ฟิค y นะคะ ใครหลงเข้ามาก็ขออภัยค่า
Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2553
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
13 ธันวาคม 2553
 
All Blogs
 
Fic แอบหอม 18 จิน+คาเมะ

ว่าจะแต่งเรื่องใหม่เลยต้องมาเคลียร์เรื่องเก่าให้จบกันไปก่อน

ต่อไม่ติดกันเลยทีเดียวเชียว ไปอ่านกันน้า




คุณชายใหญ่แห่งตระกูลคาเมนาชิ นั่งหน้าเครียดอยู่หลังโต๊ะตัวใหญ่
ภายในห้องทำงานชั้นบนสุดของร้านเพชรหรู ดวงตาคมดุจ้องรูปถ่ายที่มีผู้หวังดี
กรุณาส่งมาให้ ซึ่งตอนนี้วางเรียงกันอยู่บนโต๊ะเขม็ง
ทำไมเค้าไม่เคยระแคะระคายบ้างเลย เรื่องใหญ่ใกล้ตัวขนาดนี้
สงสัยจะเป็นเขาคนเดียวกระมังที่ไม่รู้เรื่อง ตาคมปลาบตวัดขึ้นมองคนสนิท
ที่ยืนหน้าซีดอยู่ไม่ไกล


“ คุซาโนะ นี่มันอะไรกัน “ น้ำเสียงเข้ม ๆ นิ่ง ๆ ฟังแล้วเหมือนไม่มีอะไร
แต่กับลูกน้องคนสนิทมันน่ากลัว


“ เอ่อ.....ผมไม่ทราบครับ “ ตอบออกไปเสียงสั่น ๆ พลางก้มหน้า
หลบสายตาคาดโทษ


“ นึกเหรอว่าพอนายตอบอย่างนี้แล้วเรื่องมันจะจบ คาซึยะคบกับหมอนี่
นานเท่าไหร่แล้ว “


“ เอ่อ....ผมไม่ทราบครับ “ อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ตอบออกไปแต่ต้องสะดุ้งโหยง
เพราะเสียงตบโต๊ะดังปังของเจ้านาย


“ นายอยากจะลองดีกับฉันใช่ไหม คุซาโนะ “


“ คุณชายใหญ่ครับ คุณจินเป็นคนดีมากเลยนะครับ คุณจินเคยช่วยคุณชายน้อย
ไม่ให้ถูกรถชน แล้วคุณชายน้อยก็ดูเป็นห่วงเป็นใยคุณจินมากกว่าปกติ แล้.......”
หยุดชะงักไปเมื่อสบตาคมของเจ้านาย รู้ว่าพูดมากเกินไป แต่จะให้ทำอย่างไรได้


“ ฉันถามว่า คาซึยะคบกับหมอนี่นานเท่าไหร่แล้ว ตอบให้ตรงคำถามหน่อย “


“ ไม่นานเท่าไหร่ครับ “


“ ดี น้องฉันคงไม่สนใจอะไรกับนายนั่นนักหนา คงทำให้เลิกกันได้ไม่ยาก “


“ คุณชายใหญ่ คุณชายน้อย..............”


“ หยุดเลยคุซาโนะ นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้ดูแลคาซึยะ
แล้วทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ ไว้ใจไม่ได้จริง ๆ “
คุซาโนะมองตามเจ้านายที่เดินปึงปังออกไปจากห้องอย่างหัวเสีย
เฮ้ออออ คุณจินกับคุณชายน้อยเดือนร้อนแน่ ๆ


………………………..
………………
………….
…….

“ คาซึยะ เลิกเรียนกี่โมงครับไปดูหนังกับพี่นะ “ เสียงออด ๆ ดังมาจากคนตัวโต
ข้างกาย


“ บ่ายสองฮะ แต่ยามะจังต้องไปด้วย “ ได้ยินคำตอบออกจากปากสีชมพูน่าจุ๊บ
ทำให้ใบหน้าหล่อ ๆ หงิกงอขึ้นมาทันที ไปกะไอ้คนหวงเพื่อนแบบนั้นเขาไม่ต้องนั่งฟัง
มันพูดแขวะจนเฉาหรือไง เฮ้อ.............เซ็ง ต้องหาทางกำจัดก้าง
เอ๋................พกเจ้ายูไปด้วยสิจะไปยากอะไร รับรองได้เลยว่าปลาทองต้องหงอย
เพราะเจ้ายูแน่ ๆ ดีไม่ดีอาจชิ่งกลับก่อนด้วยซ้ำ

