Bloggang.com : Chompoopoo - เมื่อเราต้องกลายเป็นแม่ของแมว2ตัว

Group Blog

Group ตัวอย่าง

ธันวาคม 2555

5 ธันวาคม 2555

เมื่อเราต้องกลายเป็นแม่ของแมว2ตัว

All Blog

เมื่อเราต้องกลายเป็นแม่ของแมว2ตัว

เราเดินทางบ่อย ด้วยงานในหน้าที่ทำให้ต้องไปประชุมสัมมนาบ่อย ทั้งเข้ากทม. ทั้งต่างจังหวัด ด้วยความที่โสด ทำให้ลั้นลาเสมอเวลาไปไหนมาไหน ชนิดว่าพร้อมจัดกระเป๋าได้ทุกเมื่อ ประชุมเสร็จถ้าตรงวันศุกร์ก็ไม่เคยรีบกลับบ้าน เพื่อนก็เยอะ ส่วนมากก็อยู่เที่ยวต่อสักนิด ยกเว้นต้องรีบกลับมาทำงาน ก็เป็นอันยกเว้น

แต่เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตเมื่อสัก 6ปีที่ผ่านมา ทำให้เปลี่ยนวิถีการใช้ชีวิตไปพอควร เริ่มจากพี่สาวหาแมวมาให้เลี้ยง อันเนื่องมาจากการที่ไม่ได้อยู่บ้านบ่อยทั้งงานประชุมทั้งการเรียนต่อ ทำให้คุณหนูๆ(จริงๆนะ)มายึดบ้านเราไปอย่างหน้าตาเฉยๆ จนทนไม่ได้ต้องประกาศสงครามด้วยการรับแมวมาเลี้ยง

โถ ในชีวิตนอกจากเรียนหนังสือและก็ทำงานในหน้าที่วิชาชีพที่ร่ำเรียนมา ไม่เคยเลี้ยงอะไรเลย อ้อ ไม่สิ เคยเลี้ยงปลาหางนกยูงด้วย นั่นน่ะ งานใหญ่ในชีวิตเชียว เคยพยายามจะเลี้ยงหมา ก็ถูกบุคคลใกล้ชิดออกปากขอร้องว่าอย่าเลี้ยงเลย สงสารหมา...ซะงั้น ช้านแย่ขนาดนั้นเลยเรอะ แต่ก็เชื่อนะ

เมื่อถึงคราจำเป็นต้องเลี้ยงแมว คาดว่าพี่สาวจะหามาให้ตัวเดียว โน..ชีแจ้งว่า ตัวเดียวไม่ด๊าย เด๋วแมวจะเหงา จัดมาเลย 2ตัว เราอึ้งแต่ก็จริงอย่างที่พี่สาวว่าเนอะ เอาว้า สองก็สอง สู้ตาย วันแรกๆภารกิจคือสร้างความคุ้นเคยกับท่านแมว ลูกแมวอายุไม่ถึงเดือน เขากลัวเรา ไม่ให้เข้าใกล้ วิ่งหนีไปซุกตรงนั้นทีตรงนี้ที

ภารกิจที่2 คือ แยกความแตกต่างของเขา และหาชื่อเรียก สอบถามคนที่เขาเลี้ยงหมาแมว เขาบอกพี่อย่าเรียกเขาเหมียวๆนะ เรียกชื่อเขาเลย สักพักเขาจะรู้จักชื่อเขา เอาสิ แล้วจะตั้งชื่อไรเนี่ย ประเด็นคือ เราชอบชื่อไทยๆ ไม่ชอบชื่อนอก คิดไปคิดมา ชอบกินขนุนกะชมพู่ เอา2ชื่อนี้ละกัน อ้าวแล้วตัวไหนขนุนตัวไหนชมพู่ ตัวผู้ขนออกเขียว เป็นขนุนละกัน ดูจะแมนๆ ตัวเมียขนออกเหลืองนิดๆ เป็นชมพู่ ดูหญิงดี

ภารกิจที่3 คือหาอาหารให้แมว แล้วแมวกินอะไร ยังไง ตัวเราเอง กาแฟแก้วเดียวก็ไปทำงาน ตอนเย็นก็ตามอารมณ์ แล้วแมวล่ะ ปรึกษากูรูเขาก็บอกเอาอาหารเม็ดสิ ง่าย สะดวก ปลาทูด้วย ปลาทูก็ต้องแกะให้ด้วยนะ ระวังก้าง ต๊าย..ละเอียดอ่อนจัง โออ่ะ พอได้

ภารกิจที่ 4 แล้วแมวอึฉี่ยังไง กูรูบอกหาทรายให้เขา งงสิ ทรายที่ไหนยังไง อ้อ มีขาย ค่อยยังชั่ว ผ่าน

ภารกิจที่ 5 แล้วต้องขังหรือปล่อยยังไง กูรูบอก ปล่อยออกนอกบ้านได้ แมวดูแลตัวเองได้

ภารกิจที่ 6 วัคซีนให้ตอนไหน กูรูบอกอุ้มไปหาหมอหมา เอ๊ย หมอแมวเลย

ไม่น่าเชื่อว่าเราผ่านการเรียนรู้ในการเลี้ยงแมว มาได้ยังไง คิดย้อนกลับไป เฮ้ย..ทำได้ไงอ่ะ เลี้ยงได้ดีเกินไปจนทุกคนงง เจ้าของเดิมที่ยกลูกแมวให้ ติดตามถามข่าวจากพี่สาวเพราะเป็นห่วงแมว พี่สาวบอกเลยว่า น้าเขาเลี้ยงดียังกะลูก ตอนหลังๆเขาถามพี่สาวอีกว่า มีแมวอีกครอก น้าเขาอยากได้แมวเพิ่มป่าว โอ..โน ขอเลี้ยงเท่านี้ล่ะนะ ไหนๆก็รับเขาเข้ามาในชีวิตแล้วก็ขอทำดีที่สุดละกัน

เอ่อ ลืมบอกแฮะ ทั้ง2ตัวเป็นแมวบ้านๆวัดๆนะคะ ไม่มีสกุลรุนชาติสูงส่งมาจากไหน

แรกๆ มีเรื่องขำเยอะ แมวคงคิดว่าเราเป็นแม่จริงๆ เดินตามต้อยๆ ลืมบอกอีก เรากะแมวนอนบนเตียงด้วยกัน แต่เราเช็ดตัวให้เขาก่อนนะ เราวิตกจริตมากที่แมวเราทำไรไม่เป็น จนคิดว่าต้องสอนแมวให้มีทักษะชีวิตยังไง ถ้ามีโรงเรียนแมวในจังหวัดเราต้องส่งเขาไปฝึกแหง

งานเข้าครั้งแรก เมื่อแมวที่ใสซื่อในวิชาการเอาตัวรอดพอๆกับคนเลี้ยง ถูกหมาข้างบ้านกัดบาดเจ็บ ตกใจมาก ตอนที่เรียกหาเขาไม่เจอ เด็กข้างบ้าน มาบอกว่าใช่แมวน้ารึเปล่า มันโดนหมาหนูกัด โห..เห็นสภาพเขาแล้วร้องไห้เลย ขนุนนะตอนนั้น อุ้มไปหาหมอแมว ขนุนถูกผ่าตัดด่วน กรรมซัดซ้ำเมื่อวันต่อมาต้องเข้าประชุมที่กทม. ต้องบรี๊ฟหลานชายตั้งนานเพื่อให้เขาดูแลแมวให้ได้ช่วงน้าไม่อยู่ วันๆเอาแต่โทรกลับมาถามหลานว่าอาการน้องเป็นไงบ้าง กินได้ไหม แผลเป็นไง จนหลานบ่นเซ็งๆกับพี่สาว(แม่เขา)ว่าน้าห่วงแต่แมว เขากินไรไปโรงเรียนไง น้าไม่เคยถาม ก็ประคบประหงมจนผ่านมาได้ เก่งแฮะเรา

อีกที ชมพู่จู่ๆก็เดินลักษณะกระเผลก ซึม อุ้มไปหาหมอแมวคนเดิม (เป็นรุ่นน้องมหาลัยอ่ะ) สงสัยจะโดยหมากัดจนไส้เลื่อน แต่ไม่มีแผลนะ เราต้องหอบลูกใส่ตระกร้าพาไปx-rayที่รพ.เอกชนในจังหวัด รพ.ของรัฐเขาไม่ทำแต่เอกชนเขาไม่เกี่ยง คนรู้จักต่างก็ทำสีหน้าไม่ถูกเมื่อรู็ว่าเราพาแมวไปตรวจในรพ.คน คงอยากขำแต่เกรงใจเรา ชมพู่ก็โดนผ่าอีก

เวลาแมวถูกผ่าตัดหรือมีแผล ต้องถูกพันผ้าก๊อสอย่างแน่นหนาเพื่อป้องกันแมวกัดเลียแผล เราต้องทายาให้เขาด้วย ชมพู่เอาแต่ใจ(เหมือนแม่เลย) เลี้ยงยาก ขี้งอน ขี้รำคาญ พอเป็นแผลต้องกัดผ้าออกให้ได้ ผลก็คือ แผลหายช้ามาก เฮ้อ

เราว่าถ้าประกวดคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ในการเลี้ยงสัตว์แล้วมาเลี้ยงจนได้ดี เราว่าเราต้องอยู่อันดับต้นๆแหง เพราะแมวเรา นิสัยน่ารักมาก พอฝึกขับถ่ายได้ก็ไม่เรี่ยราด แถมขึ้นโถส้วมได้ด้วย เปิดประตูมุ่งลวดออกจากบ้านได้ นั่งร้องขอเข้าบ้านอย่างเป็นเวลา กินไม่มูมมาม

เวลาที่จำเป็นต้องขังเขา เราไปซื้อกรงที่ใหญ่ที่สุดในร้านเลยนะ นิสัยส่วนตัวของเราคือรักอิสระ ชอบโล่งๆ สบายๆ เราคิดว่าเขาก็คงไม่อยากอยู่ในที่แคบๆเช่นกัน

2ปีที่แล้ว ขนุนจากไปด้วยโรคไตวาย หมอบอกเป็นโรคของแมวตัวผู้ที่ทำหมันแล้ว แต่เราว่าลูกเราอายุสั้นเกินไป ช่วงที่ลูกป่วยเรามีงานต้องไปทั้งลาว ทั้งสิงคโปร์ ติดๆกัน ต้องฝากขนุนไว้โรงพยาบาลสัตว์ ไม่ต้องบอกก็คงพอรู้ว่าจ่ายอาน แต่ก็ไม่สามารถซื้อชีวิตลูกเราไว้ได้ ตี2ที่ขนุนจากไป ลูกคลานมาบนตักเรา ซบหน้า ตาปรอย ก่อนหน้านี้เราบอกลูกว่าอย่าทิ้งแม่ไปนะ แต่พอเห็นเขาทรมานเราจำต้องบอกเขาว่าแม่อนุญาตให้หนูไปได้ลูก แม่ขอโทษที่ช่วยหนูไม่ได้แม้ว่าแม่จะรักหนูมากแค่ไหน เราร้องไห้จนเหนื่อย กอดเขาไว้ เมื่อขนุนค่อยๆจากไปอย่างสงบ หลานมารับศพขนุนไปฝังใต้ต้นขนุนที่บ้านพี่ชาย

วันนึงเราขับรถออกจากที่ทำงาน ลูกแมวสีขาวดำตัวหนึ่งเดินอย่างโซซัดโซเซ ร้องอยู่ข้างทาง เราขับรถผ่านไปไม่ได้ ต้องจอดรถไปอุ้มเขาขึ้นมา "มีโชค" จึงกลายเป็นลูกสาวคนเล็กที่ชมพู่ไม่ยินดีต้อนรับ เพราะเขาเป็นลูกสาวคนเดียวมาหลายปี เดี๋ยวนี้ มีโชคโตขึ้น แข็งแรง มักจะรังแกชมพู่สาวน้อยผู้บอบบางเสมอๆ ถ้าชมพู่เป็นสาวเอวบางร่างน้อย กิริยามารยาทแช่มช้อยเรียบร้อยดูน่าทะนุถนอม แต่เอาตัวรอดเก่ง มีโชคก็เป็นสาวนักกีฬา ปราดเปรียวแสนซน เอาเรื่อง กิริยามารยาทไม่เรียบร้อยเอาซะเล้ย แต่ใสซื่อไม่รู้วิธีเอาตัวรอดจากอันตราย

ลูกทั้ง2 ของเราตอนนี้ คือ ความสุขเล็กๆง่ายๆของเรา ชีวิตเราเปลี่ยนตั้งแต่เริ่มเลี้ยงขนุนกะชมพู่แล้ว จากที่เคยลั้นลา กลายเป็น ประชุมเสร็จรีบกลับเร็วที่สุด ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของเขาทำให้เรายอมรับว่าเขาคือสุดที่รักของเรา เวลาที่กลับจากประชุม เขาแสดงออกถึงความดีใจแบบสุดๆเท่าที่แมวจะแสดงออกได้ ทำให้เราอยากกลับมาหาเขาให้เร็วที่สุด วันหยุดที่เราได้อยู่บ้านคือวันที่แมวของเรามีความสุขและผ่อนคลายที่สุด

บางทีความสุขของคนก็ไม่ใช่ได้มาจากเรื่องที่ยิ่งใหญ่และอยู่ไกลเกินเอื้อม แต่มันมาจากสิ่งเล็กๆ ธรรมดาๆและอยู่ใกล้ๆตัวเรานี่เอง

ความสุขของเราคือเวลาได้อุ้มเจ้าตัวเล็กๆทั้ง2ตัว คุยกะเขาเบาๆ หรือ นอนอ่านหนังสือ พิมพ์คอมฯแล้วมีเขา2ตัวนอนอยู่ใกล้ๆหรือนอนอยู่บนพรมวางเท้าใต้โต๊ะคอมฯ อีกตัวก็นอนอยู่บนเก้าอี้ใกล้ๆ(เหมือนตอนนี้เลย) เวลาเราเดินชมต้นไม้ข้างบ้าน เจ้า2ตัวก็จะเดินเล่นอยู่ใกล้ๆ ถึงเวลานอน พอแม่ปิดคอมฯปิดไฟ เขาก็จะวิ่งนำหน้าขึ้นบนบ้าน ประมาณว่า เฮ้อ ขึ้นบ้านเสียทีหนูง่วงนอนเต็มแก่ ตอนเช้า ชมพู่จะปลุกแม่อย่างเอาจริงเอาจัง ทั้ง2ตัวเข้านอนและตื่นเป็นเวลา ตามนิสัยของแม่

ง่วงแระ ไปนอนก่อนนะ เจ้า2ตัวกระวนกระวายมากแล้ว เพราะเลยเวลานอนมาโข ไว้วันหลังจะโพสต์ภาพลูกสุดที่รักของเราให้ดูค่ะ

มีความสุขกันทุกท่านนะคะ ความสุขอยู่รอบๆตัวเรานี่แหละค่ะ