Bloggang.com : j-now-t : กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว ( 3 )( 4 )

กว่าจะรักกันได้ของไอ้มะนาว ( 3 )( 4 )

.......
............
....

>>.....3.....<<
.......
.........................
...............

ผมพาตัวเองเข้าสู่รั้วมหาลัยเป็นวันแรกท่ามกลางความยินดีของครอบครัว แต่สำหรับผมเอง
แล้วไม่มีความสุขเลยสักนิด...ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเรียนที่นี่นะครับก็มันเป็นความภูมิใจของผม
ด้วยซํ้าที่สามารถสอบเข้าที่นี่ได้

แต่ไอ้สาเหตุที่ทำให้ความรู้สึกแย่ก็คือ รักครั้งแรกของผมที่ผ่านมาได้แค่ 2 ปี มันเพิ่งจะจบลง
เมื่อ 2 วันที่ผ่านมานี่เอง

ไอ้ยูมันเรียกผมไปหามันที่หอพัก พอไปถึงมันก็ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ ผมเองก็คุยไปด้วย นั่ง
ดูรายการโทรทัศน์ไปด้วย ผ่านไปไม่นานสักเท่าไหร่ มันเรียกผม

" ไอ้มะนาว " ผมเองก็หันไปมองหน้ามัน

" อะไรเหรอ " ผมก็ถามมัน

" มึงรู้มั้ย ว่ากูรักมึงมากน่ะ " ไอ้ยูมันพูดกับผม

" อื้อ ก็รู้ แล้วทำไมอยู่ๆถึงได้พูดขึ้นมาล่ะ " ผมถามมัน

" เอ่อ คือ ก็กูอยากบอกมึงนี่หว่า " ไอ้ยูมันพูดอํ้าอึ้ง พูดจบมันก็หันไปมองโทรท ัศน์ต่อ

" อะไรว๊า " ผมพูดเบาๆ ละก็หันไปสนใจโทรทัศนืเหมือนเดิม สักพัก กำลังเพลินๆ ไอ้ยูก็
พูดขึ้น

" ไอ้นาว เอ่อ มึงก็รู้ใช่มั้ยว่า ผู้ชายก็ต้องคู่กับผู้หญิง แต่กูก็รักมึงมากกูไม่อยากเสียมึงไป "
มันรีบพูดกับผมอย่างรวดเร็ว พูดจบมันก็เงียบ ผมก็หันไปมองหน้ามันอีกครั้ง ตอนนั้นก็คิด
ในใจว่า มันฟัง ดูแปลกๆ

" แต่...กูก็รักปุ่นมันมากเหมือนกัน " มันพูดจบก็เงียบเหมือนรอว่าผมจะมีปฏิกริยายังไง แต่
ผมก็เงียบ แล้วจะให้ผมทำยังไงก็อยู่ๆก็เจอแบบนี้โดยที่ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน สมองมันสับสน
ไปหมด มองจ้องมัน เผื่อว่าผมจะฟังผิด เผื่อมันจะพูดว่า แค่แกล้งผม แต่ก็เปล่า คำพูดของ
มันที่พูดต่อมา กลับทำให้ผมหัวใจชา

" เราอยู่ด้วยกัน 3 คนได้ไหม " มันคงคิดและก็ตัดสินใจแล้วที่มันพูดกับผมแบบนี้ ผมก็มองที่
หน้าของมัน แต่ผมก็ไม่พูดอะไรกับมันเพราะมันเจ็บที่ใจอย่างแรง ผมพูดไม่ออก
ผมกับมันก็รักกันดีไม่เคยทะเลาะอะไรกันเลยแล้วมันไปชอบกันได้ยังงัย ผมคิดกับตัวเอง

" มึงว่ายังงัยล่ะ " มันถามผมอีก สำหรับผมแล้วตอนนั้นมันเจ็บมาก ผมคิดว่าเป็นทาง 2 แพร่งให้
เลือกสำหรับผม คือ ทางแรกสู้ หรือทางที่ 2 ถอย แล้วผมก็ตัดสินใจคิดและก็พูดกับมันพร้อมกับ
นํ้าตาที่มันไหลออกมา

