ระลึกสุดใจ : ( 2 ) ฆ่าล้างเผาพันธ์ชาวยิว ค่ายกักกัน เบียร์เคเนา ( Birkenau ) - Oswiecim , Poland
ตอนที่แล้วเราไปเยี่ยมชมค่ายกักกันนรกเอาชวิตซ์ แต่มันยังไม่จบ เมื่อทหารนาซีต้อนชาวยิวที่ยิ่งมายิ่งมาก ค่ายนรกเอาชวิตซ์จึงไม่เพียงพอ ค่ายเอาชวิตซ์ 2 หรือเบียร์เคเนา(Birkenau death camp) เลยเกิดขึ้น "การเลือกสรร" ผู้ที่ถูกส่งไปอยู่ทางขวา หมายถึง ผู้ที่จะถูกนำไปใช้แรงงานทาส ส่วนผู้ที่ถูกส่งไปทางซ้าย คือ ผู้ที่จะถูกนำไปประหารในห้องรมแก๊ส ขบวนการล้างชาติของพรรคนาซี จาก วิกิพีเดีย
รูปนี้ถ่ายตอนเย็นของวันแรกที่มาถึง เย็นมากแล้ว ค่ายกักกันจะปิดแล้ว ผู้คนบางตา วังเวงน่ากลัว
น้อยคนที่ผ่านประตูนี้เข้าไปแล้ว จะรอดชีวิตออกมา
เราจอดรถไว้ตรงนี้
และ...
อาคารโรงนอน สร้างหยาบๆ เอาไม้มาตีๆเป็นผนังแค่นั้น วันที่เราไปเป็นฤดูร้อน แต่ฝนตก เรารู้สึกถึงความหนาวเย็น และถ้าเป็นในฤดูหนาว เครื่องนุ่งหมไม่เพียงพอ คิดสภาพเอาเอง.. ไม่แปลกหรอกที่หลายคนเสียชีวิตเพราะทนความหนาวเหน็บไม่ไหว บางคนก็ต้องทนจนชินไป นอนๆอยู่ใครจะรู้ว่าคนที่นอนข้างๆจะหมดลมหายใจไปเมื่อไหร่
ตรงกลางคือท่อความร้อน แต่ดูจากฝนังแล้ว มันช่วยอะไรไม่ได้มาก
ภาพในอดีต
นี่คือที่ขับถ่าย หรือส้วมนั่งเอง ไม่มีอะไรปิด ไม่มีที่ระบาย พอนานเข้าก็หมักหมมเป็นเหตุเกิดโรค เมื่อเกิดโรคผิวหนังและโรคระบาด และแน่นอนต้องถูกทำลาย หลายชีวิตต้องจบหลงเพราะเหตุนี้
ฝั่งนี้เหลือโรงนอนไม่กี่หลัง
กว่าครึ่งของตรงนี้ถูกเผา เหลือเพียงบางส่วนที่ทำลายทิ้งไม่ทัน เป็นหลักฐานประจานกรกระทำอันโหดร้าย
เด็กจำนวนมากถูกกำจัดทิ้งทันที ผู้ที่ถูกจับในรุ่นแรกๆมีน้อยมากที่จะรอดชีวิต Jan Komski เป็นคนนึงที่รอดจากเหตุการณ์นี้ หลายคนที่อายุไม่ถึง 15 จบชีวิตตั้งแต่มาถึง และหลายคนที่รอดมาเพราะโก่งอายุเพิ่มขึ้นเป็น 15 หรือมากกว่า 'เอลี วีเซล' (Elie Wiesel) เป็นเด็กคนนึงที่รอดชีวิตมาจากเหตุการนี้
" Never shall I forget that night, the first night in camp, which has turned my life into one long night, seven times cursed and seven times sealed. Never shall I forget that smoke.
Never shall I forget the little faces of the children, whose bodies I saw turned into wreaths of smoke beneath a silent blue sky.Never shall I forget those flames which consumed my faith forever.
Never shall I forget that nocturnal silence which deprived me, for all eternity, of the desire to live. Never shall I forget those moments which murdered my God and my soul and turned my dreams to dust.
