Bloggang.com : weblog for you and your gang
ฟิค y นะคะ ใครหลงเข้ามาก็ขออภัยค่า
Group Blog
fic
<<
มิถุนายน 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
7 มิถุนายน 2552
Short fic Let me take you in my arms [part 1] อคาเมะ และ เพื่อน
All Blogs
Fic แอบหอม 18 จิน+คาเมะ
SF หวานเย็น (จินเมะและผองเพื่อน)
บอกเล่าร้อยแปด
[SF]....เด็กกว่าแล้วไง..jin x me and friend
Short Fic สิ้นลาย จิน+คาเมะ และผองเพื่อน
[Short Fic].........ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย........Akame and friend
Short Fic เกลียด (เธอไม่ลง)
Short Fic Let me take you in my arms part 2End
Short fic Let me take you in my arms [part 1] อคาเมะ และ เพื่อน
fic แอบหอม part 17 (จินเมะ*ยูพี)
fic แอบหอม part 16 (จินเมะ* ยูพี)
SF หากันจนเจอ จิน*เมะ
Fic แอบหอม part 15 (จินเมะ*ยูพี)
SF ไม่รู้ทำไม เต่าแสบvsหมูบ้า *ต่อ* (จิน+เมะ)
SF ไม่รู้ทำไม เวอร์ชั่น หมูบ้า (จิน+เมะ)
Fic แอบหอม part 13-14 (จินเมะ*ยูพี)
Fic แอบหอม part 12 (จินเมะ*ยูพี)
Fic แอบหอม part 11 (จินเมะ * ยูพี)
Fic แอบหอม part 8-10 (จินเมะ*ยูพี)
Fic แอบหอม part 6-7 (จินเมะ*ยูพี)
Fic แอบหอม part 1-5 (จินเมะ * ยูพี)
Short fic Let me take you in my arms [part 1] อคาเมะ และ เพื่อน
เส้นขนานที่ใคร ๆ คิดกันว่าไม่มีทางบรรจบพบเจอ
บางทีเส้นขนานเหล่านั้น อาจใกล้กันจนกลายเป็นเส้นตรงเส้นเดียวกันได้
คนที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน บางทีอาจอยู่บนถนนสายเดียวกัน
ใกล้กันจนคุณคิดไม่ถึง
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่ง ที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่กลับอยู่ห่างกันเพียงถนนสายหนี่งกั้นกลางเอาไว้เท่านั้น ฝากหนึ่งของถนนเส้นนี้เป็นที่ตั้งของคอนโดสุดหรู ราคาแสนแพง ผู้มีอันจะกินเท่านั้น
ที่สามารถมีไว้ในครอบครอง
ส่วนฝั่งตรงข้ามเป็นชุมชนเล็ก ๆ มีบ้านเช่า และอพาร์ทเม้นท์เก่า
เก่าถึงขนาดถ้ามีแผ่นดินไหวแค่ 1 ริกเตอร์
ชุมชนแห่งนี้คงราบเป็นหน้ากลอง แต่ยังถือว่าโชคดี
เพราะอยู่ไกลจากเขตอันตราย จึงอยู่รอดปลอดภัยมาได้จนถึงทุกวันนี้
คาซึยะ ตื่นได้แล้วลูก สายแล้วนะเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันหรอก
ผู้หญิงหน้าตาและผิวพรรณบ่งบอกได้ว่าสมัยสาว ๆ คงสวยหาตัวจับยาก กำลังเคาะประตู
ห้องนอนหนึ่งในสองห้องภายในบ้านเช่าหลังเล็ก มีเพียงสองชีวิตอาศัยอยู่
เมื่อก่อนมีกันสามคนพ่อแม่ลูก แต่เนื่องจากหัวหน้าครอบครัวได้ล้มป่วยและเสียชีวิตลงเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา
คาซึยะ เคาะประตูแรง ๆ อีกสองสามที ประตูบานเล็กจึงเปิดออกมาพร้อมกับหน้ายุ่ง และหัวฟู ๆ ของลูกชาย ใช่ลูกชายต้องย้ำคำนี้บ่อย ๆ
ก็คนตรงหน้าเธอมีใบหน้าสวยหวานเกินคำว่าลูกชายน่ะสิ ทำไมน้า
คาซึยะถึงไม่ได้ความหล่อ คมเข้มของคนเป็นพ่อมาบ้าง
