2017 New year in Taiwan : วัดหลงซาน (Lungshan temple) ช็อปปิ้งย่านซีเหมินติง และตลาด Shelin วัดหลงซาน เป็นวัดเก่าแก่ 300 กว่าปี อยู่ใกล้ ๆ แหล่งช็อปปิ้งยอดฮิตซีเหมินติง ใกล้มั้ยอ่ะเหรอ  จริง ๆ เดินกันหอบเลยเหมือนกัน เพราะพวกเราดันอุตริมาออกสถานี Ximen ตรงแหล่งช็อปปิ้งแล้วค่อยเดินย้อนกลับไปวัด ซึ่งจริงแล้ว ถ้าออกสถานี Longshan temple ทางออก 1 ก็จะป๊ะกับหน้าวัดเลย  ที่นี่เป็นวัดที่สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1738 โดยคนจีนอพยพจากมณฑลฝูเจี้ยน มีพระมากมายหลายลัทธิอยู่รวมกันเป็น 100 องค์ โดยมีพระประธานเป็นเจ้าแม่กวนอิม ซึ่งระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 วัดนี้ก็โดนระเบิดกันอุตลุด แต่เจ้าแม่กวนอิมไม่เป็นอะไรเลย  ก่อนที่จะไปดูวัด มาเริ่มออกเดินทางไปกะอิฉันกันก่อน   มาหลง ๆ ด้วยกันนี่แหละค่ะ   เรามาออกสถานี Ximen แถวนี้จะมีตึกแดง The red house เป็นอาคารสไตล์ยุโรปอิฐแดงทรงแปดเหลี่ยม เป็นตลาดสาธารณะแห่งแรกของไต้หวัน สร้างตั้งแต่ปี 1906 ช่วงวันเสาร์อาทิตย์เค้าจะมีตลาดนัดขายของมีดีไซน์กัน น่าเดินมากมาย ซึ่งอิฉันจะพามาเดินวันหลังนะคะ  ตัวอาคารไม่รู้ว่าปกติเค้าเปิดให้เข้าไปดูได้หรือเปล่า แต่ตอนที่อิฉันไปเค้าขึงผ้าใบเป็นรูปตึกซะยังกะของจริง อากาศวันนี้ไม่หนาวเลย จริง ๆ มาไต้หวันผิดหวังอยู่อย่างที่มันไม่หนาว  โชคดีเหลือหลายที่ไม่อุตริเอารองเท้าบู้ทมาด้วย แหล่งช็อปซีเหมินติง  เค้าว่าเป็นฮาราจูกุหรือชิบุยะของไทเปเลยทีเดียว  แล้วเราจะกลับมาใหม่  ตอนนี้เดินหาวัดก่อน เจอร้านอาหารน่าสนใจ  แวะเข้าไปหาข้าวเช้ากินก่อน อาเฮียกินไรไม่รู้ หน้าตาน่าเบื่อ อิฉันกินกาแฟ กับริซอตโต้  รสชาติหยุมแหยะสมกับเป็นริซอตโต้  เดินไปจนเกือบถึงวัด จะมีถนนเก่าแก่ชื่อ Bo-Pi-Liao Historic street อาคารแบบโบราณดูน่าสนใจดี เดินต่อมาเรื่อย ๆ จนถึงวัดละ คนเยอะคึกคักกันจริงๆ  ด้านหน้า มีน้ำตกขนาดใหญ่อยู่ด้วย คนเยอะมาก ๆ เข้ามาไหว้พระ มีของไหว้เรียงรายกันเต็มวัดเลยเชียว เดินกลับจากวัด มุ่งหน้ามาแหล่งช็อปปิ้ง ระหว่างทางมีร้านคอสเพล มีเสื้อผ้าชุดแฟนซีเยอะเลยดูน่าสนใจไม่เบา ปิกะจูก็มี เดินไป ๆ เจอศาลาหอระฆัง ระฆังของเดิมหายไปช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง  สงกะสัยโดนเอาไปหลอมเป็นอาวุธหมดละ ปีนขึ้นมาดู ก็อันไม่ใหญ่เท่าไหร่นะ แถวนั้นมีร้านน้ำชา  สไตล์ญี่ปุ๊นญี่ปุ่น  ซึ่งของเดิมเป็นที่พักของหัวหน้านักบวช แถว ๆ หน้าตึกแดง มีรูปปั้นบรอนซ์ให้ถ่ายรูปเล่นกันด้วย ก่อนเริ่มเข้าสู่โหมดช็อปปิ้ง แวะกินไอติมกันก่อน อร่อยมั้ยเหรอ? เฉยๆ อ่ะ  ทำไมคนรีวิวชอบบอกว่ากินร้านโน้นร้านนี้อร่อย ไอติมซอฟครีมที่นี่เฉย ๆ มากมาย มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนช็อปปิ้ง แถวนี้จะเป็นตรอกซอกซอยเต็มไปด้วยร้านค้ามากมาย ของน่ารักหลากหลายราคาไม่แพง เสื้อผ้ากระเป๋าแว่นตาหมวกเครื่องสำอางร้านอาหารร้านกาแฟเพียบ ถ้ามาหาที่พักแถวนี้คงจะบันเทิงไม่ใช่น้อย เข้าไปคลุกวงในน้องหมี  สาว ๆ ต่อคิวถ่ายรูปกะอีหมีนี่หลายคน ได้ของมาจากร้าน 86 shop