ผู้หญิงนับ 0 ผู้ชายนับ 10 ผู้ชายนับ 10 ผมเกือบเดินกลับเข้าออฟฟิคแล้วสิ ถ้าไม่เห็นเธอเดินเข้ามา นางฟ้าของผมวันนี้เธอใส่เสื้อสีขาว กระโปรงสีชมพู เธอดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นแก้มแดง ๆ ผมเดินเสไปเสมาหาอะไรกินอีกหน่อย ทั้ง ๆ ที่อิ่มจะแย่แล้ว ทั้งนี้ก็เพื่อเฝ้ามองนางฟ้าเวลาพักเที่ยงของผม อยากรู้จักเธอจัง ทำไงดีหว่า ผู้หญิงนับ 0 ฉันสังเกตเห็นเขาตั้งหลายวันแล้วล่ะ คนอะไรก็ไม่รู้กินเส้นเล็กน้ำเนื้อเปื่อยได้ทุกวัน ไม่รู้จักเบื่อมั้งเลย หน้าตาเขาตลกดีนะ นี่ถ้าเขาจะสร้างหนังโดราเอมอนเดอะมูฟวี่ ฉันคงจะอีเมลไปบอกผู้กำกับให้มาเชิญพี่แกไปเล่นเป็นโนบิตะ ผู้ชายนับ 9 วันนี้ผมตัดสินใจจะแอบตามเธอไปดูว่าเธอทำงานที่ไหน เพราะเธอไม่ใช่พนักงานบริษัทเดียวกับผม แต่ที่แน่กว่าเธอจะลงมากินข้าวก็เกือบบ่าย และกว่าจะกลับก็จวนบ่ายสอง แต่ที่ทำงานเธอคงอยู่แถวนี้แหละ ผู้หญิงนับ 1 พี่กุ้งชี้หมอนั้นให้ฉันดูแล้วหัวเราะคิกคัก อีตาโนบิตะนั้นเอง ! เขาทำเป็นเดินโทรศัพท์ตามพวกเรามาห่าง ๆ สงสัยพี่แกจะแอบชอบใครสักคนในกลุ่มเราแน่ ๆ เลย (สงสัยจะเป็นพี่กุ้งแฮะ ก็เธอสวยออกซะงั้น) เอ... เอาเข้าจริง ๆ อีตานี่มองจากมุมเฉียง ๆ ก็ดูดีเหมือนกันนะ ผู้ชายนับ 8 เธอทำงานแถวนี้จริง ๆ ด้วย เธอทำงานอยู่ในสถานทูตแห่งหนึ่งในหลาย ๆ แห่งแถวนั้น แต่เป็นหน่วยงานย่อย เกี่ยวกับวัฒนธรรมและความร่วมมือ และเป็นโรงเรียนสอนภาษาไปในตัวด้วย โรงเรียนสอนภาษาเหรอ... เออเข้าท่า ผู้หญิงนับ 2 อีตาโนบิตะถ้าจะเอาจริงแฮะ ! วันนี้บุกมาถึงที่เลยมาหยิบโบรชัวร์อะไรให้วุ่นเลย อยากรู้เหมือนกันแฮะว่าแกจะมาจีบใคร ผู้ชายนับ 7 พักเที่ยง ผมยังไม่ไปกินข้าว แต่เดินมานั่งกินกาแฟอยู่ที่คาเฟ่ของสถานทูต รอนางฟ้าเสด็จลงมาเสวยภักษาหาร หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ... ที่นี่เขาใช้กาแฟพันธุ์อะไรมาชงเนี่ย เมื่อเธอลงมา คราวนี้ผมจะต้องชวนเธอคุยให้ได้ ผู้หญิงนับ 3 นี่ พี่กุ้ง อีตาโนบิตะมารอพี่แน่ะ นั่งกินกาแฟอยู่ที่คาเฟ่ด้วย จริงง่ะ ! เขาสมัครเรียนอะไรหรือเปล่าอ่ะ... หนิง ไม่หรอกพี่ เขามารอพี่อ่ะแหละ สงสัยวันนี้พี่กุ้งไม่ได้กินข้าวกะพวกหนูแล้วล่ะ "บ้า เหลวไหล !!!" ผู้ชายนับ 6 คุณครับ ทำงานที่นี่ใช่หรือเปล่าครับ ผมเดินเข้าไปถามเธอ ผมสนใจจะเรียนภาษาฝรั่งเศสครับ แต่มีคอร์สไหนสำหรับคนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างผมมั่งไหมครับ ผู้หญิงนับ 4 อีตาโนบิตะเขาเข้ามาคุยกับฉัน เขาถามฉัน ! ! ! เขามารอฉันหรอกเหรอเนี่ย แล้วอย่างงี้ ทุกวันที่เขามอง... ก้อ... หวาย ผู้ชายนับ 5 วันนี้เธอน่ารักเป็นพิเศษขึ้นอีกหลายเท่า แก้มงี้แดงน่ารักเชียว เธอบอกให้เพื่อนคนอื่นไปทานข้าวกันก่อน ส่วนเธอยอมเข้ามาคุยกับผมในคาเฟ่ และแจกแจงรายละเอียดเกี่ยวกับการเรียนให้ฟัง ผู้หญิงนับ 5 พี่กุ้งนะสิ ทำขยับหูขยิบตาให้ฉันคุยกับเขา จะบ้าเหรอ แต่ก่อนที่ฉันจะทันตอบอะไรได้ พี่กุ้งก็ชิงบอกว่า อ๋อ..