จากฉัน,,,,ถึงเธอ

3 มีนาคม 53 (34 w+)
อีกไม่นานแล้วสินะที่ชั้นจะได้เจอเธอ ได้เห็นหน้าเธอ ได้อุ้มเธอ ได้กอดเธอ ได้หอมเธอ ได้ป้อนนมเธอ ได้อาบน้ำให้เธอ และได้.. อีกหลายๆอย่าง ที่ชั้นตั้งใจจะทำให้เธอ

ชั้นบอกตรงๆเลยนะ ว่าทุกวันนี้ชั้นมีความสุขมาก สุขกับการรอคอยที่จะเจอเธอ ชั้นไม่มีรู้จะพูดยังไงดีอ่ะ แต่ถ้าเธอมาเป็นชั้น เธอก็จะรับรู้ถึงความรู้สึกดีๆ แบบนี้ พ่อเธอก็น่ารักมากเลยนะ ตั้งแต่ที่รู้ว่ามีเธอ พ่อเธอก็อ่อนโยนขึ้นตั้งเยอะ (เมื่อก่อนพ่อเธอแบบว่า.. ชอบดุ พูดก็เสียงดัง ชั้นไม่ชอบเลย อย่างว่าละเนอะ ก็พ่อเธออายุมากกว่าชั้นเยอะนี่) อิอิ แต่พ่อเธอก็ดูแลชั้นเป็นอย่างดีนะ แต่บางเรื่องก็ไม่ได้ดั่งใจ เพราะชั้นไม่ใช่เจ้าหญิง อิอิ แต่รวมๆก็ถือว่าดีอ่ะ ตามใจชั้นทุกอย่าง ชั้นอยากจะกินอะไร อยากจะทำอะไร อยากจะไปไหน พ่อเธอพาไปหมด ที่เป็นแบบนี้ เพราะชั้นอ้างถึงเธอล้วนๆ 555+

แต่สิ่งที่ชั้นได้เรียนรู้หลังจากที่มีเธอ คือ ความอดทน กับ การเสียสละ

ชั้นไม่คิดว่าจะทำได้หรอกนะ ตั้งแต่รู้ว่ามีเธอ ชั้นก็เต็มใจที่จะทำให้เธอได้เสมอ

นม จริงๆ ชั้นไม่ชอบกินเลยอ่ะ จะกินก็ต่อเมื่อแม่ (หรือยายของเธอ) บังคับ ไม่งั้นป่านนี้ชั้นคงสูงแล้วล่ะ

ผัก นี่ก็เหมือนกัน เลือกกินเป็นอย่างๆ แต่เดี๋ยวนี้ ต้องกิน (ทำไงได้ล่ะ ชั้นกลัวไม่มีน้ำนมให้เธอกินนี่) แต่ชั้นขอยกเว้น กระเทียม กับ ผักชี นะ ทำใจไม่ได้จริงๆ เธอคงไม่ว่ากันนะ (แล้วเธอโตมาชั้นจะสอนให้เธอกินได้ยังไง อิอิ)

ขนมถุงก๊อบแก๊บ ทั้งหลาย ที่ชั้นชอบกิน ก็ยังกินไม่ได้ (แต่ก็มีกินบ้าง ช่วยไม่ได้ พ่อเธออนุญาตนี่ โลด!!!!!)

ถ้าชั้น ปวดหัว เมื่อก่อนชั้นคงกินยาไปแล้ว แต่ตอนนี้..มีเธออยู่ในร่างกายของชั้น ในท้องของชั้น ชั้นไม่สามารถกินได้ ชั้นยอมที่จะเจ็บปวด แต่ชั้นไม่ยอมที่จะให้เธอเป็นอะไรไปหรอกนะ

ปวดแข้ง ปวดขา เมื่อยเนื้อ เมื่อยตัว เจ็บหน้าอก (หรือฟาร์มนมของเธอในอนาคต) เหน็บชา ตะคริวกิน เข้าห้องน้ำทีก็บ๊อยบ่อย หายใจไม่ค่อยทัน ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อย นั่งอยู่เฉยๆก็ยังเหนื่อย เธอคิดดูแล้วกัน

