7th Feb 2016




วันนี้กรมอุตุ ไม่ใช่กรมอุจุ๊ละ เพราะมันหนาวได้เรื่องค่ะ  วานนี้ยังร้อนแทบละลาย วันอาทิตย์ตอนเช้า ๆ กลับมืดครึ้ม ลมแรง อากาศยังกะต่างประเทศ ฟินใช่เล่นเลยค่ะ วันนี้.... ยังไงก็เถอะ ขอบคุณนะที่อากาศดีอย่างนี้

อาทิตย์บ่ายอย่างนี้ ใจจริงอยากเที่ยวมากค่ะ ติดรถเยอะ ไม่ค่อยสะดวกในการออกตัวเที่ยวที่ไหนเลย อยู่บ้านอัพบล๊อกดีกว่าเน๊อะ เพราะอาทิตย์จากนี้จะยุ่งมาก ตามไลฟ์สไตล์ของมนุษย์เงินเดือน

ปัจจุบันจะมีไม่ได้หากปราศจากอดีต "หันหน้า หาอดีต" บล๊อกนี้เป็นเรื่องใกล้ตัว จขบ.พอควร ย้อนดูอดีตกันนิด เผื่อจะเข้าใจความเป็นไปในที่ ๆ ตนอยู่ค่ะ

คริสตจักรที่หนึ่ง เชียงใหม่  แห่งสภาคริสตจักรในประเทศไทย | THE FIRST CHURCH OF CHIANG MAI OF THE CHURCH OF CHRIST IN THAILAND

เลขที่ 10 ถนนเจริญราษฎร์ ต.วัดเกต อ.เมือง จ.เชียงใหม่ 50000 Tel. 053-243072  Fax 053-302531 E-Mail : churchcm1@gmail.com

.
.
.

ประวัติคริสตจักรที่หนึ่ง เชียงใหม่

เมื่อปี ค.ศ.1864(พ.ศ.2407) ในรัชสมัยพระเจ้ากาวิโรรสสุริยวงศ์เป็นผู้ครองนครเชียงใหม่ (เป็นเจ้าหลวง) ฝรั่งคนแรกได้มาถึงเชียงใหม่ท่านผู้นั้นคืออาจารย์ดาเนียล แมคกิลวารีการเดินทางของท่าน มาโดยทางเรือตามลำน้ำเจ้าพระยาจากกรุงเทพฯมาขึ้นที่เมืองตากทั้งนี้เพราะเหตุว่าแม่น้ำปิงตอนจังหวัดตากถึงเชียงใหม่เต็มไปด้วยแก่งหินบางตอนน้ำเชี่ยวมากที่จังหวัดตากอาจารย์ต้องใช้ช้างเป็นพาหนะรอนแรมมาถึงเชียงใหม่ใช้เวลาร่วม 50 วัน การมาเชียงใหม่ครั้งแรกของท่านนั้นเพื่อจะมาเข้าเฝ้าเจ้าเมืองเชียงใหม่ ออกจากกรุงเทพฯ ร่วม 3 เดือนเพื่อจะมาพบเจ้ากาวิโรรส ไร้ผล เพราะพระเจ้าเมืองเชียงใหม่ได้สวนทางกันกับอาจารย์ได้ไปราชการที่กรุงเทพฯ ท่านอาจารย์ได้พักผ่อนที่เชียงใหม่ ในขณะนั้นชาวบ้านไม่เคยเห็นฝรั่งมาก่อนต่างก็แตกตื่นมาดูต่างก็ให้สมญาว่า “กุลาขาว” หรือ “กุลาเผือก” ท่านอาจารย์มีความร้อนรนในการที่จะประกาศพระกิตติคุณในเชียงใหม่จุดประสงค์ในการเพื่อจะขอมาเข้าเฝ้าพระเจ้าเมืองเชียงใหม่นั้นก็เพื่อมาขออนุญาตประกาศข่าวดีข่าวประเสริฐให้แก่ชาวเชียงใหม่ หลังจากพักผ่อนจากการเดินทางอันสะบักสะบอมมาจากกรุงเทพฯท่านอาจารย์แมคกิลวารี ก็ได้รับอนุญาตให้ทำการประกาศคริสตศาสนาในนครเชียงใหม่ได้

