แชร์ประสบการณ์ประทับใจมั่งไม่ประทับใจมั่งกับการบิน Business class ในหนึ่งทริป
หุ หุ งงล่ะสิคะ ในหนึ่งทริปจะมีประทับใจมั่งไม่ประทับใจมั่งได้ไง
จริง ๆ เรื่องมันย๊าวยาว มีหลายสายการบินมาเอี่ยว เรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ อิฉันก็ยังไม่แน่ใจว่าควรจะสรุปว่าอิฉันซวยเอง ควรลืม ๆ ไปซะ
หรือควรจะเม้งแตก (กับใคร)
Executive Summary:
เรื่องสรุป ๆ "เทียบเคียง"ได้ประมาณว่าอิฉัน (ผู้ซึ่งไม่ค่อยมีตังค์นักหรอก) สั่งซื้อรถเฟอรารี่ เพื่อต้องการไปธุระสำคัญ ณ ที่แห่งนึง จ่ายเงินเรียบร้อย เซลส์บอกจะจัดหาให้ แต่ปรากฎว่า เวลาจัดหาให้ดันให้รถกระป๋องสุดโทรมมาคันนึง แล้วบอกว่าก็เฟอรารี่ไม่มีอ้ะ จองให้ผิด แต่อิฉันจำเป็นต้องขับไปธุระละ ก็เลยจำใจขับไป
เสร็จธุระกลับมาบ่นกับคนขายเฟอรารี่ ว่ารถกระป๋อง มร่างห่วย จะชดเชยไรให้ได้มั่ง
คนขายเฟอรารี่เลยชดเชยบอกว่าจะส่งพวงมาลัยเฟอรารี่มาอันนึง กับช็อคโกแลตเฟอเรโร่ 1 อัน
อิฉันก็โวยไปว่า ให้พวงมาลัยมา ตรูก็ทำไรไม่ได้ แล้วอีเฟอเรโร่น่ะ ตรูไม่ได้ขอเลย แล้วถ้าอยากให้จริง ที่อยู่จัดส่งอะไร เมิงก็ไม่เห็นขอไปเลยนะ
คนขายเฟอรารี่เลยเงียบฉี่ ไม่หือไม่อือตอบไรกลับมาเลย
สรุป ตรูอดหมดทุกสิ่งอัน อืมมมมมมม...
เรื่องข้างบนคือบทสรุป (แบบมั่ว ๆ)
จริงๆ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเฟอรารี่ และเฟอเรโร่เลยซักนิด
เรื่องมันเกี่ยวกับสายการบินหลาย ๆ สายค่ะ
เมื่อเมษา อิฉันและสามีไปเที่ยวนิวซีแลนด์ เนื่องจากจะฉลองครบรอบแต่งงาน 10 ปี เราจึงเหิมเกริมควักกระเป๋าบาง ๆ ของเราดังหนึบ เพื่อที่จะบินเริ่ด พักเริ่ด ทุกอย่างต้องหรูฟู่สะดวกสบายน่าจดจำ
ปกติอิฉันกะอาเฮียเที่ยวปีละ 2 ครั้งค่ะ ก็ถือว่าไม่มากไม่น้อยเนอะ แต่เรามักจะบินชั้นประหยัดกัน (นอกจากใกล้ ๆ อย่างฮ่องกง) มีครั้งนี้แหละที่ลงทุนควักกระเป๋า คิดว่าแค่ครั้งหนึ่งในชีวิต ลองไปนั่งกระทบไหล่เศรษฐีกันบ้าง และตั้งหน้าตั้งตารอทริปนี้ใจจดใจจ่อ
เราจองเอมิเรตต์ค่ะ เพราะเท่าที่ดูรีวิว Business class มา ของเอมิเรตต์ดูดีมาก ทั้งเล้าจน์ ที่นั่งบนเครื่องและการบริการ แต่จากกรุงเทพ ไป Christchurch เอมิเรตต์เค้าเป็นพันธมิตรกะแควนตัส ขาไปเค้าให้บินแควนตัส BKK-Sydney-Christchurch แต่ขากลับถึงได้บินเอมิเรตต์ Christchurch - Sydney-BKK เราเซิร์ชดูรีวิว Business class ของแควนตัสก็ไม่ขี้เหร่ รับได้ จึงตกลงจองตั๋วไป
เรานั่งฝันหวานกันเลยทีเดียว บิน Business class แบบบินระยะยาวครั้งหนึ่งในชีวิต
ขาไป BKK-Sydney-Christchurch เราบินแควนตัส
เราไปนั่งเล้าจน์เอมิเรตต์ เริ่ดมากฮ่ะ น่าตื่นตาตื่นใจ บริการก็ดี๊ดี
