(ต่อ)

ช่องตาแมวถูกส่องมองบุคคลภายนอก ผู้มาเยือนเป็นชายหนุ่มคุ้นหน้าสองคน หนึ่งในนั้นเป็นบุคคลที่ เกลียดขี้หน้า!

รติมาชั่งใจคิด ควรเปิดประตูหรือไม่ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นเจ้าของห้อง และมีสิทธิ์ในการต้อนรับผู้มาเยือน ทว่าเสียงเคาะประตูซ้ำทำให้ต้องหยุดยืนกรานดื้อรั้น

“มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” รติมาโพล่งถามเมื่อความเหนื่อยล้าสั่งการให้รีบเจรจาโดยเร็ว เขาสังเกตท่าทางของชายทั้งสอง คนหนึ่งนิ่งสงบสยบความเยือกเย็น ส่วนอีกคนก็ลุกลี้ลุกลนชอบกล

“หัวหน้าผมให้มาถามว่าคุณสองคนหายไปไหนมาทั้งวัน รู้หรือเปล่าว่ามันผิดกฏคณะทัวร์” รพีภพแจงสาเหตุของการรบกวน คำถามของเขาทำรติมานึกขำในใจ...ก็เพิ่งพูดคุยกับหัวหน้าของคนโกหกเมื่อครู่นี้เอง

“คุณวิสูตรให้มาถามแน่เหรอครับ” รติมาย้อน

“แน่ครับ พี่วิสูตรให้มาสอบถาม” บอมเสริมเสียงตะกุกตะกัก รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ เมื่อถูกเพื่อนบังคับให้มาดูลาดเลาและสังเกตการณ์คู่รักซึ่งสงสัยว่าจะมีลับลมคมนัย

รพีภพชะเง้อมองภายในห้องคล้ายหาใครสักคน วี่แววลับๆ ล่อๆ ทำให้รติมาดึงประตูปิด ซ่อนเร้นความเป็นอยู่ภายในห้อง เมื่อรู้ว่าชายผู้นี้กำลังมองหามุกตาภา ไม่เข้าใจ เหตุใดจึงสร้างสถานการณ์ เฉไฉใส่ร้ายวิสูตรจอมเจ้าเล่ห์ไม่ต่างกัน

“ผมไปเที่ยวตามประสาคนรัก และที่สำคัญผมแจ้งคุณวิสูตรไว้แล้ว” ในเมื่อสองหนุ่มตีมึนมา เขาก็หน้าตายกลับได้เช่นกัน รติมาลอยหน้าลอยตา ทว่าผู้มาเยือนกลับอึกอัก หันมองกันเหรอหรา “หมดธุระแล้วใช่ไหมครับ ผมอยากพักผ่อนกับแฟน” รติมาเน้นคำหนักในช่วงท้าย ถือโอกาสเดินเข้าห้องและปิดประตู ไม่เกรงใจใครหน้าไหน

ขณะสาวเท้ากลับไปยังโซฟา เสียงเคาะประตูก็ก่อกวนใจอีกครั้ง รติมาพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ จำใจเปิดห้อง คราวนี้เขานำไหล่พิงขอบประตู กอดอกมองชายหนุ่มทั้งสอง ส่งคำถามจากแววตา ‘ข้องใจอะไรอีก’

“ผมอยากคุยกับคุณมุก” รพีภพไม่ยอมแพ้ เผยความต้องการแท้จริง

“มุกอาบน้ำอยู่ครับ” รติมาชำเลืองมองในห้องและยิ้มมุมปาก “หากผมยังคุยกับพวกคุณแบบนี้ มุกคงงอนผมเพราะไม่ตามเข้าไปอาบด้วยกันซะที”

รพีภพนิ่งไปอึดใจ ส่วนบอมก็เบิกตาโต พูดไม่ออก รู้สึกร้อนวูบคล้ายตนเป็นก้างขวางคอชิ้นใหญ่

“ขอตัวนะครับ” รติมาเอ่ยลาและปิดประตู เขาขบขันสีหน้าตกตะลึงของทีมนำทัวร์ แม้ทั้งสองพยายามจับผิดถึงความสัมพันธ์ของเขากับมุกตาภา ทว่าความรู้สึกบางอย่างทำให้คิดว่ารพีภพคงแอบชอบมุกตาภาอยู่

รติมาหย่อนกายนั่งบนโซฟาอย่างสบายใจ ได้ก่อกวนรพีภพกับคู่หูจนเสียศูนย์ หลังจากนี้เขาต้องรอดูพฤติกรรมของทั้งคู่ว่าจะมาไม้ไหน และเสียงเคาะประตูครั้งที่สามก็ทำเขาเริ่มหงุดหงิด ยอมลุกพรวดสาวเท้ารวดเร็วไปเปิดประตูอีกครั้ง

“มีอะไร...อีกครับ” น้ำเสียงแผ่วลงกว่าครึ่งในตอนท้าย เมื่อผู้มาเยือนเปลี่ยนหน้าตา

“พี่มุกละคะ” ปันปันทำท่าเอียงอาย ยืนบิดไปมาอยู่หน้าห้อง

“พี่มุกอาบน้ำครับ ปันปันนัดพี่มุกไว้เหรอ”

“เปล่านัดค่ะ พอดีเห็นพี่มุกทักเฟซบุ๊กมาว่าถึงห้องแล้ว ปันปันเลยแวะมาหาค่ะ ปันปันอยู่ห้องข้างๆ นี่เองค่ะ” เด็กสาวชี้ไปยังอีกห้อง แก้มใสของเด็กสาวขึ้นสีแดงระเรื่อ หลบสายตาคู่สนทนา

“จะเข้ามารอพี่มุกอาบน้ำหรือเปล่าครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะไว้ปันปันแวะมาใหม่ดีกว่า” เธอตอบก่อนหมุนตัววิ่งกลับไปอย่างรวดเร็ว

รติมามองตามจนเด็กสาวหายเข้าห้องพัก เขาส่ายศีรษะและยิ้มน้อยๆ ไม่เข้าใจว่าเธออายอะไรเขานักหนาถึงทำตื่นเต้นมากมายขนาดนั้น และเขาก็หวังว่าคราวนี้คงไม่มีใครกวนใจ ระหว่างทางเกิดนึกถึงคำพูดของปันปันเกี่ยวกับเครือข่ายสังคมออนไลน์ และทบทวนคำพูดของมุกตาภาที่ว่าเห็นชื่อเรนนี่อยู่ในหน้าเพจกิจกรรม เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดโปรแกรมเฟซบุ๊ก การติดต่อขอเป็นเพื่อนแสดงการแจ้งเตือนหนึ่งรายการ

To be...