Group Blog All Blog
|
ภาระกิจของความเป็นแม่ (ตกเลือด) คุณพยาบาลนำผ้าห่ม 3 ผืนมาดันหลังให้แม่นอนตะแคงเพื่อให้ น้ำปิงดูดนมแม่ เพื่อกระตุ้นให้ร่างกายผลิดน้ำนม น้ำปิงก็ไม่ค่อย จะยอมดูด เพราะไม่มีน้ำนม ทุกคนจึงอุ้มน้ำปิงออกไปชื่นชมกัน  แม่ยังคงนอนตะแคงอยู่ เริ่มมีเลือดไหลออกทางช่องคลอด ซึ่งเป็นปกติของคนที่คลอดใหม่ พยาบาลมาใส่ผ้าอนามัย แต่เลือดก็เริ่มไหลออกมามากจนล้นผ้าอนามัย แม่จึงบอกย่า ของลูกให้ไปบอกพยายาล ย่ากลับมาและบอกว่า ย่า : พยาบาลเค้าบอกว่า เลือดออกมาบ้าง เป็นเรื่องปกติของ คนหลังคลอด ทุกคนหันไปสนใจน้ำปิงต่อ แม่เริ่มเบลอ ๆ ได้ยินเสียงแว่วว่า "อู้ย ลืมตาแล้ว ดูซิ" แม่ห้อยแขนลงข้างเตียง เพราะรู้สึกว่าสบาย ความเหนียว เหนอะหนะของเลือดที่ไหลออกมาเปื้อนเสื้อผ้าทำให้เริ่มรู้สึก ไม่สบายตัว พ่อป๊อกอุ้มน้ำปิงมาเพื่อให้ลูกดูดนมอีก พ่อจับแขน ของแม่ที่ห้อยอยุ่ขึ้นมา แม่ปัดมือพ่อป็อก รู้สึกรำคาญ ลูกดุด นมแม่ แต่แม่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะรู้สึกง่วงมาก  เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รุ้ แต่มีรู้สึกว่าเลือดไหลออกมาไม่ ยอมหยุดคิด ๆ ไปแล้ว คนที่คลอดลูกต้องทนอยู่ในสภาพนี้ ทุกคนเลยหรือ เลือดไหลออกมากขนาดนี้เชียว แม่รู้สึกว่าเลือด ไหลกระจายกว้างมากขึ้นจนมาถึงหลัง จึงอดทนไม่ไหว จึงบอกย่าของลูก แม่ : แม่ ไปบอกให้พยาบาลมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนูหน่อย มัน เหนอะหนะ ยายของลูกจึงเดินเข้ามาดู แล้วร้องอย่างตกใจ ยาย : ครูน้อย มาดูนี่เร็ว เลือดออกมาเต็มเลย มันไม่ปกติหรอกเนี้ย ไป บอกพยาบาลเร็วเข้า ทุกคนหันมาดูแม่ ย่ารีบเดินออกไปตามพยาบาล เมื่อพยาบาล มาถึงดึงผ้าห่ม 3 ผืนที่ดันหลังแม่ออก เพื่อให้แม่นอนหงาย ปรากฎว่าผ้าห่มทั้งหมดเปื้อนเลือด คนอื่น ๆ เดินออกไปรอที่ นอกห้อง เหลือแต่ย่าที่อุ้มน้ำปิดอยู่ พยาบาลเริ่มเข้ามาเต็มห้อง แม่ตกเลือด พยาบาลโทรตามหมอ และถอดผ้านุ่งแม่ออก วัดความดัน แม่ยินแว่ว ๆ ว่า 53 ชีพจรเต้นช้า พยายาลเอานิ้วล้วงเข้าไปใน ช่องคลอด และช่วยกันกดบริเวณท้องน้อยเพื่อให้เลือดที่คลั่ง อยู่ออกมา ตรงท้องน้อยเป็นแผลที่เพิ่งผ่าคลอด แม่เจ็บมาก เอามือกำขอบเตียงแน่น และมองลูกน้ำปิงที่อยู่ในอก ย่า " แม่จะต้องไม่เป็นไร " พยาบาลกดลงไปทั้งแล้วครั้งเล่า แม่เจ็บน้ำปิงเริ่มร้อง ย่าเดินวนเวียน แม่รู้สึกถึงเลือดที่ออกมา จากช่องคลอดเป็นลิ่ม ๆ ความเจ็บทำให้แม่ดิ้นไม่ยอมให้พยาบาล ทำต่อ เกิดมายังไม่เคยเจ็บอะไรขนาดนี้ แต่พยาบาลก็ปลอบใจ ไม่ทำไม่ได้ ต้องให้เลือดที่ค้างออกมาให้หมด แม่จึงยอม เป็นไงเป็นกัน เจ็บก็เจ็บ คุณหมอที่แม่ฝากครรภ์มาถึง แต่ตัดสินใจ ส่งแม่เข้าห้อง ICU อาจต้องตัดมดลูก เพราะมดลูกไม่ทำงาน หากมดลูกยังไม่ยอมทำงานต้องตัดทิ้ง แม่มองดูน้ำปิง นี่เราเพิ่งอยู่ด้วยกันแค่ 2 ชั่วโมงเอง แม่ยังเห็นหน้าลูก ไม่ชัดเลย เราต้องแยกกันแล้วหรอ ย่าพาน้ำปิงเดินมาใกล้ ๆ แม่ลูบผมลูกเบา ๆ "ไม่เป็นไรนะลูก" เตียงเข็นผ่านหน้าห้อง ยายของลูกยืนอยู่ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ "หนูไม่เป็นไรนะ" ยายพยักหน้า พ่อป๊อกมาส่งแม่ถึงห้อง ICU กระซิบบอกแม่ว่า "ต้องอดทนนะ" แม่รับปาก และช่วยพ่อคุย แต่แม่ก็พอจะรู้สึกว่าตัวเองเบลอมา จนคุยไม่รู้เรื่อง และเริ่มปนเปสับสน พยาบาลฉีดยาให้ และบอก ให้พ่อป๊อกออกไป พ่อป๊อก : หลับพักผ่อนนะ
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล นึกถึงวันนั้นพยายามโทรหาหลายรอบ
แม่ก็ตอบอ้อมแอ้มไปมา เราก็ชักสงสัย มันอะไรกันหว่า โดย: nongmalee
 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:33:24 น. |
MalaiM
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Link |
||||||||||||
เป็นกำลังใจให้นะคะ