บางคืนชั้นนอนไม่หลับเลย ก็เธอดิ้นๆๆๆ เคลื่อนตัวไปมา ราวๆกับน้องๆสึนามิ แล้วชั้นจะหลับลงไปได้ยังไง ทั้งเจ็บทั้งจุก และเหนื่อยไปพร้อมๆกัน แต่ชั้นก็ต้องยอมให้เธอโดยดี ถ้ามันเป็นสัญญาณที่บอกว่า เธอแข็งแรง ทุกครั้งที่เธอเคลื่อนไหว ชั้นชอบเอามือไปจับ ลูบท้อง ชั้นไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรนะ จะอึดอัดรึปาว หิวรึป่าว หรือเธอจะแกล้งชั้นรึป่าว ชั้นก็ไม่รู้ ชั้นรู้แต่ว่าชั้นมีความสุขมากๆ และถ้าพ่อเธออยู่ด้วย พ่อเค้าก็ชอบจับที่ท้องของชั้นเหมือนกัน แล้วเมื่อไหร่ที่เธอดิ้น ระหว่างที่มือของชั้นและพ่อของเธอวางที่ท้อง เราก็จะหันมายิ้มให้กัน

อดทน กับ อารมณ์หุ้น (มีขึ้นก็มีลง หุหุ ) ก็อารมณ์หงุดหงิดของชั้นเอง เพราะนั่นมันจะทำให้เธอเป็นเด็กอารมณ์ไม่ดี งอแง (ไม่รู้นะ เห็นเค้าว่ากันมา) ชั้นก็พยายามให้กำลังใจตัวเอง และบอกับตัวเองเสมอ ว่ากำลังมีอีกชีวิตที่อยู่ในท้อง จะทำอะไรก็ต้องบอกเธอ คุยกับเธอตลอด อยากให้เธอจำเสียงของชั้นได้เร็วๆ ใครที่ยังไม่ได้เป็นแม่คน คงไม่รู้และอย่ามาว่าชั้นบ้านะ ต้องกินข้าวเช้า ทั้งๆที่เมื่อก่อนชั้นกินซะที่ไหนกันล่ะ บ่ายๆต้องมานั่งฟังเพลง Mozart ไม่เห็นจะเพราะตรงไหน มีแต่ดนตรีบรรเลง แต่ก็ต้องนั่งฟัง เพื่อให้เธอเป็นเด็กอารมณ์ดี เลี้ยงง่าย (สาธุ) อาหารส่วนมากก็มักจะเป็นปลา กินจนจะมีครีบ มีหาง อยู่ละ ทำไงได้ ก็ชั้นและพ่อของเธออยากให้เธอฉลาดนี่

รูปร่าง แน่น๊อนนนนนน เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง หน้าอกหน้าใจ(ที่เคยมีอยู่แล้ว) ก็เพิ่มมา 2 ไซส์ ท้องก็หย่ายยย เหมือนคนที่กินลูกแตงโมเข้าไปทั้งลูก หรือลูกฟุตบอลก็ได้นะ อิอิ มีแต่คนกลัวท้องชั้นแตกอ่ะ แถมมีเส้นคล้ำๆขึ้นมาอีก ท้องอ่ะไม่ลาย เพราะพ่อเธอทาครีมให้ทุกคืน เกี่ยวกันป่าวหว่า แต่ ต้นขาอ่ะ ลายเป็นแผนที่โลกเลย 55+ เว่อร์ไปๆ เอาเป็นประเทศอะไรก็ได้ที่มีขนาดเล็กอ่ะ เพราะลายนิดเดียว ไม่อยากจะ said ให้ปวด head เมื่อย mouth จริงๆแล้ว ไม่เคยทาที่ขาเลยต่างหาก อิอิ หน้าเริ่มบวม (เมื่อก่อนบาน) ตัวเริ่มบวม (เมื่อก่อนก็บวมอีกเช่นกัน) มือและเท้าก็เริ่มบวม รูปร่างตอนนี้ เหมือนไรดีอ่ะ ตุ๊กตาล้มลุก เอ๊ะ..หรือว่า แม่นกเพนกวิน ดี ไม่ๆๆ หลินฮุ่ย ต่างหาก เห็นภาพชัดดี อิอิ

