maybe it last memory...
วันนี้เป็นการเริ่มต้นของครึ่งปีหลัง 1 กรกฎาคม 2553 ช่วงเวลาของครึ่งปีแรกช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เหมาะกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของอีกครึ่งปีหลังที่เหลือ..... ตอนนี้ทุกอย่างมันกำลังไม่เหมือนเดิม มันเริ่มเปลี่ยน ฉันหวั่นๆว่าเรายังจะมีวันพรุ่งนี้ด้วยกันอยู่หรือไม่ อาจจะเป็นพรุ่งนี้ของเธอ หรืออาจจะเป็นพรุ่งนี้ของฉัน อาจไม่ใช่พรุ่งนี้ของเรา แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันเชื่อว่า "กรรม" จะจัดสรรทุกอย่าง "กรรม"เป็นคำกลางๆที่หมายถึง"ดีและไม่ดี" เพียงแต่เรามีเป้าหมายในชีวิต และกรรมจะนำพาเราไปเอง ถ้าจะถามว่าตอนนี้เป้าหมายในชีวิตของฉันคืออะไร ฉันก็คงตอบได้แค่ว่า การพยายามทำดี ซึ่งตัวฉันคิดว่า การทำดี จะพาเราไปเจอสิ่งที่ดีๆ คนดีๆ และนำไปสู่สถานที่ดีๆ ดังที่พระพุทธองค์ได้บอกไว้ในมงคลชีวิตข้อทื่ 1 ว่าให้คบบัณฑิตยังไงเล่า เมื่อฉันมีเป้าหมายในชีวิตคือ การพยายามทำดี ดังนั้นฉันจึงเชื่อเหลือเกินว่า กรรมจะจัดสรรให้ฉันไปในทางที่ดี ถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น นั่นก็แปลว่าฉันยังทำดีไม่มากพอ และจะพยายามทำต่อไป ถึงจะถูกคนบางคนมองว่าไร้สาระ ไม่เจียมตัวเองก็ตาม ฉันถือว่าการทำดีถึงมันจะไม่เห็นผลในทันใด แต่มันก็รู้สึกอิ่มใจทุกครั้งที่เราได้ทำลงไป บางคนมองหาแต่ความสุขภายนอก แต่สำหรับฉันวันนี้เห็นความสุขที่มันอยู่ในตัวฉันเอง โดยไม่ต้องไปเสาะแสวงหาจากข้างนอกเลย บางทีฉันก็เหนื่อยเหลือเกินกับการต่อสู้กับศึกภายนอกแลภายในของตัวเอง เพราะฉันยังไม่บรรลุเข้าถึงธรรม ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ฉันยังมีความรัก โลภ โกรธ หลงอยู่ ฉันแค่หวังอยากให้มีคนที่รัก เข้าใจและอดทน ในสิ่งที่"ฉัน"เป็น เหมือนที่ฉันรัก เข้าใจและอดทน ในสิ่งที่"เขา"เป็น แต่ถ้ามันไม่สามารถประคับ ประคองผ่านมรสุมลูกนี้ไปได้ ก็คงต้องปล่อยมันไป เมื่อวานฉันเคยคิดว่า เธอจะเป็นคู่ชีวิตที่ดีของฉันได้ แต่ปัจจุบันฉันไม่แน่ใจ เพราะเป้าหมายในชีวิตเราต่างกันเหลือเกิน สำหรับเธอคิดว่า เงินสามารถบันดาลทุกอย่างและเป็นปัจจัยหลักในการดำรงชีวิต แต่มันจะมีอะไรความหมายอะไรเล่า ถ้าวันหนึ่งเธอมีครบทุกอย่าง แต่ถ้าเธอไม่มีหัวใจ มันก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้วแต่ยังมีลมหายใจอยู่ ถึงวันนั้นเพลงเขียนถึงคนบนฟ้าคงเป็นเพลงที่มีความหมายสำหรับเธอมากที่สุดก็ได้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