ยินดีค่ะ มีอะไรก็ปรึกษาน้องหนิงได้นะคะ น้องเขาดูแลเรื่องนี้อยู่พอดีค่ะ ผู้หญิง คุณ...เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสมาบ้างหรือเปล่าค่ะ ผู้ชาย ไม่เคยครับ เอ้อ...ผมชื่อเอกครับ... ผู้หญิง หนิงค่ะ ผู้ชาย หนิงทำงานที่นี่นานหรือยังครับ หนิงจบเอกภาษานี้มาเหรอครับ ผู้หญิง ค่ะ หนิงเพิ่งจบได้ปีเดียวเอง ผู้ชาย ขอผมเลี้ยงข้าวนะครับ หนิงอุตสาห์คุยกับผมตั้งนาน อดไปกินข้าวกับเพื่อนเลย ผู้หญิง อุ๊ย อย่าเลยค่ะ ในนี้แพงออก ไว้คราวนี้ดีกว่าค่ะ ผู้ชาย คราวหน้า ! ! ! คราวหน้า ได้ยินกันไหมครับ ท่านผู้ฟัง เข้าทางผมเลย ผู้หญิง บ้า ! ! ! ฉันพลาดไปได้ไงอ่ะ ผู้ชาย ผมขอเบอร์ได้มั้ยครับ ผู้หญิง อ้อ...ก็ เอ้อ มีค่ะ.. 086.......... (ให้เบอรเค้าไปทำไมอ่า...แง้ ๆ ๆ ฉันจิกกระดาษทิชชูในมือจนเละเป็นปุยเหมือนปลาดุกฟู) ผู้ชายนับ 4 ผมคุยกับน้องหนิง (เธออ่อนกว่าผมสี่ปี) สองสามคืนติดต่อกัน คืนละหลาย ๆ ชั่วโมง ตอนกลางวันก็ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน แต่ก็ได้แค่นั้นเองง่ะ... พอจวนบ่ายสองก็แยกย้ายกันไปทำงาน เคยลองชวนไปดูหนังเธอก็บอกไม่อยากดู ตอนเย็นก็ต้องรีบกลับบ้านไปนั่งที่ไหนต่อก็ไม่ได้ สงสัย เดี๋ยวกลับบ้านช้าแม่จะดุละมั้ง ผู้หญิงนับ 6 พี่ ๆ ล้อว่าฉันเป็นแฟนอีตาโนบิตะ เอ้ย ! พี่เอก ไม่ใช่ซะหน่อย ก็แค่เพื่อนคนนึง ทำงานอยู่ใกล้ ๆ กัน ตอนกลางวันต่างคนต่างก็ต้องกินข้าวอยู่แล้ว ให้เขากินด้วยอีกคนจะเป็นอะไรไป แต่พี่เอกเค้าคุยสนุกดีเหมือนกันนะ ฟังเขาคุยเพลินเลย บางทีนึกว่าคุยแป๊บเดียว ที่ไหนได้ ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ผู้ชายนับ 3 น้องหนิงน่ารักจริง ๆ และเธอเป็นนางฟ้าจริง ๆ เธอช่างมองโลกในแงดี สวยงาม และใสสะอาดเสียจนผมละอาย... ผมเริ่มคิดได้ว่า ผมเหมาะกับเธอหรือเปล่า ผมสามารถใช้ชีวิตแบบเธอได้ไหม การเลี้ยงดูของเรามันต่างกันเหลือเกิน เธอไม่เคยพบกับความยากลำบากและสิ่งอันชั่วร้ายอะไรในโลกเลย... ถ้าเธอเป็นนางฟ้าจริง ๆ ส่วนผมน่ะเหรอ เรียกว่าคนเดินดินยังยากเลย เธอเรียนจบจากโรงเรียนสตรีชื่อดัง จบมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีชื่อเสียง และเข้าทำงานกับสถานทูต ส่วนผมน่ะเหรอ... อย่าให้เล่าเลยคุณ... ยาว... ผู้หญิงนับ 7 พี่เอกนี่มีอะไรมากมายกว่าที่ฉันคิดนะ พี่เขาผ่านอะไรต่ออะไรในชีวิตมามากมายกว่าที่จะนึกถึง เขาไม่เหมือนใครที่ฉันรู้จักเลย เขาเริ่มต้นจากเด็กเกเรคนหนึ่ง ลองมาหมดแล้วอะไรแสบ ๆ ทั้งหลาย เหล้า ยา การพนัน เคยเข้าบ้านเมตตาก็เคย แต่แล้วเขาก็สามารถตั้งใจเรียนจนจบทั้งการศึกษานอกโรงเรียน และเรียนมหาวิทยาลัยเปิดจนจบด้วยตัวเองตลอด