“ งั้นตอนบ่ายพี่มารับนะครับ จุ๊บ!!! “ ขโมยจูบปากนุ่มกันต่อหน้าต่อตา
แฟนคลับที่เมียงมองกันอยู่ไม่ห่าง ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทำเอาหงาย
หลังตายกันเป็นแถวด้วยความอิจฉา ให้มันรู้ซะมั่งว่านี่เด็กใครคนตัวโตหันไปยักคิ้วใส่
อย่างเยาะเย้ย แต่ถูกคาซึยะตีแปะเข้าให้ที่แขนอย่างโกรธ ๆ เลยต้องส่งยิ้มประจบ
กลับไปยังคนข้างกายแทน


“ พี่จินทำอะไรแบบนี้อีกแล้วนะ คราวหน้าจะโกรธจริง ๆ แล้วด้วย “
เอ่ยออกไปอย่างงอน ๆ ชอบทำให้อายอยู่เรื่อยเลย

“ ไอ้พวกบ้านั่นแหละผิด ชอบมาส่งตาหวานใส่คาซึยะของพี่ “

“ แน้!!! พี่จินนี่เกเรใหญ่แล้ว เค้าเข้ามาทักทายเฉย ๆ ไม่ได้ส่งตาหวานอย่างที่
พี่จินว่าเสียหน่อย “

“ พี่เห็นเต็มสองตา ไม่รู้แหละ แล้วคาซึยะเองก็ด้วย ไม่ต้องไปยิ้มให้
พวกมันเลย พี่ไม่ชอบรู้หรือเปล่า ไม่ชอบมาก ๆ “ คนที่ควรโกรธอยู่เมื่อครู่มัน
ต้องคนตัวเล็กไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเปลี่ยนข้างกันได้ง่าย ๆ แบบนี้เนี่ย จินยืน
หน้าบึ้งอยู่ตรงหน้าด้วยความไม่พอใจทำให้คาซึยะต้องยิ้มหวานส่งไปให้

“ คาซึยะ อย่าเที่ยวไปส่งยิ้มแบบนี้ให้ใครนอกจากพี่คนเดียวรู้ไหม “

.................................................

.....................................

..............................

........

ภายในโรงหนัง

“ นี่!!! ถอยไปห่าง ๆ หน่อย “

“ ก็มันหนาวนี่นา “

“ แล้วใส่มาได้ยังไงเสื้อยืดตัวเดียว ไม่ได้รู้เรื่องเล้ย “
ปากบ่นไปแต่มือน่ะถอดผ้าพันคอของตัวเองส่งให้คนข้าง ๆ อย่างกระแทกกระทั้น
ไม่ได้ห่วงว่าจะหนาวตายหรอก แต่รำคาญไอ้ห้อยบ้าที่นั่งยุกยิกเบียดอยู่ข้าง ๆ
ที่นั่งก็ออกจะกว้างไม่นั่งตักไปเลยล่ะ

“ ยามะจังใจดีที่ซู๊ดดด “ รับผ้าไปพันคอตัวเองแถมยกขึ้นสูดดมความหอมจาก
เจ้าของ ไม่ได้หอมคน หอมผ้าก็ยังดี

“ ถอยไปนั่งไกล ๆ ได้แล้ว จะดูหนัง “

จินหันไปมองสองคนข้าง ๆ กำลังต่อปากต่อคำกันกระหนุงกระหนิง (ตรงไหน ?? )
คิดถูกจริง ๆ ที่ชวนเจ้ายูมาด้วย ยามะจังเจอตัวป่วนเข้าไป ไม่มีเวลามาขวาง
ทางรักระหว่างเขากับคนตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งตาแป๋วสนอกสนใจหนังตรงหน้า
ไม่แม้จะชายตาแลมายังเขาเลยสักนิดเดียว เฮ้อ............คิดถูกหรือผิดกับการ
เลือกมาดูหนังแทนที่จะพาไปนั่งกินไอติมอร่อย ๆ แบบนั้นอาจจะได้สวีทกันมากกว่า
.....................................
.......................
...............