" มึงทำยังงี้กับกูได้ยังไง ไอ้ปุ่นมันก็หักหลังกู กูไม่รู้ว่ามึงสองคนไปชอบกันเมื่อไหร่ แต่กูก็
สมนํ้าหน้าตัวกูเองแหละที่แนะนำมันให้รู้จักมึง มึงรู้ไหมว่ากูเจ็บขนาดไหน แล้วกูก็อยู่อย่าง
ที่มึงบอกไม่ได้หรอกแล้วกูก็ไม่อยากเจอมึงอีกต่อไปด้วย " ผมพูดด้วยความโกรธ และก็โมโห

" ไอ้มะนาว " ไอ้ยูมันเรียกชื่อผม แต่ว่า ผมก็ไม่หยุด ผมพูดต่อที่รู้สึกในใจ

" มึงก็รู้นี่ว่ากูนิสัยเป็นยังไง กูไม่สู้กับมึงกับไอ้ปุ่นต่อหรอก เพราะว่ากูรู้มึงตัดสินใจแล้ว ถ้า
กูยื้อมึงไว้กูก็เจ็บตัวเองป่าวๆ แต่กูก็ขอบใจมึงนะที่มึงบอกความจริงกับกู โชคดีนะกับการตัด
สินใจของมึง " ผมพูดไปก็ร้องไห้ไป ผมรู้ตัวเองนะว่าผมด่วนสรุป และก็ตัดสินใจไปอย่างนั้น
แต่เวลาอย่างนั้นมันมีแต่ความเจ็บกับความโกรธอยู่ในหัว

คนอื่นๆอาจไม่ตัดสินใจอย่างผมก็ได้ ผมไม่อาละวาดไม่ทำร้ายตัวเองไม่ทำลายข้าวของ ก็ผมไม่
ใช่คนบ้าที่จะทำอะไรอย่างนี้ อายุของผมก็แค่ 17 เอง ผมก็ไม่อยากจมอยู่กับไอ้เรื่องแย่ๆแค่นี้
หรอก ปล่อยมันไปเถอะอาจจะเสียดายเวลา แต่มองอีกทีมันก็เป็นเหมือนเรื่องๆนึงในชีวิต แล้ว
ชีวิตก็ต้องเดินต่อไป...

" ไอ้มะนาว มึงอย่าทำอย่างนี้กับกูนะ มึงอย่าตัดสินใจอย่างนี้สิ " มันพูดกับผม เสียงพูดของมัน
เหมือนกับมันจะร้องไห้ แล้วมันก็เอามือมาจับมือผมไว้ แต่ว่าผมสะบัดมือมันออก

" มึงมาพูดกับกูอย่างนี้ไม่ได้หรอก เพราะว่ามึงได้เลือกไว้แล้วว่าผลลัพธ์มันจะออกมาในรูป
ไหน แล้วมึงก็คงได้คำตอบจากกูแล้วแหละว่ากูเลือกยังไง " ผมพูดจบผมก็เดินออกมาจากห้อง
มัน

มันร้องเรียกผมแล้วเดินตามมาดึงมือผมไว้อีกแต่ผมไม่ยอมผมสะบัดมือหลุดจากมันแล้วก็วิ่งหนี
มันออกมา มันวิ่งตามแต่ผมวิ่งไปจนถึงถนนแล้วเรียกรถแท๊กซี่คันแรกที่ผ่านมาผมขึ้นรถแล้วก็
ออกมาจากตรงนั้น นํ้าตาผมไหลแต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา

ใครๆก็บอกว่าผมเป็นคนใจแข็ง และผมก็รู้ตัวว่าผม จะไม่มีวันกลับมาที่นี่อีก...เพราะผมไม่อยาก
เจอหน้ามันทั้งสองคนอีก...ผมไม่เดินถอยหลังหรอก ก็เหมือนกับ นาฬิกา เวลามันก็ไม่เคยเดิน
ถอยหลัง...................
................
............
แล้วทำไมไอ้เรื่องบ้าๆต้องมาเกิดกับผมก่อนมหาลัย'จะเปิดด้วยนะ ฤกษ์ไม่ดีตั้งแต่แรกเลย แล้ว
อนาคตในมหาลัยของผมมันจะรอดมั้ยเนี่ย อะไรจะเกิดมันก็เกิด...ก็แค่นั้นผมคิด ก่อนผมจะ
เดินเข้ามหาลัยผมยกมือขึ้นไหว้แล้วก็คิดในใจ...

" ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงก็ขอให้โชคร้ายผ่านไป และก็ขอให้โชคดีเข้ามาสู่ผม "
อธิษฐานเสร็จผมก็เดินเข้าประตูมหาลัยพร้อมๆกับความหวังใหม่ที่รอให้ผมเผชิญอยู่ข้างหน้า......

