BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : ตอนที่ ๗ พร่ำเพ้อกับฝูงชน

ตอนที่ ๗ พร่ำเพ้อกับฝูงชน

เช้าอังคารอากาศดีเริ่มมีแดด
พอถึงแปดโมงเช้าเราสังสรรค์
ฟัง Present กัยอาจารย์สำราญครัน
ได้ครึ่งวันออกไปเพลินเดินแก้เซ็ง

ไปกับเพื่อนอาจารย์อนัญญา
จบ UCLA มาล้วนคนเก่ง
เราพูดน้อยฟังมากยังเง็งๆ
อังกฤษเปล่งไม่ค่อยออกเสียงผิดไป

ไปกินข้าวพอตกบ่ายไปเยี่ยมเด็ก
ยังตัวเล็บขวบครึ่งพึ่งวิ่งไหว
ได้เป่าขลุ่ยให้เด็กฟังยังชื่นใจ
แล้วก็ได้เดินเล่นซื้อของมา

เอาขนมช็อกโกแล็ตเป็นข้อใหญ่
เพื่อเซ่นไหว้เหล่า Dent อย่าถือสา
ที่ปล่อยให้ทำงานอยู่นานมา
อย่าโกรธากันเลยใช่เกี่ยงงาน

วันนี้เจอแต่คนสับสนชีวิต
เพิ่มเพื่อนมิตรใหม่ๆสนุกสนาน
Conference ตอบไม่ได้ยังเบิกบาน
พอเลิกงานรีบปั๊บกลับมานอน

ว่าพรุ่งนี้ได้ทีจะหนีเที่ยว
ได้ซื้อตั๋วแก้เบี้ยวซื้อไปก่อน
จะไปหา Capilano ในดงดอน
ไปเที่ยวทัศนาจรเพียงลำพัง

อาจารย์ทิ้งเราไว้ไปกับเพื่อน
เราก็เหมือนอกหักรักผิดหวัง
แต่บางทีอาจดีกว่าบ้าพลัง
ไม่ต้องพะว้าพะวังวิ่งตามใคร

ต้องรีบเก็บแรงไว้ไปพักผ่อน
จะเข้านอนแน่แท้อย่าสงสัย
ขอพรุ่งนี้แดดออกเดินปลอดภัย
ฝนอย่าได้ตกมาอย่าแกล้งกัน

Create Date : 23 มีนาคม 2555

Last Update : 23 มีนาคม 2555 12:30:20 น.

0 comments

Counter : 322 Pageviews.