“ ที่นี่เหรอ “ คุณชายใหญ่แห่งตระกูลคาเมนาชิ เอ่ยถามคุซาโนะ ลูกน้องคน
สนิท หลังจากสั่งให้ไปสืบเรื่องของคนที่กล้าเข้ามาเหยียบจมูก จนได้มาอยู่ตรงนี้
หน้าบ้านหลังใหญ่ทันสมัยจ๋า จากข้อมูลที่ได้มาตระกูลอคานิชิ ร่ำรวยไม่แพ้ใครในญี่ปุ่น
และขณะนี้ลูกชายคนเดียว อคานิชิ จิน อยู่เพียงลำพังกับพี่เลี้ยง พร้อมทั้งคนรับใช้
ไม่กี่คน เป็นลูกคุณหนูสินะจะทำอะไรเป็น สงสัยคงเป็นพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
หรือไม่ก็เจ้าชู้ติดอันดับประเทศ ในรายงานไม่ได้บอกถึงนิสัยใจคอแต่เดาได้ไม่ยาก
หล่อ รวย เลว


“ คุณทัตสึยะคะ มีคนมารอพบคุณจินที่ห้องรับแขกค่ะ “ สาวใช้ตัวเล็กเข้ามา
รายงานให้ร่างบางที่กำลังง่วนกับการอบขนมของโปรดคุณจินอยู่ในห้องครัว
ต้องชะงักหยุดงานตรงหน้า


“ ใครกันเพื่อนคุณจินเหรอ “ ขมวดคิ้วถามออกไปอย่างแปลกใจ ปกติถ้าเป็น
คุณ ๆ ทั้งหลายล่ะก็ป่านนี้ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเข้ามาหาแล้ว แต่นี่รออยู่ที่ห้องรับแขก


“ ไม่ใช่ค่ะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่อูยยยยยหล่อสุด ๆ ไปเลยค่ะ “ บอก
พลางทำตาลอยให้คนฟังนึกหมั่นไส้


“ เพื่อนคุณจินหล่อกันทุกคนไม่ใช่เหรอ ยังไม่ชินอีกหรือไง “

“ ใช่ค่ะหล่อทุกคน แต่คนนี้หล่อแบบบาดใจน่ะค่ะ หล่อแบบดุ ๆ แถมเป็นผู้ใหญ่
กว่าด้วย ใส่สูทเท่ห์มาเชียวค่ะ “

“ เอาเถอะ.......พอ.......ไม่ต้องบรรยายมากขนาดนั้นก็ได้ ท่าทางจะหล่อจริง ๆ
คงต้องออกไปดูให้เห็นกับตาเสียหน่อยแล้ว “ พูดพลางหันไปล้างมือ
ปลดผ้ากันเปื้อนออกจากกายบาง เดินตรงไปยังห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่
เห็นคนรูปหล่อของอายะ ที่พรรณนาซะแทบเห็นภาพ ยืนหันหลังจ้องเขม็งไปยัง
สวนนอกหน้าต่างกระจกบานใหญ่ มีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นเลยหรือไง สวนกุหลาบ
ของเขาเนี่ย


“ คุณจินยังไม่กลับจากมหาลัยเลยครับ เอ๊ะ!!!! “ อุทานออกไปอย่างตกใจ
เมื่อคนที่เอ่ยทักหันขวับกลับมาอย่างรวดเร็ว หน้าตาแบบนี้จำได้แม่นเลยแหละ
เจ้าของร้านเพชร คนเดียวกับเจ้าของโทรศัพท์ที่โทรมากวนประสาททุกวันจนไม่รู้
จะสรรหาคำไหนมาด่าแล้ว

“ เจอกันอีกแล้วนะครับทัตจัง “ เสียงเย็น ๆ ไม่มีวี่แววขี้เล่นถูกเอ่ยออกมา
ในข้อมูลก็ไม่มีบอกนี่นาว่าคนสวยของเขามีส่วนเกี่ยวข้อง หรือจะเป็นอคานิชิเดียวกับ
ลูกค้าประจำร้านเพชรของเขา โลกจะกลมไปไหน


“ นายมาที่นี่ทำไม “

“ เอ๋.....ตอนบอกสาวน้อยเมื่อกี้ไป ผมบอกว่ามาหาอคานิชิ จิน นะ ไม่ได้มาหา
คุณเสียหน่อย “ คนได้ฟังคำตอบเม้มปากแน่นด้วยความโมโห แล้วนายบ้านี่ไปรู้จักมักจี่กับคุณจินตอนไหน

“ คุณจินยังไม่กลับ มีธุระอะไรฝากไว้แล้วก็รีบกลับไปซะ “

“ เป็นเจ้าของบ้านยังไงไล่แขกหน้าตาเฉย “

“ ไม่ได้เป็นเจ้าของบ้าน แค่คนดูแลบ้านเท่านั้น แล้วตอนนี้ก็กำลังดูแลอยู่
คนไม่ค่อยน่าไว้วางใจอย่างนายอย่าอยู่นานเลยดีกว่า “ ปรายตามองคนตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ มาปรากฏตัวที่นี่เพราะอะไรยังจับต้นชนปลายไม่ถูก
ไม่ทันคิดอย่างอื่นไปมากกว่านี้ ร่างบางต้องถอยหนีคนที่ยืนนิ่งมาตลอด
แต่ตอนนี้ขยับเข้ามายืนเสียจนชิดปุ๊บปั๊บ

“ จะทำอะไร ถอยไปห่าง ๆ เลยนะ “ ตาสวยเขียวขึ้นมาทันที
พอนายนี่เข้ามาใกล้ ๆ ต้องคอยระวังตัวมากขึ้นทุกครั้ง

“ ตัวหอมเหมือนขนมเลย กลิ่นเหมือนเจ้าตัวเล็ก “ เอ่ยออกไปเบา ๆ แต่ยังคง
ก้าวตามร่างบางที่ถอยหลังหนีเรื่อย ๆ มองเห็นเป็นเรื่องน่าสนุก
เมื่อเห็นอาการของคนที่คิดถึงมาทั้งวัน ลืมเรื่องที่ต้องมาอยู่ตรงนี้เสียสนิท

“ กำลังอบขนม “ ตอบออกไปเสียงขุ่น พลางผลักอกคนที่ไม่ยอมหยุดเดินเข้ามาหาให้ห่างออกไป

“ ตกลงมาทำอะไรที่นี่ คงไม่ได้มาทวงหนี้แถวนี้หรอกนะ “

“ ถามได้ดี อคานิชิ จิน อาจติดหนี้ผมอยู่ก็ได้ “

“ คุณจินไม่มีทางไปติดหนี้ใครแม้กับคนอย่างนายด้วย คราวที่แล้วก็ครั้งนึงแล้วนะ
จับโจรยังจับผิดคุณจินเป็นลูกชายของลูกค้าประจำร้านนายจำไม่ได้หรือไง “

“ ว่าแล้วเชียว แต่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เราคุยกัน “ น้ำเสียงที่พูด
ออกมาบ่งบอกว่าตอนนี้ผู้พูดกำลังรู้สึกเช่นไร

“ แล้วมันเรื่องอะไรกัน อย่ามาหาความ ลูกหนี้คนอื่นถูกนายจัดการหมดแล้วเหรอ
ถึงได้เที่ยวมั่วชื่อชาวบ้านเขาเป็นลูกหนี้นายอย่ามาใส่ร้ายกันหน้าด้านแบบนี้นะ
ระวังเหอะจะแจ้งตำรวจมาลากตัวนายเข้าคุก “
“ โอ้ย......กลัวจัง รีบโทรเลยสิ เดี๋ยวจะนั่งรอเลยด้วยเอ้า “ ใบหน้ายียวนกวน
ประสาทยื่นเข้ามาใกล้จมูกแทบชนกันอยู่แล้ว พี่เลี้ยงคนสวยถอยไปติดพนัง
ห้องรับแขกหันซ้ายหันขวาหาทางหนี เหตุการณ์เหมือนเมื่อครั้งแรกที่เจอกันไม่มีผิด
คนตรงหน้าเค้าเดาใจไม่ค่อยได้ด้วยว่าจะมาไม้ไหน คงต้องหาทางเอาตัวรอดไว้ก่อน
แม้จะเป็นถิ่นตัวเองก็เถอะ คนบ้าแบบนี้ลองถ้ากล้าเข้ามาถึงนี่ต้องไม่ธรรมดาแน่
ดูจากคราวก่อนสิเกือบแย่

“ ถ้านายไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติมแล้วจะรู้หรือไง แต่ฉันยืนยันได้เลยว่าคุณจินไม่มีทางเป็นหนี้ใคร “

“ จริงเหรอ รู้ดีจริงนะ แล้วถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ จะให้ผมทำอย่างไรกับคุณจิน
ของคุณ.......ทัตจัง...... “ หรี่แววตาคู่คมมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้ทำหน้าเครียดขึ้นมาบ้างแล้ว

“ แล้วมันอะไรล่ะ มัวเล่นลิ้นอยู่ได้ รีบบอกมาสิ “

“ นี่ไงล่ะ ดูสิคุณยังจะปกป้องคุณหนูจอมวายร้ายของคุณอีกไหม “ หยิบของ
บางอย่างจากกระเป๋าเสื้อสูทราคาแพง ส่งให้คนที่ยืนหน้าบึ้งรับไปดูก่อนจะหน้าแดง
ตาโตอ้าปากค้าง แต่สักพักกลับเงยหน้าที่แดงก่ำขึ้นมองคนตรงหน้าตาเขียว

“ นี่นายโรคจิต เรื่องอะไรมาแอบถ่ายรูปคุณจินกับคาเมะแบบนี้ คนไร้มารยาท “

“ หยุดเลยนะ ใครกันแน่ไร้มารยาท คุณชายของคุณนั่นแหละ ดูดีๆ หน่อย
ว่ามันที่ไหน นี่มันบนรถไฟ แล้วทำแบบนั้นกับน้องผม มันน่าฆ่าทิ้งนัก “
มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กที่เกือบจะส่งหมัดหนัก ๆ เข้าใบหน้าเขา แถมจับไว้แน่นอย่างโมโห

“ น้องเหรอ อย่าบอกนะว่าคาเมะเป็นน้องนาย “

“ ใช่น้อง แล้วทีนี้คุณจะแก้ตัวแทนคุณชายผู้แสนดีแบบไหนไม่ทราบ นี่แหละ
หนี้ก้อนโตที่คุณจินของคุณทำไว้ ทำให้น้องผมตระกูลผมเสียชื่อเสียง
พาน้องผมไปทำเรื่องเสียหาย น้องผมน่ะไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ก่อนแน่ ๆ ถ้าเจ้านาย
คุณไม่ล่อหลอก หรือทำตัวมีเล่ห์เหลี่ยมใส่ แย่ที่สุดเลย จะแก้ตัวแทนกันว่าไงล่ะ “

“ ทำไมต้องแก้ตัวด้วย คุณจินทำไปเพราะรักคาเมะ แล้วคาเมะก็รักคุณจิน
คนรักกันทำแบบนี้แปลกตรงไหน คุณจินกับคาเมะจูบกันเพราะต่างฝ่ายต่างรักกัน
ถึงจะอยู่ในสถานที่ไม่เหมาะไม่ควรก็เถอะ

“ สถานที่ไม่เหมาะไม่ควรคุณยังเห็นดีเห็นงาม ถ้าผมจูบคุณตรงนี้บ้างคุณคงไม่ว่าใช่ไหม “

“ จะบ้าเหรอ ปล่อยเลยนะ ที่นายมาหาเรื่องถึงที่นี่มันไร้สาระมากเลยไม่รู้เหรอ
นายเป็นพี่ชายแบบไหน ถึงไม่เข้าใจน้องตัวเอง ถ้าคุณจินบังคับ หรือข่มขู่ค่อยมาว่า
แต่นี่เห็นไหมมองไม่เห็นหรือไงว่าเขาสองคนน่ะรักกัน ยังจะมาฟาดหัวฟาดหาง
ชาวบ้านแบบนี้ไม่เป็นผู้ใหญ่เอาซะเลย ผลักอกกว้างให้ออกห่างมากขึ้น

“ คุณมีน้องหรือเปล่า การห่วงน้องนี่มันไม่เป็นผู้ใหญ่ตรงไหน ใคร ๆ ก็ต้องห่วง
กันทั้งนั้นแหละ แล้วยิ่งมีใครหน้าไหนก็ไม่รู้มาเกาะแกะ ยุ่งวุ่นวายกับน้องคุณ
เป็นคุณจะทำยังไงไม่ทราบ บอกผมให้กระจ่างหน่อยสิครับคนเก่ง “

