาหลายพันคู่ที่กำลังจ้องมองท้องฟ้า..ฉันวางใบไม้เล็กๆลงบนกองหญ้าเมื่อเสียงแมลงตัวเล็กๆเงียบเสียงมันคงบินกลับบ้านและหลับไปแล้ว....เงียบบบ . . มีเพียงเสียงคลอสั่นๆ......ที่ดังมากขึ้นๆๆๆๆๆของฉัน เมื่อมีสายลมพัดลมเย็นเข้ามาจนใบไม้ต้นไม้ใหญ่ไหวไปมา ก้อนหินสีเทาที่ต้นไม้ใหญ่..นั่น...จู่ๆมันก็ขยับเข้ามาใกล้ๆฉัน
อืมม..ช่างบังเอิญจริงๆด้วย งืดด((- -)"
งั้น..ฉันก็คงจะเขียนต่อไม่ได้แล้วน่ะซิ..คงต้องออกวิ่งอย่างเร็วดิ!อ๊ากก!!!!! . . . . ท้ายเอนทรี่ 52)) PPPP-_ºOOPPPP
เอนทรี่ "เรื่องบังเอิญ"โจทย์ท่านประธานพี่เป็ดสวรรค์"พอดีว่าแพมลืมไปว่าเป็นกำหนดงานตะพาบออกเดินทาง..จะคิดพร๊อตก็ไม่ทันละ..รีบเขียนอย่างสด ก่อนจะตกขบวนเรื่องบังเอิญเดินทางชนบนความคิดเลยทำให้คิดถึงสัตว์ตัวเล็กๆสักตัวที่กำลังตามหาบ้านคิดไปถึงเรื่องที่ผ่านมา..ป่านนี้พวกมันคงอยู่กันอย่างปลอดภัยและสุขสบายดี..ติดตามอ่านเรื่องบังเอิญของเพื่อนตะพาบ กม.52ค่ะ))>>>>>คลิกบ้านท่านประธานพี่เป็ดสวรรค์<<
ขอบคุณเครดิต:::ภาพประกอบจากเฟสบุคและเวปนิปปอนดอลคอม ขอบคุณ:::ท่านประธาน&โครงการถนนสายนี้มีตะพาบปี2ด้วยค่ะ . . ((//❤"PamPam~Mastana~"❤)) 22 MARCH 2012
|
|
Create Date : 22 มีนาคม 2555 |
|
44 comments |
Last Update : 22 มีนาคม 2555 12:14:34 น. |
Counter : 1607 Pageviews. |
|
|
|
❤
ⓛⓞⓥⓔ
☀(`.¸ ¸.´)<.´¯`.
✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。.:*
*.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。.:* *.:。✿*゚¨゚✎・ ✿.。
✿mastana✿mastana✿mastana✿mastana✿~~
✿✲-(¯`°.°.★* *★ .°.°´¯)*¤°★)))Pam.Yeah!chooo.!!!
จขบ.อัพงานแล้วไปพักกลางวัน
กลับมาตอนเย็นๆจะไปตอบเม้นท์
เพื่อนน๊าค่ะ จุ๊บบบบๆๆ