เสื้อผ้าเก่าๆก็ใส่ไมได้แล้วอ่ะ ทุกวันนี้ก็ใส่แค่ 4-5 ชุด เวียนกันใส่เอา เพราะเดี๋ยวเธอก็ลืมตามาดูโลกแล้ว คงไม่ได้ใส่บ่อยๆ

หน้าก็แต่งไม่ได้ ก็ชั้นอยากสวยบ้างนี่ ผมจะดัดเป็นสาวเกาหลีก็ไม่ได้ แม้แต่จะทำสีผม ก็ไม่ได้ ปล. ชั้นตัดผมแล้วนะ (หลังจากที่ขอพ่อเธอมานาน) หายไปครึ่งหลังเลย เหลือแค่บ่า โฮะๆ สะใจ เพราะชั้นไม่เคยไว้ผมสั้นเลยตั้งแต่เรียนม.ปลาย คราวนี้แหล่ะ เลี้ยงเป็ดสมใจ (เอ้า.. ผมแดะไงเธอ)

เล็บก็ทาไม่ได้ ทั้งที่ชั้นชอบทำเล็บเป็นที่สุด !!!!
รองเท้าก็ใส่ส้นสูงไม่ได้ ทั้งๆที่ชั้นก็สูงกว่าหลักกิโลเพียงนิดเดียว เฮ่อ...........อ

ชอปปิ้ง กิจกรรมโปรดของชั้น คือขอให้ได้ไปเดินอ่ะ ไม่ซื้อไม่เป็นไร เข้าใจอารมณ์ชั้นป่ะ อิอิ ไปเดินหมด ห้างเหิ้ง ที่ไหนว่ามา หรือแม้แต่ตลาดนัดทั้งหลายแหล่ ชั้นก็ชอบไป แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้วล่ะ มันเหนื่อย มันเมื่อย มันล้า ก็ใช่สิ เธออยู่ในท้องชั้นทั้งคน โตวันโตคืน โตเร็วจริงๆ พ่อเธอก็ใช่ย่อย ปวดเมื่อยพอๆกัน (อายุน้อยซะที่ไหน) เลยต้องชวนกันกลับบ้านอ่ะ ทุกทีมีที่ไหน เหอะๆ

อดทนกับการเขียน diary ถึงเธอทุกวัน ให้รู้ถึงพัฒนาการของเธอ และความเป็นไปในชีวิตระหว่างเราสามคน ชั้น พ่อของเธอ และ เธอ และชั้นก็หวังว่า เธอคงจะหยิบมันมาเปิดอ่านบ้างนะ

อดทนกับการอ่านหนังสือประเภทแม่และเด็ก เธอคงมีนิสัยรักการอ่านเหมือนชั้นบ้างนะ (พ่อเธอบอก)

อดทนกับการยืนทำกับข้าวในครัวเป็นชั่วโมงๆ เพื่อให้อาหารนั้นออกมาสะอาดปลอดภัย ถ้าชั้นกิน เธอก็จะได้กินอาหารที่สะอาดและปลอดภัย เพราะชั้นไม่รู้ว่าข้างนอกเค้าใส่อะไรลงไปในอาหารบ้าง

อะไรอีกอ่ะ ที่ชั้นยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอเป็นเด็กที่แข็งแรงที่สุด สมบูรณ์ที่สุด โดยรวมก็ขอให้เธอเป็นเด็กดีแล้วกัน ว่านอนสอนง่ายนะจ๊ะ อิอิ เอาเป็นว่า ชั้นหยุดหมดทุกอย่าง เพื่อเธอคนเดียวนะ..ลูกรัก