คุณพี่เลี้ยงเบี่ยงใบหน้าสวยหนีนิ้วมือเหมือนคีมที่จับปลายคางเรียวให้เงยขึ้นสบตา
ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้เหมือนแกล้ง

“ นี่นายถอยออกไปเลยนะ ที่บอกว่าไม่เป็นผู้ใหญ่นะมันเรื่องจริง
ผู้ใหญ่เค้าต้องให้โอกาสคนไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่อะไรก็ตัดสินคนอื่นว่าไม่ดีไปเสียหมด
แบบนี้เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ใช้ได้ที่ไหนกัน ฉันรับรองเลยว่าคุณจินน่ะเป็นคนดี
ไม่เหมือนลูกคนรวยคนอื่นที่นายเจอมาหรอกนะ ฉันอยู่กับคุณจินมาตั้งแต่เด็ก
ทำไมจะไม่รู้ถ้านายรักน้องนายจริง นายต้องฟังน้องนายบ้างให้เขาตัดสินใจเอง
ถ้าเกิดสิ่งที่ไม่ดีขึ้นนายก็แค่อยู่ข้างเขา คอยให้กำลังใจเขา
นายไม่ได้อยู่ปกป้องเขาตลอดชีวิตนะ นายควรปล่อยให้คาเมะได้เลือกด้วยตัวเอง
ไม่ใช่อะไรก็คิดให้เสียหมดแบบนี้ พวกบ้าอำนาจเขาทำ น้องนายนะไม่ใช้ลูกน้อง “

“ คืนนี้ขอนอนด้วยได้ไหม “

“ นายจะบ้าเหรอ ฟังอยู่หรือเปล่าเนี่ย “

“ ก็นี่ไง จะได้อยู่ฟังเทศน์ทั้งคืน เอาแบบนอนสต็อปไปเลยดีไหม “

“ คนซีเรียสอยู่นะ อย่ามาทำเสียเรื่องสิ เอาละนายถามคาเมะก่อนได้ไหม

ถามน้องก่อนหรือนายอยากเห็นคาเมะเสียใจ นายรักน้องนายมากไม่ใช่เหรอ “ ไม่ได้ดิ้นหนีคนที่ยังคงยืนอยู่แสนใกล้อีกต่อไป แถมเงยหน้าขึ้นมองสบตาคมอย่างขอร้อง
เขาก็ไม่อยากให้คุณจินเสียใจเหมือนกัน อยากเห็นทั้งสองมีความสุข
คุณชายใหญ่แห่งตระกูลคาเมนาชิ มองสบตาคุณพี่เลี้ยงแสนสวยที่ส่งสายตาหวาน ๆ
มาให้แทบใจละลาย แต่จะใจอ่อนให้เลยก็ใช่ที่ เขารักน้องมากจนไม่อยากเห็นน้องเสียใจ
อยากปกป้องน้องจากสิ่งเลวร้ายต่าง ๆ เขาไม่ไว้ใจในตัวเจ้านายของคนสวยตรงหน้า
ถึงได้บุกมาถึงนี่ อยากมาคุยกันตัวต่อตัวตามภาษาลูกผู้ชายที่พึงกระทำ อย่างน้อย
คงได้เห็นปฏิกิริยาของคุณชายอคานิชิที่มีต่อน้องเขา ที่คิดไปก่อนถึงความเลวร้าย
ของอคานิชิ เพราะเขาเจอคนแบบนั้นมามาก ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนสนิทพอเจอคาซึยะ
เป็นต้องออกลายทุกคน ไม่อยากให้น้องโดนหลอกในเมื่อเขาเป็นพี่เขาย่อมอยาก
ปกป้องน้องเป็นธรรมดา พอได้ฟังคำพูดของคุณพี่เลี้ยง กลับทำให้เขาได้คิด
เป็นคนแรกเลยนะที่พูดกับเขาต่อหน้า ว่าเขาเป็นพวกบ้าอำนาจ แต่เขาไม่โกรธสักนิดเลยแฮะ

“ เจ้านายของคุณจะกล้าคุยกับผมหรือเปล่าล่ะ แอบ ๆ ซ่อน ๆ มานานเท่าไหร่
คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอ “

“ คุณจินไม่ได้อยากทำแบบนั้นเสียหน่อย ไหน ๆ นายก็มาแล้ว อยู่รอคุณจินก่อน
ได้ไหม “

“ ไม่ดีกว่า ถ้าอคานิชิแน่จริงให้ไปพบผมที่บ้านได้เลย ผมจะเปิดบ้านรอตอนรับอย่างดี “

