สถานที่ที่ทำให้วังนี้มีชื่อเสียงมาก ๆ เลยคือ Huwon (secret garden) เราเรียกเองว่าสวนต้องห้าม การจะเข้าชมสวนนี้ไม่สามารถเดินไปดูด้วยตัวเองได้ ต้องรอไกด์เกาหลีเป็นคนนำไป ระยะเวลาทัวร์ในสวนก็ประมาณสองชั่วโมง พอดีว่าตั๋วที่เราซื้อเเบบ combination สามารถใช้กับสวนนี้ได้เราเลยไม่ต้องจ่ายเพิ่ม สวนนี้ในอดีตเป็นสวนที่ห้ามคนนอกเข้า เป็นพื้นที่สำหรับกษัตริย์หรือเเขกวีไอพีเท่านั้น สามารถเชคตารางเข้าชมได้จากเวบไซต์ของวัง มีให้เลือกทั้งเเบบเกาหลี ญี่ปุ่น อังกฤษ อ่อ ลืมไปว่าคนญี่ปุ่นมาเที่ยวที่เกาหลีเป็นอันดับต้น ๆ เลย คนเกาหลีที่นี่ส่วนมากจะพูดภาษาญี่ปุ่นได้ดีมาก
ในส่วนของสวนต้องห้ามที่เข้าชม ก็จะมีพื้นที่ส่วนของห้องสมุดสำหรับกษัตริย์ เเล้วก็มีพื้นที่สำหรับให้ทรงพักผ่อน ชมการเเสดงต่าง ๆ จริง ๆ เเล้วเราคิดว่าไม่น่าเรียกว่าสวนนะเรียกว่าพื้นที่ป่าย่อม ๆ ดีกว่า อากาศด้านในหนาวกว่าส่วนตัววังมาก ไกด์สาวถามเราว่าเราหนาวมากเหรอ (เค้าเห็นเราเต้น) เราบอกว่าปล่าวเพราะว่าถ้าเราขยับตัวจะทำให้อุ่น ไกด์สาวบอกต่อว่าวันนี้ไม่หนาวนะ (ติดลบเนี่ยนะ) เมื่อปีที่เเล้ว ลบสิบหกองศา อุเเม่เจ้า เเค่นี้เราก็เจ็บคอจะเเย่เเล้ว ลบสิบหกเนี่ยท่าทางจะหน้าชา ยิงเลเซอร์ไม่ต้องฉีดยาชากันเลยทีเดียว ฮ่า ฮ่า

เดินมาส่วนด้านในจะเจอส่วนที่พักของคนรับใช้ในวัง จะเเยกเป็นส่วนชาย หญิง ตัวอาคารจะเเบ่งเเยกอย่างชัดเจน ส่วนของหอชายจะมีห้องให้อ่านหนังสือ ที่พักทำโอ่อ่า ไกด์สาวบอกว่าคนเกาหลีสมัยก่อนจะให้ความสำคัญกับชายมากกว่าหญิง ส่วนหอหญิงมีเเค่ที่นอนกับห้องครัวไว้ให้ทำอาหารเลี้ยง ไกด์สาวตั้งคำถามว่าคิดว่าปัจจุบันเป็นยังไง เธอเฉลยว่า ปัจจุบันหญิงเกาหลีเหนือกว่าชาย อันนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ค่อยได้ดูซีรีย์เกาหลีซะด้วย

หลังจากเดินครบสองชั่วโมง ขอบอกว่าหนาวมาก รองเท้าบู๊ทที่เราใส่ไปถึงขั้นปริ กรี๊ดดดด คู่นี้ไม่ได้ซื้อตอนเซลล์ซะด้วยซิ เสียใจ

มื้อกลางวันฝาท้องเอาไว้ที่ร้านเเถวตลาดนัมเเดมุน เป็นซุปร้อน ๆ มีผัก เห็ดเเล้วก็เนื้อ อร่อยดี

เเพลนเเรกเราสองคนกะว่าจะไป Jongmyo Shrine กันต่อ เเต่เพราะเราเดินในวังเเรกกันนานมาก เจออากาศที่หนาวมาก พี่ขวัญก็น้ำมูกยืดตลอดทาง เราเลยยกเลิกทริปนี้กระทันหัน พี่ขวัญเลยรีเควสขอเดินห้างเเทน เราสองคนเลยไปช๊อบต่อกันที่ห้างเเถว ๆ Seoul station

มาช่วงปีใหม่นี้มีข้อดีคือ ทุกห้างพากันพร้อมใจลดกระหน่ำ เราถูกใจสไตล์เสื้อกันหนาวที่นี่มาก ไปเจอเสื้อกันหนาวขนเป็ดกับรองเท้าขนเเกะลดราคา พอคำนวณออกมาเป็นเงินเยนเเล้วไม่มีทางหาได้ถูกเเบบนี้ที่ญี่ปุ่นเเน่นอน เลยซื้อซิครับงานนี้ พอซื้อกลับมาเพื่อนโยสรรเสริญว่า ยูรู้ไหมว่าเค้าต้องใช้เป็ดกี่ตัว เหอ เหอ

ข้อดีของการซื้อของในห้างอย่างนึงคือ เราเคลม Tax ได้ เเต่สุดท้ายก็ไม่ได้รับคืนเพราะว่าตอนไปรอเอาที่สนามบิน คนต่อเเถวยาวมาก คาดว่าถ้ารอต่อเเถวเราคงตกเครื่อง เลยไม่ได้เอาเงินคืน เสียใจรอบสอง (รอบเเรกรองเท้าบู๊ทปริ) ฮ่า ฮ่า

มื้อเย็นเราจัดหนักกันอีกเเล้ว เพราะตอนไปโซลทาวเวอร์เดินผ่านร้านขาหมูเเล้วก็เล็งเอาไว้ว่าต้องหม่ำให้ได้

สรุปร้านนี้เป็นร้านเหล้า เเต่ขาหมูเป็นกับเเกล้ม เอิ่ม สั่งเบียร์มาเเบ่งกัน เป็นเบียร์ที่ประหลาดมากกก เพราะเป็นเบียร์เปรี้ยวเกิดมาเพิ่งเคยเจอ ฮ่า ฮ่า วิธีการหม่ำก็ทานขาหมูคู่ไปกะผักเเละกิมจิ (ทุกจานมาอย่างเบ้งเฉพาะขาหมูเนี่ยก็หนึ่งขาเต็ม ๆ) มื้อนี้หมดไปประมาณสามหมื่นวอน เเต่อิ่มกันยันเช้า

วันนี้เป็นคืนปีใหม่ที่เงียบมาก หรือเราไม่รู้ว่าเค้าไปฉลองกันที่ไหน เรากะพี่ขวัญเลยกะว่าจะฉลองที่ห้องนี่ละ ห้ามหลับจนกว่าจะเที่ยงคืน พี่ขวัญอาสาเลี้ยงเบียร์เรา เราเลยได้มาคนละกระป๋อง เเต่สุดท้ายดื่มกันไปยังไม่ถึงครึ่งกระป๋องนั่งรอจนกว่าจะเที่ยงคืนเเล้วก็หลับคาเบียร์กันเลย ฮาาาาา