อ่านบทกลอนด้านบนแล้วนึกถึงเพลง"ศาลาพักใจ"
ของแสตมป์เลยนะครับ

"ฟ้าร้อง แดดร้อน
ฝนตก เธอก็มา
หายเหนื่อย เมื่อยล้า
ฝนซา เธอก็ไป
ฉันก็หลงดีใจ
ที่เธอให้ความรักความสำคัญ
เก็บเอาไปนอนเพ้อ แอบฝัน
ว่าเรารักกันเหนือใคร
แท้ที่จริง เธอนั้น
ไม่เคยให้ความจริงใจ กับฉันเลย
พึ่งจะรู้วันนี้ว่าเธอ
ไม่เคยคิดจะสนใจ
พึ่งจะรู้วันนี้ว่าเธอ
ต้องการแค่เพียงพักใจ ให้หายเหนื่อย
เธอทำเหมือนฉันนั้นเป็น
ดังเช่นศาลาริมทาง
เธอทำเหมือนฉันนั้นเป็น
แค่เพียงศาลาพักใจ
ยามที่เธอเหนื่อยล้า
ยามที่เธอผิดหวัง
ก็ทำเหมือนมีใจให้
ตอนที่เธอสมหวัง
วันที่เธอมีใคร
เธอก็เดินจากฉันไปไม่ลาซักคำ"

ขอไล่อ่านบทกลอนทั้งหมดนะครับ

  

มีค่ามากกว่าคนของความเหงา
มีค่ามากกว่าเงาที่มองเห็น
มีค่าบ้างไหมในใจคนเลือดเย็น
หรือเป็นเพียงแค่คนเดินผ่านทาง

แหงะ อ่านกลอนข้างบนแล้วแอบเหง่าอะ

แวะมาเยี่ยมจ้า แล้วจะแวะมาอ่านใหม่น้า (ชอบกลอนอะ เหอ เหอ)

  

มาเยี่ยมๆ

  

ทำไมมันเศร้าจัง ^^

  

โดน อยากร้องไห้

  

..อ่านแล้วเหงาเลยนะคะ แต่ก็ไพเราะค่ะ..

  

ขอเพียงเธอโทรมาเวลาเหงา
ยามเธอเศร้าคิดโทรมาหาฉันไหม
ยามฉันเศร้าเธอไม่โทรหาฉันใย
ฉันโทรไปเธอไม่โทรรับฉันเลย

โทรยามเศร้าให้เขาปลอบตอบแทนฉัน
โทรทุกวันขออย่าได้ทำใจเฉย
โทรมาหากันบ้างอย่าละเลย
ฉันไม่เอ่ยเธอไม่โทรโธ่!ทำไม

ชอบเม้าส์ของท่านจังเลย
แจกจาวาสคริปหรือเปล่า

  

...แม้นมีค่าเพียงฆ่าเวลายามเธอเหงา
เมื่อมีเข่าเคียงใก้ก็ไกลฉัน
แต่ให้รู้ในใจนี้มีเธอทุกวัน
แม้นเธเห็นว่าไม่สำคัญ...ฉัน...ไม่แคร์

..สรีสวัสดียามตะวันตรงหัวครับ

  

เศร้าจักนะค่ะ กับการที่มีคนเห็นความสำคัญของเราแค่เวลาที่เหงา

  

เศร้าจักนะค่ะ กับการที่มีคนเห็นความสำคัญของเราแค่เวลาที่เหงา

  

อ่ะโหยยยยย จี้ใจดำ

  

วันนี้ก่ยังทำก๋านอยู่เจ้า
ฝนก่ต๊กพรำๆวันค่ำ

เตรียมอ่านและฟังเพลงกำเมืองเน้อเจ้า
แห๋มซักกำจะอัพบล็อกใหม่แล้ว

  

ขอบคุณที่แวะมาบล็อกเรานะคะ

  

ฉันมีค่าเวลาเมือเธอเหงา
ความใจเบาเอาตามหัวใจสั่ง
เฝ้าตามติดคิดถึงไม่หยุดยั้ง
ไม่ระวังชั่งใจในตัวตน
.............................
ชอบท่อนนี้จัง