.............................
............
.....................................................

>>.....4.....<<

ผมเศร้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ช่วงแรกผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย ไม่ค่อยจะรู้จักใครๆ
แต่เพราะต้องทำกิจกรรมต่างๆมากมาย และก็รู้จักเพื่อนใหม่ๆ

ผมปรับตัวได้หลังจากผ่านเดือนแรกไป ผมก็กลับมาเป็นไอ้มะนาวคนเดิมคนที่ยิ้มง่าย กวนใครๆ
ผมเป็นที่รักของอาจารย์ที่สอนหลายคน เป็นที่รักของเพื่อนๆ และก็เลยไปถึงเพื่อนคณะอื่นๆ ด้วย
ไอ้มะนาวรู้จักเยอะมาก บางคนเพื่อนมันก็แนะนำให้รู้จัก แต่บางคนมันก็เข้ามาหาผมเองเลย

ผมถามมันบางคนว่าทำไมถึงอยากรู้จักผม ก็ได้คำตอบว่า ก็ผมยิ้มเก่ง มองดูสดใส แล้วหน้าตาก็
น่ารักมากด้วยเลยอยากที่จะรู้จัก ( มีทั้งผู้ชายและก็ผู้หญิงนะ มันพูดอย่างนี้จริงๆ ) มีบางคนก็เข้ามา
จีบผมเลยนะ ทั้งหญิงทั้งชาย แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรก็บอกเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่า

ผมก็นึกแปลกใจเหมือนกันนะ ผู้หญิงมาจีบผม ทำไมมันมองผมไม่ออกเหรอว่าผมเป็นยังไง ตรงนี้ผม
เข้าใจเพราะผมไม่ได้แสดงออกว่าเป็น แต่กับไอผู้ชายทำไมมันมีมาจีบผมมากนักก็ไม่รู้ หรือว่ามันรู้
กันว่าผมเป็น ผมไม่เข้าใจ งงครับ

เพื่อนๆผมตอนแรกมันก็รู้สึกแปลกๆที่มีผู้ชายมาจีบผม แต่พอบ่อยเข้ามันก็ชาชิน เดี๋ยวนี้มันเล่น
ล้อผมเป็นเรื่องสนุกสำหรับพวกมัน ที่จริงผมปิดตัวเองไม่เปิดใจให้ใครหรอก ก็กลัวความจะแตก
น่ะสิครับ อีกอย่างผมยังไม่มีคนที่ชอบด้วย กลัวครับ การอกหักอ่ะ

" เฮ้ย ไอมะนาว มึงรู้จักพี่คนนั้นหรือป่าววะ เห็นมองมาทางมึงบ่อยๆ " ไอ้เอ็มมันบอกผม ผมก็
หันไปมองตามที่มันบอก

" ไม่ว่ะ กูไม่รู้จัก " ผมหันไปบอกมัน

" กูว่าไอ้พี่นั่นมันต้องชอบมึงแน่ๆเลยว่ะ ไม่เชื่อเดี๋ยวมึงคอยดูสิ " ไอ้เอ็มมันพูดอย่างมั่นใจใน
ความคิด

" .......... " ผมกับเพื่อนในกลุ่มมองหน้ากันแล้วก็ทำเฉยไม่พูดอะไร แล้วต่างคนก็จัดการกับถุง
ขนมต่างๆหลายอย่างตรงหน้า

" น้องครับ ...พี่ชื่อก้องนะครับ พี่ชอบน้องอ่ะครับ แอบมองมานานแล้ว " ไอ้พี่คนนั้น
มันเดินมาหาผมและก็พูดกับผม

" เอ่อ...แต่พี่ไม่กล้าเข้ามาคุยกับน้องอ่ะครับ " พี่ก้องพูดต่อหลังจากที่เงียบไป สักพัก

" ครับ " ผมทำหน้าเหวอๆ แล้วหันไปมองเพื่อนๆรอบๆตัว อ้าย...เพื่อนผมเป็นสิบนะคับ
มันทั้งขำทั้งอมยิ้ม ผมหันไปมองหน้าไอ้เอ็มเห็นมันกำลังกลั้นหัวเราะอยู่ ไม่รู้จะทำยังไง
อายก็อาย เลยได้แต่ยิ้มแหยๆให้มัน

" แล้วน้องชื่ออะไรครับพี่อยากรู้ " พี่ก้องถามผมเมื่อเห็นผมทำสีหน้าไม่ถูกมองคนนั้นที
มองคนนี้ที

