Bloggang.com : mama' girl : มีเรื่องอยากจะบอกค่ะ

มีเรื่องอยากจะบอกค่ะ

ฮาโล่ ฮาโล่....

สวัสดีค่า แว๊บไปแว๊บมาแถวบล็อกนี้อยู่เนืองๆ แต่ก็ไม่ได้ปั้นบล็อกให้เป็นบล็อกซักทีเลย อากาศหนาวๆ ที่ California เนี่ย เพิ่มดีกรีความเค่เกียจเข้าไปหลาย......

ยังไงก็ขอเป็นสมาชิก Bloggang ด้วยคนนะคะ อิฉันก็อายุเกือบจะสามสิบห้าเข้าไปแล้นค่า นึกแล้วก็ใจหายยยยย....ครั้งล่าสุดที่จำอายุได้ก็ตอนอายุ 28 นั่งทำงานไปๆ มาๆ เงยหน้าจากจอคอมพ์มาอีกทีก็อายุสามสิบ up up....เข้าไปแล้ว ฮู้ววว์์

แต่งงานย้ายมาอยู่อเมริกาเกือบจะสองปีละค่ะ การงานก็หยุดตั้งกะแต่งอ่ะค่ะ ป่านนี้แล้ว....ก็เป็นแม่บ๊าน แม่บ้าน Real Housewife ตัวจริง ก็ได้แต่ภาวนาให้พี่อาร์โนลด์ กะพี่โอบ๊าม่าบริหารงานกันดีๆ ชาวแคลิฟอร์เนียจะได้มีงานทำ โดยเฉพาะสมาชิกใหม่ของแคลิฟอร์เนียเยี่ยงเดี้ยนนี้ล่ะค่า ขอแบ่งงานดีๆ มาทำด้วยคนนะคะ รับรอง จะขยันเจ็ดวันเลยอ่ะค่ะ .... แม่สอนไว้ อยู่ที่ไหนก็ควรจะมีงานทำนะ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน... เชื่อแม่ค่า..หาอยู่นะแม่นะ....

เริ่มแรกเลยที่เริ่มรู้จัก Bloggang ก็ตอนหิวค่ะ ตอนอยู่เมืองไทย ที่จำได้ก็มีดูๆ บ้างนะคะ น่าจะประมาณอ่านดวงไรเงี้ย แต่ก็ไม่ได้ซาบซึ้งเท่าไหร่ ตอนมาอยู่ไกลบ้าน ไกลกับข้าวแม่เนี่ย เลยได้ซึ้ง เพราะทุกคนที่มาอยู่อาศัยต่างประเทศก็ทราบกันเป็นอย่างดีชิมะคะว่า...."อยากกิน ก็ต้องทำเอง" ถูกต้องที่สุดค่า อีเดี้ยนก็ไม่เคยนึกมาก่อนเลยนะว่าวันนึงต้องมายืนฟาดโรตีอยู่ในครัวกินเอง ตอนอยู่เมืองไทยก็แค่กวักมือเรียกพี่รามาซิงรถเข็นแย๊กๆ... แกก็จะจอดปร๊าด....แล้วก็ฟาดโรตีให้รับประทานหนำใจ................ เป็นอดีตไปแล้วรักเรากะพี่รามาซิง อเมริกาไม่มีนะ เข็นๆ มาฟาดๆ ให้กินเนี่ย ฮ่าๆๆๆ มีก็น่าจะขำดีเนอะ

แทบจะทุกอย่างที่จินตนาการอยากจะกิ๋น.... ชาว Blog ก็จัดสรรสูตรมาแบ่งปันกัน อย่างน่าอัศจรรย์ใจค่า ไม่ลงมือเขียน Blog ก็ไม่มีทางรู้หรอกค่าว่ามันต้องอาศัยความอุตสาหะ มุ่งมั่น ขนาดไหน อย่างเพื่อนๆ Blog อาหารนี่นะ มือก็ไกวชัตเตอร์กล้อง ตะหลิวก็แกว่ง..งเสร็จก็ต้องมาลง Blog อีก น่าสรรเสริญเป็นที่สุด ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ Blog ทุกคนที่มีอะไรๆ ก็มาแบ่งปันกันนะคะ ขอบคุณมาก ซึ้งจริงๆ นะ ไม่ได้ drama

