ทำเหมือนเดิม
ลงชื่อไว้ก่อน แล้วกลับขึ้นไปอ่าน
ฮิ ๆ

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วเรากลับไม่อินเท่าไหร่ แปลกมาก

แต่ก็น้ำตาไหลนะ แต่ไม่ได้รู้สึกสะเทือนใจในเชิงลึก อาจเพราะรู้สึกว่าถูกบิ๊วท์มากเกินไปหละมั้ง

เราซื้อมาอ่านได้ระยะหนึ่งแล้วเป็นหนังสือที่ดีสอนแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา และสอนให้มีศักดิ์ศรีในตน อย่าได้ดูถูกในตนเอง ถึงแม้คนอื่นจะดูถูกเรา หากเราไม่ดูถูกตนเองซะอย่าง ก็ไม่มีวันแพ้ แม้รางวัลตอบแทนในตอนจบของเรื่องจะไม่ได้ยิ่งใหญ่รวยเป็นหมื่นล้าน แต่ต้องหนีไปอยู่ที่อื่น หนังสือเล่มนี้ควรปลูกฝังให้เยาวชนอ่าน เพื่อเป็นแนวทางแห่งบรรทัดฐานของชีวิตในภายภาคหน้า

ทำไมเศร้าอย่างนี้

สวัสดีอีกรอบค่ะ

อ่า..ถ้าเร็วๆ นี้อาจเป็นเซี่ยงไฮ้หรือฮ่องกงค่ะ แต่ก็อีกนานเหมือนกัน

ลองไปอ่านบล็อกเก่าๆ นะคะ จะมีสิงคโปร์ เสินเจิ้น อิตาลี เวียดนามใต้ ลาวใต้ จิ่วไจ้โกว-เสฉวน เกาหลีอะค่ะ

สวัสดีอีกรอบของอีกรอบ


ขออภัยที่ทำให้เสียเวลาเวลาไปบล็อกนะคะ แหะๆ

พอดีเป็นคนช่างคุยน่ะค่ะ

อ่านแล้ว ครับ

เป็นหนังสือ ที่ดี มาก ๆ

อ่าน สองสามรอบแล้วครับ

อ่านตั้งเเต่ม.1จนทุกวันนี้อยู่ม.6แล้ว
ยังประทับใจไม่รู้เลือนเป็นการต่อสู้ที่ทำให้เห็นคุณค่าความเป็นคนจริงๆคะ

อ่านไปแล้ว รู้สึกเหมือนใจจะขาด ตาก็แดงตลอดเวลา 14 คน ไม่รู้ว่าเลี้ยงกันยังไง กินยังไงน่ะค่ะ เจ็บปวดกับชีวิตพวกคุณเหลือเกิน อ่านแล้วรู้สึกหัวใจแตกสลาย ทรมานมากเลยค่ะ ไม่รู้ว่ายังมีแบบนี้อยู่บนโลกใบนี้อีกน่ะ พวกคุณเป็นบุคคลที่น่ายกย่องมากเลย ดิฉันก็เกิดในครอบครัวที่ยากจนเหมือนกันน่ะ แต่ก็ไม่โหดร้ายแบบนี้ คิดไม่ถึงเลยว่ายังจะมีครอบครัวอยู่กันแบบโหดร้าย สวรรค์ช่างแกล้งกัน แต่พวกคุณก็ทนกันได้ถึงทุกวันนี้ เก็บเอาความทุกข์ยากมาเป็นบทเรียน ผลักดันตนเองให้ต่อสู้เรื่อยมา จนได้ดีถึงทุกวันนี้ ดิฉันขอเป็นอีกคนหนึ่งที่ ขอยกย่องคุณจากใจจริงค่ะ

อ่านแล้วอับ
เป็นหนังสือเล่มเเรกที่ทำให้ร้องไห้
อ่านทั้งการ์ตูนและก้อแบบชีวประวัติเลยอับ
สงสารตอนที่น้องกับแม่หายและอีกเยอะอะบายไม่หมด

You so good .

ก็สงสัยนะว่าใครที่เลี้ยงไล่ตงจิ้นมาก็คงเป็นพี่สาว แล้วก็เลยพาลสงสัยอีกว่าใครล่ะที่เลี้ยงพี่สาวของไล่ตงจิ้นจนโตในเมื่อพ่อก็ตาบอดแม่ก็สติไม่สมประกอบจะเลี้ยงเด็กแรกเกิดได้ยังไงให้รอดหรือว่ามีญาติมาช่วยเลี้ยง