BlogGang.com : : คนดีผีคุ้ม :

เที่ยวงานพระสมุทรเจดีย์ : ไปเที่ยวงานวัดกัน ชะละล้า

วันนี้ อยู่ ๆ ก็มีรถกระบะเปิดลำโพงวิ่งโขมงโฉงเฉงโฆษณางานเจดีย์วิ่งผ่านหน้าบ้าน

อิฉันเลยนึกสนุกอยากไปขึ้นมา ชักชวนอาเฮียกะพี่สาวไปเดินร้อน ๆ หาของกินถูก ๆ สกปรก ๆ กินกัน Smiley

งานเจดีย์เนี่ย ตอนเด็ก ๆ อิฉันต้องไปทุกปี เพราะป๊ะป๋าของอิฉันเป็นคนปากน้ำมาแต่อ้อนแต่ออก เป็นชาวตลาดเลยแหละ ตอนสงครามโลกครั้งที่สอง ป๊ะป๋าอิฉันอายุแค่ 16 ขวบ (16 ขวบสมัยก่อนมันไม่ได้หนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว มีเมคอัพมากกว่าสาว ๆ อย่างเด็กหนุ่มเมโทรสมัยนี้หรอกนะ) อายุแค่นั้นป๊ะป๋าต้องหอบปืนยาวเฟื้อย ไปไล่ญี่ปุ่นขึ้นปากอ่าวแถวบางปูนะคะ ป๊ะป๋าเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้น น้ำก็ห้ามกินสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะกลัวโดนวางยากัน แต่เช้ามืด ทหารเค้าเรียกแถวเรียกเด็ก ๆ แจกปืนเรียงแถวกันจะไปปากอ่าว แต่อีท่าไหนไม่รู้ ท่านนายกสมัยนั้นก็บอกว่าไม่ต้องทำไร ปล่อยญี่ปุ่นขึ้นมา คงกลัวความสูญเสียจะเกิดขึ้นน่ะ ซึ่งก็นับเป็นโชคดีของป๊ะป๋าและอิฉัน ไม่งั้นอาจจะไม่มีอิฉันมานั่งโม้อยู่ในบล็อกอย่างนี้ก็ได้ Smiley

ถึงแม้สมัยก่อนอิฉันจะไปทุกปี (ไปนั่งยอง ๆ กินเนื้อสะเต๊ะกะป๊ะป๋า) แต่พอแก่ตัวลงก็เริ่มแนวขึ้น ก็ไม่ไปอีกเลย จนเมื่อสองปีที่แล้วนึกเฮี้ยนไรไม่รู้ ไปเดินดูซะหน่อย ก็พบว่ามันสนุกสนานไม่เบา แถมได้บรรยากาศให้นึกถึงสมัยก่อน ๆ แต่ก็มีของใหม่ ๆ ที่ตอนเด็กไม่เคยเห็นหลาย ๆ อย่าง เช่น ขนมเบื้องครีมเท่ากำปั้น หรือเกมปาเป้า (สมัยก่อน เกมมีแค่ยิงปืนจุกไม้ก๊อก แถมยิงไปก็ไม่ได้รางวัล ยิงโดนอิกล่องตุ๊กตาที่โดนยิงก็ร้องปิ๊งป่องปิ๊งป่องไปตามเรื่อง)

ปีนี้ เราจะไปกันอีก.. แต่ก่อนอื่นมาดูประวัติงานเจดีย์กันเล็กน้อย..

จากเว็บท่องเที่ยวหลาย ๆ เว็บจะพูดเหมือน ๆ กันว่างานนมัสการองค์พระสมุทรเจดีย์ เป็นงานประจำปีที่สำคัญของสมุทรปราการ โดยกำหนดเอาแรม 5 ค่ำเดือน 11 เป็นวันเริ่มงาน ก่อนเริ่มงานชาวพุทธในจังหวัดจะไปช่วยกันเย็บผ้าแดงผืนใหญ่ไง้ห่มพระสมุทรเจดีย์ เมื่อเสร็จก็นำผ้าแห่ไปรอบเมือง และแห่ไปตามแม่น้ำเจ้าพระยา จนถึงพระประแดง เพื่อให้ชาวพระประแดงมาร่วมอนุโมทนาด้วย แล้วนำขึ้นห่มองค์เจดีย์ และจัดงานฉลองผ้าแดงกัน 9 วัน 9 คืน

และอิฉันไปเจอเว็บ mypaknam.com มีรูปถ่ายเก่า ๆ และเล่าเรื่องได้น่าสนใจมาก

ไปติดตามแบบเต็ม ๆ กันที่ www.mypaknam.com

เค้าว่า สมุทรปราการ เป็นแหล่งรวมคนหลากหลายเชื้อชาติ ทั้งมอญ(ที่อาศัยอยู่พระประแดง) ชาวสยาม (อาศัยอยู่ริมน้ำตั้งแต่คลองปากน้ำไปถึงคลองสำโรง) และชาวจีนที่อยู่แถวตลาดและริมแม่น้ำเจ้าพระยา

มิน่าคุณปู่คุณย่าอิฉันอยู่มันกลางตลาดเลย ได้ยินว่าบรรพบุรุษทางป๊ะป๋าสมัยก่อนเป็นคนจีนแบบหางเปียมาเลย แหม.. อิฉันก็ไม่แน่ใจนักถึงความมีสายเลือดจีนของตัวเอง เพราะตระกูลเราไม่มีวัฒนธรรมอะไรที่บอกว่าเป็นจีนซักกะอย่าง ไม่มีเช็งเม้ง ไม่มียกน้ำชา ไม่มีตรุษจีน ไม่เคยมีอั่งเปา Smiley

กลับมาคุยกันเรื่องแหล่งรวมเชื้อชาติก่อน..

พอหน้ากฐิน สมัยที่คลองยังเชื่อมตัวติดกัน ทั้ง 3 ชุมชน เค้าก็จัดงานเชื่อมความสัมพันธ์กัน มีตั้งแต่โยนบัวที่บางพลี ที่ชาวสยามจัดให้ชาวมอญมารับบัวไปไหว้พระ เพราะแถวที่ชาวมอญอยู่ปลูกบัวไม่ขึ้น เนื่องจากอยู่เกือบถึงปากอ่าว เจอน้ำกร่อยเข้าไปจึงไม่มีบัวให้เก็บ เมื่อชาวมอญได้บัวแล้วก็มีการส่งต่อชาวจีนปากน้ำเพื่อนำไปไหว้พระเจดีย์.. ดูแล้วเป็นวัฒนธรรมที่น่ารักดีจริงๆ

แต่จะมีซักกี่คนที่ทราบล่ะเนี่ย..

อิฉันอยู่บางพลีมาตลอดชีวิต เพิ่งมารู้วันเนี๊ยแหละ เทียวไปเทียวมาปากน้ำ-บางพลีมาเกือบ 40 ปี ป๊ะป๋าเคยเป็นกรรมการตัดสินประกวดเรือโยนบัวอยู่ทุกปี อิฉันก็นึกว่างานโยนบัวมันแค่เอาบัวเขวี้ยงใส่เรือที่ประดับตกแต่งสวย ๆ จนพูน

อับอายขายขี้หน้าเจง ๆ เลยตรู..

เว็บนี้ก็น่าสนใจ มี detail เยอะดี >> //www.paknam.com/thai/temple-fair.html

ความรู้พอแล้ว มาเที่ยวกันเหอะ..

มาแอ๊บแบ๊วเกาะแขนเฮียก่อนไปเที่ยว ต้องเตรียมตัวให้พร้อม เพราะมันจะร้อนสุด ๆ ขาสั้นเท่านั้นฮ่ะ..

ขอแนะนำว่าอย่าเอารถไป ไม่มีที่จอด

อิฉันไป Taxi ฮ่ะ อี taxi ก็บ๊น บ่น รถติดอย่างโง้นอย่างงี้.. Smiley

เดินลงจาก taxi เข้างาน คนล้นหลามและควันไฟ..

เบื้องหลังอาเฮียที่พาอิฉันฝ่าฝูงชนเข้าไปหาของกิน

ลูกชิ้นหมู (แต่แป้งเพียบ) น้ำจิ้มอร่อยเด็ด.. ไม้ละ 5 บาท 10 บาทเท่านั้น.. มาเดินงานเจดีย์ต้องกินลูกชิ้น..

ร้านข้าง ๆ มีขนมหลอกเด็ก..ไอ้ขวด ๆ สีสันสดใสนั่นมันขวดน้ำหวานใช่ป่ะคะ..

เห็นขนมปังกรอบแบบพวง ๆ ที่มีกระดาษสีคั่นไหมนั่น เป็นของโบราณเลยนะ เห็นตามงานวัดตั้งแต่อิฉันเด็ก ๆ อร่อยก็ไม่อร่อย แต่มันให้ความรู้สึกเป็นงานวัดดีจัง

ขนมถังแตก สมัยอิฉันเด็ก ๆ อันละ 2 บาทเอง ตอนนี้รู้สึกจะ 20

แมลงของโปรดพี่สาว.. ชาติก่อนเจ๊คงเป็นไก่ จกตั๊กแตนกรุบกรอบทุกครั้งที่มางานวัด..

จากรูปข้างบน ขนมครกไข่นกกระทาก็เป็นของโปรดของอิฉัน กระทงละ 20 บาท มีอยู่ประมาณ 8-9 ฟอง ข้างล่างดุนไว้ด้วยกะหล่ำปลี ให้ไข่มันนูนขึ้นมาดูน่ากิน และหลงคิดว่าเยอะ อร่อยฮ่ะ.. มางานวัดอย่าพลาดเชียว..

ทางมุมบนขวามือนั่นก็โป๊งเหน่ง ไม่รู้คนอื่นเรียกว่าไง แต่ที่บ้านอิฉันเรียกโป๊งเหน่ง เป็นก้อนแป้งเบ้อเริ่ม ข้างในมีไส้กรอกเล็ก ๆ ให้มีความรู้สึกเหมือนเจอขุมทรัพย์หลังจากพยายามกระเดือกอีแป้งแห้ง ๆ มาจนหมดลูก.. ของโปรดพี่สาวอิฉันอีกเหมือนกัน..

ปีนี้ เราเดินเลี้ยวเข้าไปทางศาลากลาง เจอเวที มอไซค์ไต่ถัง อิฉันไม่เคยดู จึงพยักเพยิดชวนเฮีย

ซื้อตั๋วค่าเข้าคนละ 50 บาท

แม่เจ้าว๊อยยย.. มันไม่ได้มีแค่มอไซค์เท่านั้นแฮะ มันมีรถปิคอัพด้วยยยย..

และมันไต่ถังขึ้นมาจริงๆ ด้วยยย.. Smiley

ถังที่ว่า บ่ใช่ถังเบียร์เล็ก ๆ แต่มันเป็นกำแพงที่คนขึ้นไปยืนดูกันน่ะค่ะ สูงท่วมหัวท่วมหูคน อิฉันว่าสูงซัก 10 เมตรได้มั๋ง เหมือนสูงประมาณตึก 3 ชั้น เค้าค่อยๆ เบิ้ลมอไซค์ปีนขึ้นมาสูงขึ้นเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จนเกือบถึงคนดู...

ที่เด็ดกว่านั้น เอื้อมมือมาหยิบตังค์ที่คนดูให้ได้อีกด้วยวุ๊ย.. Smiley

รูปถ่ายง่อยมาก..

ในถัง..

เห็นตรงกลางถังไหมคะ มีโต๊ะไว้ไหว้พระด้วย.. ต้องพึ่งพ่อแก้วแม่แก้วกันบ้างล่ะนะ..

ไอ้ที่แว่บ ๆ มีไฟทางซ้ายมือนั่นแหละ รถกระบะ.. Smiley

แถมพี่เค้ายังชะโงกออกมาทำหล่อโด้ยยยยย... Smiley

ปล่อยมือด้วยค้าบบบ.. แถมสามารถมาจกตังค์จากมือผู้ชมได้อีกตะหาก..

กรี๊ดดดด.... ชีวิตคน มันจะยากไปไหม.. อิฉันดูแล้วอยากร้องไห้อ่ะ ทำไมมันหาเงินกันยากเย็นขนาดนี้เลยหรือ ต้องเสี่ยงกันขนาดนี้ คนดูเยอะแยะควักตังค์ให้ เพื่อให้เค้าขับขึ้นมารับเงินจากมือ

อิฉันไม่อยากให้เค้ารับจากมือแฮะ ไม่อยากเพิ่มความเสี่ยงในชีวิตเค้าเพิ่มขึ้นมาอีก เมื่อดูจบ รถลงไปข้างล่างแล้ว อิฉันก็ควักออกมาอีกร้อยนึง หย่อนลงไปให้ ไม่ต้องขึ้นมารับกะมือก็ได้ อิฉันอยากให้..

คุณคนขับแกเท่ห์มาก มาแนวโอ้ปป้า K-Pop เลยทีเดียว โผล่มาหัวบลอนด์มาเลย ข้างหน้าเวทีก็ขึ้นป้าย "xxx กระดูกเหล็ก" นักขี่ระดับโลก..

ดูอะไรหวาดเสียวไปแล้ว ไปเล่นเกมหน่อมแน้มดีก่า

ปาลูกโป่ง..