2017 New year in Taiwan : ไปแช่ออนเซ็นและเที่ยวน้ำตกอูไหล (Wulai)
วันนี้นั่งรถไกล ออกนอกเมืองกันซักหน่อย มาเที่ยวชมธรรมชาติค่ะ อะไรจะดีไปกว่าน้ำตกสวย ๆ สูง ๆ ซักที่ น้ำตกอูไหลนี้อยู่ไม่ไกลจากไทเป นั่งรถบนทางคดเคี้ยวประมาณ 40 นาทีเท่านั้นก็ถึงแล้ว ซึ่งแถวนี้นอกจากน้ำตก ก็มีชนพื้นเมือง ลำธารป่าไม้ แถมยังเป็นแหล่งน้ำแร่ให้มาแช่ออนเซ็นกันสบาย ๆ ตัวด้วย ช่วงที่อิฉันมายังไม่มีซากุระ แต่ได้ยินว่าพอหน้าซากุระ ที่นี่ก็เป็นแหล่งที่คนมาชมดอกไม้กันอีกด้วย
ที่นี่เคยเป็นบริเวณที่เค้าทำเหมืองกัน ก็จะมี Wulai log cart ที่เป็นรถไฟเล็ก ๆ วิ่งระยะสั้น ๆ ที่พอเค้าเลิกทำเหมือง เค้าก็เอามาปล่อยให้เป็นรถไฟให้นักท่องเที่ยวได้นั่งเล่นชมวิว มันเคยเป็นที่ ๆ นักท่องเที่ยวแห่มาเที่ยวกันมากมาย แต่เมื่อเดือนสิงหา ปี 2015 เพิ่งผ่านมาแว้บ ๆ นี่เอง อูไหลก็เจอกับไต้ฝุ่นที่พังเมืองไปทั้งเมืองเลย บริเวณแถวนี้ไม่สามารถติดต่อกับภายนอกได้ และไต้ฝุ่นยังถล่มรถไฟท่องเที่ยวอันนี้ ซึ่งช่วงที่อิฉันไปยังไม่ทันได้ซ่อมแซมเลย
หนังสือไกด์บุ๊คบอกว่าการเดินทางมาจะมาโดย MRT สถานี Xindian (Xindian line) แล้วต่อด้วยรถบัสสาย 849 อีกประมาณ 40 นาที ก็ถึง
เรานั่งรถไฟมาถึง Xindian ลงที่สถานีแล้วเดินโต๋เต๋หารถบัส อิข้าง ๆ ที่อยู่ติดกันนั่นทีแรกก็คิดว่าคือรถบัสที่เราจะขึ้น แต่เปล๊าาาา ไม่ใช่ฮ่ะ เลยสรุปกันว่าจะไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วค่อยเดินหาละกัน
เดินไปเดินมา ไม่มีไรกิน มาจบที่สตาร์บัค ที่สถานีนั่นเอง
แล้วเราก็ข้ามถนนเดินตระเวนหาป้ายที่ขึ้น 849 ก็เจอจนได้ รออยู่พักใหญ่ เมื่อรถมา ปรากฎว่าคนขับไม่ให้เราขึ้น บอกแต่ No ๆๆๆๆ แล้วบ๊งเบ๊งใส่เราเป็นภาษาจีนอีกชุดใหญ่ อิฉันกะอาเฮียถอยกรูด ขณะที่่คนไต้หวันอื่น ๆ ขึ้นรถไปกันหมด รถบัสหงึก ๆ หงัก ๆ ทำท่าจะออกไม่ออก แต่แล้วก็จอด และมีอาม่าคนนึงลงจากรถมาอธิบายเป็นภาษาอังกฤษว่า ป้ายนี้ไม่ได้ไปอูไหล ยูต้องไปขึ้นอีกฝั่งนึง แล้วชี้ไปที่ป้ายที่อยู่ฝั่งสถานีรถไฟนั่นแหละ อาม่าลงมาอธิบายอยู่พักนึง รถบัสก็จอดรอม่า พอแกขึ้นรถไปรถบัสก็ออก คนทั้งรถหันมาบ๊ายบายอิฉันกะอาเฮียกันทั้งรถ ท่าทางเค้าคงถกกันบนรถอ่ะนะว่าจะส่งคนพูดอังกฤษได้ลงมาบอกทางอีกะเหรี่ยงสองคนนี้ดีไหม ใจดีสุด ๆ เลย
เราข้ามฝั่งมารอ 849 แต่แถวยาววววววววววววเฟื้อย เราจึงตัดสินใจขี้โกง ขึ้นแท็กซี่แบบแชร์กะชาวบ้านไปอูไหลเลย โดยบอกคนขับว่าจะไปอูไหล ช่วยหาคนมาแชร์ด้วยได้ป่าว ซึ่งแกก็ว่าง่าย หามาให้คนนึง ทำให้ประหยัดค่ารถไปได้อย่างดี
มาถึงละ
เดินเข้าหมู่บ้านข้ามสะพาน จากสภาพบางมุมยังแสดงความเสียหายที่อูไหลได้รับจากไต้ฝุ่นเมื่อครั้งนั้นอยู่บ้าง ต้นไม้สูง ๆ บางต้นบนภูเขา ถ้าส่องดูดี ๆ จะเห็นเก้าอี้ที่คงจะโดนไต้ฝุ่นพัดไปแขวนเกี่ยวอยู่บนยอดด้วย
ผ่านดงร้านค้าขายอาหารหลายร้าน
อันนี้เป็นแป้งโมจิเหนียว ๆ หยุ่น ๆ ปิ้ง เลือกราดซ๊อสได้หลายอย่าง อันนี้เคี้ยวหนุบหนับหวานหอมอร่อยดี นึกแล้วอยากกินอีกเลยเชียว
เราเลือก Topping เป็น เนยถั่วกับน้ำผึ้ง อร่อยสุด ๆ ลุงคนขายบอกอันนี้เป็นท็อปปิ้งยอดฮิต ลุงก็ชอบ
อาเฮียชอบมาก
อย่างอื่นก็มีขาย ไส้กรอกก็อร่อย
ยังคงไม่จบกับอาหารต้อนรับสู่อูไหล เราเจอร้านปาท่องโก๋และนมอัลม่อน ดูดีงามและ Healthy สุดๆ
ปาท่องโก๋ท่อนบ้ะเร่อ กะนมอัลม่อน
ไม่อร่อยเลยยยย
ของไต้หวันมันก็ไม่ได้อร่อยไปซะทุกอย่างนะ
เดินต่อมุ่งหน้าสู่น้ำตก ระหว่างทางก็เดินผ่านอะไรมากมาย
สะพานสีแดง มีธงไต้หวันปลิวไสว
ลำธารเริ่มมีน้ำใสละ
จะมีรูปปั้นชนเผ่าพื้นเมืองด้วย
ร้านค้าแถวนั้น คงของชาวเขานั่นแหละ มีผักผลไม้ขาย
ตลอดแนวรั้วจะมีรูปภาพลวดลายชนพื้นเมือง
เดินขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ มุ่งหน้าหาน้ำตก
อิฉันพกน้องกุ๊กไก่ไปถ่ายรูปโฆษณาเพจโครเชท์ให้คุณพี่สาว กุ๊กไก่อินทายวานน
ธรรมชาติใหญ่โตสวยงาม และดูน่ากลัว
เดินมาจนถึงน้ำตกละ ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งสวยงาม
ใกล้ ๆ น้ำตก จะมีอุโมงค์ของรถไฟด้วย แต่มันปิดบริการ
ร่องรอยความเสียหายจากไต้ฝุ่นยังมีอยู่
ตรงมุมที่มองเห็นน้ำตกได้สวยที่สุด จะมีร้านกาแฟด้วย นั่งอิ่มเอมชมน้ำตกกันพักใหญ่ให้หายเหนื่อยกันตรงนี้
