BlogGang.com : : ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน :

ก้าวขาไปหา...ความเชื่อ

เคยเห็นพิธีการในรายการทีวีพูดให้ได้ยินอยู่บ่อย ๆ ว่า
"พบกับสิ่งที่น่าสนใจสักครู่ แล้วกลับมาเจอกับช่วงต่อไปของรายการ"
"สิ่งที่น่าสนใจ" ของเขาหมายถึง "โฆษณา"
บางครั้งฉันถึงกับแอบเถียงในใจว่า
"แสดงว่ารายการของคุณไม่น่าสนใจเท่ากับโฆษณาล่ะสิ"
"แล้วกูต้องมาทนดูทำไมเนี่ย ?"

แล้ววันหนึ่งความคิดฉันก็เปลี่ยนไป เพราะคำพูดของเขาเป็นจริง
มีโฆษณาที่ทำให้ฉันขนลุกซู่
พร้อมความคิดที่พวยพุ่งเหมือนน้ำต้มกำลังเดือดอยู่ในหัว
"ความเชื่อ"

โฆษณาชิ้นนี้กำลังนำเราไปสู่คำนี้
"หญิงสาวหูหนวก เลือกเดินออกมาจากโลกเงียบด้วยเสียงดนตรี"
ฟังดูเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง
"เธอเริ่มจากการสัมผัสและรับรู้ถึงความพลิ้วไหวในเส้นสาย
แม้เธอไม่เคยได้ยินเสียงใด ๆ บนโลกใบนี้เลย แม้แต่เสียงดูถูก
"บ้ารึเปล่า ! คนหูหนวกจะเล่นดนตรี"
เธอตัดสินใจเรียนรู้การสีไวโอลินในความเงียบ
ไม่ใช่เรื่องง่าย...เพราะแม้แต่คนฟังเป็นยังเล่นไม่ได้
เธอใช้ความรู้สึกสัมผัสกับตัวโน้ต
และใช้หัวใจนำพาไวโอลินมาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเธอ
เธอเริ่มต้นจากคำ ๆ เดียว "ความเชื่อ"

เชื่อ...ว่าเธอทำได้
เชื่อ...ว่าเราทุกคนล้วนมีเสียงดนตรีในหัวใจ
เชื่อ...ว่าดนตรีสัมผัสได้ด้วยใจ แม้ไม่ได้ยิน
ฉันทึ่งกับท่วงท่า ลีลาที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเสียงเพลง
ในขณะที่เธอกำลังบรรเลง...
เราทุกคนรับรู้ความงดงามของภาพและเสียงในขณะนั้น

ท่วงทำนองนั้นไพเราะเสียจนฉันรู้สึกว่า
มันได้เดินทางไกลไปถึงโลกเงียบแล้วจริง ๆ
เพราะภาพที่เห็น...
คือเธอกำลังซึบซับอารมณ์เหล่านั้นอยู่อย่างละเมียดละไม
แม้เธอจะเป็นคนเดียวที่ไม่ได้ยินผลงานของตัวเอง !
แต่ฉันมั่นใจอย่างหนึ่งว่า...
เธอรู้แล้วว่า "เธอทำได้" และ "ทำได้ดีอย่างเหลือเชื่อ"
โฆษณาจบลง...แต่น้ำตาฉันยังไหลอยู่ !
ฉันยังคงนั่งอยู่อย่างนั้น...
แม้ช่วงต่อไปของรายการจะกลับมาอีกครั้ง
แต่ฉันมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจาก...เธอ...และ...ตัวเอง !

เป้าหมายของเธออยู่ไกลจากของฉันมากนัก
เพราะในขณะที่ฉันยืนอยู่...ฉันก็เกือบจะมองเห็นมันแล้ว
แต่สำหรับเธอ...
เหมือนมันตกอยู่ก้นเหวด้วยซ้ำ
เป็นเพียงเป้าหมาย...ที่มองเห็นได้เพียงความคิด
เธอกล้าคิด...กล้าเชื่อ !
ในขณะที่ฉันยังคงยืนมองเป้าหมายอยู่อย่างนั้น...
โดยไม่ได้ทำอะไรเลย
เธอสอนให้ฉันรู้ว่า...
หากอยากสัมผัสได้ด้วยตา...จงเดิน !

หรือจริง ๆ แล้ว...เธออาจจะไม่เคยตั้งเป้าหมายไว้เลยก็ได้
เพราะการไมรู้ว่ามันอยู่ตรงไหน...คงทำให้ถอดใจก่อนไปถึง
แค่มีความสุขกับการตัดสินใจและไว้วางใจความคิด
"ก้าวขาไปหาความเชื่อ"
...จงเดิน...
แล้ววันหนึ่งเราจะได้รู้ว่า...
เป้าหมายไม่ได้เข้ามาใกล้เรา...แต่เราไปถึงมันเอง !

ฉันปิดทีวีแล้วพาตัวเองมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์
หน้าจอยังว่างเปล่า...
แต่ฉันเห็นภาพสะท้อนของตัวเองตรงนั้นแล้ว !

Create Date : 28 กรกฎาคม 2554

0 comments

Last Update : 28 กรกฎาคม 2554 19:34:54 น.

Counter : 343 Pageviews.