Group Blog
All Blog
|
สัมผัสมนตรา...บทนำ (แก้ไขใหม่) บทนำ
ฉันอยากเป็นคนรักของนายจะได้ไหม.. ร่างเพรียวสูงราวร้อยหกสิบเจ็ดเซนติเมตรดวงตากลมโต ผมดำเงางามยาวสลวยระดับเอวกางเกงยีนส์สีซีด สวมเชิ้ตขาวผูกชายเสื้อโชว์เอวอ้อนแอ้นขาวนวลก้าวเดินมาดมั่นฝ่ากำแพงหญิงสาวบริเวณนั้นซึ่งกำลังห้อมล้อมชายหนุ่มดูเหมือนจะคลั่งไคล้อย่างหนักราวกับเขามีชื่อเสียงไม่แพ้พระเอกหนังดังฮอลลีวูดนัยน์ตาสีนิลส่อแววประหลาดใจชั่วครู่ก่อนกลับมาเฉยชาตามเดิม เสมองทางอื่นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคล้ายเธอคนนั้นไร้ตัวตน ตอบหน่อยสิว่าได้ไหม.. อีกครั้งที่เสียงหวานแฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นดึงความสนใจให้หันกลับมาแต่คราวนี้ไม่เหมือนในครั้งแรก เพราะดวงตาทรงเสน่ห์สีนิลคู่นั้นใช้หางตาเหยียดมองราวกับรังเกียจเธอจับใจ ไร้สาระ.. มือกำบีบสะกดอารมณ์โกรธเอาไว้หันมองตามด้านหลังของคนตัวสูงกว่าร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตรผละจากไร้ความใยดีไม่เคยมีใครหน้าไหนเมินหนีเธอมาก่อน เขามีสิทธิ์อะไรถึงหยามศักดิ์ศรีกันเช่นนี้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน นายรันติมา อัคคีราศิวาโรฒน์ สายตาแค้นเคืองจ้องมองราวกับเขาเป็นแมลงน่าเกลียดอยากเหยียบขยี้ให้จมดิน แต่คงต้องหยุดความชิงชังไว้เพียงเท่านั้นเนื่องจากเสียงหัวเราะเยาะเย้ยและรังสีความสะใจวิ่งตรงยังเธอ หญิงสาวรอบบริเวณเหยียดยิ้มสมน้ำหน้ามองเธอคล้ายสมเพชที่ทะเล่อทะล่าทำให้ตัวเองหน้าแตกจนหมอไม่รับเย็บ ทว่าคนถูกมองกลับไม่สะทกสะท้านแย้มยิ้มท้าทายสายตาก่อนดีดนิ้วสร้างลมกรรโชกเสื้อผ้าซึ่งมีน้อยชิ้นโบกไหว กระโปรงสั้นโชว์ขาอ่อนพัดเปิดขึ้นแทบถึงชั้นใน ต้องรีบนำมือปิดกุมกันยกใหญ่เกิดเสียงวี้ดว้ายส่งดัง สร้างความสะใจยิ่งกว่า สายลมสงบลงพร้อมเสียงขำขันดังในลำคอก่อนผละจากไปหัวเราะทีหลังยอมสะใจกว่าเป็นไหนๆ นั่นคือคำนิยามของเธอที่ร่ายมนต์
ดูเธอมุ่งมั่นไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ นะรัน ร่างเล็กผอมบางในชุดเดรสสีดำผมบอบสั้นแค่ต้นคอสีชากลมกลืนเข้ากับนัยน์ตาออกน้ำตาลเข้มพอดิบพอดีปากนิดจมูกหน่อย ระบายยิ้มระหว่างก้าวตามคนตัวสูงในระยะเกือบขนาบข้าง แต่ดูเหมือนเขาจะทำหูทวนลมไม่ใส่ใจต่อประโยคที่ได้ยินสักเท่าไหร่ สีหน้ายังวางนิ่งเฉยตามเดิม ด้วยความดูดีเข้าขั้นหล่อเหลานัยน์ตาคมราวดวงตาเหยี่ยว ผมทรงรากไทรดำสนิทประต้นคอ ไม่แปลกเลยหากจะมีหญิงสาวล้อมหน้าล้อมหลังหรือคิดอยากได้เขาเป็นคู่ควงแต่เธอคนนั้นต่างกับคนอื่น กล้าปั่นป่วนอารมณ์ให้หงุดหงิดได้มากมายเพียงนี้ เธอคงพกความมั่นใจมาเกินตัวริอาจขอเป็นแฟน ช่างท้าทายสิ้นดี ไอ้รัน.. ฝีเท้าหยุดชะงักเมื่อถูกใครบางคนยืนขวางเส้นทางดวงตาทรงเสน่ห์สีนิลมองคนเบื้องหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา ถ้าไม่อยากโดนลูกหลงอย่าขวางทางรันดีกว่านะแอล เสียงใสหลุดขำพลางยกมือปิดปากทำชายหนุ่มอีกคนงุนงงไม่เข้าใจประโยคดังกล่าวสักเท่าไหร่ คิ้วเข้มพาดผ่านเหนือดวงตาทรงรีเลิกสูงส่งสัญญาณต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม ทำให้คาดเดาไม่ออกว่าบุคคลตรงหน้ารู้สึกเช่นไร เพราะเพื่อนสนิทไม่เคยแสดงสีหน้าใดนอกจากนิ่งเฉยแม้ต่อให้โกรธจนลุกเป็นไฟแต่ยังวางตัวเย็นชาเป็นน้ำแข็งขั้วโลกได้ตลอดเวลานี่คือสิ่งซึ่งคนคุ้นเคยเท่านั้นรู้ดี อาการแบบนี้..