ถึงเวลาขึ้นเครื่อง อาหารดี๊ดี บริการก็ดี๊ดี สมกับเป็นชั้น Business ให้ความรู้สึกที่ต่างจากการบริการของอีโค่นะคะ ที่เราซื้อชั้น Business เพื่อต้องการการบริการอย่างนี้แหละ (แควนตัสมีชุดนอนให้ด้วย แห่ะ แห่ะ)
และแล้วความซวยก็บังเกิด เครื่องลงซิดนี่ไม่ได้ หมอกลงจัด เครื่องต้องไปลงจอดที่อะดิเลด ชั่วโมงกว่า ๆ ก่อนที่จะบินกลับซิดนี่ ระยะเวลาไม่นาน แต่ก็นานพอที่จะทำให้เราตกเครื่องที่ต่อไป Christchurch
แต่บริการของแควนตัสเค้าดีค่ะ มีป้ายมารอรับที่ซิดนี่ ขอโทษขอโพย ให้คูปองอาหาร และบอกเดี๋ยวจะหาไฟลท์ถัดไปให้
เราก็รอไปอีก 5 ชั่วโมง โอเคไม่เป็นไร เรื่องมันเลี่ยงไม่ได้ไม่ใช่ความผิดใคร
เราก็นั่ง ๆ นอน ๆ เลื้อยอยู่ในเล้าจน์ของแควนตัส (ที่แน่นมากที่ซิดนี่ คนล้นหลามสุด ๆ แทบหาที่นั่งไม่ได้) จนถึงเวลาบินก็เดินทางต่อได้ไม่มีปัญหา เครื่องแควนตัสไฟลท์นี้ ที่นั่งเป็นแบบเก่า เอียงได้นิดเดียว นอนราบไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร บินแป๊บเดียว การบริการดีมากเหมือนเดิม
ไปถึงนิวซีแลนด์ เราก็ตะแล๊ดแต๊ดแต๋ เที่ยวรอบเกาะใต้อย่างมีความสุขซะเกือบ 2 อาทิตย์
ถึงวันกลับ มาแล้วไฟล์ทที่เรารอคอย ชั้น Business ของเอมิเรตต์ บินระยะยาว
มาถึงเคาน์เตอร์ปุ๊บ คุณแอร์กราวน์หลังจากได้เช็คบุ๊คกิ้งอิฉัน ก็หน้านิ่วคิ้วขมวด
แล้วบอกว่า ไม่มีนี่ ไม่มีที่นั่งที่จองไว้ และไม่พบว่าอิฉันและคุณสามีเข้าประเทศมาแล้ว นางมึน ๆ และถามว่า พวกเราเข้าประเทศมายังไง
เอิ่มมมม.. ตรูแอบดำน้ำมามั้ง..
อ้าว.. ชิหัยแล้วมั๊ยคะ นางพยามเช็คโน่นนี่นั่น ใช้เวลา 15 นาที ก็พบว่า มันเกิดจากการที่แควนตัสเปลี่ยนตั๋ว แต่ไม่รีรูทให้ใหม่หรืออะไรประมาณนี้ ทำให้ประวัติเราขึ้น No show ไฟลท์ขากลับเลยโดน Cancel ไปฉิบ
แต่ยังไงซะนางจะจองที่นั่งให้ใหม่ ไม่มีปัญหา แล้วก็เคาะคอมต่อกแต่ก ๆ ไป
อิฉันกะคุณสามีก็แอบคุยกันว่า หูย.. ถ้าไม่ได้นั่งด้วยกันก็เซ็งเลยเนอะ มาจองที่นั่งกะทันหันขนาดนี้
นางเคาะต่อกแต่ก ๆ และหน้าเซียวลงทุกที และหันมาบอกว่า ที่นั่งระหว่าง Sydney- BKK Fully booked ฮ่ะ
มร่างเอ๊ยยย.. ซวยกว่าโดนแยกที่นั่งซะอีก
นางให้อิฉันและคุณสามีไปหากาแฟนั่งกินกันก่อน นางจะรีบหาวิธีแก้ปัญหาให้ (ทั้งที่เรารีบมาเพื่อที่จะได้ enjoy เล้านจน์ของเอมิเรตต์นะคะ
แต่ต้องมานั่งซื้อกาแฟสนามบินกินกันเอง) โอเคไม่เป็นไร ก็ร๊อรอรอ ผ่านไป 20 นาที
Duty manager เดินมาบอกว่า เสียใจด้วย ไม่มีตั๋วขา Sydney- BKK ให้กลับ ทางที่เราเสนอได้คือ
1. Down grade ลงไปนั่งอีโค่ (เอิ่มมมม.. คำว่า down grade ที่นั่ง อิฉันแทบไม่เคยได้ยินใครเค้าคุยกัน นางช่างกล้านะคะ)
กับอีกทางคือ
บิน Business Class ของสายการบินแห่งชาติ ๆ นึงที่มีชื่อเสียงว่าแอร์ส่วนใหญ่สวยเริ่ดเชิ่ดหยิ่ง การบริการแบบรักฝรั่งเท่าฟ้า
