2019 Hokkaido: กินเบียร์อร่อย ๆ ที่ Beer Museum และชมวิวบนยอดเขา Moiwa
เมื่อวานเราไปเที่ยวแบบมุ้งมิ้งกันมาแล้วที่โรงงานช็อคโกแลต วันนี้เลยเปลี่ยนแนวมีแผนมาเที่ยวที่เข้ม ๆ ดาร์ค ๆ หน่อย อย่างพิพิธภัณฑ์เบียร์ ตื่นเช้าแบบสาย ๆ ตามประสาคนสันหลังยาววันนี้อากาศดีลงมากินอาหารเช้าวันนี้จกปลาแซลมอนมาจานใหญ่ และไข่แซลมอน 2 ถ้วย สด ๆ เลยเทรวมบนถ้วยก็จะเป็นประมาณนี้ อิฉันกินแบบนี้อยู่ตลอดทริปเลยฮ่ะ กินทุกวันเหมือนเดิม เพิ่มเติมที่ประมาณ เดินทางมา Beer Museum นั่งรถไฟออกมานอกเมืองนิดนึง และเดินต่ออีกพอเหนื่อยบางคนเค้ามาทางรถบัส รู้สึกจะใกล้กว่า แต่พวกเราอยากเดินดูบ้านชาวบ้าน ตามประสากะเหรี่ยงขี้เจือก บ้านชาวบ้าน แถวนี้เป็นตึกอยู่อึมครึม ดูคล้าย ๆ ยุโรปตะวันออกมากกว่าญี่ปุ่นเดินเลี้ยวไปเลี้ยวมาตาม Google map เราก็เจอถังเบียร์เรียงรายให้แน่ใจว่ามาไม่ผิดละและมีปล่องไฟสูง ๆ มีตัวอักษรมีดาวให้ดูเบียร์ ๆ ด้วย (หืมมม..)เดินมาจนเห็นป้ายงี้ ถึงอุ่นใจว่ามาถูกที่ละ เข้าไปเจอถังเบียร์อันเท่าตึก ใหญ่มากกกกกกเฮียฉันต้องได้ดื่มเบียร์เป็นทางเดินโค้ง ๆ รอบถัง กว่าจะเดินรอบ เหนื่อยทีเดียวเชียวเพราะสูงลิบเลยพอเข้าไปก็จะเจอส่วนที่เป็นพิพิธภัณฑ์มีประวัติ รูปฉลากเบียร์และโปสเตอร์สวย ๆ ในสมัยก่อนเดินดูพอเพลิน ๆ ก็หมดละพิพิธภัณฑ์ของญี่ปุ่นทำได้น่าสนใจทั้งนั้นเลย ไม่ค่อยมีอะไรน่าเบื่อพอเดินจนสุดทาง ก็จะเป็นร้านเบียร์ละมีเมนูให้เลือกตรึมส่องเมนูเสร็จ ก็มาซื้อบัตรที่ตู้แล้วไปรับเบียร์ที่เคาน์เตอร์อันนี้สั่งแบบ 3 แก้ว เบียร์รสชาติต่างกัน จะมีที่รองจากที่เขียนรายละเอียดมาให้ว่าแต่ละเบียร์คืออะไรสั่งเบียร์มาแล้ว ก็ต้องสั่งชีสและถั่วมากินแกล้มด้วยแบบคลาสสิคอร่อยสุด (ละมั้ง..)2 คน 3 แก้วเล็ก เฮียก็เริ่มมึน เบบี๋กันเหลือเกิน บรรยากาศร้านมีกล้วยมาสั่งเบียร์ด้วย ตรงทางออกจะมีถังเบียร์ให้เข้าไปถ่ายรูปด้วยอากาศดี ๆ ออกมาเดินเล่นข้างนอกดีกว่า เจอร้านไอติม ก็แวะซะหน่อย อันนี้อร่อยกว่าเบียร์เยอะเลย ช่วงหน้าร้อนต้นไม้ที่แปะอยู่ตรงฝาบ้านคงจะเขียวสวยไม่ไกลจากเบียร์มิวเซียมมีช็อปปิ้งมอลล์เล็ก ๆ แต่มีโซนกาชาปองใหญ่บ้ะเร่อ กดได้ถุงลายหมาและน้องแมวบนหม้อหุงข้าว น่ารักมากเลยส่วนเฮียก็ไปถูกใจกรอบแว่นตาแบบใส ที่หาซื้อในไทยไม่ได้ มาเจอที่นี่ก็เลยตัดแว่นซะเลย พนักงานพูดภาษาอังกฤษกันไม่ได้ แต่พยายามกันมากโดยเปิด VDO call กับอีกสาขานึงที่มีพนักงานพูดอังกฤษได้ และพนักงานทั้งสาขานี้ก็มามะรุมมะตุ้มช่วยให้กำลังใจกันใช้เวลาในการวัดสายตาตัดแว่นนานโข เนื่องจากปัญหาด้านการสื่อสาร อิฉันออกมาได้ก็เจอเครื่องยืดเส้น อันนี้ดี๊ย์ดีย์ อยากให้เมืองไทยมีมั่งมาแวะฟู้ดคอร์ทอิฉันไม่หิวเท่าไหร่ ก็เลยสั่งบะหมี่น้ำหอยลาย เค้ามีขนาดเล็กขนาดใหญ่ให้เลือก อิฉันเลยเลือกไซส์เล็กมาซดน้ำเล่น ๆ พอมันมา..