21 ต.ค. 51 (เม่า)

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ...

19.45 น.

ช่างเป็นเวลาแสนสุขในการเขียนำดอารี่ของหนูจริงจริ๊ง

เพราะพี่แป้งเอาหนูเข้ากรงแล้วไงหล่ะคะ

แม้ในกรงจะมืดไปหน่อย หนูก็คิดว่ามืดๆแบบนี้ก็ดีค่ะ

พี่แป้งจะได้ไม่รู้ว่าหนูแอบเขียนไดอารี่

แล้วจะได้ไม่ต้องเร่งให้หนูทำเวลาด้วยค่ะ

หุหุ



ขอแจ้งนิดส์นึงค่ะ...คือว่า...

วันนี้อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่ได้โดนพี่แป้งบังคับเขียน

ไดอารี่ทุกวัน เนื่องจาก พรุ่งนี้พี่แป้งก็เปิดเทอมแล้วล่ะค่ะ

คงไม่มีเวลามาจี้ให้หนูทำ แล้วคงไม่เอาอุปกรณ์การเขียนไดอารี่

จากพี่แป้งมาเองหรอกค่ะ เพราะพี่แป้งจะเก็บไปเลย

ครั้งนี้หนูอาจเขียนยาวไปหน่อยนะคะ

จะได้สมกับที่จะไม่ได้เขียนอีกนาน

ถ้าวันไหนพี่แป้งว่างๆคงจี้แล้วเอาให้หนูกับพี่

สลับกันเขียนแบบนี้อีกล่ะค่ะ



วันนี้พี่แป้งกับคุณแม่ก็ไปว่ายน้ำลดอ้วนตามเคยค่ะ

พี่แป้งบ่นใหญ่เลยว่า

"ถ้าว่ายน้ำ 20 เที่ยว + อดขนม = ไม่ลด" แล้ว...

"ว่ายน้ำ 10 เที่ยว + เต็มที่กับขนม = ไม่ลด "

พี่แป้งเขาเลยว่าแบบที่ 2 คุ้มกว่าเป็นไหนๆค่ะ



หนูเสนอ วันนี้ในอดีต ค่า...

1. พ.ศ. 2397 (ค.ศ. 1854) -

ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล และพยาบาล 38 คน ถูกส่ง

ไปปฏิบัติภารกิจในสงครามไครเมีย

2. พ.ศ. 2443 (ค.ศ. 1900) -

วันพระราชสมภพ สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี

3. พ.ศ. 2487 (ค.ศ. 1944) -

สงครามโลกครั้งที่สอง : กองทัพญี่ปุ่นโจมตีแบบกามิกาเซครั้งแรก

โดยบรรทุกระเบิดหนัก 200 กิโลกรัม โจมตีเรือ เอชเอ็มเอเอส

ออสเตรเลีย นอกชายฝั่งเกาะเลย์เตของฟิลิปปินส์



และเนื่องจากวันนี้ เป็นวันรักต้นไม้แห่งขาติ

หนูเลยขอนำรูปต้นไม้ที่ใช้เป็นของชำร่วยน่ารักๆ

มาให้ดูกันค่า









รักต้นไม้ให้มากๆเลยนะคะ



เนื่องจากให้ดูรูปของชำร่วยต้นไม้แล้ว

หนูจึงขอโอกาส ให้ดูรูปของชำร่วยหมาน่ารักด้วยนะคะ









หนูเพิ่งหัดใช้กูเกิลน่ะค่ะ อาจจะเสิร์จได้ไม่ดีเท่าพี่แป้ง อิอิ



วันนี้หนูแอบย่องเข้าไปในบ้านสำเร็จค่ะ

ตอนฝนตก หนูก็กลัวฟ้าร้อง พี่ศรีก็ยกราวตากผ้าเล็ก

เข้าไปในประตู หนูพยายามเข้าไปอยู่กับคนในบ้าน

และไม่รู้จะไปทางไหน หนูเลยรอดตรงขาตั้งราวตากผ้า

ที่แคบมาก เข้าไปในบ้านจนไม่มีใครตั้งตัวทันเลยค่ะ

รู้ตัวอีกทีพวกพี่ๆ ก็ทำได้แต่พึมพำว่าฉลาดแกมโกงๆๆๆๆๆๆ

แต่ยังไงก็ต้องไปปิดหน้าต่างต่อค่ะ 555+

แต่ว่าหนูก็คิดไม่ถึงอีกล่ะค่ะ ว่าทุกคนจะขึ้นไปช่วยกัน

ปิดหน้าต่าง ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนหนู นอกบ้านมีพี่ตัง

แต่ในบ้านมีคน...แต่พี่ๆก็ขึ้นไปหมดแล้ว

เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆ อะจ็กส์ หนูลองเอาเท้าแต่บันไดหลายขั้น

ที่ทุกคนขึ้นไปอยู่กันชั้น2 พอยกขาหน้าข้างขวาแตะ

ก็กลัวจะโดนดุ หนูได้แต่วิ่งวนไปวนมาอยู่นั่นแหละค่า

แล้วพี่แป้งกับพี่ศรีก็ลงมา... พี่แป้งไปเปิดประตูให้

หนูออก ตอนแรกหนูวิ่งไปรอให้เปิดประตู และสุดท้ายเมื่อพี่แป้ง

เปิดประตูแล้ว หนูเปลี่ยนใจค่ะ วิ่งกลับทางเดิมเข้าบ้านไป

ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ในเมื่อพี่ๆก็ปิดหน้าต่างชั้นบน

เสร็จแล้ว มาอยู่ข้างล่างกับหนู หนูก็อยู่ด้วยซีคะ

แต่พี่แป้งก็ส่ายหัว แล้วยกหนูออกไปข้างนอกเลยอ่ะค่ะ

หนูล่ะเซ็งเป็ดเซ็งไก่ พี่ๆมาอยู่ ไมไม่ให้เม่าอยู่ด้วยตัวล่ะคะ

หงิงๆๆๆๆๆๆ



หนูก็เข้ากรงไปตามระเบียบ

แต่หนูก็คิดได้ค่ะ ว่า ถ้าอยากเรียกคะแนนสงสารล่ะก้อ

เวลามีคนมาดูหนูกับพี่ตังที่กรง ก็กัดกรงประชดซะ

พี่ที่มาดูจะได้สงสาร กลัวฟันหนูหัก แล้วปล่อยออก

พี่แป้งเป็นเหยื่อรายแรก... พี่แป้งถามพี่ศรีว่าเม่าเป็นอะไร

พี่แป้งขา...อย่าถามนะค้า... แต่ท่าทางไม่ได้ผล

พี่แป้งถามพี่ศรี ไอ้หยา! งี้พี่ศรีก็รู้อ่ะดิคะ เพราะหนูใช้

วิธีนี้แทบทุกคืน สุดท้าย พี่แป้งก็รู้ว่านี่เป็นการประชด

ก็รู้จากพี่ศรีแหละค่ะ ช่างหน้าเศร้าเจงๆ ค่า

หนูเลยอดออกจากกรง แล้วหนูคงจะต้องคิดแผนการ

ใหม่ๆแล้วล่ะค่ะ เพราะทุกคนรู้แกวการ

"กัดกรงประชด" ของหนูหมดเปลือกแย้วง่า...



ซักครู่นะคะเพื่อนๆ พี่แป้งมาเปิดไฟดูหนู

กับพี่ตังค่ะ หนูจะหยุดไปแปปค่ะ

เด๋วพี่แป้งรู้ว่าหนูแอบเขียนไดอารี่

หนูแกล้งหลับดีก่า...



ได้ผลค่ะ ได้ผลจริงๆ

555+

พี่แป้งเดินกลับไปเฉยเลย

กร้ากกกกกกกกกกกกกก



เหอๆ แต่หนูว่างานนี้ไม่เวิร์คแล้ว

พี่แป้งแอบดูอยู่นี่เอง ตายแล้วๆค่ะ พี่แป้งทำหน้าแบบนี้



หนูหน้าซีดไปเยย



หนูคงจะต้องลาเพื่อนๆจริงๆแล้วล่ะค่ะ

พี่ตังเมื่อกี้ตื่นมาบอกให้หนูบอกเพื่อนๆว่า

"ลาก่อนครับ สวัสดีครับ"

ส่วนหนูก็

"บ๊าย บาย ค่า... หวัดดีค่า...เจอกันใหม่นะคร้า"

Create Date : 21 ตุลาคม 2551		0 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2551 20:23:31 น.
Counter : 1775 Pageviews.
Share Tweet