แต่กลับได้ความสวยหวานของคุณย่า บวกกับแม่อย่างเธอมาเต็ม ๆ
จนเจ้าลูกชายตัวดีบ่นกระปอดกระแปดบ่อย ๆ จนเธออดขำเสียทุกครั้ง
เสียงบ่นที่ได้ยินเยอะที่สุดคงเป็น วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ของทุกปีล่ะมั้ง เสียงบ่นที่มาพร้อมกับกล่องช็อกโกแลตมากมายในกระเป๋านักเรียน
แม่ดูสิ คาซึเป็นผู้ชายนะแม่ แต่ทำไมช็อกโกแลตวาเลนไทน์ถึงมีแต่ผู้ชายให้มาเยอะกว่าผู้หญิงเนี่ยอยากได้ของผู้หญิงหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเยอะ ๆ น่ะแม่ โอ้ยอยากจะบ้า
ชินแล้วล่ะ ได้ยินมาตั้งแต่ลูกชายอยู่แค่ ม.ต้น จนตอนนี้อยู่มหาลัยปี 2 แล้ว
แม่อ่ะ เมื่อคืนกลับดึกนี่ ขอนอนอีกหน่อยไม่ได้เหรอ เสียงออด ๆ
ที่ส่งมาจากลูกชายหน้าหวานทำให้ผู้เป็นแม่ยิ้มออกมาน้อย ๆ
แม่บอกแล้ว อย่าทำงานพิเศษจนดึก ค่าเทอมน่ะแม่พอมี คาซึยะตั้งใจเรียนให้จบดีกว่าไหมแม่ไม่อยากให้ลูกเหนื่อย
ไม่เหนื่อยหรอกฮะ คนที่เหนื่อยน่ะแม่ต่างหาก ตอนนี้คาซึยะโตแล้วนะแม่ คาซึยะจะเลี้ยงแม่เอง
ก่อนที่จะเลี้ยงแม่ สงสัยคาซึยะของแม่ ต้องทำอาหารเลี้ยงตัวเองสักเดือนสองเดือนอีกแล้วล่ะ
ยกมือขยี้ผมฟู ๆ ของลูกชายให้ฟูยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นอาการหน้าบู้นั่น
แม่จะทิ้งคาซึอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย โวยวายกับแม่เมื่อเหลือบไปเห็นกระเป๋าเดินทางใบย่อมวางอยู่บนโซฟาตัวเล็กกลางห้อง
มันเป็นงานนี่ลูก กลับมาคราวหน้าแม่จะอยู่ด้วยหลาย ๆ วันนะ
พูดแบบนี้ทุกที เห็นกลับมาทีไร อยู่ได้ไม่เกินสองวัน
อย่าบ่นเลยนะจ๊ะ มาให้แม่กอดที คว้าร่างบอบบางของลูกชายมากอดแนบอก จูบเบา ๆ บนแก้ม
อาหารอยู่ในครัวนะลูกแม่ทำไว้ให้แล้ว
โชคดีครับแม่ ดูแลตัวเองด้วยนะฮะ ห้ามหาพ่อใหม่มาให้นะ กำชับกำชาด้วยใบหน้าขึงขังจนโดนผู้เป็นแม่ดึงแก้มใสเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
เฮ้อ!!!!! อยู่คนเดียวอีกแล้ว บ่นพึมพำออกมาเบา ๆ หลังจากยืนส่งผู้เป็นแม่จนลับตาก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
รถสปอร์ตคันหรูขับมาด้วยความเร็วจากลานจอดสู่ถนนหน้าคอนโด
ร่างสูงด้านในกำลังหงุดหงิด ตื่นสาย ตื่นสาย
ไม่รู้จะไปทันชั่วโมงแรกหรือเปล่า เมื่อคืนกลับดึกไปหน่อย ไอ้ยู
ไอ้เพื่อนตัวแสบดันมาลากไปคลับเจ้าเรียว กว่าจะถึงคอนโดปาไปเกือบ
ตีสองยังแฮงค์อยู่เลยเนี่ย ส่ายหัวไปมาไล่ความง่วง จนไม่ทันสังเกตุมอเตอร์ไซค์คันเล็กที่เลี้ยวออกมาจากซอยฝั่งตรงข้าม
ขับเฉียดผ่านไปเส้นยาแดงผ่าแปด เป็นผลให้รถคันเล็กเสียหลัก
พุ่งขึ้นไปบนฟุตบาทล้มเค้เก้ไม่เป็นท่า ทั้งคนทั้งรถ
เฮ้ย!!! ซวยแล้วไง ร่างสูงอุทานเสียงดัง หักพวงมาลัยเข้าข้างทางอย่างรวดเร็วเปิดประตูวิ่งออกไปหาผู้เคราะห์ร้ายหน้าตาตื่น
เป็นอะไรมากหรือเปล่า เจ็บตรงไหนบ้าง ละล่ำละลักถามออกไป
ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว ล้มซะขนาดนี้ นี่นาย!!!! จะยืนบื้ออีกนานไหมยกรถออกจากขาให้ที