พวกเราช็อคฮ่ะ เพราะถ้าเป็นสายการบินนี้ พวกเราจะไม่ซื้อตั๋วชั้น Business แน่ เพราะที่นั่ง เล้าจน์ การบริการไม่ได้อยู่ในระดับที่พวกเราต้องการ
อิฉันไม่มีอคติใด ๆ นะคะ ใช้บริการของสายการบินนี้อยู่เป็นระยะ ๆ เคยเห็นคนบ่นก่นด่าแอร์ของสายการบินนี้ อิฉันก็ว่ามันเกินไปนะ
เพราะการบริการอยู่ในระดับโอเค อิฉันใช้มาไม่มีปัญหาการโดนเชิดใส่ หรือพบเจอการบริการไม่ดีใด ๆ เคยเข้ามาแก้ตัวแทนตามกระทู้ต่าง ๆ อยู่บ้าง
แต่ไม่ใช่กับทริปนี้ค่ะ อิฉันคาดหวังการบริการระดับดีเลิศสมกับที่บิน Business ไม่ได้ต้องการแค่ระดับโอเค ไม่มีข้อผิดพลาด
แต่ไงซะ มันมีทางเลือกแค่ 2 ทางเลือกนี้เท่านั้น ทางเลือกอื่น จะเป็นการบินวันอื่นไปเลย ซึ่งอิฉันไม่สามารถ เราต้องรีบกลับมาทำงาน
เราเลยต้องยอมบิน Business class ของสายการบินแห่งชาติ ๆ หนึ่งกลับ
โดยต้องรอต่อไปจากไฟลท์เอมิเรตต์ที่เราควรจะได้กลับ โดยรอต่อไปอีก 3 ชั่วโมงค่ะ เม่าเหม่อ
และได้แต่คาดหวังว่า การบริการและที่นั่งบนเครื่องจะดีพอสมควร ระดับน้องๆ เอมิเรตต์ที่อยากนั่ง (และเสียตังค์มาเพื่อมัน)
แต่สุดท้าย ฝันสลายค่ะ
ระหว่าง Christchurch- Sydney เราได้บินเอมิเรตต์สมใจ ทุกอย่างดีงามตามต้องการ
แต่พอมาถึงไฟลท์ Sydney -BKK ของสายการบินแห่งชาติ ๆ หนึ่ง พวกนางรวมพลังกันสวยเริ่ดเชิ่ดหยิ่งกันบนไฟลท์นี้ อาจจะอยู่ในระดับโอเคที่อิฉันพูดถึงนะคะ แต่ถ้าเปรียบเทียบกับการบริการของชั้น Business ทั้งแควนตัสและเอมิเรตต์ที่ได้นั่งมา มันต่างกันฟ้ากับเหวค่ะ
ตลอดไฟลท์ อิฉันได้ดื่มน้ำเปล่าที่พวกนางเวียนมาเติมให้ เอาล่ะ อิฉันอาจจะผิดที่ผลอยหลับช่วงที่นางเริ่มเสริฟอาหาร แต่อิฉันตื่นมาระหว่างที่นางกำลังเสริฟแถวหลังๆ และลุกขึ้นมาเมียงมอง จริงๆ ไม่หิวนะคะ แต่สงสัยว่าแอร์ไม่คิดจะถามอิฉันเลยหรือ ว่าอยากกินอะไรมั้ย เดินผ่านไปมาตั้งหลายรอบ คือทำเหมือนว่าก็เดินผ่านไปแล้วอ่ะ หมดสิทธิ์ได้รับอาหารแล้วนะ แล้วพวกนางมาถามเป็นรายคนตอนเครื่องขึ้นทำไมฟระว่าจะรับอะไร ซึ่งอิฉันก็สั่งอาหารไปแล้ว
อ่ะ โอเค เรื่องอาหาร ไม่เป็นไร
เรื่องที่นั่ง อิฉันคาดหวังที่นั่งแบบปรับราบนอนสบ๊าย ตกแต่งหรูหรา มีช่องเก็บของเยอะแยะของเอมิเรตต์ แต่สิ่งที่เจอคือที่นั่งที่ราบได้จริง แต่มันเอียงเว้ยเฮ้ย มันไม่ 180 องศา นอนแล้วไหลลงตรงเท้าฮ่ะ ที่นั่งนั่งไม่สบายนะคะ ที่ได้นั่งมา 3 สายการบินในทริปนี้ ของอันนี้ไม่สบายที่สุดเลย ที่นั่งของคุณสามีไม่มีแม้แต่ช่องเก็บของอะไรเลย เพราะนั่งตรง exit ไม่มีกระเป๋าด้านหน้า
มีอีกเรื่อง คืออิฉันติดใจชุดนอนของแควนตัสค่ะ ใส่นอนบนเครื่องมันสบ๊ายสบาย เลยเหิมเกริม แอบถามคุณแอร์ ว่าไม่มีเหรอ อยากได้จัง
คุณแอร์ตอบเชิ่ด ๆ ฮ่ะ ว่า "ชุดนอนมีค่ะ มีให้แต่บินชั้นหนึ่งเท่านั้นคะ่" เอิ่มมมม... จ้ะ.. ไม่มีสิทธิ์สินะ ไม่เป็นไร.. เม่าตกอับ