Special Thanks: อยากจะบอกค่ะ ว่าขอบคุณ วันที่หิวมากๆ และคิดถึงกับข้าวแม่ อิฉันก็มาเจอะ "แม่ปู ขาเก เซมารู" เจ้าของสูตรรัก สูตรอร่อย แกรักของแกจริงๆ ค่ะ ..... ขอให้พี่ปูมีความสุขตลอดไปนะคะ ถ้าจำกันได้ mama girl ก็เคยไปเขียนขอบคุณไว้ในเวบพี่ปู พี่ปูก็มาตอบที่ Blog แต่่ delete บล็อกเก่าไปแล้ว ไม่ได้เก็บไว้ จริงๆ นะคะ ถ้าใครไม่ได้ลองจากบ้านมาอยู่ต่างแดน แต่ไม่ต่างดาว เนี่ย มันทำให้คิดถึงกับข้าวจานโปรดกับรสชาติที่คุ้นลิ้นเป็นที่สุด โดยเฉพาะฝีไม้ ลายมือ ของ แม่ ..... นะ..... พูดแล้วก็อยากจะกินแกงส้มขนุน
พี่ปูเนี่ย ทำอาหารอร่อยมาก ถึงมากที่สุด (เปล่าค่ะ ไม่เคยไปบ้านพี่เค้าที่ฟลอริด้า หรอกนะคะ แค่ทำตามสูตรพี่เค้าค่ะ) ยิ่งไปกว่านั้น เดี้ยนว่าพี่เค้ามีพรสวรรค์ในการอธิบายขั้นตอนการทำอาหาร บวกพรสวรรค์ในการถ่ายรูปค่ะ พี่เค้าสอนทำอะไรก็ดูจะง่ายไปซะหมด ขอยกนิิ้วให้จริงๆ .......

เริ่มเหนื่อยละค่ะ แถวรายการทีวีสุดโปรด Real Housewife มาละ ขอแว่บไปก่อนนะคะ ว่างๆ มาจ้อกันใหม่เด้อค่า

mama' girl

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2553 4:57:23 น.

4 comments

Counter : 370 Pageviews.

สวัสดีครับ

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:05:26 น.

สวัสดีค่ะคุณ มาม่า
ดีใจจังที่ชอบบ้านแพรค่ะ แล้วแวะไปอีกนะคะ

ความรัก และการดูแลความรักของแต่ละคู่ก็ต่างกันนะคะ ที่สำคัญควรเข้าใจกันและถนุถนอมมันไว้ให้ยาวนานนะคะ

รสชาต และแนวอาหารของแพรตามใจคนทานด้วยค่ะ ดีจังนะคะที่ชอบอาหารแนวบ้านแพรหมดเลย

โดย: praewa cute

วันที่: 6 มีนาคม 2553 เวลา:3:29:24 น.

ขอบคุณค่ะคุณแพร จะแวะไปบ้านคุณแพรบ่อยๆ เลยค่ะ เห็นคุณแพรขยัยทำกับข้าว ก็ปลื้มใจแทนสามีค่ะ สีชมพูสู้ๆ ...อาหารคุณแพรนะถูกใจไปหมดค่า

โดย: มาม่า (mama' girl

) วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:11:26:58 น.

ขอบคุณคุณอ้ายค่ะ อยากบอกว่าเกรงใจมากๆๆๆๆ
ที่ทำไม่เสร็จตามที่ order มา

ยังไงก็ ขอขอบคุณอีกครั้งจากใจจริงค่ะ

Merry x' mas & Happy New Year 2011 นะคะ

โดย: ป้าช้อย

วันที่: 20 ธันวาคม 2553 เวลา:17:52:21 น.