คนเจ็บตวาดออกมาเสียงดัง ก็ไอ้บ้าตรงหน้าได้แต่ยืนถาม โดยไม่คิดจะช่วยหรือไงกันส่วนคนโดนตวาดซึ่งกำลังตกใจ ขมาดคิ้วมุ่นขึ้นมาอย่างขัดใจ
พูดดี ๆ หน่อยไม่ได้หรือไง คนมาช่วยแท้ ๆ เสียงเข้มออกมาจากปากคนที่กำลังก้มยกตัวปัญหาออกจากขาของคนที่นอนแอ้งแม้งอยู่ใต้รถ
รู้สึกรถมันคันเล็กแล้วนะ
แต่คนข้างใต้รถนี่ตัวเล็กกว่า คิดพร้อมกับช่วยพยุงร่างบอบบางอย่างแปลกใจ
อย่ามาทำปากดี นายไม่ใช่เรอะที่ขับรถห่วยแตก ไม่ดูคนอื่น ถนนเป็นของนายคนเดียวหรือไง
ก็รถนายกับตัวนายมันเล็กจนแทบมองไม่เห็น ช่วยไม่ได้ ไอ้คนที่ด่าเขาปาว ๆ อยู่เนี่ย ผู้ชายใช่ไหม ดูจากการแต่งตัวน่ะ เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้น กับยีนต์ขาด ๆ ก็มองไม่เห็นหน้านิ
หมวกกันน็อกบังจนมิด แต่ทำไมผิวที่สัมผัสอยู่นี่ถึงได้นุ่มนิ่มนักล่ะ
เฮ้ยมันจะมากไป ตัวเล็กแล้วไง ต่อยนายฟันหลุดได้ก็แล้วกัน
หรือจะลองแล้วแขนนี่จะจับอีกนานไหม
สะบัดแขนที่ยังอยู่ในอุ้งมือไอ้คนกวนโมโหอย่างแรง ไอ้คนที่จับอยู่ดันปล่อยมือไม่ให้สุ่มให้เสียง
คนบางคนเลยปีกหักลงไปกองกับพื้นอีกรอบ เพราะอะไรล่ะก็ข้อเท้าที่รับน้ำหนักตัวมันเจ็บจนน้ำตาแทบร่วง
โอ้ย!!!! เจ็บชะมัด บ่นพึมพำออกมาอย่างเจ็บปวด มือเล็ก แตะเบา ๆ บนข้อเท้าตัวเองเป็นเพราะไอ้บ้านี่ ทำเราขาเดี้ยง
ไหนดูซิ เจ็บเหรอ
โอ้ย!!! เบา ๆ ไม่เป็นหรือไง เจ็บนะโว้ย
ก็อย่าดิ้นยุกยิกดิ อยู่เฉย ๆ ไอ้ตัวเล็กนี่ฤทธิ์มากจริง ๆ
ไม่รู้จะหักหรือเปล่า ไปโรงพยาบาลกันดีกว่า พยุงร่างที่นั่งจุ้มปุ้กอยู่บนพื้นให้ลุกขึ้นแต่ไม่มีปฎิกริยาตอบรับให้ความร่วมมือแต่อย่างใด
จากอีกคน
เดี๋ยวก่อนได้ไหม มันวิ้ง ๆ อ่ะ เหมือนจะเป็นลม เสียงอู้อี้ดังออกมาจากใบหน้าที่มีหมวกกันน็อกปิดมิดชิด ไม่รู้ว่าเสียฟอร์ม
หรือเพิ่งรู้สึกตกใจ เพราะเสียงเบาเหลือเกิน
หมวกน่ะถอดออกก่อนได้ไหม จะได้หายใจสะดวก ดุออกไปเสียงเข้มอย่างระอา
เออ ลืมไปเลย ได้ยินเสียงเบา ๆ ดังออกมา ไอ้คนพูดมันค่อย ๆ ถอดหมวกจากหัวช้า ๆ
เพราะนาย เป็นเพราะนาย ฉันไปเรียนไม่ทันแน่ ๆ แถมขายังเดี้ยงแบบนี้อีก
พอถอดหมวกออกแล้วหายใจคล่องขึ้น ไอ้อาการหน้ามืดเมื่อกี้เลยหายไปด้วย เลยมีแรงด่าไอ้ตัวต้นเหตุแห่งความซวยต่อ
แต่คนที่หายใจไม่สะดวก แถมอกข้างซ้ายเต้นตุบ ๆ จนแทบจะทะลุออกมาน่ะ ก็คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นั่นแหละ ไอ้อาการแบบนี้เพิ่งจะเกิดเป็นครั้งแรก เลยทำให้คนตัวสูงอึ้งไปนานจนคนด่าปาว ๆ ต้องหยุดชะงัก
มองสบตาคมเข้มของร่างสูงข้างตัวงง ๆ
เฮ้ย!!!! จะทำอะไร ปล่อยลงนะไอ้บ้า บอกให้ปล่อยไงเล่า เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากร่างบางที่ตอนนี้โดนอุ้มแนบอกกว้างตรงไปยังรถสปอร์ตคันหรู
เงียบเถอะน่า ไม่ไปหรือไงโรงพยาบาลน่ะ เสียงดุ ๆ ดังมาจากร่างสูงก่อนจะเปิดประตูรถ
แล้ววางคนที่กำลังดิ้นดุ๊กดี๊กลงบนเบาะอย่างนุ่มนวล ก่อนปิดประตูเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม
เดี๋ยว!!! นี่นาย......แล้วรถฉันล่ะ
มันไม่หายไปไหนหรอกน่า ไอ้รถกระป๋องนั่นเดี๋ยวโทรไปบอกคนมาเก็บให้
จะกระป๋อง หรือกระแป๋ง มันก็เป็นรถคันเดียวที่ฉันมี อย่างนายจะไปเข้าใจอะไรถ้ามันหายไปละก็ ฉันจะทำให้ชีวิตนายไม่สงบสุขอีกต่อไปคอยดู
เอาน่า ถ้าหายไปจริง ๆ เดี๋ยวซื้อให้ไหม่ จะเอาสักกี่คันก็ได้
คนพูดน่ะพูดเรื่องจริง อยากจะได้รถมอไซค์คันจิ๋วนั่นสักกี่คัน หรืออยากได้รถราคาแพงเท่าไหร่จะซื้อให้ สำหรับคนที่นั่งหน้ามุ่ย ตาวาว ๆ ข้างตัวเขานี่อยากได้อะไรก็จะให้
อย่ามาทำอวดรวย ไม่ได้อยากได้ของนาย รถของนายนี่คงแบมือขอเงินพ่อแม่มาซื้อล่ะสิ แต่รถคันนั้นฉันซื้อเอง ทำงานหาเงินมาเอง
ไม่ได้ขอ พ่อซื้อให้เมื่อวันเกิดปีที่แล้ว ตอบออกไปอย่างกวน ๆ ชอบจังเวลาเห็นคนข้าง ๆ อึ้ง
อึ๊ยยย ไม่อยากพูดด้วยแล้ว หันข้างให้ไอ้คนกวนประสาท มองออกไปนอกรถอย่างอารมณ์เสีย หน้าโบกด้วยปูนหรือไง
ด่าเท่าไหร่ไม่สะทกสะท้าน
..................................
.........................
...................
ขอบัตรหน่อยสิ แบมือไปตรงหน้าร่างบางที่นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่บนม้านั่งหน้าเคาเตอร์ของโรงพยาบาลสุดหรู หลังจากโดนคนกวนประสาทอุ้มลงมาจากรถ
วางบัตรนักศึกษาที่หยิบมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ๊ตลงบนมือสวย ๆ นั่นอย่างกระแทกกระทั้น บอกให้รู้ว่ายังไม่หายโกรธง่าย ๆ
รอตรงนี้แป๊ปนะคาซึยะ
ใครให้นายมาเรียกชื่อ เสียงตวาดแว้ดดังตามหลังคนที่เดินอมยิ้มตรงไปยังเคาเตอร์เพื่อทำบัตรคนไข้
ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้าเอ้ย อับอายขายหน้า หันไปทางไหนมีแต่คนมองมายิ้ม ๆ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ ไอ้บ้านั่นมันอุ้มลงมาจากรถเดินดุ่ม ๆ เข้ามาท่ามกลางสายตามากมาย รถเข็นก็มี
ทำไมไม่ใช้ ผู้ชายเหมือนกันนะโว้ย ถ้าคนรู้จักมาเห็นเข้าจะทำไง
สาวที่เล็งไว้ไม่หนีหมดเรอะ โวยวายเสียงดังก็ไม่ได้ แค่นี้คนยังมองกันเป็นตาเดียว อายเป็นเหมือนกัน ไม่เหมือนไอ้คนหน้าหนาบางคนหรอก
ไปนั่งไกล ๆ ได้ไหมเล่า เสียงขู่ฟ่อดังมาจากคนหน้าบึ้งข้าง ๆ แต่มีหรือคนบางคนจะฟัง
แถมยังทอดแขนไปบนพนักเก้าอี้ด้านหลังเหมือนโอบกลาย ๆ หน้าตาเฉย
คุณจินคะ เชิญด้านในเลยค่ะ คุณหมอรออยู่ ประชาสัมพันธ์แสนสวยเดินตรงมาเรียก
พร้อมส่งยิ้มหวานให้ คนอะไรหล่อ รวย เห็นใกล้ ๆ แทบละลาย
เป็นถึงลูกชายหุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาล ตระกูลนี้คงหล่อกันทั้งบ้าน
ดูอย่างคุณหมอทาคิซาว่านั่นประไร หล่อขั้นเทพ
แต่ดูเหมือนสาว ๆ ทั้งหลายแห้วรับประทานซะแล้วล่ะมั้ง เพราะคุณหมอมีแฟนสุดรักสุดหวงอย่างคุณซึบาสะ คุณหนูตระกูลดังมารอรับกลับบ้านทุกวัน และคุณจินหัวใจคงไม่ว่าง ถ้าใครได้เห็นภาพอย่างที่เธอเห็นตรงหน้านี่ เจ้าของหัวใจคุณจินคงเป็นหนุ่มน้อยในอ้อมแขนนั่นสินะ
