ฤ ฉันขลาดกลัวกับทางเดินแห่งชีวิต

ใกล้จบล่ะค่ะ แต่ยังไม่มีจุดหมายในชีวิตเลย ว่าจบไปฉันจะไปทำไรต่อ ฉันหวังอะไรกับอนาคตข้างหน้า ฉันสับสนในตัวเอง อยากก้าวไป แต่ก็กลัวหนทางข้างหน้าเหลือเกิน
ฉันไม่มีความมั่นใจในตัวเอง และความสามารถในตัวเองเลยแม้แต่น้อย
ฉันไม่คล่องแคล่วเหมือนคนอื่น ฉันทำได้เพียงการทำงานเบื่องล่างให้ทุกคนสบาย
สุดท้ายฉันได้อะไรให้ตัวเอง นอกจากคำขอบใจจากเพื่อน ทุกคนสบายแต่ฉันต้องอดทน ต้องทำให้เสร็จ ต้องมา ทำไมต้องมีเงื่อนไขบังคับฉัน หรือเพราะฉันกลัวที่จะให้คนอื่นทำงาน กลัวว่าจะไม่มีความสำคัญ กลัวว่า ...... กลัวสารพัด

แล้วการทำงาน เมื่อมีคนพูดแซวเล่นเรื่องการทำงานในปัจจุบันว่า อยู่เพื่ออะไร อยู่ทำไร ฉันรู้สึกเหมือนเด็กโดนตำหนิว่าไม่ทำงาน ไม่มีความสามารถ ขี้เกียจอะไรประมาณนั้น ทำให้ฉันรู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน ฉันเห็นแก่ตัวเกินไปไหม ที่อยู่โดยที่ทำงานไม่ได้คุ้มค่ากับค่าตอบแทนเลย ฉันอายตัวเอง อายที่ฉันต้องอยู่อย่างนี้ แต่ถ้าฉันไปทำงานที่อื่นตั้งแต่ตอนโน้น แล้วฉันจะเรียนจบไหม จะมีเวลาในการ IS หรือเปล่า แต่เหตุผลนี้ก็ไม่เพียงพอกับสิ่งที่ฉันรู้สึกอยู่ข้างใน

ฉันอยากก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยความมั่นใจ ไม่มีความกลัวเหมือนคนอื่น อยากได้งานดี ๆ มีตังค์เยอะๆ จะได้ใช้หนี้พี่ทั้งหมด อยากเที่ยว อยากมีอิสระ อยาก ๆๆๆ อะไรอีกมากมาย แต่ฉัน..... ไม่สามารถที่จะทำได้ ฉันกลัวที่จะเดินอยู่บนโลกนี้เหลือเกิน

ถ้าคนเราไม่มีความกลัวอยู่ในใจเลย ชีวิตจะเป็นยังไงนะ

Create Date : 30 ตุลาคม 2550		0 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2550 16:54:11 น.
Counter : 673 Pageviews.
Share Tweet