และทำงานในบริษัทใหญ่ขนาดนี้ได้ในตำแหน่งและเงินเดือนที่ไม่น้อยทีเดียว ฉันทึ่งในชีวิตของพี่เขาเหลือเกิน ผู้ชายนับ 2 วันนี้ตอนเช้า ผมซื้อดอกไม้ให้เธอ... เพราะรู้ว่าเธอจะมีแจกันใบเล็ก ๆ ใส่ดอกกุหลาบน่ารัก ๆ เอาไว้บนโต๊ะทำงานเสมอ แต่เธอรับไปแล้วก็ไม่ว่าอะไรสักคำ... ตอนเที่ยงผมไปหาเธอที่ห้องทำงานตามปกติ ดอกไม้บนโต๊ะทำงานเป็นดอกเดียวกับที่ผมเห็นเมื่อวาน... เธอไม่ได้เอาดอกไม้ที่ผมให้มาปักแจกันหรือนี่ สงสัยดอกไม้ถูก ๆ ช่อเล็ก ๆ ซื้อที่สถานีรถไฟฟ้าแบบนี้ มันคงจะไม่ถูกใจเธอล่ะมั้ง ผู้หญิงนับ 8 พี่เขาให้ช่อดอกไม้เล็ก ๆ กับฉันล่ะ... มันน่ารักจนฉันพูดอะไรไม่ออกเลย แม้แต่คำว่าขอบคุณ สงสัยฉันต้องรีบไปซื้อซิลิก้าเจลมาเก็บดอกไม้นี่เสียแล้วสิ... ไม่อยากให้มันเหี่ยวไปเลย ผู้ชายนับ 1 ผมพยายามที่จะยอมรับความจริง ว่าผมกับเธอนั้น แตกต่างกันแค่ไหน... นางฟ้าก็มีไว้สำหรับคนบนฟ้า...ผมคิด ผมพยายามทำงานให้หนักขึ้น กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเหมือนเดิม และคุยกับเธอให้น้องลง (หรือถ้าให้ถูก เธอเองก็ไม่ค่อยโทร.หาผมสักเท่าไหร่แล้วช่วงนี้) ผมจะจำเธอไว้ในฐานะความทรงจำที่สวยงามแล้วกัน ผู้หญิงนับ 9 เพื่อนฉันที่ทำงานบริษัทเดียวกับพี่เอกบอกว่า ช่วงนี้พี่เขาทำงานหนักมาก... บางวันสี่ทุ่มก็ไม่ยอมกลับบ้าน มาถึงก็ก่อนแปดโมง ฉันก็เหงานะ แต่เราก็ชอบที่พี่เขาเป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ ผู้ชายที่มีพลังและความรับผิดชอบ ที่พุ่งไปข้างหน้าตลอดเวลา สิ่งที่ฉันทำได้ ก็คือให้เขาทำสิ่งที่เขาตั้งใจนั้นอย่างเต็มที่โดยไม่ขัดขวางหรือแง่งอน... ถึงจะไม่ได้คุยกับพี่เขาบ้างแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ... ไว้ถ้าพี่เขาว่าง ๆ คราวนี้ถ้าจะชวนไปดูหนังหรือกินข้าวเย็นบ้าง ฉันจะไปละนะ ผู้ชายนับ 0 ผมทำงานจนเกือบบ่ายสองแล้วนึกได้ว่าลืมกินข้าว พี่เอกคะ ทานข้าวมั่งป่ะเนี่ย น้องออย เด็กฝึกงานมาถามผมด้วยความเป็นห่วง ออยไปซื้อให้ไหมคะ ไม่เป็นไรหรอก พี่ไปกินเองก็ได้ แล้วออยล่ะกินหรือยัง เธอสั่นหน้าแทนคำตอบ งั้นไปกินข้าวกับพี่ไหม... พี่เลี้ยงเอง น้องออยพนักหน้าตอบรับ... เออ วันนี้น้องออยแก้มสีชมพูเลย ผู้หญิงนับ 10 พี่กลับไปก่อนนะหนิง ค่ะ เดี๋ยวหนูรอแถวนี้อีกแป๊บนึงแล้วกันนะ พี่เอกคงงานยุ่งจนไม่ได้ออกมาทานข้าว วันนี้แหละ ถ้าพี่เอกชวนฉันไปดูหนัง ฉันจะไปดูกับเขา... มันสายเกินไปหรือเปล่านะ....... Create Date : 02 ธันวาคม 2554 Last Update : 2 ธันวาคม 2554 16:22:14 น. 2 comments Counter : 643 Pageviews. Share Tweet เจ๋งอะ โดย: todsvuth1 วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:22:16:43 น.   โดนมากเลยค่ะ โดย: นลัช วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:23:28:08 น.   ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet