Bloggang.com : katangna - จุดเริ่มต้นของ "ภาระ" ที่ไม่อยาก "ละเลย" =^_

จุดเริ่มต้นของ "ภาระ" ที่ไม่อยาก "ละเลย" =^__^=

"ดังนรกชังหรือสวรรค์แกล้งแกล้งทรมานให้ฉันได้เจอ"
"ชอบจริงจัง สุดท้าย“มี” เธอ"

จากเดิมเป็นคนรักแมวอยู่แล้วตั้งแต่เด็ก มิหนำซ้ำเคยแอบเลี้ยงแมวข้างบ้านด้วย“ปลาทู” ซึ่งมาจากการ(แกล้ง)“อดข้าว” แล้วเอาออกไปทิ้งโดยการให้แมวเลยกลายเป็น “ที่รัก”(ของแมว) “ที่ชัง” (ของป๊า) ของใครหลายคน โดยเฉพาะ “คุณป้าข้างบ้าน”เพราะคงประหยัดค่าอาหารแมวไปเยอะโข Smiley

จนย่างเข้าสู่วัยเรียนต้องย้ายเข้าเมือง“ความฝัน”ที่อยากมีแมวไว้ในครอบครอง ก็ดูริบหรี่เพราะบ้านที่มาอาศัยนั้น ดันมีน้องหมาอยู่ก่อนแล้วการที่จะมีแมวซักหนึ่งตัวจึงเป็นเรื่องที่ยาก (แต่ถ้ามีแมวครึ่งตัวหล่ะอาจจะเรื่องที่ง่ายก็ได้เนอะ Smiley )

จนย่างเข้าสู่วัยทำงาน “ความฝัน”ก็ดูเหมือนจะลางเลือนไปหมดแล้ว เลือนซะลืมไปเลยว่าเคยรักแมวมากขนาดไหนการดำเนินชีวิตก็หมดไปวันๆ กับการตื่นนอน ทำงาน (เที่ยวเตร่) กลับบ้าน นอน เรื่อยเปื่อยอยู่เกือบ 2 ปี Smiley

“เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน”

“จนบางครั้งคนเราไม่ทันได้ตระเตรียมหัวใจ”

แล้ว “ความฝัน” ก็เริ่มชัดเจนมากขึ้นเมื่อได้ไปทำงาน ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ได้ทำความสนิทสนมกลมเกลียวกับคุณป้าขายข้าวจนได้รู้ว่าคุณป้ามีแมวเปอร์เซียเยอะมว๊าก Smiley (หายไปตัวนึงป้าก็คงไม่รู้หรอกเน๊อะ Smiley ”)แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อคุณป้าได้เริ่มต้นบทสนทนาว่า

ป้า : “อยากได้ลูกแมวไปเลี้ยงไหมหล่ะพอดีว่าตัวนี้เค้าเป็นลูกครึ่ง จะเอาไปปล่อยวัดแล้ว เพราะมันไม่น่ารัก Smiley ”

มะม๋วย : ป้า!! แต่มันยังตัวกะเปี๊ยกเลยนะคับ Smiley

ป้า : อืม....

มะม๋วย : Smiley Smiley Smiley

มะม๋วยเริ่มใช้เวลาคิดนานอยู่เหมือนกันว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตน้อยๆนี้ดี Smiley จะปล่อยไปหรือเราจะเป็นคนยืดชีวิตเจ้าตัวเปี๊ยกนี้หล่ะที่ต้องคิดหนักก็เพราะสภาพที่อยู่ที่อาศัยในชีวิตของการทำงานคือ “ห้องพักขนาดเล็ก”การมีสิ่งมีชีวิตก็เป็นเรื่องต้องห้ามของทางห้องพักอีกด้วย ผ่านไป 5นาทีแล้วตัดสินใจเดินไปบอกป้าว่า Smiley

มะม๋วย : ป้าคับ ตกลงคับมะม๋วยรับไอ่ตัวเล็กกะเปี๊ยกนี่เองคับ Smiley

ป้า : จร้า.... Smiley

***สตางค์***

วันแรกที่สตางค์ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมีแต่คนคัดค้านอย่างมากมายโดยเฉพาะ “ป๊า” ที่ไม่อยากเห็นลูกตัวเองต้องลำบากเลี้ยงแมวในหอพัก “เจ้”ก็เข้าข้างป๊าอย่างเต็มที่ จนคิดกระทั่งว่า“เอากลับไปให้ป้าปล่อยวัดเหมือนเดิมดีไหมน๊อ” Smiley

แต่ในเมื่อ “ความฝัน” มันอยู่ในกำมือแล้วมีหรือที่จะปล่อยให้หลุดลอยไป ก็ดื้อแพ่งไปวันๆ ทำทุกวิีถีทางให้ทุกคนเข้าใจและยอมรับ “นู๋ตางค์” Smiley

ในขณะที่ใครต่อหลายคน (ซึ่งไม่มีออกความคิดเห็นหรือคัดค้าน Smiley

) ที่ได้เห็นนู๋ตางค์ก็ได้แต่บอกว่า“ต๊ายยย แมวหรือค้างคาวคะเนี่ย” หรือ “หูเนี่ย ยังกางได้อีกไหม” หรือ "ลองเอามาหย่อนตึกไหม ดูว่าจะบินได้หรือป่าว" Smiley