“ ถ้านายทำอะไรคุณจินล่ะก็ นายได้เห็นดีกับฉันแน่ “

“ จะกลัวดีหรือเปล่า ทัตจัง “ นิ้วมือเรียวเชยคางมนของคนสวยที่ตั้งท่าขู่ฟ่อ
พร้อมส่งยิ้มใส่ตาเป็นการท้าทาย แถมด้วยการฉกริมฝีปากอิ่มล่อตาล่อใจเสียหนึ่งจุ๊บ
ทำเอาโดนผลักเสียเต็มแรง แต่มีหรือจะระคาย ตัวแค่นี้เล็กนิดเดียวจะเอาแรงที่ไหนทำอะไรได้

“ นาย...... นาย....... อี๊...ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้คนนิสัยไม่ดี “ ด่าไปเอาหลังมือเช็ดปากไป

“ เป็นการเอาคืนแค่เล็กน้อยในสิ่งที่อคานิชิทำกับคาซึยะแล้วกันน่า ไม่ต้องโมโหไปหรอก “ ยักคิ้วหลิ่วตาให้คนสวยที่ยืนกำหมัดแน่นหน้าแดงก่ำให้ยิ่งโมโหขึ้นไปอีก
เพราะทำอะไรไม่ได้

“ บอกอคานิชิด้วย รีบหน่อยก็ดี ผมไม่ชอบการรอคอยเท่าไหร่นัก
ไม่งั้นลูกน้องผมอาจมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำแก้เบื่อก็ได้นะ “
.......................................................
............................................



TBC


Create Date : 13 ธันวาคม 2553
Last Update : 20 มีนาคม 2556 23:09:12 น. 5 comments
Counter : 3805 Pageviews.

 
อัพข้ามปี ยังต่อติดเนอะ ตอนนี้จิ้นหน้าพีจังหวานๆ ไม่ไหวแระมั๊ง? เด๋วยูยะเคือง!


โดย: เจ้ตา IP: 110.49.174.13 วันที่: 15 ธันวาคม 2553 เวลา:20:26:57 น.  

 
กรี๊ดดดดด
รอเรื่องนี้มานานมากค่ะ
ติดตามมาตลอดรออยู่ว่าเมื่อไรจะอัพ
โห เหมือนได้ของขวัญปีใหม่เลยอ่ะ
ที่พี่มาอัพเนี้ย สู้ๆนะค่ะ
มาอัพไว้ๆๆด้วยนะค่ะ ^O^


โดย: pat IP: 58.9.2.221 วันที่: 18 ธันวาคม 2553 เวลา:19:11:20 น.  

 
เมน ยูพี เจ้าค่ะ ติดตามมาด้วยความบังเอิญ กรีดร้องเล็กน้อยเพราะเห็นว่าเพิ่งอัพ ((ถึงจะผ่านมาเกือบเดือนก็เถอะ อิอิ))

ขอไปอ่านก่อนนะเจ้าคะ เพิ่งเจอเลยขอเม้นต์ก่อนอ่านสักหน่อย อิอิ


โดย: archi_10_001 IP: 222.28.81.180 วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:23:16:44 น.  

 
เย้ ๆ ในที่สุดก็มาต่อแล้ว
รอตอนที่ 19 อยู่นะคะ


โดย: ฟืนไม้กวาด IP: 202.12.97.121 วันที่: 5 มกราคม 2554 เวลา:15:10:47 น.  

 
มาต่อไวๆน่ะ ^^ สนุกๆ. อีกหน่อยสงสัยเฮียกี้ต้องกลัวเมียแน่เลย สงสัยเจ้าพ่อมาเฟียจาโดนกำหลาบ. อิอิ คู่มะพีก้อน่ารักอ่ะออกแนวตบจูบ แต่อยากรู่จังจินจาทำไงต่อไป มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ ^^


โดย: Alice IP: 134.196.184.68 วันที่: 28 พฤษภาคม 2559 เวลา:7:47:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mamesu
Location :
ปทุมธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ถ้าใกล้กว่านี้ก็กลัวว่าเธอจะถอยไป ห่างใจฉันไปไกลไม่กลับมา
Friends' blogs
[Add Mamesu's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.