วันที่ 19 เมษายน ค.ศ.1868 อาจารย์แมคกิลวารีได้ประกาศตั้งคริสตจักรในเชียงใหม่เป็นคริสตจักรแรกในภาคเหนือสมาชิกของคริสตจักรมี 2 ครอบครัว คือครอบครัวของท่านอาจารย์ทั้งสองนั้นเอง วันที่ 3 มกราคม 1869 (พ.ศ.2412)หนานอินต๊ะ ได้รับบัพติสมาเป็นคริสเตียนคนแรก หลังจากนั้น 7 ปี นางจันทร์ ภรรยากับบุตรของหนานอินต๊ะได้เข้าเป็นคริสเตียนเมื่อ 3กันยายน ค.ศ.1876 พระเจ้ากาวิโรรสสุริยวงศ์มีความเอื้อเฟื้อต่อครอบครัวของอาจารย์ทั้งสองเป็นอย่างมากได้อนุญาตให้หาเลือกซื้อที่ดินได้ตามความพอใจท่านอาจารย์จึงมาซื้อที่ดินริมฝั่งแม่น้ำปิงด้านตะวันออกคือที่ดินที่ตั้งโบสถ์ขณะนี้ วันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ.1869 “น้อยสุริยะ”รับศีลบัพติสมาเป็นคริสเตียนคนที่สอง คนนี้เป็นคนบ้านนอกดูเหมือนจะเป็นหมอยาหรือหมอเวทมนต์คาถาได้ยินคำเล่าลือถึง “กุลาเผือก” ก็แวะไปดูและได้คุยกันบ้างเพียงเล็กน้อยก็เลยไปที่อื่นเสียแต่ยังติดใจอยู่ เวลาบ่ายก็กลับมาหาอาจารย์ (กุลาเผือก)คราวนี้ได้สนทนากันเป็นเวลานานเป็นที่ถูกอกถูกใจกันมากจนเย็นลงจึงกลับบ้านแต่ก่อนจะกลับนั้นอาจารย์มีคำขอว่าในวันอาทิตย์หน้าเวลาเช้าขอเชิญมาคุยอีกจะได้หรือไม่น้อยสุริยะก็รับคำและสัญญาว่าจะเข้ามาหาอีกในอาทิตย์หน้าเขาได้มาและได้ยินคำเทศนาของอาจารย์มีความสนใจมากจนคืนนั้นปรากฎว่าเขานอนค้างกับอาจารย์ที่ศาลาแห่งนั้นเมื่อกลับบ้านก็เล่าให้ภรรยาและบุตรฟังนางคำมูลกับบุตรของน้อยสุริยะได้รับศีลตามสามีเมื่อ 2 มกราคมค.ศ.1876 เมื่อ 27 มิถุนายน ค.ศ.1869 แสนยาวิชัยได้รับศีลเป็นคริสเตียนเป็นคนที่ 3 (คนนี้ปรากฎว่ารับศีลแล้วย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดเรื่องราวของคนผู้นี้เป็นที่เงียบหายไป) คริสเตียนคนที่ 4มีชื่อว่าหนานไชยเพื่อนสนิทกับน้อยสุริยะเขาผู้นี้เป็นครูสอนภาษาพื้นเมืองเชียงใหม่ให้กับอาจารย์วิลสัน เขารับศีลเมื่อ 1สิงหาคม ค.ศ.1868

โศกนาฎกรรมสำหรับชาวคริสเตียนได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายคือว่าเมื่อ14 กันยายน ค.ศ.1869 น้อยสุริยะกับหนานไชยถูกประหารชีวิตที่ป่าหนามเล็บแมวทั้งนี้เพราะพญาสามล้านเทพสิน มีศักดิ์เป็นพญาเค้าสนามของพระเจ้ากาวิโรรสพระเจ้าเชียงใหม่ พญาสามล้านเป็นผู้มีอำนาจได้เรียกตัวหนานทั้งสองมาไต่ถามปากคำว่าเขาทั้งสองเป็นศิษย์ของพระเยซูใช่หรือไม่ เพราะความเชื่อและได้เดินตามพระบาทของพระองค์พระองค์เป็นทางนั้นแห่งความจริงและชีวิตทั้งสองคนจึงต้องอาญาและถูกประหารชีวิต การประกาศศาสนาจึงหยุดชะงักชั่วคราวบรรดาลูกจ้างคนงานต่างพากันกลัวอาญาของพญาเค้าสนาม พากันแตกตื่น หนีกันไปหมดหนานอินต๊ะได้หนีไปซ่อนตัวอยู่ชั่วคราวเมื่อเหตุการณ์นั้นสงบลงก็กลับมาและเขาก็ได้สถาปนาเป็นผู้ปกครองคนแรกของคริสตจักรในเชียงใหม่หนานอินต๊ะเป็นคริสเตียนอยู่ 13 ปีถึงแก่กรรมเมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ.1882

ผู้ปกครองคนที่ 2คือหนานศรีวิชัยต้นตระกูล “วิชัย” ท่านผู้นี้ได้รับบัพติสมาปีค.ศ.1877 รับตำแหน่งเป็นผู้ปกครองหลังจากรับบัพติสมา 3 ปีคือเมื่อปี ค.ศ.1880

ศิษยาภิบาลคนแรกของคริสตจักรในเชียงใหม่คือ“หนานนันตา” ท่านผู้นี้มาเรียนรู้ในเรื่องพระเจ้ากับอาจารย์ทั้งสองแต่ในขณะที่เหตุการณ์ประหารชีวิตคริสเตียนทั้งสองหนานนันตากลัวอาชญาของพระเค้าสนาม ได้หนีภัยไปอยู่นอกอาณาเขตไทยคือไปอยู่กับพวกกะเหรี่ยง (ยางแดง) ท่านไปอยู่ที่นั่นเป็นเวลา12 ปี เหตุการณ์นั้นได้สงบลงแล้วท่านได้กลับมาหาอาจารย์ได้เล่าเรียนเรื่องพระเจ้าอีกมีความเชื่ออย่างแน่นแฟ้น จนได้รับตำแหน่งเป็นผู้ปกครองคริสตจักรมีความปราดเปรื่องในพระคัมภีร์ที่สุด ได้รับสถาปนาเป็น ศิษยาภิบาล นับเป็นศิษยาภิบาลคนแรกในสมัยนั้นใครต่อใครเรียกท่านว่า “ครูนันตา” (เสียดายที่ท่านไม่มี บุตรชายสืบตระกูล เราจึงไม่ทราบอะไรต่อมา)

อาจารย์วิลสันนอกจากท่านจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านคริสตศาสนา ประกาศพระกิตติคุณขององค์สมเด็จพระมหาเยซูคริสต์เจ้าท่านเป็นมิชชันนารีมาเพื่อประกาศ อาจารย์วิลสันเรียกได้ว่าท่านเป็นสถาปนิก ผู้หนึ่งและท่านยังมีพรสวรรค์ในการร้องเพลง เล่นดนตรี (หีบเพลง)ท่านได้ประพันธ์เพลงไว้หลายบท ต่อมาท่านได้ย้ายจากจังหวัดเชียงใหม่ไปจังหวัดลำปางที่ลำปางท่านได้ตั้งคริสตจักรที่ลำปาง (ชาวคริสเตียน นครลำปางรู้จักกันดี) ท่านได้ถึงแก่กรรมที่จังหวัดลำปาง ศพของท่านถูกฝังไว้ที่นั่น

อาจารย์แมคกิลวารี (ลืมบอกไปว่าคนในสมัยนั้นเรียกท่านว่าพ่อครูหลวง) นับตั้งแต่ท่านมาอยู่เชียงใหม่ ท่านให้ความเป็นกันเองทุกคน จะเป็นเจ้านายหรือคนบ้านนอก บ้านนา ท่านสังคมกับคนไม่เลือกหน้าท่านจึงเป็นบุคคลที่มีคนรู้จักมาก อาจารย์แมคกิลวารีไม่ได้เรียนมาในทางแพทย์อาจารย์ก็มีความรู้ทางแพทย์อยู่บ้าง จนในสมัยนั้นฝรั่งที่ขึ้นมาใครต่อใครจึงมักเรียกว่า “พ่อเลี้ยง”หรือหมอเชียงใหม่ในสมัยนั้นยังไม่รู้ในเรื่องการแพทย์สมัยใหม่เจ็บป่วยก็ต้องมีการไล่ผี เลี้ยงผี หมอในสมัยนั้นก็คือหมอผีหรือหมอเวทมนต์ผู้ที่ป่วยส่วนมาก ก็มีการเจ็บไข้เป็นส่วนมาก อาจารย์แมคกิลวารีมียาควินินซึ่งขณะนั้นเรียกได้ว่าเป็นยาขนานเดียวที่รักษาไข้อย่างชะงักอาจารย์เป็นผู้นำมาเผยแพร่ แต่ไม่มีใครยอมรับเอาไปกินเมื่อเกิดมีอาการขนาดเพ้อเขายังพากันคิดว่าผีเข้า หมอผีถูกเรียกมาขับไล่จะรับเอายาควินินมากินก็ยังกลัว “กุลาเผือก” หลอกเอาไปให้ยักษ์กิน โรคห่า อีกอย่างหนึ่งซึ่งระบาดมากคือ ฝีดาษ เมื่อเป็นก็ไม่มีทางรักษาเป็นขนาดต้องรอความตาย ใช้ใบตองกล้วย รองนอน หากโชคดีรอดตายก็เสียโฉมอาจารย์ก็มีหนองฝีปลูกให้ไม่มีใครรับเอายาไปกิน ไม่มีใครเชื่อยอมให้ปลูกฝีแต่ในที่สุดผู้รับเอายาควินินไปกินบำบัดไข้คนแรกคือ แสนยาวิชัย (หนานศรีวิชัย) บิดาของอาจารย์ ศรีโหม้ วิชัย ต่อมาจึงเป็นที่แพร่หลายไปการปลูกฝีครั้งแรกมีเด็กที่กล้าเข้ามาหาอาจารย์ขอให้อาจารย์ปลูกให้เด็ก 3 คน คนหนึ่งในจำนวนนั้นคืออาจารย์ศรีโหม้ วิชัย ขณะนั้นมีอายุได้ 7 ขวบนี่แหละคือผลที่มากับการประกาศข่าวอันประเสริฐ

โบสถ์คริสตจักรหลังแรกก็คือบ้านของอาจารย์แมคกิลวารี เป็นบ้านพักชั่วคราวซึ่งหลังคามุงด้วยหญ้าคาบ้านพักของอาจารย์ได้สร้างถาวรขึ้นแล้วอาจารย์ได้สร้างโรงเรียนหญิงใกล้กันกับบ้านพักของท่าน(คือโรงเรียนพระราชชายา) ต่อมาเป็นโรงเรียนดาราสาขา(ขณะนี้ย้ายเข้ารวมอยู่ในโรงเรียนดาราวิทยาลัยแล้ว) การนมัสการพระเจ้าก็ได้ย้ายจากบ้านพักของอาจารย์ที่โรงเรียนหญิงก็คงนับได้ว่าที่นี่เป็นโบสถ์หลังที่สอง การนมัสการ ณ สถานที่นี้คงดำเนินไปได้นานพอสมควร

ในปี ค.ศ.1889 (พ.ศ.2432) มีครอบครัวคริสเตียนครอบครัวหนึ่งในสหรัฐอเมริกาได้ยกมรดกที่ได้รับจำนวนหนึ่งให้เพื่อใช้ในการสร้างโบสถ์คริสตจักรที่หนึ่งเชียงใหม่ ด้วยเหตุผลว่าในขณะนั้นคริสตจักรมี คริสตสมาชิกมาก โบสถ์ถาวรยังไม่มีต้องอาศัยอาคารเรียนหญิงเป็นที่นมัสการ ห้องประชุมก็คับแคบไม่พอที่จะบรรจุสมาชิกการก่อสร้างโบสถ์หลังใหม่ (โบสถ์เชิงสะพานที่เพิ่งย้ายมา)การสร้างได้ใช้ไม้เป็นส่วนใหญ่ โรงเลื่อยจักรหมอชิคเป็นผู้ส่งไม้ (หมอชิคได้มาเป็นมิชชันนารีแต่ภายหลังลาออกไปตั้งโรงเลื่อยชาวพื้นเมืองมักจะพากันเรียกฝรั่งหรือมิชชันนารีว่าหมอโรงเลื่อยจักรนั้นปัจจุบันคือคุ้มวงตะวัน) เพื่อใช้ในการก่อสร้าง รวมราคาก่อสร้าง 7,000 เหรียญดอลล่าร์เทียบกับเงินบาทในสมัยนี้ได้แต่ในสมัยนั้นประมาณเป็นเงิน 15,000 บาทคริสตสมาชิกในขณะนั้นรวมทั้งลูกเล็กเด็กแดงมีประมาณ 500 คนได้ร่วมกันบริจาคประมาณ 1,800 บาท

โบสถ์เสร็จกระทำพิธีฉลองในวันที่9 สิงหาคม ค.ศ.1891 คริสตสมาชิกในเชียงใหม่-ลำพูนและจังหวัดใกล้เคียงมารวมกันที่โรงเรียนหญิงประมาณ 500 คนพากันเดินขบวนอย่างมีระเบียบตรงมายังโบสถ์ใหม่ซึ่งอยู่ตรงข้ามถนนเจริญเมืองในการนมัสการพิเศษมอบพระวิหารของพระเจ้านั้นผู้เทศนาคืออาจารย์แมคกิลวารี ท่านได้ใช้พระธรรมเอสเคลบทที่ 47 ข้อ 1-5 เป็นหัวข้อเทศนาหมอดอดด์เป็นผู้อธิษฐานมอบถวายโบสถ์ให้แก่องค์พระผู้เป็นเจ้า ท่านอาจารย์คอลินส์ได้ประกอบพิธีศีลบัพติสมาแก่สมาชิกใหม่รวม 5 ท่านศิษยาภิบาลนันตา (ครูนันตา)ประกอบพิธีศีลระลึกนับจากวันนั้นเป็นต้นมาโบสถ์อันถาวรของคริสตจักรที่หนึ่ง เชียงใหม่ได้เริ่มต้นสืบต่อมาด้วยอายุอันยาวนาน ที่ดินของโบสถ์เจ้าหลวงในสมัยนั้นเป็นผู้ยกให้ (แต่ปรากฎว่าหลังท่านอาจารย์แมคกิลวารีต้องให้เงินแก่ผู้อาศัยอยู่เดิมเป็นการตอบแทนในอันที่จะไปหาที่อยู่ใหม่)

นับแต่อาจารยแมคกิลวารีและอาจารย์วิลสันได้ประกาศตั้งคริสตจักรที่หนึ่ง เชียงใหม่ เมื่อ19 เมษายน ค.ศ.1868 (พ.ศ.2411) จนถึงบัดนี้มีอายุครบ 100 ปี บริเวณของโบสถ์และตัวอาคารของโบสถ์ปัจจุบันได้เป็น โรงเรียนเชียงใหม่คริสเตียนไปแล้วและนับจากวันฉลองโบสถ์หลังนั้น 9 สิงหาคม ค.ศ.1891 (พ.ศ.2434) จนถึงบัดนี้ 77 ปี เปรียบกับคนอายุ 77 ปี ก็นับว่าแก่ชราลงมากเช่นกันกับตัวอาคารของโบสถ์มีความชำรุดทรุดโทรมอย่างเห็นได้ชัดคณะธรรมกิจของคริสตจักรและบรรดาสมาชิกจึงมีความเห็นว่าต้องสร้างตัวอาคารโบสถ์ใหม่ขึ้นแทน

เหตุผลในการที่จะสร้างนั้น ถ้าประมาณแล้วก็เป็นดังนี้คือ โบสถ์ผุผังลงมากเสาโบสถ์ชำรุดน่ากลัวอันตราย ประการที่ 2 โบสถ์ที่สร้างมา 77ปีแล้วที่ว่าโอ่โถงในสมัยนั้นขณะนี้คับแคบลงสมาชิกของคริสตจักรเพิ่มมากขึ้น ต้องแบ่งการนมัสการเป็นสองรอบอนึ่งถ้าหากว่ามีนักเรียนจากสองโรงเรียน คือปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัยกับโรงเรียนดาราวิทยาลัยมาร่วมนมัสการเหมือนสมัยก่อนแล้วโบสถ์จะยิ่งไม่พอบรรจุนี่แหละคือ เหตุผลอันใหญ่ยิ่งที่จะต้องสร้างโบสถ์ใหม่

เหตุผลในการย้ายที่ตั้งของโบสถ์ในสมัยเริ่มแรกตามที่กล่าวมานั่นก็คือว่าโบสถ์หลังใหม่ต้องมีเนื้อที่กว้างกว่าบริเวณของโบสถ์ก็ต้องกว้างเช่นกัน อีกอย่างก็คือว่าในบริเวณเดียวกันนี้สมควรจะมีสถาบันต่างๆเกี่ยวกับคริสตสถาน เป็นต้นว่าที่ทำการของคณะสตรีคริสเตียน อนุชนกองประกาศเผยแพร่กองบรรณศาสตร์สถานฝึกอาชีพ คลังสมุดคริสเตียน และกำลังอยู่ในชั้นดำริอยู่คือสถานที่สำหรับคนชรา (แหละอีกประการหนึ่งก็คือเดิมที่ทางราชการจะขยายถนนเชียงใหม่-ลำพูน การขยายถนนนั้นต้องลึกล้ำเข้ามายังที่ดินของโบสถ์ก็ยิ่งจะทำให้อาณาเขตของโบสถ์คับแคบลงไปคณะกรรมการจึงต้องหาที่ใหม่ที่จะต้องใช้แทนโบสถ์เก่าของเราซึ่งก็ได้สร้างโบสถ์ใหม่ของเราปัจจุบันนี้สำหรับการขยายถนนของทางเทศบาลก็ได้ขยายจริง แต่ได้เปลี่ยนนโยบายใหม่แทนคือ ขยายไปทางลำน้ำปิงเสีย)

ทางคริสตจักรที่หนึ่งเชียงใหม่ ได้ตั้งคณะกรรมการขึ้นเรียกว่า “กรรมการสร้างโบสถ์”ในที่สุด แบบแปลนโบสถ์ซึ่งอาจารย์เทเลอร์ พอทเตอร์สถาปนิกของสภาคริสตจักรได้เป็นผู้ออกแบบแปลนโบสถ์ที่เราใช้นมัสการนี้ชนะการประกวดในสหรัฐอเมริกาได้รับรางวัลที่ 1 เป็นผลให้อาจารย์ผู้ออกแบบได้รับเชิญให้ไปสอนยังมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกาการก่อสร้างได้เริ่มและเสร็จลงด้วยเงิน 1,200,000.- บาท ครอบครัวของพ่อเลี้ยงจันทร์ตา อินทราวุธได้สร้างศาลาสำหรับการศึกษาเรียนพระวจนะของพระเจ้าในวันอาทิตย์และทำกิจกรรมต่างๆและครอบครัวสิงหเนตรได้สร้างหอระฆังและไม้กางเขนเพื่อเป็นสัญลักษณ์ถึง พระเยซูคริสต์ผู้เป็นขึ้นมาจากความตายและสัญญาณเรียกคนให้มานมัสการพระองค์ในวัน    (ที่มา : https://sites.google.com/site/church1chiangmai/khaw-prachasamphanth/bthkhwam)

โมเสสเด็กโบสถ์




เป็นความหวังเล็ก ๆ ของจขบ.เหมือนกัน อยู่จนแก่เฒ่า และศรัทธาจนแก่เฒ่า  ^^
.
.
.






หอประวัติศาสตร์คริสตจักรที่หนึ่ง เชียงใหม่

หอประวัติศาสตร์คริสตจักรที่หนึ่งเชียงใหม่ ตั้งอยู่ใน คริสตจักรที่หนึ่งเชียงใหม่ ด้านหลัง ชั้นล่างของโบสถ์ แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็บันทึกเรื่องราว ประวัติความเป็นมาของคริสตศาสนาที่เติบโตนับจากอดีต สู่ปัจจุบันได้ครบถ้วนค่ะ หลักฐานสำคัญหลายชิ้นอันที่นี่ เชื่อมโยงสัมพันธ์กับหลายหน่วยงาน อย่าง รร.ปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย รร.ดาราฯ  รพ.แมคคอมิค เป็นต้น ฯ

ภาพเก่า หาดูยากค่ะ เชียงใหม่ และลำน้ำปิงในสมัยเก่า ๆ น่ารัก เงียบ สงบ

หันหน้า หาอดีต

.
.
.



ขอบคุณที่มิชชั่นนารีรุ่นต่อรุ่นที่ดั้นด้นมาสยาม  นำเอาศาสนา วิทยาการ และความเจริญมาสู่ล้านนา จขบ.รู้ว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำโดยปราศจากใจรักสุดใจ  การมาของพวกเขาทำให้เกิดโรงเรียนดี ๆ อย่าง รร.ปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย  รร.ดาราวิทยาลัย  รร.เชียงใหม่คริสเตียน และ รพ.แมคคอมิค - รพ.แมคเคน



































.
.
.









และซึ่งผูกพันไว้...
ไม่มีคำว่าบังเอิญในชีวิตคริสเตียน ที่ ๆ อยู่ หรือ ไป เป็นที่ ๆ ได้รับการเลือก และเตรียมไว้ให้เรา


.
.
.














Photo blog ค่ะ - ขอบคุณที่แวะมา ^^