เห็นตั้งแต่อุ้มเข้ามา ทนุถนอมกันออกขนาดนั้น ทั้ง ๆ ที่คนในอ้อมแขนออกฤทธิ์ออกเดชมากมายแค่ไหน
แต่คนอุ้มกลับอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา คงงอนกัน น่ารักจัง
ไงเจ้าจิน ร้อยวันพันปีไม่เห็นแวะมาหาอา คุณหมอหน้าตาหล่อเหลาเอ่ยแซวหลานชาย
ซึ่งตอนนี้มีหนุ่มหน้าหวานอยู่ในอ้อมแขน ดูเหมือนคนในอ้อมแขนจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ แค่เห็นท่าทางฮึดฮัดขัดใจ เมื่อถูกวางลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะก็พอจะรู้
แต่หลานชายเขาสิ ไม่เห็นมันจะรู้ร้อนรู้หนาวยังคงยิ้มระรื่น
คุณอาช่วยตรวจให้หน่อยสิฮะ ไม่รู้ข้อเท้าหักหรือเปล่า เอ่ยบอกผู้เป็นอาพลางบุ้ยใบ้ไปยังข้อเท้าของคนร่างบางที่นั่งหน้ามุ่ยไม่ยอมคลาย
เป็นอะไรมาล่ะเรา เอ่ยถามหนุ่มน่ารักไปด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
นายนี่สิฮะ ขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือ เฉี่ยวรถผมล้มอ่ะ ฟ้องซะเลย เห็นนายนั่นเรียกคุณอา จะได้มีคนร่วมด้วยช่วยด่าเพิ่มอีกแรง
จิน!!!! ขับรถยังไง มันอันตรายรู้ไหม ดีนะนี่ ไม่เป็นอะไรไป ถ้าเจ็บมากกว่านี้จะทำไง
คุณหมอผู้ใจดีของคาเมะ หันไปใส่ไอ้คนยืนยิ้มแห้งข้าง ๆ เป็นชุด ดีสะใจ
โธ่.....อาอ่ะ มันเป็นอุบัติเหตุนี่ ผมไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย เอ่ยแก้ตัวอ้อมแอ้มพลางปลายตาคมมองใบหน้าใส ๆ ของคนบางคนที่นั่งยิ้มซะใจอย่างคาดโทษ
นั่นแหล่ะ ถ้าระมัดระวังขึ้นอีกนิดคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ ออกไปรอข้างนอกเลย
ทำไมต้องไปรอข้างนอกล่ะครับ อยู่ดูด้วยไม่ได้เหรอ
จะดูทำไม เป็นหมอหรือไง งั้นก็มาตรวจเองแล้วกัน
ไปก็ได้ ไม่เห็นต้องทำเสียงดัง บ่นพึมพำเดินออกไปยังประตูห้องตรวจ แต่ยังไม่วายหันมาทำตาดุใส่อีกคนที่นั่งหัวเราะคิกคักให้ได้ยิน
เ อาล่ะ ไหนขอหมอดูหน่อยสิ พูดกับเจ้าตัวเล็กที่ยังนั่งหัวเราะไม่หยุด
ปวดหรือเปล่า
ฮะ...ปวดมากเลย ลงน้ำหนักมากไม่ได้
ไม่หักหรอก แค่เคล็ดน่ะ แต่คงปวดไปอีกหลายวัน ทางที่ดีอย่าเดินมากนะ
เดี๋ยวหมอพันผ้าแล้วให้ยากินแก้ปวด กับยาทาไปแล้วกัน ถ้าไม่ดีขึ้นก็มาหาหมอใหม่
ขอบคุณมากฮะคุณหมอ ยิ้มจนตาปิดส่งให้คุณหมอแสนใจดี
.
.
อ่ะเสร็จแล้ว จะเดินไปไหนมาไหน ตอนนี้คงลำบาก เดี๋ยวให้เจ้าจินมันไปรับไปส่งทุกวันลงโทษมันฐานขับรถไม่ระวัง
ส่งทุกวันตายล่ะไม่ได้การ ส่งทุกวันก็อุ้มเราทุกวันน่ะสิ ใครจะไปยอม ว่าแล้วร่างบอบบางเลยลุกพรวดพลาดขึ้นอย่างรวดเร็ว ขาน่ะเจ็บอยู่หรอก
แต่เทียบกับความอาย เลือกขาเจ็บจนเดี้ยงยังจะดีเสียกว่า
เอ่อ...คุณหมอฮะมีประตูด้านหลังไหมฮะ พูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน
มีสินั่นไง ชี้ไปยังประตูด้านหลังโต๊ะตรวจคนไข้ อย่างงง ๆ ยังไม่ทันจะอ้าปากถามอะไรร่างบอบบางก็เผ่นพรวดหายไปหลังประตูอย่างรวดเร็ว
นี่!!!!! ยังไม่ได้ยาเลย แล้วไม่เจ็บหรือไง ตะโกนตามหลังไปเมื่อตั้งสติได้
..
เป็นอะไรไปวะ ไอ้ จิน ข้าเห็นเอ็งนั่งยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่มานานสองนาน แล้วนั่นอะไร แกจะจ้องให้มันกลายเป็นเพ็ชรขึ้นมาหรือไง
นากามารุ ยูอิจิ เพื่อนรักตัวแสบของ อคานิชิ จิน คนที่สาวน้อย
สาวใหญ่ ค่อนประเทศหมายปอง อดรนทนไม่ไหวกับอาการผิดธรรมดา
คว้าของในมือเพื่อนรักมาดูอย่างข้องใจ เห็นมันนั่งจ้องเอา จ้องเอาอยู่เป็นนาน ชวนดูสาว ๆ ที่เดินผ่านไปมาให้น้ำลายสอมันยังไม่สนใจ
เออปกติมันก็ไม่สนอยู่แล้วนี่หว่า
ใครน่ะ น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ อุทานออกมาแถมทำตาโต ทั้งที่มันคงไม่โตไปกว่าเดิมเท่าไหร่เมื่อเห็นรูปในบัตรที่ฉกมาจากมือไอ้หล่อ
ไม่ต้องเลยไอ้ยู แกจะไปหม้อที่ไหน เรื่องของแก แต่คนนี้ไม่ได้ กระชากบัตรในมือเพื่อนกลับคืนอย่างรวดเร็ว
เห เห ไม่ธรรมดา อ๊ะ อ๊ะ ไม่ธรรมดา
อะไรของแก ส่ายหน้าให้กับอาการแปลก ๆ ของคนแปลก ๆ
อย่างยูอิจิ
ไอ้จิน แกอย่ามาทำหน้ามึน บอกมาซะดี ๆ สายตาเจ้าเล่ห์ของเพื่อนแสบข้างตัวบอกจินได้ดีต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย เรื่องไม่จบ
และไม่มีการถอยไปไหนถ้าไม่ได้คำตอบที่อยากรู้
บัตรน่ะของมหาลัยเราไม่ใช่เรอะ ตาไวจริง ๆ ยูอิจิ
คาซึยะ ตอบออกไปเบา ๆ หงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว เหตุการณ์เมื่อเช้ายังทำให้โมโหคนตัวเล็กอยู่เลย หนีกันไปหน้าตาเฉย
ยาก็ไม่ได้เอาไปด้วย อุตส่าห์ตามไปถึงมหาลัย
ไม่เห็นแม้แต่เงา กว่าจะถามที่อยู่จากเพื่อนสนิทตาโตมาได้แทบฆ่ากันตาย
นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นคู่กรณีจะชดใช้ค่าเสียหายและค่ารักษาพยาบาล
แถมจะได้เอาไอ้รถกระป๋องไปคืน
เจ้าตาโตเพื่อนของ คาซึยะคงไม่บอกแน่ ที่เขามานั่งจิบเบียร์ใจเย็นอยู่กับเจ้ายูตอนนี้เพราะอยากยืดเวลาให้เต่าน้อยตายใจเสียหน่อย อยู่ใกล้กันแค่ปลายจมูกเท่านั้นเองคิดว่าจะหนีกันพ้นหรือไง หึ หึ หึ
ไอ้จิน ข้ากลัวนะโว้ย อย่าทำแบบนี้ กระเถิบหนีให้ห่างออกมาจากเพื่อนที่ทำตัวแปลก ๆ ดูมันดิหัวเราะคนเดียวก็ได้
ไอ้เรียว มาก็ดีแล้ว กินเหล้าเป็นเพื่อนไอ้ยูมันหน่อย กลับแล้ว พูดกับเรียวที่เดินมาสมทบหลังจากเสร็จงาน
อ้าวเฮ้ย..... จะไปแล้วหรือไง ทำไมกลับเร็ว เรียวร้องถามด้วยความแปลกใจปกติกว่าจะกลับบางทีเกือบสว่าง
นั่นดิไอ้จิน ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย คาซึยะอะไรของแก ข้าไม่เข้าใจ ยูอิจิตะโกนตามหลังร่างสูงของเพื่อนไปอย่างงงกับพฤติกรรม
มีเรื่องอะไรกันวะ ไอ้ยู หันไปถามเพื่อนข้างตัว
สงสัยไอ้จินมันคงพบใครบางคนเข้าแล้ว ทำไมเขาจะไม่รู้ก็อาการแปลก ๆ ที่แสดงออกน่ะ
มันอาการคนตกหลุมรักเห็น ๆ ที่ถามแค่อยากได้ยินจากปากให้แน่ใจเท่านั้น ร้อยวันพันปีไอ้หล่อมันเคยเป็นแบบนี้ที่ไหน
..............................................
...............................
........................
โอ๊ย....ทำไมปวดแบบนี้เนี่ย ร่างบอบบางนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่บนโซฟากลางห้อง
คงเป็นผลจากการวิ่งหนีไอ้คนบ้านั่นแหล่ะ มันถึงได้ปวดมากกว่าตอนแรก ยาก็ไม่ได้เอามา
แถมยังออกไปซื้อก็ไม่ได้ เรื่องซวย ๆ เนี่ยเป็นเพราะนายนั่นคนเดียว
ชื่ออะไรนะ จินเหรอ
เห็นคุณหมอกับประชาสัมพันธ์เรียกแบบนั้นนี่ กระโดดหยองแหยง
ไปที่ตู้เย็นมุมห้องหยิบน้ำแข็งออกมาสองสามก้อนวางลงบนผ้าขนหนูผืนเล็ก ประคบน้ำแข็งเสียหน่อยคงดีขึ้น
แต่เสียงเคาะประตูหน้าบ้าน ทำให้ต้องชะงักพลางขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ดึกป่านนี้ใครมาหา
ครับ มาแล้วครับ ตะโกนบอกออกไป เมื่อยังได้ยินเสียงเคาะประตูไม่หยุดแต่ร่างกายไม่เอื้ออำนวยเอาซะเลย กว่าจะถึงเล่นเอาเหงื่อซึม
อ๊ะ.....นาย
อีกแล้ว โดนกอดอีกแล้ว ร่างเล็กที่ทรุดลงหน้าประตูบ้าน ถูกคว้าไว้แนบอกกว้าง เมื่อความตกใจทำให้เผลอทิ้งน้ำหนักลงบนเท้าที่เจ็บเต็ม ๆ เสียหลักจนเกือบล้ม แต่จินไวกว่าคว้าเอวบางไว้ได้ทัน
เป็นผลให้ตอนนี้ร่างนุ่มของคาซึยะ ถูกกอดแนบอกไว้ไม่ยอมปล่อย
ถ้ารู้ว่าจะออกมาต้อนรับกันแบบนี้ มาตั้งนานแล้ว พูดเสียงนุ่มข้างหู จมูกโด่งคลอเคลียอยู่กับผมหอม ๆ ไม่ห่าง
อะไรของนาย ปล่อย ผลักอกหนาอย่างโมโห ไอ้บ้าเอ้ย
หนีให้ได้สิ อยากหนีนัก เต่าน่ะ ยังไงก็ยังต้วมเตี้ยม หึ หึ
ไอ้โรคจิต ไอ้คนนิสัยไม่ดี ปล่อยนะโว้ย จะปล่อยได้หรือยัง ปวดขาจะตายอยู่แล้ว
โวยวายได้ไม่กี่คำ แต่น้ำเสียงหลัง ๆ นี่บ่งบอกว่าเจ็บจริง จนทำให้คนอยากแกล้งต้องคลายอ้อมกอดออก
แต่กลับตวัดแขนอุ้มร่างบอบบางขึ้นมาแนบอกเดินไปวางลงบนโซฟาแทน
อวดเก่ง ขาเดี้ยงยังไม่เจียม พูดใส่หน้ามุ่ย ตาขวาง อย่างกวน ๆ ก่อนจะผละไปเก็บของที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นหน้าประตู
เอ้ายา กินซะ ยื่นถุงยาให้ร่างบางก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น รินน้ำใส่แก้วมาวางตรงหน้าเชอะ ทำเหมือนอยู่บ้านตัวเอง คาซึยะนึกข่อนขอดอยู่ในใจ
นายน่ะ แค่เอายามาให้ใช่ไหม ให้แล้วก็กลับ.......
อคานิชิ จิน
อะไร ? ถามออกไปงง ๆ อยู่ ๆ ก็พูดขัดขึ้นมา
ชื่อไง เรียกจินเฉย ๆ ก็ได้
บอกทำไม ไม่เห็นอยากรู้ ก้มหน้าก้มตาอ่านฉลากยาในมือ อย่างไม่สนใจคนตรงหน้าสักนิด ยาทำไมมันเยอะแยะอย่างนี่เนี่ย แค่ปวดขานะ ไม่ได้เป็นโรคหัวใจ หรือโรคเบาหวาน
เห็นเรียกแต่นาย นายอยู่นั่น บอกออกมาเสียงขุ่นอย่างไม่พอใจ
อะไรมีแต่คนอย่างรู้จักเราทั้งนั้น แต่คนตรงหน้านี่ทำเอาความมั่นใจตัวเองลดลงกว่าครึ่ง
คนที่ทำให้คนอื่นเจ็บตัวเพราะความประมาท ทำให้เค้าไปเรียนไม่ได้ ไปทำงานก็ไม่ได้จะอยากรู้จักไปทำไม เอ่ยบอกด้วยเสียงขุ่นไม่แพ้กัน
ขอโทษ.....พอใจหรือยัง ไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ็บตัวสักหน่อย
ไม่เต็มใจพูด ไม่ต้องพูดก็ได้คำขอโทษน่ะ ไอ้คำขอโทษห้วน ๆ นี่
น่าฟังจังนะ สวนกลับไปอย่างเร็วเหมือนกันแหล่ะ
จินถึงกับถอนหายใจเบา ๆ ช่างประชดประชันจริง ๆ คนอะไร นี่เห็นว่าน่ารักหรอกนะเลยยอมให้นิดนึง
รถล่ะ นายเอามาส่งหรือยัง ถามออกไปเมื่อนึกขึ้นได้
ยัง เอาไปซ่อม หลุดไปตั้งหลายชิ้น รถเก่าก็เงี้ย
เมื่อไหร่เสร็จ แล้วจะไปเรียนยังไง กระเผลกไปถึงสถานีรถไฟไม่ไหวหรอกนะ
ไม่ปล่อยให้ไปเองหรอกน่า แต่เมื่อเช้ายังทำได้
อยู่คนเดียวหรือไง มาตั้งนานแล้วไม่เห็นใครเลย รีบเปลี่ยนเรื่องก่อนเมื่อเห็นสายตาคนตัวเล็กตอนโกรธน่ะน่ารักดีหรอก แต่เก็บไว้แกล้งนาน ๆ ท่าจะดีกว่า
เห็นอยู่ยังจะถาม ตกลงนายจะกลับได้หรือยัง จะนอนแล้ว เอ่ยปากไล่อย่างไม่มีการเกรงใจแขกไม่ได้รับเชิญ
อยู่คนเดียวจริงเหรอ ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ เมื่อเห็นรูปที่วางอยู่บนตู้ และอีกหลาย ๆ ที่ภายในห้องรับแขก
แล้วนั่นใคร ชี้นิ้วไปยังรูปบนหลังตู้เย็น
พ่อกับแม่ จะถามทำไม เรื่องของนายหรือไง เห็นคนตรงหน้าทำหน้าทำตาประมาณคำตอบไม่เป็นที่น่าพอใจ เลยทำเสียงจิ๊จ๊ะออกไปอย่างรำคาญ
ตอนนี้อยู่คนเดียว แม่ไปทำงานนอกเมือง กลับไปได้แล้ว จะนอน
แล้วพ่อล่ะ ถามเหมือนทำงานสำรวจสำมะโนประชากร
อยู่บนนู้น ไปหาไหมล่ะ จะได้สงเคราะห์ให้
คำตอบและใบหน้าที่เงยขึ้นไปด้านบน ทำเอาคนอยากรู้อยากเห็นเงียบลงได้ทันทีทันใด
แต่กลับเปลี่ยนเป็นเดินสำรวจตรวจตรา ไปทางนั้นที ทางนี้ที เรียกอารมณ์โมโหให้อีกคนได้อย่างมาก
นี่!!!! บอกว่าง่วงแล้ว กลับบ้านนายไปเลย ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง ตะโกนปาว ๆ ตามหลังคนที่เดินหายเข้าไปในครัวเล็ก ๆ ด้านใน
บ้านคาซึยะน่าอยู่ดีนี่ ขออยู่ด้วยได้ไหม คนพูดโผล่แต่หน้าออกมาจากครัว พร้อมด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ ทำเอาคนได้ฟังอ้าปากค้างไปเลย
แม่จ๋าช่วยคาซึยะด้วยยยยยยยยย
TBC นะจ๊ะ
ฟิคป่วย ๆ ของเราเรื่องนี้ จะมาต่อให้เร็ว ๆ นะ
แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ แฮะ แฮะ
Create Date : 07 มิถุนายน 2552
Last Update : 9 กรกฎาคม 2552 15:48:29 น.
4 comments
Counter : 458 Pageviews.
Share
Tweet
น่ารักมากกกกกกกกกกก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่างๆมาอัพเพิ่มเร็วน่ะ
จาค่อยค่ะ
เป็นกำลังใจให้
สู้ๆๆๆๆๆๆ
โดย: ฟ้าใส IP: 58.147.58.91 วันที่: 9 มิถุนายน 2552 เวลา:17:15:07 น.
สนุกจังเลย sf น่ารักทุกตอนด้วย บอกว่าจะมาอัพไวแปลว่าพรุ่งนี้มาแระใช่ป่ะ...อยากให้รวมเล่มจังงง
โดย: เจ IP: 202.149.25.236 วันที่: 10 มิถุนายน 2552 เวลา:21:36:01 น.
น่ารักมากเลย จินคอยดูแลน้อง
ขออยู่ด้วยคน น่ารักไม่ไหวแล้ว
ชอบเรื่องนี้นะสนุกและน่ารัก
แต่งแนวชอบค่ะ
โดย: ilovejinme IP: 58.11.40.117 วันที่: 10 มกราคม 2553 เวลา:21:06:42 น.
หลุดเข้ามาอ่าน โอ๊ะ...ฟิคสนุกมากกกกกก จินเมะน่ารักทั้งคูู่เลย เมะดูกวนๆดี ินก็กวนพอกัน สดใสๆๆ น่ารักมากๆๆเลยค่ะ ภาษาก็ดีด้วย เป็นธรรมชาติ ^^
โดย: MaEwA IP: 122.154.33.87 วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:36:56 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mamesu
Location :
ปทุมธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ถ้าใกล้กว่านี้ก็กลัวว่าเธอจะถอยไป ห่างใจฉันไปไกลไม่กลับมา
Friends' blogs
lozocat
แม่มดแก้มป่อง
อนุมานน้อย
รียา-อารียา
daniellove
Webmaster - BlogGang
[Add Mamesu's blog to your web]
Links
Ohozaa gadgets
educatepark
bbznet แจกเพลง
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่างๆมาอัพเพิ่มเร็วน่ะ
จาค่อยค่ะ
เป็นกำลังใจให้
สู้ๆๆๆๆๆๆ