บร๊ะเจ้าว๊อยยย...ชามเท่ากะละมัง ใส่หอยมาเป็นกิโลอร่อยมั้ย ก็อร่อยนะ แต่มันใหญ่ไปมั้ยยยย อิฉันถึงกับนั่งรอดูว่าถ้าคนสั่งไซส์ใหญ่มันจะมากะมังขนาดไหน ขึ้นรถไฟกลับมา ผ่านร้านขนม และอยากหาที่นั่งพักสักครู่ เลยแวะที่ร้านเค้กหน้าตาดูดีได้ไอ้นี่มาวันนี้เราเที่ยวยาว โดยไม่กลับไปนอนเลื้อยที่ที่พักก่อน เพราะอยากจะขึ้นยอดเขา Moiwa กันก่อนพระอาทิตย์ตก ยอดเขา Moiwa นี้ คนนิยมขึ้นไปดูวิวและชมพระอาทิตย์ตกกันมาก วิวตอนกลางคืนก็จะมองลงมาเห็นวิวเมืองแสงไฟระยิบระยับ ถึงจะมีชื่อเป็นยอดเขา แต่ก็เดินทางจากตัวเมืองซัปโปโรมาไม่ไกลและเดินทางสะดวกสบายมาก โดยขึ้นรถรางมาลงสถานี Ropeway iriguchi แล้วนั่งรถบัสฟรีไปลงที่สถานีกระเช้าเพื่อขึ้นเขาเลยนี่ ๆ รถรางมาแล้วบนรถรางป้ายขึ้นรถบัสฟรีด้านล่างก่อนจะซื้อตั๋วขึ้นกระเช้าก็จะมีมาสคอตของยอดเขา Moiwa อยู่ อิฉันปรี่เข้าไปถ่ายรูป แล้วก็คิดว่ามันตัวอิหยังว่ะระหว่างทางก็จะเห็นนังมาสคอตอยู่ตรงโน้นนี้ จนไปข้างบนแล้วถึงได้รู้ ว่ามันคือกระรอกหูตั้ง เหรอออออ ทางขึ้นจะเห็นวิวสวย ๆ ของตัวเมืองคนละ 1700 เยน หรือประมาณ 520 บาทถึงจะเข้าฤดูใบไม้ผลิ แต่บนยอดเขาหิมะก็ยังมีอยู่ ดูขาว ๆ นุ่ม ๆ น่าโดดลงไปเชียวมีสถานีระหว่างทาง ให้แวะลงไปเดินดูหิมะ และช็อปปิ้งนี่ยังไม่ถึงยอดนะครัชรอพักนึง เราก็ขี่กระเช้าต่อเพื่อขึ้นมาถึงยอดบนยอดเขาจะมีลานดูวิว มีร้านอาหาร มีลานจอดรถด้วย ข้างบนนี้ หนาวสุด ๆ เลยนะคระ อย่าได้คิดว่าเดือนเมษาแล้ว ฤดูใบไม้ผลิแล้ว หนาวสุด ๆ ออกมายืนข้างนอกแป๊บเดียวปากเขียวเลยลานชมวิวมีกระดิ่งให้สั่นวิวเมืองอลังการงานสร้างมากหนาวไม่ไหวแล้ว มือจิแข็ง ต้องไปกดซุปข้าวโพดกระป๋องร้อนมาถือไว้ได้ที่นั่งด้านในอุ่น ๆ ค่อยยังชั่วรอจนพระอาทิตย์กำลังตก ค่อย ๆ มืด และไฟในเมืองก็เปิดกันระยิบระยับสวยงามมาก ที่นี่คุ้มค่าน่ามานะฮะแต่ถ้ามาช่วงเมษา ยังไงก็เช็ควันที่เค้าปิดกันด้วยก็ดี เพราะหลังจากที่อิฉันขึ้นไป อีก 2 วันเค้าก็ปิดกันแล้วไปแวะย่านซูซุกิโนะกันต่อ ย่านนี้เป็นย่านคนกลางคืน บาร์โฮสท์เต็มเลยหนุ่ม ๆ เป็นอาหารตาเพียบหนุ่ม ๆ ผมทองยืนเรียกลูกค้าร้านอาหาร เขียนภาษาไทยด้วย เป็นร้านอาหารปูไปซะฉิบ อยากกินปู แต่อาเฮียเป็นฝรั่งเรื่องมาก ฮีไม่กินอาหารทะเล ไม่กินปูไม่กินกุ้ง กลับมาจบกันที่ข้าวหน้าเนื้อของโปรดเฮีย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [