สายธารแห่งหัวใจ ตอนที่ 5
สายธารแห่งหัวใจ
5.
เสียงพูดคุยภายในห้องอาหารดังลอดออกมาให้คนที่กำลังจะเดินผ่านไปได้ยิน แม้จะไม่พยายามใส่ใจ แต่กวินภพก็รับรู้ได้ว่าบิดาของเขากำลังอารมณ์ดีและมีความสุขมากนัก..
เพียงแต่มันกลับไม่ใช่ภาพของตรีภพกำลังหัวเราะต่อกระซิกพูดคุยอยู่กับเขาและคุณหญิงแม่เขาก็เท่านั้น..
และถึงจะชินกับความห่างเหินระหว่างตัวเองกับบุพการี แต่เขาก็ไม่ได้นึกอยากเห็นภาพแบบนี้ของบิดากับคนอื่น แม้หนึ่งในนั้นเวลานี้ก็ไม่ใช่คนอื่นไกลสำหรับเขาอีกก็ตาม
อ้าวกวิน.. วันนี้กลับมานอนบ้านเหรอลูก
ก้าวเดินต่อเพื่อจะตรงสู่บันไดโถงกลางไปยังห้องส่วนตัว ตรีภพก็หยุดเขาไว้ด้วยเสียงทัก
เปล่าครับ.. ผมจะกลับมาเอาของ กวินภพหันไปตอบบิดา ตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะขึ้นไปหยิบสิ่งของที่ต้องการจากห้องนอนส่วนตัวด้านบนและตรงกลับคอนโดมิเนียมส่วนตัวของเขาเลย ชายหนุ่มก็เปลี่ยนใจ หันเดินไปยังโต๊ะอาหารแทน
ทรุดตัวลงนั่งข้างหญิงสาวคนเป็นลูกที่ผวาตัว ลมหายใจสะดุดแทบจะทันทีให้เขารู้สึกได้ เพียงแต่ระยะเวลามันสั้นเกินกว่าที่คนเป็นแม่ซึ่งนั่งตรงข้ามกับธาราและเขา หรือแม้แต่ตรีภพที่อยู่หัวโต๊ะ จะจับได้ กวินภพก็เอ่ยถามผู้เป็นบิดา ทำเป็นไม่สนใจใครทั้งที่ภายในใจก็อดขำไปกับทีท่าตกใจของหญิงสาวข้างตัวไม่ได้
ทานข้าวกันเรียบร้อยแล้วหรือครับ.. ..นี่เธอคงคิดว่าเขาจะทำอะไรรุ่มร่ามต่อหน้าพ่อเขาเชียวหรือธารา
อืมลูก.. พ่อเพิ่งให้เด็กเก็บโต๊ะไปเดี๋ยวนี้เอง กวินล่ะลูก.. กินข้าวกินปลาเรียบร้อยแล้วหรือยัง และบิดาอดีตนายตำรวจของกวินภพ ก็ยังอยู่ในช่วงเวลาอิ่มเอมปรีดิ์เปรมเกินกว่าจะจับสังเกตอะไรได้ ถ้ายัง.. เดี๋ยวพ่อให้เด็กจัดโต๊ะให้ใหม่.. นานๆ ทีครอบครัวเขาจะอยู่พร้อมหน้า ลูกชายที่แทบจะนับครั้งที่จะได้เห็นหน้าคาดตาก็ยังหยุดคุยกับเขา มีหรือที่ตรีภพจะไม่ยิ่งปลื้มใจไปเสียมากกว่าเดิม
ไม่ต้องหรอกครับ ผมเรียบร้อยมาจากข้างนอกแล้ว..
งั้นกินผลไม้กับพ่อไหมลูก หรือกวินอยากได้กาแฟสักถ้วยไหมล่ะ เดี๋ยวพ่อจะเรียกเด็กให้..
ก็ดีเหมือนกันครับ ผมจะกลับไปทำงานต่อด้วย ได้กาแฟสักถ้วยก็ดี..
สมร.. สมร!.. ขอกาแฟร้อนคุณกวินถ้วยหนึ่ง ตรีภพเอ่ยเรียกเด็กในบ้านทันทีที่ได้ยินคำตอบของบุตรชาย แต่พอไม่ได้ยินคำขานรับจากเด็กสมร เขาก็จะตะโกนเรียกอีกครั้ง หากลูกสาวของสายฝนหยุดเขาไว้เสียก่อน
สมรคงจะไม่ได้ยินค่ะ คุณลุง.. เดี๋ยวน้ำไปเอามาให้.. เอ่อ..คุณกวินเองก็ได้ค่ะ จบประโยค ธาราก็ลุกออกจากเก้าอี้ หันเดินไปบริเวณส่วนที่เป็นห้องครัวทันที
ตอนนี้ทำอะไรอยู่น่ะลูก.. พ่อได้ข่าวว่ากวินร่วมหุ้นเปิดร้านอยู่กับเพื่อนใช่ไหม.. เป็นไงล่ะ กิจการดีไหม มีอะไรให้พ่อช่วยก็บอกได้นะ ตรีภพอยากหาเวลาคุยกับลูกชายอย่างนี้มานานแล้ว พอได้โอกาสเขาก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ การงานที่คนเป็นลูกไม่เคยบอกจนกระทั่งเขาไปรู้มาจากคนอื่นแทน
ก็ดีครับ.. ไปได้เรื่อยๆ แล้วคุณพ่อทราบได้ยังไงว่าผมเปิดแกลอรี่กับเพื่อน
อาทิพย์เขาเล่าให้พ่อฟัง.. กวินก็รู้ อาทิพย์ของเรากว้างขวางจะตายไป ตรีภพหมายถึงน้องสาวแท้ๆ ของเขา ..ตรีทิพย์ ไพศาลสกุล ภรรยานายดิเรก ไพศาลสกุล นักธุรกิจชื่อดังของเมืองไทย ซึ่งก็เพราะตำแหน่งที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ของบริษัทน้องเขยส่วนหนึ่งที่เป็นแรงผลักดันให้เขาไม่เสียดายยศนายตำรวจเดิมมากนัก
เอ่อ.. คุณภพคะ.. จู่ๆ สายฝนก็ขัดจังหวะการพูดคุยของสองพ่อลูก
.. มีอะไรหรือคุณฝน
ถ้าไม่ว่าอะไร ฉันขอตัวไปดูในครัวก่อนนะคะ ไม่รู้ว่าสมรเก็บข้าวของดีหรือเปล่า.. พอบุตรสาวลุกออกไป สายฝนก็เริ่มจะรู้สึกอึดอัดมากขึ้น จริงอยู่ที่กวินภพไม่ได้อารมณ์รุนแรงหรือพูดจาเสียดสีดูถูกเช่นหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา เขาออกจะไม่สนใจนาง แม้หางตาก็ยังไม่แลมองมาด้วยซ้ำไป ..แต่ถึงกระนั้นนางก็รับรู้ได้อยู่ดีว่า เขาไม่เคยยินดีกับฐานะภรรยารองของผู้เป็นบิดาของนางเลย
หืม.. ไม่เห็นต้องลุกไปดูเองเลยนี่คุณ เดี๋ยวเนียรก็จัดการดูแลความเรียบร้อยเองนั่นแหละ คุณนั่งเป็นเพื่อนผมกับลูกดีกว่า อีกเดี๋ยวหนูน้ำก็กลับมาแล้วด้วย นานๆ เราจะมีโอกาสมานั่งคุยกันแบบนี้สักที
นั่นสิคุณฝน.. เดี๋ยวป้าเนียรก็ไปจัดการเองนั่นแหละ มันหน้าที่ของแก ..แกอยู่ดูแลบ้านนี้มาตั้งแต่ก่อนผมจะเกิดเสียอีก.. หรือคุณไม่ชอบที่เห็นผมมานั่งคุยกับคุณพ่อ.. ผมขัดเวลาพวกคุณไม่นานหรอก แค่กาแฟหมดถ้วย ผมก็ไปแล้ว คำพูดเหน็บเล็กๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะหึๆ ในลำคอ.. กวินภพตีความหมายของการเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับเขาจากมารดาของธาราเป็นการเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจที่ผู้หญิงคนนี้แสดงออกมา นางคงไม่ต้องการเห็นพ่อเขาสนใจในตัวเขามากกว่านางและลูกกระมัง
น้า..เอ่อ ดิฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น.. สายฝนไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร จะให้เธอบอกว่าเกรงใจเขา อยากให้พวกเขาคุยกันแค่สองคนพ่อลูกตามสะดวก กวินภพก็คงไม่เชื่อเธออยู่ดี
น้าฝนเขาไม่ได้พูดแบบนั้นเสียหน่อยกวิน นั่นไง..หนูน้ำมาพอดี.. บิดาของกวินภพพยายามเบี่ยงประเด็น เพราะไหนๆ วันนี้ก็มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นหลายๆ เรื่อง อย่างเรื่องที่ลูกยอมพูดจากับเขาดีๆ ซึ่งถึงไม่รู้ว่าเป็นเพราะบุตรชายกำลังอารมณ์ดีหรือเปล่านั้นเขาก็ไม่แน่ใจ แต่ยังไงเขาก็ไม่อยากเห็นภาพความบาดหมางใดๆ เลยในเวลานี้
แล้วทำไมต้นน้ำไม่ใช้สมรยกมาล่ะลูก.. เขาหันไปถามธารา เมื่อเห็นเธอเดินยกถ้วยกาแฟออกมาเอง
เออ.. พอดีว่าสมรยังไม่เสร็จงานเขาน่ะค่ะ น้ำเลยชงกาแฟมาให้แทน.. หญิงสาวตอบตรีภพพลางค่อยๆ ประคองถ้วยกาแฟลงตรงหน้าชายหนุ่มอีกคน แต่แทนที่กวินภพจะปล่อยให้เธอวางลงบนโต๊ะ เขากลับเอื้อมมือมารับจากมือของหญิงสาว โดยจงใจจะประคองทั้งอุ้งมือแทนที่จะรับไปแต่ถ้วยกาแฟ
งั้นกาแฟถ้วยนี้คงจะอร่อยเป็นพิเศษสินะ.. ชายหนุ่มพูดเบาๆ ให้พอได้ยินกันแค่สองคน พลางยกกาแฟขึ้นจิบ อมยิ้มที่มุมปาก นึกขำที่ธารารีบชักมือตัวเองออกจากมือเขาราวกับฝ่ามือเขาเป็นของร้อนด้วยกลัวว่าพ่อเขาหรือแม่เธอจะสังเกตเห็น ..ดีนะว่าเขาถือถ้วยกาแฟไว้ได้มั่นคงแล้ว ไม่งั้นมันคงกลายเป็นของร้อนจริงๆ แน่ถ้ากาแฟในถ้วยมันหกออกมา
ตรีภพบอกธาราที่ยังยืนนิ่งอยู่กับที่ ให้นั่งลงที่เดิมก่อนหน้าที่เธอจะลุกไปในตอนแรก ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมนั่งลงแต่ก็ไม่วายเกร็งจนตัวลีบ ก่อนจะหันไปถามบุตรชายถึงคำพูดที่เขาได้ยินไม่ชัด
เมื่อกี้กวินว่าอะไรหรือเปล่าลูก..
กวินภพเห็นท่าทางของธารา ก็ไม่อยากแหย่อะไรเธออีก เขาจึงแกล้งพูดติดตลกกับตรีภพไปแทน
เปล่าหรอกครับ.. ผมว่าดีแล้วที่ไม่ใช่ฝีมือเด็กสมร แค่ชงกาแฟ รสชาติยังไม่เคยซ้ำกันสักวัน.. ผู้เป็นบิดาหัวเราะกับคำพูดของเขา ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรอีก
แล้วนี่มีเรื่องอะไรน่ายินดีหรือครับ.. ผมได้ยินเสียงหัวเราะของคุณพ่อตั้งแต่ตอนเดินเข้ามาแล้ว ว่าจะถามอยู่ ก็พอดีมัวแต่ไปพูดเรื่องอื่น พร้อมกันนั้นเขาก็เปลี่ยนเรื่องคุย โดยไม่ทันนึกว่ามันก็ไม่ได้ไกลเกินตัวพวกเขาอยู่ดี
อ๋อ.. พ่อกำลังดีใจเพราะใกล้จะถึงวันงานรับปริญญาของต้นน้ำแล้ว.. ลูกว่างหรือเปล่ากวิน ไปแสดงความยินดีกับน้องด้วยกัน..
งั้นหรือ.. อีกสองวันใช่ไหม ยินดีด้วยนะ เขาหันไปบอกเจ้าตัวเรียบๆ ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร หากเป็นมารดาของธาราที่จับสังเกตถึงคำบอกเล่านั้นได้
คุณกวินทราบด้วยหรือคะว่าต้นน้ำรับปริญญาวันไหน.. ความสงสัยทำให้นางนึกไปถึงคำบอกเล่าของเด็กสมรในหลายวันก่อน ความกลัวเข้าจู่โจมในใจของสายฝนแทบจะทันที
ผมรู้โดยบังเอิญ ลูกค้าผม แฟนเขาจบที่นี่เลยเล่าให้ฟัง เพราะเขาอยากได้ของขวัญให้แฟนเขาน่ะ คุณฝนแปลกใจอะไรหรือครับ..
ป..เปล่าค่ะ.. น้านึกว่าต้นน้ำเล่าให้คุณฟัง.. ..ลูกสาวเธอแทบจะไม่ได้คุยกับเขาแล้วจะไปเล่าให้ฟังกันตอนไหน เธอคงเข้าใจผิดเองนั้นแหละ
ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ ผมจะอยากรู้เรื่องของลูกคุณไปทำไม อ้อ..อีกอย่าง ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีว่าผมไม่มีน้าเสียด้วยสิ เพราะคุณหญิงแม่ผมเป็นลูกสาวคนสุดท้องแล้ว หวังว่าต่อไปคุณคงไม่ลืมตัวมานับญาติกับผมอีกนะครับ คุณสายฝน.. ขอตัวก่อนนะครับคุณพ่อ.. เขาเน้นชื่ออีกฝ่ายอย่างเต็มยศ ก่อนที่ประโยคท้าย จะหันไปพูดกับบิดา แล้วก็ลุกจากเก้าอี้ เดินออกไปแทบจะทันที
นายกวิน!!..
เสียงเรียกไล่หลังไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายแม้จะแค่หันกลับมามองผู้เป็นพ่อสักนิด ชายหนุ่มเดินออกจากบ้านตรงไปยังรถยนต์ที่จอดไว้สำหรับจะขับออกไปอีกหนอยู่แล้วโดยไม่สนใจจะเอาของที่บอกกับตรีภพในตอนแรกด้วยซ้ำ
..เขาพยายามทำใจให้ยอมรับแล้วนะ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถจะยอมรับผู้หญิงที่มาแย่งพ่อเขาไปจากเขาและแม่เขาได้อยู่ดี
ต้นน้ำ!.. มาถ่ายรูปกัน
กันติยาตะโกนเรียกเพื่อน พร้อมๆ กับที่เดินมาถึงตัว ฉุดแขนธาราให้เดินตามตัวเองไปยังที่ที่ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในชุดเครื่องแบบไม่ต่างกันยืนอยู่ เจ้ากี้เจ้าการให้เพื่อนชายหญิงของตนยืนชิดติดกัน ตนเองก็เดินไปยืนข้างเพื่อนหญิงที เพื่อนชายที ในขณะนั้นก็ตะโกนให้ช่างกล้องที่จ้างมาถ่ายรูปให้ จนกระทั่งท้ายๆ เธอก็ทิ้งให้ปารัชถ่ายรูปคู่กับธาราสักสามสี่ใบตามที่ตกลงไว้กับชายหนุ่ม เสร็จแล้วก็วิ่งไปขอถ่ายรูปกับเพื่อนๆ คนอื่นๆ ตามนิสัยที่เข้ากับใครๆ ได้ง่าย คนเป็นเพื่อนที่ถูกลากมาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความร่าเริงแจ่มใสนั้น ก่อนจะขอตัวเพื่อนอีกคนเดินกลับไปหาคนสำคัญที่สุดสำหรับวันนี้ของตนเอง
ร้อนไหมคะแม่..
ธาราส่งยิ้มให้กับคนเป็นแม่ รู้สึกอิ่มเอมที่เห็นมารดาตนเองเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขยิ่งนัก
ไม่เป็นไรลูก แม่นั่งพักในร่มไม่ค่อยโดนแดดเท่าไหร่.. ต้นน้ำล่ะลูกเหนื่อยมากไหม นั่งพักสักหน่อยไม่ดีกว่าหรือ อีกเดี๋ยวก็จะถึงเวลาเข้าหอประชุมแล้วสินะ คนเป็นแม่ว่าพลางเขยิบที่นั่งให้อีกฝ่าย
วันนี้ต้นน้ำของแม่สวยที่สุดเลยรู้ไหม ถ้าคุณพ่อยังอยู่ คุณพ่อต้องดีใจกับหนูมากแน่ๆ ..น่าเสียดายเหมือนกันที่ลุงภพมาไม่ได้นะลูก จัดเสื้อผ้า ผมเผ้าของคนเป็นลูกให้ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย คงไม่มีอะไรสุขใจสำหรับสายฝนเท่ากับวันที่นางได้เห็นลูกสาวคนเดียวประสบความสำเร็จแบบนี้อีกแล้ว
..บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุขของบรรดาบัณฑิตใหม่และญาติๆ กระจายไปทั่ววิทยาเขตที่เป็นสถานที่รับพระราชทานปริญญาบัตรของมหาวิทยาลัย.. ไหนจะเสียงบูมเชียร์ของรุ่นน้องแต่ละคณะก็ยังดังประสานกันโดยไม่มีทีท่าว่าคณะไหนจะยอมแพ้กัน.. ในระหว่างที่รอจะเข้าหอประชุม บัณฑิตและญาติๆ พี่น้องก็ยังจับกลุ่มถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกกันอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ไม่มีใครบ่นเรื่องแดดร้อนหรือการเบียดเสียดยัดเยียดกันมากมายนักเพราะความดีใจมันกลบความลำบากทางกายไปเสียแทบหมด
ภาพที่เห็นมันสุขใจเสียยิ่งกว่าสายฝนจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้..
..นี่ถ้าไม่ติดว่าอาการป่วยของตรีภพเป็นอุปสรรค เขาก็คงอยากมาแสดงความยินดี ร่วมถ่ายรูปกับบุตรสาวของเธอ ไม่ปล่อยให้เธอมาเองตามลำพังกับคนขับรถแบบนี้แน่
ข้างฝ่ายธาราคิดว่านั่งพักสักพักตามที่มารดาบอกก็ดี เธอจะได้เตรียมตัวให้พร้อมในการไปตั้งแถวเดินเข้าหอประชุม ความปลาบปลื้มดีใจยังกระจายอยู่ทั่วบนใบหน้าแม้จะรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่คนที่เธออยากให้เขามาอยู่ร่วมรับความดีใจด้วยกันไม่มีทางยอมมาอย่างที่หวังไว้ แต่ของขวัญล้ำค่าที่เขามอบให้มันก็บอกเธอได้เป็นอย่างดีว่าเขาไม่ได้ละเลยเธอแม้เพียงนิดเลย
..หญิงสาวอดจะเอื้อมมือขึ้นสัมผัสเสื้อครุยบริเวณกลางหน้าอกตัวเองไม่ได้ นึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน หัวใจเธอก็พองโตขึ้นทันที
อะไรคะ..
ความเย็นของวัตถุบางอย่างที่สัมผัสลงบนต้นคอทำให้ธาราเอื้อมมือขึ้นคว้าจับ รับรู้ว่ามันคือสร้อยคอ หญิงสาวก็เงยหน้าถามคนที่กำลังสวมสิ่งนี้ให้โดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
ก็สร้อยคอไงล่ะ.. เธออยู่นิ่งๆ สิธารา ฉันยังติดตะขอไม่เสร็จเลย ติดไม่แน่นเดี๋ยวมันก็ได้หล่นหายกันพอดี.. กวินภพแกล้งขึ้นเสียงดุ จับใบหน้าของอีกฝ่ายให้แหงนขึ้นเพื่อว่าเขาจะได้ติดตะขอสร้อยคอที่เขาบรรจงสวมให้
เอาล่ะ.. เรียบร้อยแล้ว..
สร้อยคอทองคำขาวดูภายนอกเป็นเงินวาวไม่ต่างจากสร้อยเงินทั่วไป หากแต่เพราะทำจากโลหะทองคำเจือส่วนผสมของเงินและแพลตินั่มจึงทำให้มีสีเงินวาวและมีราคาสูงกว่าสร้อยเงินธรรมดาแต่ก็ไม่ดูล่อตาการจี้ปล้นเช่นเดียวกับสร้อยทอง หากที่พิเศษกว่าสำหรับสร้อยเส้นนี้ก็คือจี้คริสตัลใสเจียระไนเป็นรูปนางฟ้าขนาดราวครึ่งนิ้วซึ่งกวินภพสั่งทำขึ้นโดยเฉพาะ ..นางฟ้าของเขาก้มลงมองนางฟ้าจำลองก่อนจะเงยมามองหน้าเขาเต็มสายตา
ของขวัญรับปริญญาวันพรุ่งนี้.. เขาไม่คิดจะไปร่วมแสดงความยินดีกับว่าที่บัณฑิตใหม่ในวันงานก็เพราะไม่อยากร่วมสังสรรค์เสวนากับภรรยารองของบิดา แต่กวินภพก็ใช่ว่าจะละเลยที่จะหาสิ่งอื่นมาเป็นของขวัญให้ธารา หลายวันก่อนที่ชายหนุ่มไปเห็นการออกแบบเครื่องประดับคริสตัลในร้านจิลเวอร์รี่ชื่อดัง ..องค์นางฟ้าจำลองก็ถูกเขาสั่งทำล่วงหน้าก่อนจะมาได้ยินกำหนดวันรับปริญญาจากปากผู้เป็นบิดาเสียด้วยซ้ำ
คุณกวิน.. ความซาบซึ้งมันเอ่อล้นขึ้นภายในใจ ในทีท่าเฉยเมยไม่แสดงว่าสนใจตอนที่ตรีภพเป็นคนบอกเมื่อคืนวานไม่ได้หมายความว่ากวินภพไม่ได้ใส่ใจกับมันเลย ตอนที่ชายหนุ่มเคาะห้องเรียกเธอก็ไม่คิดเลยว่าตนเองจะได้รับของขวัญรับปริญญาล่วงหน้าแบบนี้
ขอบคุณนะคะ น้ำจะเก็บรักษามันเป็นอย่างดี.. ว่าพลางก็ยกมือขึ้นพนมไหว้เขา อีกฝ่ายรับไหว้โดยการรวบสองมือนั้นด้วยมือข้างหนึ่งขอตัวเอง ก่อนจะขอสิ่งตอบแทนเป็นการก้มลงจรดจมูกและปากตนเองบนต้นคอขาวนวลที่เขาเพิ่งบรรจงสวมสร้อยคอให้
ลมหายใจร้อนผะผ่าวรินรดต้นคอให้ขนลุกซู่ ริมฝีปากร้อนไล้เรื่อยตามแนวไหปลาร้าก่อนจะวกขึ้นทาบทับริมฝีปากบาง จุมพิตดูดดื่มเรียกร้องให้อีกฝ่ายเผยอริมฝีปากจูบตอบ เรียวแขนยกขึ้นโอบรอบต้นคอแกร่งด้วยความเผลอไผลลืมตัว กว่ากวินภพจะยอมผละออก ดวงตาของธาราก็ปรือฉ่ำเยิ้ม เรี่ยวแรงจะยืนก็หดหายจนต้องอิงร่างอีกฝ่ายเอาไว้เสียแล้ว
ถ้าไม่กลัวว่าเธอจะต้องรีบตื่นเพื่อเตรียมแต่งหน้าทำผม ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหลับง่ายๆ หรอกนะธารา.. เขาพูดยิ้มๆ ก้มลงหอมแก้มหญิงสาวแรงๆ อีกครั้งให้พอชื่นใจ ..กวินภพก็อยากจะเอาแต่ใจตัวเองอยู่เหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่ติดว่ามันจะเป็นการรังแกอีกฝ่ายจนเกินไป
..ถ้าตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า แต่งหน้าออกมาถ่ายรูปไม่สวยกันพอดี ไปนอนได้แล้ว แล้วก็หลับให้สนิทนะ ฉันไปล่ะ.. งับประตูปิดให้เรียบร้อย กวินภพก็เดินกลับไปยังห้องส่วนตัวของตน ปล่อยคนที่เขาสั่งให้นอน พยายามข่มตาให้หลับอยู่เป็นนานสองนาน
ยิ่งกวินภพดีกับเธอแค่ไหน ความผิดบาปในใจของธารามันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น.. เหมือนกำลังก้าวเดินอยู่ในเขาวงกต ที่พยายามหาทางออกเท่าไหร่ ก็หาไม่พบอยู่ดี..
| Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2550 17:31:47 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 485 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: karn IP: 202.91.18.205 วันที่: 21 ตุลาคม 2550 เวลา:15:03:46 น. |
|
|
|
| โดย: รุ้ง7สี IP: 161.200.255.162 วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:20:57:08 น. |
|
|
|
| โดย: nOt3bOoK IP: 124.121.151.168 วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:17:49:36 น. |
|
|
|
| โดย: Taesong IP: 118.174.138.255 วันที่: 4 ตุลาคม 2551 เวลา:23:48:14 น. |
|
|
|
| โดย: kaori jang IP: 123.225.185.119 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2551 เวลา:9:23:53 น. |
|
|
|
| โดย: Taesong IP: 192.168.182.160, 124.120.236.64 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:1:48:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
