บางครั้งความสูญเสียก็เริ่มต้นเงียบๆโดยไม่มีคำบอกกล่าว เหมือนปราสาททรายที่ไม่มีวันจะรู้ว่าพังทลาย จนเมื่อได้มีคลื่นซัด แล้วกลายเป็นเพียงทรายไร้ค่า...ไร้เรื่องราวให้ถามถึง และถึงตอนนั้นเอง...ที่ทรายจะแสดงตัวอย่างชัดเจน ว่าทรายก็เป็นเพียงทรายที่เปล่าประโยชน์และทอดตัวอยู่อย่างสิ้นไร้ จะโทษใครได้เมื่อรู้ตลอดมาว่าการตั้งอยู่บนปลายน้ำไม่แข็งแรงพอ และการสาดซัดก้อเป็นวิถีของทะเล เช่นเดียวกับบางเวลาที่เราหลงลืมและไม่ใส่ใจในรายละเอียดบางอย่าง พลั้งเผลอวางสิ่งของที่สำคัญในชีวิตไว้บนความเชื่อมั่นและไว้ใจ จนลืมนึกไปว่า...ความเชื่อมั่นในหัวใจของคนนั้นมีจุดอ่อนอยู่ที่ กาลเวลา กาลเวลา...ที่นำพาทุกอย่างมาสู่ชีวิต...และก็พร้อมที่จะเอากลับคืนอยู่ทุกวินาที กาลเวลา...ที่มักจะเดินทางมาพร้อมกับสิ่งที่เราไม่เคยคาดฝัน มักจะหยิบยื่นความเปลี่ยนแปลงมาให้...และทิ้งบาดแผลไว้ให้เจ็บจำในท้ายที่สุด อย่ากล่าวโทษกาลเวลาเลย... กาลเวลาอาจไม่ได้เลวร้ายเกินไปนัก เพราะในขณะที่กาลเวลาผ่านไปนั้น สิ่งหนึ่งที่กาลเวลาจะทิ้งไว้ให้คือความเคยชิน และสิ่งนี้จะเป็นของขวัญล้ำค่าให้เราได้หล่อเลี้ยงชีวิตและก่อสานความฝันที่แตกร้าวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ..... แม้ปราสาททรายจะไม่หวาดกลัวต่อกระแสทะเลที่เชี่ยวกราก แต่สุดท้ายทรายก็คือทรายที่ไม่อาจเป็นอย่างอื่น...และทรายจะเลิกฝันถึงการเป็นปราสาทในสักวัน
Create Date : 31 พฤษภาคม 2548 |
|
3 comments |
Last Update : 1 มิถุนายน 2548 16:02:12 น. |
Counter : 764 Pageviews. |
|
|
|
ตามไปได้หลายๆเรื่อง ถ้าเอามาเปรียบกับทราย เหนื่อยใจ
....................................
สบายดีนะคะ แวะมาหาคะ