....ไปงานศพ...

เป็นเรื่องเล่าจากเมล์....

อ่านแล้วรู้สึกได้สาระดี..ก้ออยากนำมาให้เพื่อนได้อ่านกัน

บางคนอาจเคยอ่านแล้วนะคะ..ก้อไม่เป็นไรค่ะ

บางคนไม่เคยอ่าน..ก้อมาอ่านดูนะคะ..




ตอนยังเด็กๆ พ่อแม่พาไปงานศพ
มีพระมาสวด มีหมู่ญาติผู้ตายมาต้อนรับ มีคนเยอะแยะเต็มไปหมด พบปะพูดคุยกัน
พ่อแม่พาไปไหว้เขาจนทั่ว แล้วก็ไปวิ่งเล่นนอกศาลา...

ตอนเป็นวัยรุ่น ไปงานศพกับพ่อแม่
มีพระมาสวด มีหมู่ญาติผู้ตายมาต้อนรับ มีคนเยอะแยะเต็มไปหมด พบปะพูดคุยกัน
ตามพ่อแม่ไปไหว้ทักทายทุกคน แล้วก็แอบไปนั่งอยู่ท้ายศาลา...

ตอนเริ่มทำงานใหม่ๆ พาพ่อแม่ไปงานศพ
มีพระมาสวด มีหมู่ญาติผู้ตายมาต้อนรับ มีคนเยอะแยะเต็มไปหมด พบปะพูดคุยกัน
ไปไหว้ทักทายคนรู้จักทุกคน กลับมานั่งฟังพระสวดในศาลา...


ตอนมีครอบครัวมีลูกมีหลาน พาครอบครัวลูกหลานไปงานศพ
มีพระมาสวด มีหมู่ญาติผู้ตายมาต้อนรับ มีคนเยอะแยะเต็มไปหมด พบปะพูดคุยกัน
มีคนมาไหว้หลายคน นั่งฟังสวดอยู่ด้านหน้าศพ...

ท่ามกลางเสียงพระสวด... ภาพต่างๆตั้งแต่เด็กจนโตผุดขึ้นมาในห้วงแห่งความคิด...
ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ของผู้ที่ตายไปผุดขึ้นมาในห้วงแห่งความคิด...
ไปงานศพมานาน แต่เพิ่งจะได้คิด...
จากวิ่งเล่นนอกศาลา...
มานั่งอยู่ท้ายศาลา...
ขยับมานั่งกลางศาลา...
วันนี้นั่งอยู่แถวหน้าสุด...ใกล้ศพผู้ตาย
อีกไม่นานคงเป็นเราที่ไปนอนอยู่ตรงนั้น...

..ในท่ามกลางเสียงพระสวดวันนั้น
เราอยากจะให้มีภาพของเราผุดในห้วงความคิดผู้มาร่วมงานเช่นไร
ให้เขานึกถึงเราด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข หรือตรงข้ามกัน
หากวันนี้เราดำเนินชีวิตเป็น “ผู้ให้”
จะมีแต่รอยยิ้มและความสุขปรากฏบนดวงหน้าผู้มาร่วมงานในวันนั้น
“ผู้ให้” ที่ให้ทาน ทั้งทรัพย์สินเงินทอง สิ่งของ ฯลฯ

เลิศที่สุดของการให้ทาน คือ การให้ธรรมทาน
“ผู้ให้” ที่ให้วาจาคำพูดที่ดีงามไพเราะอ่อนหวาน

เลิศที่สุดของคำพูดที่ดีงาม คือ การแสดงธรรม
“ผู้ให้” ที่ทำตนให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น

เลิศที่สุดของการทำตนให้เป็นประโยชน์ คือ การชวนผู้อื่นให้ได้ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
“ผู้ให้” ที่ให้ด้วยความเสมอกัน
เลิศที่สุดของการให้ที่เสมอกัน คือ ฝึกฝนตนเองและการประคับประคอง ให้ผู้อื่นมีธรรมเสมอกับเรา

เวลาเหลืออีกไม่มากแล้วนะครับ...
วันนี้คุณเริ่มเป็น “ผู้ให้” แล้วรึยังครับ?

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 10:26:56 น. Counter : 558 Pageviews.		3 comments
Share Tweet