เดินกลับลงมา ผ่านสถานีรถไฟ (ที่ไม่เปิดดำเนินการ)
ผ่านแมวเหมียวช่างฉอเลาะรับแขก
ระหว่างทางขายยาอกฟูรูฟิต เอ๊ย..น่าจะเป็นเหล้าไวน์อะไรซักอย่าง สีสันต์น่าชิมมากมาย
ลงจากน้ำตกมาได้พักนึง จะมีกิจการห้องพักเรียงรายเป็นแถวให้บริการออนเซ็น ที่ใช้น้ำร้อนมาจากน้ำแร่ใต้ดิน (?) สามารถเลือกพักได้แบบทั้งคืน หรือ 2 ชม. 5 ชม. ไหน ๆ มาถึงนี่แล้ว อิฉันว่าลองแช่ออนเซ็นดูก็ไม่เลว เราจึงเลือกแบบ 2 ชั่วโมง
จะมีแบบห้องส่วนตัว และแบบห้องรวม ซึ่งแบบห้องส่วนตัวจะมีห้องแช่ที่เห็นวิวสวย ๆ ข้างนอกด้วย แช่น้ำแร่ไปดูวิวไปน่าจะมีความสุขไม่หยอก
ในห้องจะเป็นห้องพักแบบมีเตียงมีโซฟาเลยแหละ ถ้ามาพักซักคืนคงจะแช่น้ำแร่กันให้ตัวเปื่อย
ดีงามมมมม แช่กันจนตัวเปื่อย ใครใคร่นอนเลื้อยก็นอนไป ใครใคร่แช่น้ำก็แช่ไป
แต่อิฉันสงกะสัยอยู่อย่างว่าน้ำร้อนเนี่ย มันน้ำแร่จริง ๆ รึเปล่าหว่า หรือแค่น้ำประปาร้อนธรรมดา เพราะไม่ยักกะได้กลิ่นน้ำแร่ที่น่าจะมีกำมะถันอยู่บ้าง แต่ก็ช่างเถอะ คิดซะว่าน้ำแร่นั่นแหละ แช่แล้วจะผิวสวยยยย
ลงมาข้างล่าง เค้าให้นั่งรอแป๊บนึงเพื่อที่จะเสริฟชากาแฟ มีหมาดำนอนอ้วนรับแขกอยู่
เสริฟกาแฟร้อนและโมจินุ่ม ๆ ไส้ถั่วลิสง
เดินกลับ ๆ
ผ่านดงของกินอีกแล้ว และเริ่มหิว
ที่นี่ก็มีข้าวหลาม
แวะโซ้ยไส้กรอกซะหน่อย
ก่อนจะขึ้นรถบัสกลับบ้าน เดินเล่นแถวนั้นอีกนิดนุง จะมีสะพานแขวนสวย ๆ ด้วย
นั่งรถบัสโยกซ้ายโยกขวากว่าจะเข้าไทเป อาหารเราก็ย่อยหมด อาเฮียซึ่งเป็นแฟนอาหารอินเดียตัวยง อยู่ ๆ ก็บอกว่าเฮียเจอร้านอาหารอินเดียในแอ๊ปอะไรซักอย่าง และเฮียอยากกิน เราจึงเดินตามแอ๊ปนั่นไป
ก็พอใช้ได้ฮ่ะ
วันนี้ช่างเหนื่อยอ่อน เราค่อย ๆ เดินกลับที่พักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารนัก
ระหว่างทางก็แวะซื้อน้ำชาเย็นกินเล่น หวาน ๆ หอม ๆ
บล็อกหน้าพาไปเที่ยว Creative park แหล่งช็อปปิ้งสุดเกร๋ และกลับไปเดินเล่นซีเหมินในวันที่มีตลาดนัดฮ่ะ
Create Date : 28 มีนาคม 2560 |
|
0 comments |
Last Update : 28 มีนาคม 2560 22:13:30 น. |
Counter : 3534 Pageviews. |
|
|
|