" ครับ มะนาวครับ " ผมบอกพี่เค้าไป หลังจากที่ตั้งหลักได้

" แล้วตกลงน้องมะนาวคิดยังไงกับพี่ครับ " พี่ก้องถามผมต่อหลังจากที่เห็นผมไม่พูดอะไร
ออกมา ผมเขินน่ะครับก็ถูกคนมาบอกว่าชอบอ่ะ ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายก็ตามที ไม่ว่าใคร
ก็คงจะเป็นเหมือนผมแหล่ะ

" ตกลงน้องมะนาวรับพี่ไว้พิจารณาด้วยนะครับ แล้วอาทิตย์หน้าพี่จะมาเอาคำตอบนะครับ "
พี่ก้องพูดจบก็เดินกลับไปที่กลุ่มของพี่เขา

ผมมองตามไปก็เห็นว่ามีเพื่อนของพี่เขายืนคอยอยู่หลายคน ผมมองหน้าทีละคนก็เห็นพี่ๆเค้า
ยิ้มให้ผม แต่มีพี่อยู่คนนึงเค้ามองผมด้วยสีหน้าบึ้ง เหมือนว่าโกรธผมมาก ผมเองก็ไม่เข้าใจ
ว่าเค้าโกรธผมเรื่องอะไร คุยกันก็ยังไม่เคย รู้จักก็ไม่รู้จัก

พอพี่ก้องเดินไปถึงก็ถูกเพื่อนบางคนมาตบหัว แบบว่าหยอกกันเล่นอ่ะครับ ส่วนบางคนก็ยก
นิ้วให้เหมือนบอกว่าเอ็งแน่โว้ย แล้วก็เดินกลับกัน แต่ไอ้พี่คนนั้นมันก็ยังมองผมด้วยสีหน้า
โกรธๆผมอยู่เหมือนเดิมอ่ะครับ ทำให้ต่อมอยากรู้ของผมอยากที่จะทำงาน

" แหม มันเก่งฉิบ แม่งไม่อายเลยขนาดมันเห็นอยู่กันหลายคน แม่งมันยังกล้าพูดอีกว่ะ "
ไอ้เป้งเพื่อนสุดรักของผมอีกคนในกลุ่มพูด

" เออว่ะ " ไอ้เอ็ม มันก็เออออห่อหมกไปด้วย

" กูก็ว่าพี่มันท่าจะบ้าว่ะ แล้วพี่มันมาชอบกูได้ยังงัยวะ " ผมพูด แล้วเว้นคำพูดไปนิดนึง

" กูผู้ชายนะโว้ย " พร้อมกับท่าทางโมโห แกล้งทำไปอย่างนั้นแหละ กลัวครับกลัว

" ก็หน้าตามึงอยากเจือกเหมือนผู้หญิงทำไมล่ะ ใครๆมันก็เลยคิดว่ามึงเป็นเกย์น่ะสิ มันก็เลย
เข้ามาจีบมึง " ไอเอ็มมันพูด แล้วคนอื่นๆมันก็เห็นด้วยตามไอ้เอ็มกัน

" เออ กูก็ว่าจริงว่ะ หน้าตาอย่างมึงสมควรโดนจีบ ยังงัยถ้ามึงเป็นเกย์จริงๆมึงบอกกูคนแรก
เลยนะโว้ย " ไอเป้งมันพูดบ้าง

" แล้วทำไมกูต้องไปบอกมึงด้วยล่ะ " ผมถามมันกลับ

" ก็กูจะจีบมึงงัยวะ " ผมสะดุ้งไม่คิดว่ามันจะแหย่ผมเล่นขนาดนี้ มันพูดจบก็กระโดดลุกหนี
เพราะว่ามันเห็นผมยกเท้าจะถีบมัน

" อ้าวเฮ้ยไอ้นี่วอนซะแล้ว กูเป็นผู้ชายดีๆ เจือกอยากให้กูเป็นเกย์ คิดได้งัยวะ ไอ้ห่านี่ " ผมพูด
อย่างขำๆ แล้วก็ลุกขึ้นไล่เตะมัน แต่ในใจผมกลัวว่ามันจะรู้ว่าผมเป็นจริงๆ เฮ้อ...