Never shall I forget these things, even if I am condemned to live as long as God Himself. Never. "
เป็นวันนึงที่เสียน้ำตามากมาย ร้องไห้ให้กับคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า.. มาถึงที่นี่มันบอกให้รู้ว่า ปัญหาหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรานั้น เมื่อมาเทียบกับคนที่นี่แล้ว ปัญหาของเราชั่งเล็กน้อยเท่าเศษผง ที่นี่ทำให้เราปล่อยวางมากขึ้น และทำให้ความรู้สึกเราชัดเจน.. ว่าจริงๆแล้วชีวิตไม่ต้องการอะไรเลย แค่การดำรงอยู่
อีกฝั่งหนึง เป็นอาคารอิฐที่สร้างแบบขอไปที ไม่มีฐานที่มั่นคง พื้นโรงเรือนยุบเป็นหลุม อนุญาติให้ดูเป็นบางหลังเท่านั้น
โรงนอนแบบหยาบๆ
พื้นที่ของเบียร์เคเนา (Birkenau death camp) ใหญ่กว่าค่ายเอาชวิตซ์ มีโรงเรือนหยาบๆเยอะมาก แต่ก็ถูกทำลายไปมากเช่นกัน
คิดว่าอะไร ทำไมเละตุ้มแปะ ไปอ่านป้ายถึงรู้ว่าเป็นห้องลมแก๊ซ ตอนแรกเข้าใจว่าชาวยิวโมโหทำลายทิ้งเมื่อวันที่ได้รับอิสรภาพ แต่คุณสามีบอกว่า เป็นทหารนาซีทำลายหลักฐานทิ้ง
ถ่ายมาจากป้าย เผากันไม่หวัดไม่ไหว
ณ. ปัจจุบัน สิ้นสุดทางคืออนุสรณ์สถาน
ห้องรมควันไม่ได้มีเพียงแห่งเดียว เดินเลยอนุสรณ์สถานไปหน่อยก็เจอะอีกอันใหญ่กว่า ซึ่งก็มีสภาพเดียวกัน คือโดนทำลายทิ้งแล้ว
เดินอ้อมมาด้านหลังอนุสรณ์สถาน มีทางเล็กๆให้เดิน ไม่ค่อยมีคนเดินมา บรรยากาศวังเวง
เข้าใจว่าสร้างขึ้นเพื่อรมควันในจำนวนมากขึ้น แต่ยังสร้างไม่เสร็จ
อาคารนี้เดินเข้าไปขนลุกซู่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ณ.วันนี้เป็นห้องโล่งๆ จัดแสดงภาพเก่าๆ และบางส่วนก็ปิดกันเพื่อซ่อมแซม แต่ก่อนคนจะถูกเกณฑ์มาตรงนี้ เพื่อตรวจค้นร่างกายและสลักเลขที่ไว้ที่ผิวหนัง ห้องเพดานเตี้ยแสงสลัว วังเวง น่ากลัว
ดีใจมากมายที่เดินมาเห็นประตูทางออกซะที่ อยู่ในที่โล่งแต่หายใจไม่ค่อยออก ดีแค่ไหนแล้วที่เราสามารถเดินออกเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เมื่อหกสิบกว่าปีที่ผ่านมามันไม่ใช่...
รักชีวิต รักวันเวลา รักคนที่เรารักมากขึ้นหลายพันเท่า จะไม่โกรธ ไม่โมโหและจะไม่ใส่ใจความผิดเล็กน้อยของคนรอบตัว จะทำวันทุกๆวันให้มีความสุข ให้คุ้มค่าที่สุด
ดูเหมือนทุกวันนี้ สงครามจะยุติ ชีวิตกลับมาปกติอีกครั้ง แต่ก็แปลกที่ทุกวันนี้คนเราชั่งอยากก่อสงครามกันซะจริง อะไรนิดหน่อยก็โกรธเคืองกัน ใส่ร้ายป้ายสี ด่าทอ สาปแช่กัน...
สิ่งที่พวกเราพอจะทำได้ในวันนี้ : ค่ายกักกันทั้งสองไม่มีค่าเยี่มชมสถานที่ แต่สถานที่นี้ต้องมีค่าใช้จ่ายในการดูแลและบำรุงรักษา อยากเก็บเอาไว้เตือนใจชาวโลก
ระลึกไว้ อะไรที่เรียกว่า"ทุกข์" มันเท่าไหร่เชียว.... อย่างน้อยเรายังมีสิทธิได้คิด มีสิทธิได้อยาก มีสิทธิได้ทำ และยังมีวันพรุ่งนี้รออยู่... จริงไหม
RIP กับทุกชีวิตที่ต้องจากไป
ดูภาพเพิ่มเติม และ รวมภาพเหตุการต่างๆระหว่างการไล่ตอนช่วงสงคราม , อ่านเพิ่มเติมที่เวปนี้
TOP
Create Date : 21 สิงหาคม 2553 |
|
20 comments |
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2553 21:47:38 น. |
Counter : 7100 Pageviews. |
|
|
|