มีใครทำอะไรให้มันหงุดหงิดอีกล่ะ อย่ายุ่งน่า..หลีกไป ผู้ซึ่งไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ยกมือดันร่างคนยืนขวางให้หลบทาง พลางเดินต่อยังรถหรูซึ่งจอดอยู่ใกล้เคียง แอลมองตามเพื่อนตีจากไม่เข้าใจสภาพอารมณ์ของเขาเสียเลย มีธุระอยากเจรจาก็หมดโอกาสเพราะเจ้าตัวเดินหนีไปเสียดื้อๆจำเป็นต้องหันหาที่พึ่งพิงจากคนใกล้ตัว ซัน..รู้ใช่ไหมว่าไอ้รันมันเป็นอะไร เพราะเธอคนนั้นไง สองสายตาหันมองตามจุดสนใจ สาวผู้มาดมั่นกำลังตามหาใครสักคนด้วยท่าทางขัดใจเขย่งกายชะเง้อหาอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ แอลเกิดตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอคนนั้นในสายตา นั่นมัน.. น้ำเสียงห้าวเอ่ยออกมาราวกับเจอคนรู้จักโดยไม่ได้หันมองคู่สนทนาแต่อย่างใดและยังไม่ทันได้เจรจาต่อ เสียงแตรดังเรียกเตือนให้หญิงสาวเดินตามยังรถยนต์ซึ่งจอดคอยทันที รันเรียกแล้วซันไปก่อนนะ แอลมีเรื่องอะไรก็โทรไปล่ะกัน อืม เขายังคงให้ความสนใจหญิงสาวซึ่งจ้องมองไม่วางตาต่อให้เธอเปลี่ยนแปลงไป หรือเวลาล่วงเลยผ่านแค่ไหน แต่เขายังคงจดจำได้ดี แอลตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าหาหญิงสาวและยืนในระยะใกล้ชิดจนมองเห็นความสูงเหลื่อมล้ำมือยกสะกิดไหล่บอบบางเรียกร้องความสนใจให้เธอหันมา รอยยิ้มทะเล้นส่งให้พลางเก็บมือกอดอกพร้อมเจรจราพูดคุยกับบุคคลตรงหน้า นายเป็นใครแล้วเราสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ อ้าว! เราไม่รู้จักกันหรอกเหรองั้นผมคงจำคนผิด แปลกคน.. แอลหลุดขำเมื่อเห็นท่าทางเหนื่อยใจของเธอดวงหน้าหวานเบือนหนีคล้ายไม่อยากเสวนากับเขาสักเท่าไหร่ เธอคงแสบเอาเรื่องไม่ใช่เล่นกับลักษณะที่แสดงออกมาดูไม่เป็นมิตรและคงไม่อยากเสียเวลาข้องแวะกับบุคคลแปลกหน้า เอางี้..ในเมื่อเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน งั้นมาเริ่มต้นทำความรู้จักกันดีไหม ข้อเสนอถูกตั้งขึ้นพร้อมดึงความสนใจให้เธอหันกลับมามองด้วยแววตาข้องใจไม่คิดเลยจะเจอคนช่างเซ้าซี้ขัดจังหวะกับการตามหาศัตรูคู่อริ ลมหายใจระบายออกอย่างขัดใจก่อนทำสีหน้าจริงจังตัดบทการสนทนาเสียที ฉันไม่รู้จักนายแล้วก็ไม่อยากรู้จักด้วย เพราะฉะนั้นช่วยหลบไปให้พ้นจากสายตาซะที คนกำลังยุ่ง อย่ามาป่วนประสาทจะได้ไหม เฮ้!ผมไม่ได้ตั้งใจจะกวนประสาทคุณนะ ผมอยากรู้จักคุณจริงๆ แต่ถ้าหากคุณยังไม่ว่างงั้นไว้โอกาสหน้าก็ได้ ถ้าเราเจอกันอีกครั้ง คุณต้องยอมทำความรู้จักกับผมนะตกลงไหม ริมฝีปากชมพูระเรื่อแค่นยิ้มส่ายศีรษะเอือมระอา เบี่ยงกายหลบคนตัวสูงซึ่งยืนขวางทาง ไม่อยากใส่ใจกับใครซึ่งไม่เคยรู้จักมักคุ้นและคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกเป็นครั้งที่สอง เธอเชื่ออย่างนั้น แอลมองตามหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยนพลางระบายยิ้มน้อยๆจนร่างบางเดินพ้นสายตา ถึงแม้เธอจะแสดงออกว่าไม่อยากข้องแวะกับเขาเท่าไหร่แต่สักวันเขาต้องหาทางพบเจอเธอให้ได้อีกครั้งอย่างแน่นอน โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ |
มาโซคิส
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] เ ร า ต่ า ง กั น แ ส น ไ ก ล Blood A_Blood Type Series เรียบง่าย อยู่บนเหตุและผล สันติ ยุติธรรม ถ้าในฝันนั้น.. ฉันได้มีเธอ.. ขอนอนหลับไม่ตื่นได้ไหม..
Link |
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะพี่มาโซ ^^