" ไอนี่แล้วถ้ากูเป็นจิงแล้วมึงจะกล้าจีบกูเหรอวะ " ผมแกล้งพูดเล่นกับมัน

" เดี๋ยวขอกูคิดก่อน " แล้วมันทำท่าทางคิดแล้วมองผมด้วยตาเจ้าเล่ห์

" ไม่บอกถ้าเป็นจิง กูค่อยบอกเว้ย " มันพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ผม แล้วมันก็หัวเราะ

" เออ กูหัวใจจะวายตาย " ผมบอกมัน พร้อมกับนั่งหอบหลังจากวิ่งไล่เตะมัน

" ดูพวกมึงนี่เล่นเป็นเด็กๆไปได้ " ไอ้เอ็มมันพูดกับเพื่อนๆที่นั่งอยู่แล้วพวกมันก็นั่งหัวเราะกัน
ผมก็หัวเราะไปกับพวกมันด้วย จะได้เนียนๆ

" เฮ้ย พวกมึงเอาแต่เล่นอยู่ได้ ไปเรียนกันโว้ย " เพื่อนอีกคนมันพูดออกมา แล้วหลังจากนั้น
พวกผมก็เดินออกไป
................
..........................
.............................................................................
เย็นนั้นหลังจากเลิกเรียน ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ ไอ็เอ็มกับไอ็เป้ง มันมาชวนผมไป ดูหนัง
แต่ผมก็ปฎิเสธมันไป ผมว่าจะไปค้นหาข้อมูลวิชาที่ผมไม่ค่อยเข้าใจที่ห้องสมุด

ผมเดินหาหนังสืออยู่ด้านที่เป็นมุมข้างใน ตรงนี้มันจะลับตาคนไม่ค่อยจะมีใครเข้ามาสักเท่าไหร่
ผมได้ยินเสียงผู้หญิงกับผู้ชายคุยกัน

" พี่คะ พี่อย่าทำอย่างนี้สิคะ นี่มันในห้องสมุดนะ เดี๋ยวใครเข้ามาเห็น " เสียงผู้หญิงพูดเบาๆ

" พี่....... " แล้วเสียงก็เงียบไปอีก

" พูดกับพี่อย่างนี้ถ้าเป็นที่อื่นก็ยอมใช่มะ " ผมไม่ได้รอฟังคำตอบของฝ่ายหญิง เพราะพอจะเดา
ออกว่าจะเป็นยังไง คงจะประมาณว่า
" พี่อ่ะ พูดอะไรอย่างนั้น " พร้อมกับเอามือมาตีแขนชายหนุ่ม อันนี้ผมคิดนะ

" อ้าวมาตีมือพี่ทำไมเนี่ย " เสียงชายหนุ่มพูด ผมได้ยินแล้วก็กลั้นหัวเราะเอาไว้ ผมว่าแล้ว
แค่นี้ผมก็พอจะเดาออกว่าพวกเขาทำอะไรกันอยู่ ผมจึงเดินกลับออกไป ไม่อยากไปขวางคนกำลัง
กุ๊กกิ๊กกันอยู่ แต่ก็อยากรู้แหละว่าสองคนนี้เป็นใครหน้าตายังไง

ผมเดินออกมาหาที่นั่งที่มองเห็นตรงบริเวณนั้น ถ้ามีใครออกมา ก็จะรู้ ตอนนั้นอยากรู้อยากเห็นอ่ะ
ผ่านไปสักพักใหญ่ สองคนนั้นก็เดินออกมา ผมมองแล้วก้มหน้าทำว่ากำลังสนใจหนังสือตรงหน้า
เมื่อผู้ชายคนนั้นมองมา แล้วสองคนนั่นก็เดินผ่านผมออกไป ใจผมเต้นแรงก็กลัวไอ้ผู้ชายคนนั้น
มันรู้ว่าผมได้ยินที่มันกุ๊กกิ๊กกัน

ผู้หญิงคนนั้น ผมไม่รู้จัก แต่ผู้ชายคนนั้น...

" อืม...ผมเคยเห็นหน้าที่ไหนนะ " ผมพึมพำกับตัวเองมันคุ้นๆ นึกสักพักก็ถึงบางอ้อ............

..........................
.................
to be c'...
.........
...........................

ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามานะค้าบ

มีความสุขมากๆ
รักทุกคนนะค้าบ.....

จุ๊บจุ๊บบบบบบบบบบบบ
.....
.................

Create Date : 21 มิถุนายน 2551

Last Update : 20 กรกฎาคม 2551 20:53:45 น.

8 comments

Counter : 283 Pageviews.