BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : มาตรฐานการควบคุมโรงงานอัดกระป๋องสับปะรด (มคอ.)ภาค ๒ สับปะรดนอกรีต

มาตรฐานการควบคุมโรงงานอัดกระป๋องสับปะรด (มคอ.)ภาค ๒ สับปะรดนอกรีต

หลังจากที่สถาปนารสชาติของ “สับปะรดพันธ์แท้” ขึ้นด้วยสับปะรดกระป๋องแล้ว โรงงานสับปะรดกระป๋องก็ผุดงอกเป็นดอกเห็ด มีการผลิตสับปะรดกระป๋องในรูปแบบต่างๆกันขึ้นมากมาย เช่น สับปะรดในน้ำเกลือ สับปะรดในน้ำมันพืช สับปะรดในซอสมะเขือเทศ หรือแต่ที่เป็นได้รับนิยมมากที่สุดก็ยังคงหนีไม่พ้น “สับปะรดกระป๋องหุ้มเงาะในน้ำเชื่อม” (ซึ่งอ้างว่าเป็นส่วนหนึ่งของสับปะรดกระป๋อง แต่นี่มันเงาะกระป๋องชัดๆนี่) ส่วนการกดขี่ข่มเหงสับปะรดพันธุ์พิ้นเมือง หรือที่เหล่าหุ้นส่วนและลูกค้าของโรงงานสับปะรดกระป๋องนิยมเรียกว่าเป็น “สับปะรดชั้นต่ำ” หรือ “สับปะรดนอกรีต” นั้นก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นจนกระทั่งแทบจะหาสับปะรดสดๆในประเทศนี้แทบไม่ได้

ในเวลาต่อมา มีโรงงานบางแห่งพยายามทำสับปะรดกระป๋องที่ผสมผสานเข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่นขึ้น ที่มีชื่อเสียงก็เช่นสับปะรดในปลาร้า แต่กลับถูกผู้ผลิตรายใหญ่ตราหน้าว่าเป็น “สับปะรดก่อการร้าย” ไปเสียดื้อๆ แล้วก็ปลุกปั่นประชาชน ซึ่งก็มีความเชื่อเชิงอุดมคติอยู่ในใจเสมอว่า สับปะรดที่แท้จริงมีได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ในช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายนั้น การตรวจจับปราบปรามอย่างบ้าคลั่ง ทำให้สับปะรดกระป๋องที่เริ่มจะมีความหลากหลายอยู่ในตอนนั้น กลับเสื่อมสลายลงไปอีก

และด้วยเหตุการณ์นี้เอง เหล่าผู้ผลิตสับปะรดกระป๋องรายใหญ่จึงได้รวมหัวกันคิดขึ้นมาว่า ถ้าหากเราปล่อยเอาไว้แบบนี้ มันก็ต้องมีสับปะรดแปลกๆผ่าเหล่าผ่ากอขึ้นมา หรือมีคนคิดทำสับปะรดกระป๋องรูปแบบใหม่ๆเพื่อมาตีตลาด ถ้ามันรสชาติอนาถอย่างสับปะรดในปลาร้าที่หเอกันอยู่ได้พักเดียวก็หมดความนิยมก็แล้วไปเถอะ แต่ถ้าเกิดมันอร่อยติดใจขึ้นมาแล้วก็จะบังเกิดความเสียหายอันใหญ่หลวงต่อตลาดสับปะรดกระป๋อง

ดังนั้น เหล่าผู้ผลิตรายใหญ่จึงได้ริเริ่มแผนการที่เรียกว่า “ให้การศึกษา” ขึ้นมา โดยพยายามฝังหัวเด็กทุกๆคนในประเทศว่า “สับปะรดอื่นใดของข้าพเจ้าไม่มี สับปะรดกระป๋องเป็นสับปะรดของข้าพเจ้า” นอกจากนั้น ยังออกกฎหมายบังคับให้สับปะรดทุกลูกผ่านการแปรรูปไม่ว่าวิธีใดวิธีหนึ่ง ซึ่งจริงๆแล้ว มันก็เป็นการบังคับกลายๆนั่นแหละว่าให้เอาไปทำสับปะรดกระป๋องเสียให้หมด เพื่อป้องกันมีให้มีใครได้ลิ้มรสเปรี้ยวๆหวานๆของสับปะรดสดอีกต่อไป ถึงแม้จะมีเกษตรกรบางรายพยายามแปรรูปด้วยตนเองในรูปแบบต่างๆ เช่น สับปะรดดองเค็ม สับปะรดแดดเดียว แต่ก็มักไม่ประสบผลสำเร็จ เนื่องจากทุกๆคนในประเทศนี้ต่างฝังใจเสียแล้วว่า “สับปะรดพันธ์แท้” นั้นต้องมีรสชาติเหมือนสับปะรดกระป๋องในน้ำเชื่อม ยิ่งหุ้มด้วยเงาะยิ่งสุดยอด (ตกลงนี่จะกินสับปะรดหรือเงาะฟะ) พอทำอะไรใหม่ๆออกมาก็กลายเป็น “สับปะรดนอกรีด” ไปทั้งสิ้น และคนที่ทำก็มักถูกสังคมดูถูกเหยียดหยามจนไม่มีที่ยืนในสังคม

ในที่สุด “สับปะรดนอกรีต” และสับปะรดสดก็ค่อยๆเลือนหายไปจากประเทศแห่งนี้ คงเหลือไว้แต่เพียง “สับปะรดพันธ์แท้” (หรือก็คือสับปะรดกระป๋องดีๆนี่เอง) ซึ่งถูกค้ำจุนไว้ด้วย“ระบบการศึกษาว่าด้วยสับปะรดกระป๋อง” ที่ฝังรากลึกลงไปในสังคมแห่งนี้

Create Date : 08 มีนาคม 2554

Last Update : 8 มีนาคม 2554 20:02:28 น.

3 comments

Counter : 827 Pageviews.

โดย: อาร์ลาฟองค์

วันที่: 8 มีนาคม 2554 เวลา:20:53:44 น.

กินสดดีกว่า ผลไม้ไทยดีที่สุดในโลก

โดย: vootb

วันที่: 8 มีนาคม 2554 เวลา:21:19:09 น.

*เหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องสั้นนี้ล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมา สถานที่และตัวละครต่างๆไม่มีอยู่จริงทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ถ้าหากอ่านๆไปแล้วเกิดรู้สึกว่ามันคลับคล้ายคลับคลา หรือบังเอิญไปพ้องกับอะไรเข้า นั่นเกิดจากความบังเอิญล้วนๆนะจ๊ะ

โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน

วันที่: 9 มีนาคม 2554 เวลา:20:12:54 น.