ตอนนี้ชั้นก็มีเตรียมของให้เธอบ้างแล้วล่ะ ยกเว้นเสื้อผ้า ทั้งๆที่ชั้นอยากซื้อใจจะขาด เธออย่างอนชั้นเลยนะ ก็โบราณเค้าห้ามนี่ ชื่อเล่นชั้นก็เตรียมให้เธอแล้ว อย่าคิดว่าชื่อเธอจะเชย ไม่เพราะ ไม่อินเตอร์ ไม่ทันสมัยเหมือนใคร เพราะชั้นและพ่อของเธอตั้งใจจะให้เธอมีชื่อนี้ อีกอย่าง ถ้าวันข้างหน้าเธอมีน้อง จะได้คล้องกันไง (ชั้นกับพ่อเธอวางแผนกันแล้ว) ส่วนชื่อจริงของเธอน่ะหรอ..หุหุ เตรียมไว้อีกเช่นกันจ้า เตรียมไว้ทุกวันเลย เพราะไม่รู้ว่าเธอจะออกมาให้ชั้นและพ่อเธอได้ชื่นชมวันไหนแน่ ถึงคุณลุงหมอจะกำหนดไว้ก็เถอะ อะไรๆก็ไม่แน่ไม่นอน ทั้งนั้น บนโลกใบนี้ เธออาจมาก่อน หรือหลังที่คุณลุงหมอกำหนดไว้ก็เป็นได้ แต่ที่แน่ๆ ชื่อจริงเธอ ชั้นตั้งใจให้มี อ.อ่าง ขึ้นต้นเป็นตัวแรก เหมือนชื่อจริงของชั้นและพ่อของเธอ

ตอนแรกชั้นคิดว่าชั้นได้เทวดาน้อยซะอีก เพราะแรกๆชั้นอ่ะโทรม ไม่สวยเลย ทำยังไงก็ไม่สวย แต่งยังไงก็ไม่สวย สิวก็ขึ้น แต่ทันทีที่ชั้นรู้ว่าเธอเป็นนางงามนะ ชั้นดูดีขึ้นมาเลยอ่ะ (ก็ไม่ถึงกับสวยหรอก แค่พ่อเธอควงชั้นไปไหนมาไหนได้ อิอิ) หน้าที่เคยมีสิวก็หาย กลายเป็นหน้าใสซะงั้น ขาวผ่องเป็นยองใย อิอิ เนื้อตัวก็อวบอิ่ม สลิมมิ่ง กร๊ากกกกก...ก

เอาเถอะๆ อย่างน้อยๆ ก็มีคนมาเล่นคิตตี้แล้ว ดีใจอ่ะ ชั้นจะจับเธอแต่งตัว ถักเปียให้เธอ แค่คิดก็มีความสุขแล้วล่ะ

ยังไงก็ขอบคุณเธอมากๆนะ ที่อย่างน้อย เธอก็ไม่ทำให้ชั้นแพ้มาก เอาแค่เบาะๆ พอเป็นกระสัย (เขียนถูกป่าวไม่รู้) แล้ววันนึง เมื่อเธออ่านออก เขียนหนังสือได้ ชั้นจะพาเธอมาอ่านนะ เธอจะได้รู้ว่าชั้นและพ่อของเธอ รักเธอและรอคอยเธอมากแค่ไหน วันนี้ ชั้นเป็นแม่คนแล้ว ชั้นรับรู้ถึงความรู้สึกนี้ได้ดีเชียวล่ะ ชั้นรักแม่(ยายของเธอ)เพิ่มขึ้นมาก รักยายเล็ก และย่าทวด มากอีกขึ้นเป็นกอง ที่เลี้ยงดูชั้นมาตั้งแต่เด็กจนถึงวันนี้ ที่ชั้น..มีเธอ ชั้นอาจจะไม่ได้เป็นคนที่ดีที่สุดในสายตาใครหรอกนะ แต่ชั้นก็อยากที่จะเป็นแม่คนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง เท่านั้นเอง รักนะ..เด็กน้อย

Create Date : 03 มีนาคม 2553		1 comments
Last Update : 3 มีนาคม 2553 13:10:29 น.
Counter : 584 Pageviews.
Share Tweet