ร้านนี้ขายเครื่องสำอางน่ารักราคาย่อมเยา เสียอย่างเดียวสาว ๆ เต็มร้าน อิฉันรีบเลือกรีบออก เพราะอายุเกิน  มีร้าน Modern toilet ด้วย  ขายอาหารและขนมที่ใช้อุปกรณ์เหมือนส้วม ถ้าเข้าไปกินจริง คงจะกินไม่ค่อยลง อิฉันเป็นคนช่างจินตนาการซะด้วย จึงมาแวะกินบะหมี่กัน น้ำซุปเข้มข้นไม่กลัวอ้วนกันเลย ร้านขายพายสัปปะรดก็มี ทำกันเรียลไทม์ ขายกันสด ๆ หอมฉุยไปทั้งถนน เนื่องจากที่นี่เราอยู่ในโหมดช็อปปิ้ง จึงไม่ได้ถ่ายรูปกันเท่าไหร่ ดังนั้น อิฉันจะเปิดถุงให้ดูละกันนะคะ ว่าเราได้อะไรมาจากซีเหมินติงกันบ้าง อันแรกร่มไข่ขี้เกียจกุเดะทามะสำหรับคนขี้เกียจอย่างอิฉัน มันเป็นร่มอัตโนมัติที่ใช้กดเท่านั้น มันจะบานจะหุบให้อัตโนมัติเลยเชียว ดี๊ย์ดีย์    อันต่อมาเป็นเคสมือถือไข่ขี้เกียจเช่นกัน เพื่อตอกย้ำความหลังยาวของเจ้าของ และยังจกเคสมาริโอสีหวานแหววมาได้อีกอันด้วย ต่อมาเป็นครีมทามือ แพคเกจจิ้งน่ารักน่าชัง ราคาถู๊กถูก เหมาะจะเป็นของฝากสาว ๆ ที่อิฉันฝากงานไว้ให้ทำช่วงที่อิฉันหนีเที่ยว    และมีโฟมล้างหน้ารีลัคคุมะด้วย แว่นกันแดดก็เป็นอีกหนึ่งชิ้นแห่งความภูมิใจ  ราคาประมาณ 200 บาทเท่านั้น แต่หน้าตาดูดีมีสกุลไม่กะโหลกกะลา เสียใจ น่าซื้อมาอีก  ผ้าขนหนูก็น่ารักราคาแค่ 50 บาท เหมาะเป็นของฝากเน้นปริมาณ หลังจากตรากตรำเดินช็อป (ที่ไม่ค่อยได้อะไรมาเท่าไหร่ แต่อิฉันหมายมั่นปั้นมือว่าจะกลับมาล้างแค้นวันหลัง)  เรากลับมาพักผ่อนเติมพลังที่บ้านก่อนจะออกไปท่องราตรีหาของกินกันที่ตลาดซื่อหลิน อะไรจะดีไปกว่าอาหารเฮลตี้ อย่างเชอรี่สด สตรอเบอรี่กับครีม โมจิถั่วลิสงและชาเย็น อะไรนะ..  ไม่เฮลตี้เหรอ..   ผลไม้กับถั่วไม่ใช่เหรอ  ออกมาตลาดซื่อหลิน   อาเฮียติดใจเนื้อพ่นไฟ  อันนี้อร่อยจริงอร่อยจัง ใครไปไต้หวันห้ามพลาดเชียวค่ะ เนื้อนุ่มละลายในปากมากมาย หอมสุด ๆ   เค้าจะย่างและพ่นไฟใส่เนื้อจนสุกแบบมีเดียมแรร์ กำลังนุ่มชุ่มฉ่ำเลย แล้วตัดเป็นชิ้น ๆ แบบพอดีคำให้ ส่วนอิฉันเห็นเต้าหู้ปิ้ง ก็นึกอยากลองชิม หน้าตาดูดีนะคะ ได้มาสองไม้ จิ้มน้ำซอสมาชุ่มโชก  ไม่อร่อยแฮะ..  ดันมีตั้งสองไม้ ตัดกำลังชะมัด อาเฮียไปได้พายอะไรมาก็ไม่รู้ ในขณะที่อิฉันรอซาลาเปาอยู่ ไม่กล้าสั่งเยอะ ยังจุกจากเต้าหู้ปิ้งอยู่ เลยได้เปาไส้หมูสับมาลูกเดียว 12 บาท  ขอบอกกกกก  ห้ามพลาดพอๆ  กะเนื้อย่างไฟเลยฮ่ะ ซาลาเปาเค้าดีงาม แป้งก็นุ่มเหนียวหนึบหนับ ไส้หมูเป็นหมู  มีน้ำชุ่มฉ่ำอยู่ข้างใน อิฉันกัดทีแม่มเลอะตั้งกะขนคิ้วผมด้านข้างจรดเสื้อแจ็คเกตและผ้าพันคอ   แต่มันอร่อยจริง ๆ นะ กินกันระวังหน่อยแล้วกันค่ะ ได้สปอร์ตบรามาใส่ออกกำลัง ตกตัวละ 200 บาทหน่อย ๆ ราคาถูก คุณภาพดีนะ กระชับดีมาก  และรองเท้าใส่เดินเล่นก็น่ารัก คู่ละ 6-700 บาท ไม่แพง ใส่สบาย แถมดีงามตรงมันมีไซส์ให้ตริงยักษ์ของอิฉันด้วยนี่สิ   เจอแผงแบกะดินขายของดิสนี่ย์ราคาไม่แพง และได้พวกอุปกรณ์มือถือมาเพียบ  ถูก ๆ และใช้งานได้ดีฮ่ะ บล็อกหน้าจะพาออกนอกเมืองไปเที่ยวน้ำตก Wulai นาจา Create Date : 19 มีนาคม 2560 Last Update : 19 มีนาคม 2560 20:49:04 น. 0 comments Counter : 2073 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก