"พอเพียง" กินอยู่ตามพระราชดำรัชของในหลวง    จากเมื่อก่อนชีวิตอยู่กับความวุ่นวายมุ่งเเต่จะหาเงินเพื่อทำให้ชีวิตมีความสุข  เเต่หารู้ไม่เงินเหล่านั้นต้องเเลกมาด้วยสุขภาพเเละความทุกข์ใจของเราเอง  "พอเพียง"  ตอนอยู่กรุงเทพเข้าใจเเต่ว่ามีงานมีเงินเก็บก็จะทำให้มีความสุข  จนได้มาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่  มาเจออีกเเง่มุมนึงของการใช้ชีวิต  ขีดจำกัดของที่นี่ทำให้เราต้องปรับตัวหลายๆอย่าง  อาหารไม่ค่อยทำต้นไม้เเทบจะไม่เคยได้ปลูก  เราจะทำยังไงเมื่อเเฟนหารายได้อยู่คนเดียว  ส่วนเรายังต้องเรียนภาษากว่าจะออกไปทำงานได้คงต้องใช้เวลา  เราเลยหาวิธีที่จะช่วยเเฟนประหยัดค่าใช้จ่าย  พยายามฝึกทำอหารเเละขนมเอง  ถามเเม่บ้าง  หาในเน็ตบ้าง  กินพอประมาณ  ใช้ทุกอย่างที่มีให้เกิดประโยชน์อย่างคุ้มค่าที่สุด   วันนึงเกิดอยากได้ดินมาถมหลังบ้าน  ดินที่นี่มันต่ำลงทุกปี  หยุบจนบันไดเลยพื้นดินประมาณหนึ่งไม้บรรทัดได้  ดินถุงนึงก็เป็นร้อยบาทไทย  ต้องซื้อกี่ถุงถึงจะพอ  เราจะทำไงดี  เราทำอาหารวันละสามมื้อ เศษผักที่ปลอกไว้มีเป็นกะละมัง  ถ้าเอาไปถมในดินท่าจะดีเเผ่นดินจะได้สูงขึ้น  เลยถมมาเรื่อยๆ น้ำที่เหลือจากล้างผักเราก็เอารดน้ำต้นไม้ด้วย  น้ำที่นี่เยอะก็จริงเเต่ราคาก็ไม่ถูกเพราะเขามีค่าใช้จ่ายในการทำความสะอาดก่อนปล่อยมาตามบ้านเรือน   จากปีเเรกที่ไม่ค่อยเห็นผล  จนตอนนี้สองปีเเล้วเริ่มเห็นเป็นรูปธรรมมากขึ้น  คนรู้จักที่เเวะมาเที่ยวบ้านต่างพูดเหมือนกันว่าทำไมต้นไม้ของเรางามจัง  ดอกทานตะวันนี่สูงท่วมหัว  หนักเป็นกิโล  ราบาระเบ่อก้านใหญ่มาก  มะเขือเทศก็ดก  เราก็ไม่รู้นะเราก็เอาเศษผักเศษผลไม้มาฝังดินทุกวัน  บางวันก็มีเศษข้าว  เปลือกไข่ เปลือกกุ้งก็ฝังดินหมด  เพราะเราคิดว่าของพวกนี้ก็มีที่มาจากดิน  ถ้าเราเอากลับคืนสู่ดินก็คงจะได้เหมือนกัน  ต้นไม้ที่เราปลูกก็เพาะเมล็ดเองทุกต้นไม่ค่อยซื้อ  คนที่นี่เขาชอบซื้อตามร้านที่ปลูกสำเร็จกัน  ต้นไหนกินไม่ทันก็ปล่อยเเก่  ตากเเห้งเก็บเมล็ดเอาไว้ปลูกปีต่อไป  หรือไม่ก็เอาเมล็ดจากผักที่ซื้อมาจากตลาดเช่น  มะเขือเทศ ปาปริก้า  ขึ้นง่ายมาก  อันไหนที่บ้านเเม่เเฟนมีก็ไปตัดมาปักชำ เช่น โรสมาไรน์  กุหลาบ   ลาเวนเดอร์  อันไหนเเยกหน่อได้ก็เเยกเช่น สตรอเบอรี่  ฟามบอสเซิ่น  พวกผีเสื้อผึ้งเเมลงเเปลกๆก็เเวะเวียนมาให้เห็นอยู่เรื่อย  นกเเปลกๆก็มาเกาะต้นไหม้หลังบ้านจ้องจะกินไส้เดือน  ส่วนหอยทากมันชอบกินต้นไม้เสียหาย  เราฆ่ามันก็ไม่ได้เพราะเเม่สอนมาตั้งเเต่เด็กๆว่าไม่ให้ฆ่าสัตว์  เเรกๆก็เอามันไปโยนทิ้งที่อื่นเเต่ก็ไม่ได้ลดลงเลย  จะทำไงดีหนอ มันชอบกินผักใช่ไหม  เราก็เอาเศษผักให้มันกินซะเลยเเต่จัดให้มันอยู่เป็นที่เป็นทาง  ผักก็ไม่หายเดี๋ยวมันก็ขี้ออกมาเป็นปุ๋ยเป็นดินต่อไป  ถ้ามันเหลือกินเหลือใช้มันก็ไม่ค่อยมายุ่งกับต้นไม้ของเรา  พวกผักที่เราปลูกได้เราก็เอาไปเเบ่งเพื่อนบ้านได้รอยยิ้มเเละคำขอบคุณกลับมาเป็นกอง  ชื่นใจไม่น้อย ทุกวันนี้เเฟนบอก  ทำไมเงินเหลือเก็บเเต่ละเดือนถึงได้พอๆกับตอนที่เราไม่ได้มาอยู่ด้วย  เราถึงได้รู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมาทั้งหมดมันเห็นผลเเล้วนะ  ถ้าเราลดค่าใช้จ่ายเราก็ไม่จำเป็นต้องวิ่งตามหารายได้  ชีวิตก็มีความสุข  สุขภาพดีอีกต่างหาก  ปลูกผักได้ออกกำลังกาย  กินผักได้อาหารปลอดสารพิษ  มองผักก็ได้ความรื่นรมย์ใจ ทุกวันนี้เข้าใจเเล้วคำว่า  "พอเพียง"  ถ้าเรารู้จักพอความสุขก็หาได้ไม่อยาก สุขภาพเเละสิ่งดีๆก็จะตามมา เเถมได้ความรู้ที่เกิดจากการลงมือปฎิบัติอีกด้วย  ความรู้มันต่อเนื่องเเละสัมพันธ์กันอย่างไม่น่าเชื่อ ประเทศไทยมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์กว่าประเทศอื่นอีกหลายประเทศ  นึกเสียดายที่ทำไมเราไม่เคยเห็นค่าของทรัพย์ในดินพวกนี้    ไม่เคยสนใจดูปู่ ย่า ตา ยายว่าเขาทำนากันยังไง  กว่าจะเข้าใจธรรมชาติดินฟ้าอากาศ ต้องใช้เวลาเอาใจใส่เเค่ไหน เห็นเเต่คำพูดที่ว่าเรียนสูงๆ  งานดีๆ  เงินดีๆ  เเต่ลืมนึกไปว่าเรียนสูง  งานดี  เงินดีกันหมดเเล้ว  ใครจะทำไร่ทำนา  ต่อไปพืชผักก็จะเเพงเหมือนที่นี่  เงินเดือนเท่าไหร่ถึงจะพอ     Create Date : 24 สิงหาคม 2555 9 comments Last Update : 24 สิงหาคม 2555 16:08:29 น. Counter : 1924 Pageviews. Share Tweet

ชอบวิธีการคิดของคุณนะคะ ขอชื่นชมอย่างจริงใจ   โดย: นุท (chay_tbh ) 24 สิงหาคม 2555 18:25:22 น.

ทำได้แบบนี้ ดีมากเลยค่ะ ดิฉันชอบปลูก แต่หลัง ๆ ไม่มีเวลาแล้ว ตอนนี้กลับมาอยากปลูกอีก...ดิฉันก็ตั้งใจอยากทำอย่างคุณเหมือนกันนะค่ะ วัน ๆ ทิ้งเศษอาหาร ผัก ฯลฯ ลงถังขยะมากมาย เคยคิดจะทำปุ๋ยหมักไว้ใช้เอง แต่ความขี้เกียจ มักง่าย มันมีมากกว่า ทั้งน้ำรดผักอะไรพวกนี้ด้วยนะค่ะ จริง ๆ แต่ละวัน ปล่อยน้ำลงท่อไปตั้งกี่ลิตร ๆ พอจะรดน้ำผัก ก็ไปเปิดน้ำจากก๊อกอีก...ค่าน้ำบานเบอะจริง ๆ ชื่นชม ที่คุณสามารถทำได้ค่ะ   โดย: gw 25 สิงหาคม 2555 5:16:13 น.

ชอบค่ะ ทำเมือนกันว่างๆถ่ายรูปต้นไม้ให้ดูบ้างสิคะ อยากเห็ฯ   โดย: supersupy 25 สิงหาคม 2555 9:38:59 น.

ทุกวันนี้ข้าวของแพงขึ้นมากเลยค่ะ โดยเฉพาะพวกผัก สำหรับบ้านเด็กน้อยโชคดีที่มีเนื้อที่หน่อย ก็เลยสามารถปลูกได้ ส่วนใหญ่จะปลูก พริกขี้หนู มะระขี้นก กะเพรา โหระพา ถั่วฝักยาว มะเขือพวง   โดย: เด็กน้อยตัวแสบ 27 สิงหาคม 2555 12:35:49 น.

เห็นด้วยทุกประการเลยค่ะ ก่อนมาอยู่เยอรมัน คิดแค่ว่าเรียนให้จบสูงๆ จะได้มีงานดีๆทำ ไม่ลำบาก มีเงินเดือนใช้ แต่พอมาใช้ชีวิตที่เยอรมัน ความคิดเปลี่ยนไปมากเลยค่ะ คำว่า "พอเพียง" เอ๋พึ่งมาค้นพบที่เยอรมันนี่แหล่ะค่ะ ชีวิตมีความสุจขึ้นเยอะมากค่ะ   โดย: ต้นข้าวรวงรัก 18 พฤศจิกายน 2555 16:13:42 น.

อ้อลืมกระทะหอบมาจากเมืองไทยค่ะ   โดย: ต้นข้าวรวงรัก 18 พฤศจิกายน 2555 16:15:20 น.

เตาขนาดเล็กสุดค่ะ ที่ร้านจะมีขาย เล็ก กลาง ใหญ่ มันก็ยัดลงกระเป๋านะคะ แต่หนักตรงเหล็กนั่นแหล่ะ เมื่อก่อนก็บ้าหอบเหมือนกัน แต่ตอนนี้สุขภาพไม่อำนวย เอามาแค่พอยกไหวค่ะ ขอบคุณนะคะขอให้สุขภาพแข็งแรงเช่นกัน   โดย: ต้นข้าวรวงรัก 27 พฤศจิกายน 2555 22:53:11 น.

โดย: ต้นข้าวรวงรัก 4 มกราคม 2556 0:16:49 น.

แวะมาทักทายจ้ะ จขบ. สบายดีไหมเอ่ย อ่านที่เล่ามา พี่ก็ทำเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวนี้ถังขยะสีเขียว ปีนึงทิ้งไม่กี่ครั้ง เพราะส่วนใหญ่จะกลับคืนสู่ดิน อยู่แบบพอเพียง ไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร ใจก็เป็นสุข ไม่ได้ช่วยหารายได้ แต่ช่วยดูแลลดค่าใช้จ่าย ตอนนี้รายจ่ายก็แทบจะไม่แตกต่างจากตอนสามีอยู่คนเดียวเหมือนกันค่ะ   โดย: Sao'Padlung 20 กุมภาพันธ์ 2556 17:30:13 น.